ahmetbeyler
Active member
- Katılım
- 25 Eyl 2020
- Mesajlar
- 26,300
- Puanları
- 36
Paskalya için Prenzlauer Berg ve der Alte Försterei'den köfte hoş karşılanıyoruz. Bu arada, sadece konuk bloğunda değil. Ancak kalbin ikinci kulübünün üyeliği sayesinde, aynı zamanda doğrudan dolaşımın üzerindeki saflarda da kaplamada. Çünkü bunlar, enine sohbetin oyunun başlamasından kısa bir süre önce piyasaya sürüldüğünde hala mevcut olan son yerlerdir. Onları dinleyebileceğiniz için, Union Blast davulundan orantısız bir şekilde balık tutma kartları gibi görünüyorlar. Bir komplo teorisyeni olsaydım, şimdi gerçekten başlardım. Ama ben değilim, bu yüzden konuyu değiştir.
Sonuçta, Paskalya. Dua ve yumurta zamanı. Hayır, son birkaç hafta içinde çocuklarımıza yetişenler değil. Ancak kireç kabuğu yumuşak dokuları çalındı ve üflenmeyi ve boyanmayı severdi. Veb Kim'in haşlanmış el bombaları her öncü catering çantasındaydı. O zamanlar fırlatma zemini olarak düzenli olarak kullanıldı. Ve Berlin Duvarı'nın düşmesinden sonra, büyük etkinliklerde kullanılan RAW gibi. Çoğunlukla siyasi ile – sadece armut üzerinde yumurta diyorum. Ama stadyumda değil. 1990 civarında yıllarda, birkaç kişinin bir süredir çok az saç ve çok fazla muz vardı, daha sonra stadyuma düzine getirdiler ve onları bariyer çitleri üzerine attılar. Ama yumurta? Hatırlayamıyorum. Neden?
Bugün, yumurta, temel bir doğa gereksinimi olarak bile, 'getirilen yiyecek' altındaki stadyum ziyaretinden çıkarılıyor. Aslında bir utanç. Çünkü sınırda hakem hizmetleri nedeniyle çakmağın yanından elinden kayarlar. Doğal olarak soyuldu. Hayal etmelisin. Top treters çimlerin üzerine yumurta rulosuna çarptı. Kolesterol bombasından, tabiri caizse. Haşlanmış kaleciler arasında hassas hassas olan vaka reflekslerini test etmeye değer.
Stadyuma kaçakçılık gerçekten gitmeli. Kabul kontrolünde, 'Nedir?' Sorusu söz konusu olduğunda fan adımında tutulduğunda, cevap: 'Yumurtam.' Talep ile: 'Göster!' kabul edildi. Ve eğer çimlerde ise, üniformalı yetkililer tarafından seçilmesine gerek yoktur. Çim olarak en yüksek düz adım. DFB'nin daha sonra yaşam için bir yaşamı vardır. Ben dolaşıyorum.
Özel.
Yazar
Berlin-Lichtenberg'de büyüyen Andras Ruppert, incelenen bir ekonomisttir ve dünya çapında strateji danışmanı olarak çalışıyor. Union hayranı 40 yıldan fazla bir süredir sezonluk bir biletle, karısı ve oğluyla birlikte Norveç, Oslo'da 20 yıldır yaşıyor. Metalhead, Tarihi ve Para Toplayıcı itiraf eden Norveç Birliği hayran kulübü Bamsegjengen'in kurucu ortağıdır. Düzenli olarak Berliner Zeitung'a kalp kulübü hakkında yazıyor.
Çünkü Cumartesi günü başka bir önemli olay daha var. Ve bununla sadece küme düşmeyi kutlamak demek istemiyorum. Ama şöhret tünelinde stadyum taşları bulma geleneği. Büyükannenin dairesinde veya bahçesindeki yumurta aramasında olduğu gibi, sınırlı ve hala kafa karıştırıcı. Bunu kilometre taşı için vermek ve daha sonra aşağı indirmek, stadyum turu olmadan bulursanız, şimdi bir gelenek. Stadyum Taşı bu yıl 20. doğum gününü kutluyor. 2005'in başında başkanımız Stadyum kurucusunun kurucusunu başlattığında oldu. Tüm sendikacı, stadyum dönüşümüne finansal katılım için 75 € fiyatla bir stadyum taşı almaya davet edildi, ayrıca altın gravür için 10 €. Birçoğu yıllar boyunca, taş artık iki kattan fazla olsa bile, kopyayı eve götürüyorsunuz. Eski ormancılıkta taşını bilmek güzel bir duygu. Ve onu tünelde bulmayı dört gözle beklemek. Her yıl. Oyun nasıl çıkıyor olursa olsun.
Ütü!
Sonuçta, Paskalya. Dua ve yumurta zamanı. Hayır, son birkaç hafta içinde çocuklarımıza yetişenler değil. Ancak kireç kabuğu yumuşak dokuları çalındı ve üflenmeyi ve boyanmayı severdi. Veb Kim'in haşlanmış el bombaları her öncü catering çantasındaydı. O zamanlar fırlatma zemini olarak düzenli olarak kullanıldı. Ve Berlin Duvarı'nın düşmesinden sonra, büyük etkinliklerde kullanılan RAW gibi. Çoğunlukla siyasi ile – sadece armut üzerinde yumurta diyorum. Ama stadyumda değil. 1990 civarında yıllarda, birkaç kişinin bir süredir çok az saç ve çok fazla muz vardı, daha sonra stadyuma düzine getirdiler ve onları bariyer çitleri üzerine attılar. Ama yumurta? Hatırlayamıyorum. Neden?
Bugün, yumurta, temel bir doğa gereksinimi olarak bile, 'getirilen yiyecek' altındaki stadyum ziyaretinden çıkarılıyor. Aslında bir utanç. Çünkü sınırda hakem hizmetleri nedeniyle çakmağın yanından elinden kayarlar. Doğal olarak soyuldu. Hayal etmelisin. Top treters çimlerin üzerine yumurta rulosuna çarptı. Kolesterol bombasından, tabiri caizse. Haşlanmış kaleciler arasında hassas hassas olan vaka reflekslerini test etmeye değer.
Stadyuma kaçakçılık gerçekten gitmeli. Kabul kontrolünde, 'Nedir?' Sorusu söz konusu olduğunda fan adımında tutulduğunda, cevap: 'Yumurtam.' Talep ile: 'Göster!' kabul edildi. Ve eğer çimlerde ise, üniformalı yetkililer tarafından seçilmesine gerek yoktur. Çim olarak en yüksek düz adım. DFB'nin daha sonra yaşam için bir yaşamı vardır. Ben dolaşıyorum.
Özel.
Yazar
Berlin-Lichtenberg'de büyüyen Andras Ruppert, incelenen bir ekonomisttir ve dünya çapında strateji danışmanı olarak çalışıyor. Union hayranı 40 yıldan fazla bir süredir sezonluk bir biletle, karısı ve oğluyla birlikte Norveç, Oslo'da 20 yıldır yaşıyor. Metalhead, Tarihi ve Para Toplayıcı itiraf eden Norveç Birliği hayran kulübü Bamsegjengen'in kurucu ortağıdır. Düzenli olarak Berliner Zeitung'a kalp kulübü hakkında yazıyor.
Çünkü Cumartesi günü başka bir önemli olay daha var. Ve bununla sadece küme düşmeyi kutlamak demek istemiyorum. Ama şöhret tünelinde stadyum taşları bulma geleneği. Büyükannenin dairesinde veya bahçesindeki yumurta aramasında olduğu gibi, sınırlı ve hala kafa karıştırıcı. Bunu kilometre taşı için vermek ve daha sonra aşağı indirmek, stadyum turu olmadan bulursanız, şimdi bir gelenek. Stadyum Taşı bu yıl 20. doğum gününü kutluyor. 2005'in başında başkanımız Stadyum kurucusunun kurucusunu başlattığında oldu. Tüm sendikacı, stadyum dönüşümüne finansal katılım için 75 € fiyatla bir stadyum taşı almaya davet edildi, ayrıca altın gravür için 10 €. Birçoğu yıllar boyunca, taş artık iki kattan fazla olsa bile, kopyayı eve götürüyorsunuz. Eski ormancılıkta taşını bilmek güzel bir duygu. Ve onu tünelde bulmayı dört gözle beklemek. Her yıl. Oyun nasıl çıkıyor olursa olsun.
Ütü!