KesikÇayır
New member
- Katılım
- 26 Mar 2021
- Mesajlar
- 1,744
- Puanları
- 0
71 yaşında okuma yazma öğrenen Ayşe Teyze’nin hayat öyküsü kitap oldu İstanbul Tuzla’da yaşayan Ayşe Başoğlu, azmi ve başarısıyla “Okumanın yaşı yok” kelamının gerçekliğini bir kere daha kanıtladı.
Dedesi istemediği için okula gönderilmeyen ve okuma yazma öğrenemeyen Ayşe Başoğlu, 20 yaşında evlendi. Başoğlu, 37 yaşındayken 9 çocuğuyla İstanbul’a geldikten daha sonra çeşitli niçinlerle eşinden de boşandı.
9 ÇOCUK BÜYÜTTÜ
Gündüzleri yemekhanede çalışarak 9 çocuğunu büyüten Başoğlu’nun okuma yazma öğrenme isteğiyse hiç dinmedi.
YILLAR daha sonra, 3 AYDA OKUMA YAZMA ÖĞRENDİ
Tuzla Belediyesi Yaşlılar Merkezinde okuma yazma öğretildiğini öğrendiğinde çabucak derslere başlayan Ayşe Başoğlu, 71 yaşında, 3 ayda okuma yazmayı öğrendi.
Bununla da yetinmeyen Başoğlu, koronavirüs salgını devrinde, konutunda bulduğu kasa defterine hayat öyküsünü yazdı. Başoğlu’nun ömrünü yazdığı kitap, Tuzla Belediyesi tarafınca basılacak.
HEM ÇALIŞTI birebir vakitte ÇOCUKLARINA BAKTI
Ayşe Başoğlu, eski eşinin kendisine ve çocuklarına sahip çıkmadığını söylemiş oldu.
Başoğlu, İstanbul’a geldiğinde kırık dökük bir konutta oturduğunu anlatırken, “Çocuklarımı tek bir yer yatağının üzerinde yatırırdım. Bir çocuğum o meskenlerin birinde hasta oldu. Orada hayat uğraşı verdik. kimi vakit komşularımdan çay isterdim çocuklarıma içirmek için. Çocuklarımla bir hayat kurdum. Kimse bana ‘İstanbul’da ne yapıyorsun, ne ediyorsun?’ diye sormadı. 9 çocuğumun hepsiyle ben ilgilendim, hepsini ben yetiştirdim, evlendirdim. Hayatta hiç yılmadım. Hem çalıştım tıpkı vakitte çocuklarıma baktım. Hayatla tek başıma çaba ettim.” diye konuştu.
“OKULA GİDEN ÇOCUKLARI AĞLAYARAK İZLERDİM”
Dedesinin, kendisini okula göndermediğini lisana getiren Başoğlu, okula giden komşu çocuklarını gördüğünde fazlaca üzüldüğünü ve onları camdan ağlayarak izlediğini söz etti.
Başoğlu, “‘Keşke bir önlüğüm, bir yakalığım olsa’ derdim. Okula gitmiyorum diye üzülürdüm. Biri kulağıma fısıldasa ben de kaçacağım okula. ‘Elbiseyle okula gidiliyor.’ deseydiler ben de kaçardım okula. Kimse bana demedi. O içime bir keder kaldı. O günden beri dua ettim ‘Allah’ım bana yardım et, ölene kadar okumayı inşallah öğrenirim’ diye.” dedi.
Bir komşusunun vasıtasıyla Tuzla Belediyesi Yaşlılar Merkezine gittiğini ve orada okuma yazma dersleri almaya başladığını anlatan Başoğlu, şu biçimde devam etti:
“Günde 1 saat okuma yazma öğrenmek için ders aldım. 3 ayda okuma yazmayı öğrendim. Bu imkanı tanıyanlardan ve okuma yazmayı bana öğretenlerden Allah razı olsun. Güya 15 yaşına geri döndüm, hiç büyümemişim, yeni büyüyorum üzere geldi bana. Okumayı yazmayı öğrendim, başardım. Ne memnun bana 70 yaşında çocukluk hayalime ulaştım. Okuma öğrendikten daha sonra başımdaki kasvetler daima gitti. O denli bir memnun, huzurlu oldum ki dünya benim oldu. Okuma yazmayı öğrenince okuma yazmanın ne kadar değerli olduğunu anladım. Ben hiç bir şey bilmiyormuşum, cahilmişim, bir şey bilmez biriymişim. Kur’an-ı Kerim’in Türkçesini okudum, çocuk romanları okudum. Onlar epey hoşuma gidiyor. Okuma yazma öğrenince etrafımdakiler epey keyifli oldu. Çocuklarım bana ‘Anne maşallah sana’ diyor.”
“İNSANLARIN KİTABIMDAN DERS ALMASINI İSTİYORUM”
Ayşe Başoğlu, Kovid-19 tedbirleri kapsamında dışarı çıkamadığı devirde, meskende bulduğu çocuklardan kalan bir kasa defterine ömrünü kaleme almaya başladığını lisana getirdi.
Kitap yazmanın daima kendisi için hayal olduğunu belirten Başoğlu, “Bulduğum defter kalın bir defterdi. ‘Bu benim öyküme yeter’ dedim. daha sonra aklıma ne geldiyse, ne yaşadıysam, ne acılar çektiysem hepsini yazdım. Kitabım ansiklopedi üzere oldu. 1 senede ömrümü yazdım. Kitabımı Tuzla Belediye Lideri Şadi Yazıcı da gördü, birlikte okuduk ve beğendi. ‘Bu yazdıkların kitap haline getirelim.’ dedi. Liderimiz yazdığım kitabı basacak. Sıkıntı bir hayattan geldim. İnsanların kitabımı okumasını, kitabımdan ders almasını istiyorum.” diye konuştu.
Başoğlu, İstanbul’a geldiğinde okuma yazma bilmediği için annesine mektup yazamadığını, bu durumun kendisini kahrettiğini ve çaresiz hissettirdiğini kelamlarına ekledi.
“ÖĞRENMENİN YAŞI OLMADIĞINI GÖSTERECEĞİZ”
Tuzla Belediye Lideri Şadi Yazıcı da Tuzla Belediyesi Yaşlılar Merkezinde yaşlılar için biroldukca aktiflik düzenlendiğini ve yaşlıların merkezde akranlarıyla vakit geçirdiğini anlattı.
Merkezde kimi vakit yaşlıların hayallerinin de gerçekleştirildiğini lisana getiren Yazıcı, şunları kaydetti:
“Büyüklerimizin hayatlarında yapamadıkları kimi şeyler vardır. Buradaki büyüklerimizden Ayşe Teyzemizin hayli büyük bir hayali varmış. Kendisiyle konuştuğumuzda ‘Keşke küçükken bir siyah önlük, beyaz yakayla okula gidebilseydim.’ dedi. Okula gitmek, okuma yazma öğrenme hayali varmış. Biz burada her işi yaptığımız üzere okuma yazma bilmeyen vatandaşlarımıza da dayanak oluyoruz. Ayşe Teyzemiz, hayali olan okuma yazmayı merkezimizde öğrendi. 3 ayda okuma yazmayı öğrenmeyle de kalmadı, kendi hislerini kitaba döktü. Biz Tuzla Belediyesi olarak editöryal çalışmayla yazdıklarının basımını yapacağız. Öğrenmenin yaşı olmadığını ve ortaya eser bırakmanın ne kadar değerli olduğunu Ayşe Teyze’nin yazdıklarını kitaplaştırarak göstereceğiz.”
Yazıcı, Ayşe Başoğlu’nun kitabının gençlere motivasyon kaynağı olacağını belirtti.
Dedesi istemediği için okula gönderilmeyen ve okuma yazma öğrenemeyen Ayşe Başoğlu, 20 yaşında evlendi. Başoğlu, 37 yaşındayken 9 çocuğuyla İstanbul’a geldikten daha sonra çeşitli niçinlerle eşinden de boşandı.
9 ÇOCUK BÜYÜTTÜ
Gündüzleri yemekhanede çalışarak 9 çocuğunu büyüten Başoğlu’nun okuma yazma öğrenme isteğiyse hiç dinmedi.
YILLAR daha sonra, 3 AYDA OKUMA YAZMA ÖĞRENDİ
Tuzla Belediyesi Yaşlılar Merkezinde okuma yazma öğretildiğini öğrendiğinde çabucak derslere başlayan Ayşe Başoğlu, 71 yaşında, 3 ayda okuma yazmayı öğrendi.
Bununla da yetinmeyen Başoğlu, koronavirüs salgını devrinde, konutunda bulduğu kasa defterine hayat öyküsünü yazdı. Başoğlu’nun ömrünü yazdığı kitap, Tuzla Belediyesi tarafınca basılacak.
HEM ÇALIŞTI birebir vakitte ÇOCUKLARINA BAKTI
Ayşe Başoğlu, eski eşinin kendisine ve çocuklarına sahip çıkmadığını söylemiş oldu.
Başoğlu, İstanbul’a geldiğinde kırık dökük bir konutta oturduğunu anlatırken, “Çocuklarımı tek bir yer yatağının üzerinde yatırırdım. Bir çocuğum o meskenlerin birinde hasta oldu. Orada hayat uğraşı verdik. kimi vakit komşularımdan çay isterdim çocuklarıma içirmek için. Çocuklarımla bir hayat kurdum. Kimse bana ‘İstanbul’da ne yapıyorsun, ne ediyorsun?’ diye sormadı. 9 çocuğumun hepsiyle ben ilgilendim, hepsini ben yetiştirdim, evlendirdim. Hayatta hiç yılmadım. Hem çalıştım tıpkı vakitte çocuklarıma baktım. Hayatla tek başıma çaba ettim.” diye konuştu.
“OKULA GİDEN ÇOCUKLARI AĞLAYARAK İZLERDİM”
Dedesinin, kendisini okula göndermediğini lisana getiren Başoğlu, okula giden komşu çocuklarını gördüğünde fazlaca üzüldüğünü ve onları camdan ağlayarak izlediğini söz etti.
Başoğlu, “‘Keşke bir önlüğüm, bir yakalığım olsa’ derdim. Okula gitmiyorum diye üzülürdüm. Biri kulağıma fısıldasa ben de kaçacağım okula. ‘Elbiseyle okula gidiliyor.’ deseydiler ben de kaçardım okula. Kimse bana demedi. O içime bir keder kaldı. O günden beri dua ettim ‘Allah’ım bana yardım et, ölene kadar okumayı inşallah öğrenirim’ diye.” dedi.
Bir komşusunun vasıtasıyla Tuzla Belediyesi Yaşlılar Merkezine gittiğini ve orada okuma yazma dersleri almaya başladığını anlatan Başoğlu, şu biçimde devam etti:
“Günde 1 saat okuma yazma öğrenmek için ders aldım. 3 ayda okuma yazmayı öğrendim. Bu imkanı tanıyanlardan ve okuma yazmayı bana öğretenlerden Allah razı olsun. Güya 15 yaşına geri döndüm, hiç büyümemişim, yeni büyüyorum üzere geldi bana. Okumayı yazmayı öğrendim, başardım. Ne memnun bana 70 yaşında çocukluk hayalime ulaştım. Okuma öğrendikten daha sonra başımdaki kasvetler daima gitti. O denli bir memnun, huzurlu oldum ki dünya benim oldu. Okuma yazmayı öğrenince okuma yazmanın ne kadar değerli olduğunu anladım. Ben hiç bir şey bilmiyormuşum, cahilmişim, bir şey bilmez biriymişim. Kur’an-ı Kerim’in Türkçesini okudum, çocuk romanları okudum. Onlar epey hoşuma gidiyor. Okuma yazma öğrenince etrafımdakiler epey keyifli oldu. Çocuklarım bana ‘Anne maşallah sana’ diyor.”
“İNSANLARIN KİTABIMDAN DERS ALMASINI İSTİYORUM”
Ayşe Başoğlu, Kovid-19 tedbirleri kapsamında dışarı çıkamadığı devirde, meskende bulduğu çocuklardan kalan bir kasa defterine ömrünü kaleme almaya başladığını lisana getirdi.
Kitap yazmanın daima kendisi için hayal olduğunu belirten Başoğlu, “Bulduğum defter kalın bir defterdi. ‘Bu benim öyküme yeter’ dedim. daha sonra aklıma ne geldiyse, ne yaşadıysam, ne acılar çektiysem hepsini yazdım. Kitabım ansiklopedi üzere oldu. 1 senede ömrümü yazdım. Kitabımı Tuzla Belediye Lideri Şadi Yazıcı da gördü, birlikte okuduk ve beğendi. ‘Bu yazdıkların kitap haline getirelim.’ dedi. Liderimiz yazdığım kitabı basacak. Sıkıntı bir hayattan geldim. İnsanların kitabımı okumasını, kitabımdan ders almasını istiyorum.” diye konuştu.
Başoğlu, İstanbul’a geldiğinde okuma yazma bilmediği için annesine mektup yazamadığını, bu durumun kendisini kahrettiğini ve çaresiz hissettirdiğini kelamlarına ekledi.
“ÖĞRENMENİN YAŞI OLMADIĞINI GÖSTERECEĞİZ”
Tuzla Belediye Lideri Şadi Yazıcı da Tuzla Belediyesi Yaşlılar Merkezinde yaşlılar için biroldukca aktiflik düzenlendiğini ve yaşlıların merkezde akranlarıyla vakit geçirdiğini anlattı.
Merkezde kimi vakit yaşlıların hayallerinin de gerçekleştirildiğini lisana getiren Yazıcı, şunları kaydetti:
“Büyüklerimizin hayatlarında yapamadıkları kimi şeyler vardır. Buradaki büyüklerimizden Ayşe Teyzemizin hayli büyük bir hayali varmış. Kendisiyle konuştuğumuzda ‘Keşke küçükken bir siyah önlük, beyaz yakayla okula gidebilseydim.’ dedi. Okula gitmek, okuma yazma öğrenme hayali varmış. Biz burada her işi yaptığımız üzere okuma yazma bilmeyen vatandaşlarımıza da dayanak oluyoruz. Ayşe Teyzemiz, hayali olan okuma yazmayı merkezimizde öğrendi. 3 ayda okuma yazmayı öğrenmeyle de kalmadı, kendi hislerini kitaba döktü. Biz Tuzla Belediyesi olarak editöryal çalışmayla yazdıklarının basımını yapacağız. Öğrenmenin yaşı olmadığını ve ortaya eser bırakmanın ne kadar değerli olduğunu Ayşe Teyze’nin yazdıklarını kitaplaştırarak göstereceğiz.”
Yazıcı, Ayşe Başoğlu’nun kitabının gençlere motivasyon kaynağı olacağını belirtti.