KesikÇayır
New member
- Katılım
- 26 Mar 2021
- Mesajlar
- 1,744
- Puanları
- 0
13 yaşında disleksiyi yenen Elif, roman muharriri oldu İstanbul’da 2007 yılında doğan Elif Duru Koçal’ın, ilkokula başladığı devirde okuma-yazma konusunda geri kaldığı gözlemlendi. Okul yetkililerinin durumu ailesine bildirmesiyle uzman tabiplere gdolayılen Koçal’a, yapılan birtakım testlerle orta seviye disleksi tanısı konuldu.
7 YILDA OKUDUĞU KİTAPLARLA DİSLEKSİYİ YENDİ
Bunun akabinde Koçal’ın bu rahatsızlığı aşması için kucak kucak kitap okuması tavsiye edildi. Geçen 7 yıllık süreçte bu tavsiyeye uyarak daima kitap okuyan Koçal, rahatsızlığını yenmeyi başardı.
POLİSİYE-FANTİSTİK CİNSTE ROMAN YAZDI
Kitaplarla da arkadaşlığı bu süreçte yeterlice güçlenen Koçal, 10 yaşına geldiğinde internet üzerinde bir blok sayfası açarak yazdığı kısa öyküleri paylaşmaya başladı. Kıssa yazmayı hayli sevdiğini anlayan Koçal, 13 yaşına geldiğinde ise “Bir Bellek Hatası” ismini verdiği polisiye-fantastik cinsinde romanını yazdı.
Kitap yazma serüvenini anlatan Koçal, küçükken okuduğu müelliflerin kendisine örnek olduğunu, muharrirleri imza günlerinde görmenin hayli güzeline gittiğini, bu biçimdece kendisinin de kitap yazabileceğini düşündüğünü anlattı.
“OKUMAK ARTIK BENİM İÇİN BİR ZEVK”
Koçal, çabucak hemen ilkokula başladığı periyotta tanısı konulan rahatsızlığı tam anlamadığını belirterek, “Bana yardım etmesi için bir uzmana gittiğimizde, epey kitap okumam gerektiğini söylemiş oldu ve bana kimi muharrirleri önerdi. Ben onları okumaya başladım. Uzmanın verdiği pratiklerle ve okumanın tesiriyle bu sorunum yavaş yavaş geçmeye başladı ve okuma sıkıntımı yenmemi sağladı. Şu an o denli bir zorluğum yok. daha sonrasında yazmaya ilgi duymaya başladım. Rahatsızlığımı yenmem için okuduğum kitaplar giderek arttı ve kitap okumak artık benim için bir zevk olmaya başladı. bu biçimde olunca da yazmamak imkansız oldu.” diye konuştu.
“KİTAP YAZDIĞIMI SÖYLEDİĞİMDE ÇOK HEYECANLANIYORLAR”
Yazdığı romanı, basılmasının akabinde okuldaki arkadaşlarına götürdüğünü anlatan Koçal, arkadaşlarından gördüğü ilgiyi şu sözlerle lisana getirdi:
“Benim kitabım tam okulum biteceği vakit yayımlandı. Kitabı yazdığım süreçte de arkadaşlarımın bundan haberi vardı esasen. Lakin bir daha de okula götürdüğümde beklemediğim bir ilgi gördüm. Herkes hayli sevindi ve benden kitabımı istedi. Yazmayı ve okumayı sevdiğim için insanların bana bakış açısı hiç değişmedi. Yeni okula gittiğimde oradaki arkadaşlarım da epey heyecanlandı. İnsanlara kitap yazdığımı söylemiş olduğimde hayli heyecanlanıyorlar.”
YENİ KISSALARINI YAZIYOR
Elif Duru Koçal, kendisi üzere okuma-yazma zorluğu çeken çocuklara da tavsiyelerde bulunarak, bu hastalığın asla geçmeyecek biçimde düşünülmemesi gerektiğini, yenmek için yollar bulunduğunu, kâfi dayanak alındığında bu sürecin fazlaca kolay olduğunu lisana getirdi.
Yazmayı düşündüğü yeni kitaplarının olduğunu aktaran Koçal, 2 kıssa üzerinde çalıştığını, bunlardan birinin bir daha polisiye-fantastik tipinde, ötekinin ise insanların hayat öykülerinden oluşacağını belirtti.
ANNE KOÇAL: “DURU, ARKADAŞLARINA NAZARAN ÇOK DAHA FAZLA ÇALIŞTI”
Elif Duru Koçal’ın annesi Yeşim Koçal da kızının okul öncesi devirde ayakkabı bağcıklarını, saç tokasını bağlayamadığını, düğmelerini ilikleyemediğini fark ettiklerini lakin bunun üzerine hayli düşmediklerini, ilkokula başladığı devirde ise kızının yaşıtlarından geri kaldığını gözlemlediklerini söylemiş oldu.
Anne Koçal, şu biçimde devam etti:
“Duru okuyamıyordu ve yazamıyordu. Birtakım harflerle sayıları karşıt yazıyor, kimi sözleri tersten okuyordu. Bir sorun olduğunu okul bize iletti. Biz bunun ne olduğunu epeyce algılayamazken, bir aile dostumuz disleksi diye bir sorun olabilir deyince, bizim disleksiyle tanışmamız bu biçimde başladı. Evvel bir uzmandan yardım aldık. O, Duru’ya kimi testler yaptı. Orta seviye disleksi olduğunu, yardım aldığında kısa müddette bunu aşabileceğini söylemiş oldu. 1 sene kadar birlikte çalışmalar yaptılar. Duru yaşıtlarına göre biraz daha fazla çalışmak, yazmak ve okumak zorundaydı. Duru ikinci sınıfa geldiğinde yavaş yavaş okumaya ve yazmaya başladı. Eğitim koçunun Duru’ya hayatı boyunca epey fazla kitap okuması gerektiğini söylemesiyle Duru’nun da kitaplarla arkadaşlığı başladı.”
Kızının başka çocuklara göre epey kitap okuduğunu ve yazdığını belirten anne Yeşim Koçal, “Arkadaşlarına göre ilkokulda epeyce daha fazla çalıştı, 4. sınıfa geldiğinde artık, bir fazlaca arkadaşı üzere yazıyor ve okuyordu. Akademik manada da hiç bir sorun yaşamamaya başladı. Bu süreç bizim için bu biçimde ilerledi.” diye konuştu.
“YAZILARINI OKUDUĞUMUZDA BİZ DE HEYECANLANDIK”
Anne Koçal, kızının hayli okumak zorunda kalınca fazlaca fazla kitap almaya başladıklarını kaydederek, şunları anlattı:
“Kitap ayrımı yapmadık. Biz eğlenceli olsun, onu sıkmasın, kâfi ki okusun diye istediği her kitabı aldık. bu türlü fazlaca fazla kitap okumaya başladı. bir süre daha sonra da yazma başladı. Yazılarını okumaya başladığımızda heyecanlandık. Yazdığı şeyler bize farklı gelmeye başladı. Etrafımızda yayınevlerinde editör arkadaşlarımıza gösterdik. onlar da farklı bir yazım biçimi olduğunu söylemiş oldu. daha sonra Duru kendisine bir blok sayfası açtı ve orada yazmaya başladı. Bu durum aile olarak bizi de epeyce heyecanlandırdı doğal.”
Kızı Elif Duru Koçal’ın kitabını tamamlamasının akabinde birkaç yayıneviyle görüştüklerini ve kitabın epey beğenilmesi üzerine basımının yapıldığını, bu durumun kendilerini de hayli keyifli ettiğini kaydeden Koçal kelamlarını şöyleki tamamladı:
“Bu tip meseleler yaşayan çocuklarımız da olabilir, veliler de olabilir. Bunun yalnızca kısa bir müddetç olduğunu bilmelerini, bu çocuklara ufak bir dayanakla neler yapabileceklerini görmelerini isterim. Asla ümitsizliğe düşülecek bir müddetç değil.”
7 YILDA OKUDUĞU KİTAPLARLA DİSLEKSİYİ YENDİ
Bunun akabinde Koçal’ın bu rahatsızlığı aşması için kucak kucak kitap okuması tavsiye edildi. Geçen 7 yıllık süreçte bu tavsiyeye uyarak daima kitap okuyan Koçal, rahatsızlığını yenmeyi başardı.
POLİSİYE-FANTİSTİK CİNSTE ROMAN YAZDI
Kitaplarla da arkadaşlığı bu süreçte yeterlice güçlenen Koçal, 10 yaşına geldiğinde internet üzerinde bir blok sayfası açarak yazdığı kısa öyküleri paylaşmaya başladı. Kıssa yazmayı hayli sevdiğini anlayan Koçal, 13 yaşına geldiğinde ise “Bir Bellek Hatası” ismini verdiği polisiye-fantastik cinsinde romanını yazdı.
Kitap yazma serüvenini anlatan Koçal, küçükken okuduğu müelliflerin kendisine örnek olduğunu, muharrirleri imza günlerinde görmenin hayli güzeline gittiğini, bu biçimdece kendisinin de kitap yazabileceğini düşündüğünü anlattı.
“OKUMAK ARTIK BENİM İÇİN BİR ZEVK”
Koçal, çabucak hemen ilkokula başladığı periyotta tanısı konulan rahatsızlığı tam anlamadığını belirterek, “Bana yardım etmesi için bir uzmana gittiğimizde, epey kitap okumam gerektiğini söylemiş oldu ve bana kimi muharrirleri önerdi. Ben onları okumaya başladım. Uzmanın verdiği pratiklerle ve okumanın tesiriyle bu sorunum yavaş yavaş geçmeye başladı ve okuma sıkıntımı yenmemi sağladı. Şu an o denli bir zorluğum yok. daha sonrasında yazmaya ilgi duymaya başladım. Rahatsızlığımı yenmem için okuduğum kitaplar giderek arttı ve kitap okumak artık benim için bir zevk olmaya başladı. bu biçimde olunca da yazmamak imkansız oldu.” diye konuştu.
“KİTAP YAZDIĞIMI SÖYLEDİĞİMDE ÇOK HEYECANLANIYORLAR”
Yazdığı romanı, basılmasının akabinde okuldaki arkadaşlarına götürdüğünü anlatan Koçal, arkadaşlarından gördüğü ilgiyi şu sözlerle lisana getirdi:
“Benim kitabım tam okulum biteceği vakit yayımlandı. Kitabı yazdığım süreçte de arkadaşlarımın bundan haberi vardı esasen. Lakin bir daha de okula götürdüğümde beklemediğim bir ilgi gördüm. Herkes hayli sevindi ve benden kitabımı istedi. Yazmayı ve okumayı sevdiğim için insanların bana bakış açısı hiç değişmedi. Yeni okula gittiğimde oradaki arkadaşlarım da epey heyecanlandı. İnsanlara kitap yazdığımı söylemiş olduğimde hayli heyecanlanıyorlar.”
YENİ KISSALARINI YAZIYOR
Elif Duru Koçal, kendisi üzere okuma-yazma zorluğu çeken çocuklara da tavsiyelerde bulunarak, bu hastalığın asla geçmeyecek biçimde düşünülmemesi gerektiğini, yenmek için yollar bulunduğunu, kâfi dayanak alındığında bu sürecin fazlaca kolay olduğunu lisana getirdi.
Yazmayı düşündüğü yeni kitaplarının olduğunu aktaran Koçal, 2 kıssa üzerinde çalıştığını, bunlardan birinin bir daha polisiye-fantastik tipinde, ötekinin ise insanların hayat öykülerinden oluşacağını belirtti.
ANNE KOÇAL: “DURU, ARKADAŞLARINA NAZARAN ÇOK DAHA FAZLA ÇALIŞTI”
Elif Duru Koçal’ın annesi Yeşim Koçal da kızının okul öncesi devirde ayakkabı bağcıklarını, saç tokasını bağlayamadığını, düğmelerini ilikleyemediğini fark ettiklerini lakin bunun üzerine hayli düşmediklerini, ilkokula başladığı devirde ise kızının yaşıtlarından geri kaldığını gözlemlediklerini söylemiş oldu.
Anne Koçal, şu biçimde devam etti:
“Duru okuyamıyordu ve yazamıyordu. Birtakım harflerle sayıları karşıt yazıyor, kimi sözleri tersten okuyordu. Bir sorun olduğunu okul bize iletti. Biz bunun ne olduğunu epeyce algılayamazken, bir aile dostumuz disleksi diye bir sorun olabilir deyince, bizim disleksiyle tanışmamız bu biçimde başladı. Evvel bir uzmandan yardım aldık. O, Duru’ya kimi testler yaptı. Orta seviye disleksi olduğunu, yardım aldığında kısa müddette bunu aşabileceğini söylemiş oldu. 1 sene kadar birlikte çalışmalar yaptılar. Duru yaşıtlarına göre biraz daha fazla çalışmak, yazmak ve okumak zorundaydı. Duru ikinci sınıfa geldiğinde yavaş yavaş okumaya ve yazmaya başladı. Eğitim koçunun Duru’ya hayatı boyunca epey fazla kitap okuması gerektiğini söylemesiyle Duru’nun da kitaplarla arkadaşlığı başladı.”
Kızının başka çocuklara göre epey kitap okuduğunu ve yazdığını belirten anne Yeşim Koçal, “Arkadaşlarına göre ilkokulda epeyce daha fazla çalıştı, 4. sınıfa geldiğinde artık, bir fazlaca arkadaşı üzere yazıyor ve okuyordu. Akademik manada da hiç bir sorun yaşamamaya başladı. Bu süreç bizim için bu biçimde ilerledi.” diye konuştu.
“YAZILARINI OKUDUĞUMUZDA BİZ DE HEYECANLANDIK”
Anne Koçal, kızının hayli okumak zorunda kalınca fazlaca fazla kitap almaya başladıklarını kaydederek, şunları anlattı:
“Kitap ayrımı yapmadık. Biz eğlenceli olsun, onu sıkmasın, kâfi ki okusun diye istediği her kitabı aldık. bu türlü fazlaca fazla kitap okumaya başladı. bir süre daha sonra da yazma başladı. Yazılarını okumaya başladığımızda heyecanlandık. Yazdığı şeyler bize farklı gelmeye başladı. Etrafımızda yayınevlerinde editör arkadaşlarımıza gösterdik. onlar da farklı bir yazım biçimi olduğunu söylemiş oldu. daha sonra Duru kendisine bir blok sayfası açtı ve orada yazmaya başladı. Bu durum aile olarak bizi de epeyce heyecanlandırdı doğal.”
Kızı Elif Duru Koçal’ın kitabını tamamlamasının akabinde birkaç yayıneviyle görüştüklerini ve kitabın epey beğenilmesi üzerine basımının yapıldığını, bu durumun kendilerini de hayli keyifli ettiğini kaydeden Koçal kelamlarını şöyleki tamamladı:
“Bu tip meseleler yaşayan çocuklarımız da olabilir, veliler de olabilir. Bunun yalnızca kısa bir müddetç olduğunu bilmelerini, bu çocuklara ufak bir dayanakla neler yapabileceklerini görmelerini isterim. Asla ümitsizliğe düşülecek bir müddetç değil.”