83 yıldır dinmeyen gözyaşı Büyük Lider Mustafa Kemal Atatürk, 83 yıl evvel bugün saat dokuzu beş gece bedenen ortamızdan ayrıldı. İhtilalleri, fikirleri ve aziz anısı hâlâ yaşıyor ve ebediyen yaşayacak!
Ulu Başkan Mustafa Kemal Atatürk, hayatını ülkesine adadı. Bağımsız ve çağdaş Türkiye Cumhuriyeti için gece gündüz çalıştı… 1938 başında karaciğer hastalığı teşhisi konulduğunda, tabipler istirahat etmesini söylese de o, vatanı ve milleti için çalışmaya bir dakika bile orta vermedi. Rahatsızlığını, ağrılarını umursamadan, lisan ve tarih çalışmaları yaptı. Hatay probleminin tahlili için uğraştı.
BİR ULUSAL KAHRAMAN
Falih Rıfkı Atay, güçlü geçen o günler için “Atatürk, bizim elimizden, yirminci asrın en büyük ulusal kahramanı milletin elinden, bir büyük deha insanlığın elinden gidiyordu…” diyordu.
İsteği, Cumhuriyet’in ilanının 15. yılında Ankara’da milletinin yanında olmaktı. “Ankara’ya gideyim, ne olacaksam orada olayım” diyordu… Lakin mümkün olmadı. 29 Ekim günü, Dolmabahçe Sarayı’nda, yanındakilere, “Ah, Ankara’ya gidemedik…” diye yakınıyordu.
Son 10 günde hastalığı epey ağır seyretti. Çoklukla kendinde değildi. Süt, pirinç suyu ve meyve sularından oluşan menüden yemeye çalışıyordu.
8 Kasım 1938…
Atatürk fazlaca ağır bir nöbet geçirdi. Bir orta gözlerini açtı, “Aleykümselam” dedi. Bu, son kelamları oldu.
TÜM YURTTA MATEM
10 Kasım sabahı…
Herkes Atatürk’ün yanındaydı… Çaresizlik ve ıstırap ortasında bekliyorlardı. Hasan İstek Soyak, Kılıç Ali’ye şöyleki dedi: “Kılıç bak, koskoca bir tarih göçüyor.”
Atatürk yanındakilere son sefer o hoş mavi gözleriyle baktı. Herkes ağlıyordu. Başını yana çevirdi, gözleri kapandı. Son nöbet defterine şu satırlar yazıldı: “Saat 09.05’te vefat etmiştir.”
O gözlerini hayata kapadığında, tüm ülkede matem vardı. Tek duyulan, Ata’sına sevgiyle bağlı bir ulusun gözyaşlarına karışan hıçkırık sesleriydi. Bizlere emanet ettiği bağımsız ve çağdaş Türkiye Cumhuriyeti’nde, fikirleri, ihtilalleri ve aziz anısıyla hâlâ yaşıyor ve sonsuza dek yaşayacak.
Winston Churchill (İngiltere Başbakanı): “Savaşta Türkiye’yi kurtaran, savaştan daha sonra da Türk Milleti’ni bir daha dirilten Atatürk’ün mevti, yalnız yurdu için değil, Avrupa için de büyük kayıptır. Her sınıf halkın onun akabinde döktükleri içten gözyaşları bu büyük kahraman ve çağdaş Türkiye’nin Ata’sına paha bir görünümden öteki bir şey değildir.”
Aristide Briand (Fransa Başbakanı): “Mustafa Kemal ve onun tüm askerleri burada olsalardı, hepsinin heykellerini dikerdik.”
Franklin Roosevelt (ABD Başkanı): “Üzüntüm onunla tanışmak konusundaki şiddetli dileğimin gerçekleşmesine artık imkan kalmamış olmasıdır.”
Eleftherios Venizelos (Yunanistan Başbakanı): “Bir ulusun ömründe bu kadar az müddette bu kadar değişiklik pek seyrek gerçekleşir… Ve bundan dolayı Türkiye övünebilir.”
Emanullah Han (Afgan Kralı): “O büyük insan yalnız Türkiye için değil, bütün doğu milletleri için de en büyük başkandı.”
DOLMABAHÇE SARAYI’NDA 9 GÜN 9 GECE GÖZYAŞI SELİ Atatürk’ün cenazesi Dolmabahçe’de halkın ziyaretine açıldı. Bayanlar, erkekler, çocuklar, Ata’sına son vazifesini yapmak için Dolmabahçe’ye koştu. İstanbullular ve etraf vilayetlerden gelenler 9 gün 9 gece Atatürk için ağladı. 19 Kasım’da Dolmabahçe’de Atatürk için cenaze namazı kılındı. çabucak sonrasında defnedilmek üzere Ankara’ya uğurlandı.
Atatürk’ün naaşı Dolmabahçe’den Sarayburnu’na getirildi. Yollar, pencereler, çatılar, hıncahınç doluydu. Atatürk’ün naaşı, Yavuz Zırhlısı’na bindirildi. Boğazın iki yakası insan seliydi. 101 pare top atıldı. Yabancı gemiler resmi geçit düzenledi. Hem Türk Milleti hem dünya Atatürk’e veda ediyordu.
■ İki Mustafa Kemal vardır: Biri ben, et ve kemik, süreksiz Mustafa Kemal… İkinci Mustafa Kemal, onu “ben” sözüyle ifade edemem; o, ben değil, bizdir! O, memleketin her köşesinde yeni fikir, yeni hayat ve büyük ideal için uğraşan aydın ve savaşçı bir topluluktur.
■Beni görmek demek, kesinlikle yüzümü görmek değildir. Benim fikirlerimi, benim hislerimi anlıyorsanız ve hissediyorsanız bu kafidir.
■ Bir vakit içinder gelir, beni unutmak yahut unutturmak isteyen çabalar belirebilir. Fikirlerimi inkar edenler ve beni yerenler çıkabilir. Ama, ektiğimiz tohumlar o kadar güçlüdirler ki bu fikirler, Hint’ten, Mısır’dan döner dolaşır yine gelir, verimli sonuçları kalpleri doldurur.
■Ben, manevi miras olarak hiç bir dogma, hiç bir donmuş ve kalıplaşmış kural bırakmıyorum. Benim manevi mirasım, ilim ve akıldır.
■ Ben gerektiği vakit en büyük armağanım olarak Türk Milleti’ne canımı vereceğim.
■Hürriyet ve bağımsızlık benim karakterimdir. Ben, milletimin ve büyük ecdadımın en değerli mirasından olan bağımsızlık aşkı ile yaratılmış bir adamım!
■ Milletimle yakından ve gösterişten uzak karşılıklı görüşmenin zevkini, bahtiyarlığını anlatamam. Her ne vakit milletimin karşısında kendimi görsem, her ne vakit milletimin fertlerinden birkaçının yüzüne baksam, oradan ruh ve vicdanıma gelen ışık, benim için en değerli bir ilham ve randıman alevi oluyor!
Ulu Başkan’ın naaşı evvel İzmit’e oradan da Ankara’ya uğurlandı. 21 Kasım’da, Etnoğrafya Müzesi’ndeki süreksiz kabre konuldu. hayatını milletine adayan Atatürk’e veda eden milyonların, kalbinde sonsuz acı, gözünde dinmeyen yaş, lisanında tıpkı kelam vardı: “Emanetine sahip çıkacağız.”
Bugün Atatürk’ün ortamızdan ayrılışının 83. yılı. Kalplerdeki acı hâlâ birinci günkü üzere taze… Gözler hâlâ yaşlı. Bir millet, bugün dinmeyen hasretle ve artan sevgiyle Anıtkabir’de Ata’sını anacak. 83 yıl evvel verdiği kelamı yinelayacak: “Emanetine sahip çıkacağız.”
Günün Trend Görüntüsü
Daha fazla göster
Ulu Başkan Mustafa Kemal Atatürk, hayatını ülkesine adadı. Bağımsız ve çağdaş Türkiye Cumhuriyeti için gece gündüz çalıştı… 1938 başında karaciğer hastalığı teşhisi konulduğunda, tabipler istirahat etmesini söylese de o, vatanı ve milleti için çalışmaya bir dakika bile orta vermedi. Rahatsızlığını, ağrılarını umursamadan, lisan ve tarih çalışmaları yaptı. Hatay probleminin tahlili için uğraştı.
BİR ULUSAL KAHRAMAN
Falih Rıfkı Atay, güçlü geçen o günler için “Atatürk, bizim elimizden, yirminci asrın en büyük ulusal kahramanı milletin elinden, bir büyük deha insanlığın elinden gidiyordu…” diyordu.
İsteği, Cumhuriyet’in ilanının 15. yılında Ankara’da milletinin yanında olmaktı. “Ankara’ya gideyim, ne olacaksam orada olayım” diyordu… Lakin mümkün olmadı. 29 Ekim günü, Dolmabahçe Sarayı’nda, yanındakilere, “Ah, Ankara’ya gidemedik…” diye yakınıyordu.
Son 10 günde hastalığı epey ağır seyretti. Çoklukla kendinde değildi. Süt, pirinç suyu ve meyve sularından oluşan menüden yemeye çalışıyordu.
8 Kasım 1938…
Atatürk fazlaca ağır bir nöbet geçirdi. Bir orta gözlerini açtı, “Aleykümselam” dedi. Bu, son kelamları oldu.
TÜM YURTTA MATEM
10 Kasım sabahı…
Herkes Atatürk’ün yanındaydı… Çaresizlik ve ıstırap ortasında bekliyorlardı. Hasan İstek Soyak, Kılıç Ali’ye şöyleki dedi: “Kılıç bak, koskoca bir tarih göçüyor.”
Atatürk yanındakilere son sefer o hoş mavi gözleriyle baktı. Herkes ağlıyordu. Başını yana çevirdi, gözleri kapandı. Son nöbet defterine şu satırlar yazıldı: “Saat 09.05’te vefat etmiştir.”
O gözlerini hayata kapadığında, tüm ülkede matem vardı. Tek duyulan, Ata’sına sevgiyle bağlı bir ulusun gözyaşlarına karışan hıçkırık sesleriydi. Bizlere emanet ettiği bağımsız ve çağdaş Türkiye Cumhuriyeti’nde, fikirleri, ihtilalleri ve aziz anısıyla hâlâ yaşıyor ve sonsuza dek yaşayacak.
Winston Churchill (İngiltere Başbakanı): “Savaşta Türkiye’yi kurtaran, savaştan daha sonra da Türk Milleti’ni bir daha dirilten Atatürk’ün mevti, yalnız yurdu için değil, Avrupa için de büyük kayıptır. Her sınıf halkın onun akabinde döktükleri içten gözyaşları bu büyük kahraman ve çağdaş Türkiye’nin Ata’sına paha bir görünümden öteki bir şey değildir.”
Aristide Briand (Fransa Başbakanı): “Mustafa Kemal ve onun tüm askerleri burada olsalardı, hepsinin heykellerini dikerdik.”
Franklin Roosevelt (ABD Başkanı): “Üzüntüm onunla tanışmak konusundaki şiddetli dileğimin gerçekleşmesine artık imkan kalmamış olmasıdır.”
Eleftherios Venizelos (Yunanistan Başbakanı): “Bir ulusun ömründe bu kadar az müddette bu kadar değişiklik pek seyrek gerçekleşir… Ve bundan dolayı Türkiye övünebilir.”
Emanullah Han (Afgan Kralı): “O büyük insan yalnız Türkiye için değil, bütün doğu milletleri için de en büyük başkandı.”
DOLMABAHÇE SARAYI’NDA 9 GÜN 9 GECE GÖZYAŞI SELİ Atatürk’ün cenazesi Dolmabahçe’de halkın ziyaretine açıldı. Bayanlar, erkekler, çocuklar, Ata’sına son vazifesini yapmak için Dolmabahçe’ye koştu. İstanbullular ve etraf vilayetlerden gelenler 9 gün 9 gece Atatürk için ağladı. 19 Kasım’da Dolmabahçe’de Atatürk için cenaze namazı kılındı. çabucak sonrasında defnedilmek üzere Ankara’ya uğurlandı.
Atatürk’ün naaşı Dolmabahçe’den Sarayburnu’na getirildi. Yollar, pencereler, çatılar, hıncahınç doluydu. Atatürk’ün naaşı, Yavuz Zırhlısı’na bindirildi. Boğazın iki yakası insan seliydi. 101 pare top atıldı. Yabancı gemiler resmi geçit düzenledi. Hem Türk Milleti hem dünya Atatürk’e veda ediyordu.
■ İki Mustafa Kemal vardır: Biri ben, et ve kemik, süreksiz Mustafa Kemal… İkinci Mustafa Kemal, onu “ben” sözüyle ifade edemem; o, ben değil, bizdir! O, memleketin her köşesinde yeni fikir, yeni hayat ve büyük ideal için uğraşan aydın ve savaşçı bir topluluktur.
■Beni görmek demek, kesinlikle yüzümü görmek değildir. Benim fikirlerimi, benim hislerimi anlıyorsanız ve hissediyorsanız bu kafidir.
■ Bir vakit içinder gelir, beni unutmak yahut unutturmak isteyen çabalar belirebilir. Fikirlerimi inkar edenler ve beni yerenler çıkabilir. Ama, ektiğimiz tohumlar o kadar güçlüdirler ki bu fikirler, Hint’ten, Mısır’dan döner dolaşır yine gelir, verimli sonuçları kalpleri doldurur.
■Ben, manevi miras olarak hiç bir dogma, hiç bir donmuş ve kalıplaşmış kural bırakmıyorum. Benim manevi mirasım, ilim ve akıldır.
■ Ben gerektiği vakit en büyük armağanım olarak Türk Milleti’ne canımı vereceğim.
■Hürriyet ve bağımsızlık benim karakterimdir. Ben, milletimin ve büyük ecdadımın en değerli mirasından olan bağımsızlık aşkı ile yaratılmış bir adamım!
■ Milletimle yakından ve gösterişten uzak karşılıklı görüşmenin zevkini, bahtiyarlığını anlatamam. Her ne vakit milletimin karşısında kendimi görsem, her ne vakit milletimin fertlerinden birkaçının yüzüne baksam, oradan ruh ve vicdanıma gelen ışık, benim için en değerli bir ilham ve randıman alevi oluyor!
Ulu Başkan’ın naaşı evvel İzmit’e oradan da Ankara’ya uğurlandı. 21 Kasım’da, Etnoğrafya Müzesi’ndeki süreksiz kabre konuldu. hayatını milletine adayan Atatürk’e veda eden milyonların, kalbinde sonsuz acı, gözünde dinmeyen yaş, lisanında tıpkı kelam vardı: “Emanetine sahip çıkacağız.”
Bugün Atatürk’ün ortamızdan ayrılışının 83. yılı. Kalplerdeki acı hâlâ birinci günkü üzere taze… Gözler hâlâ yaşlı. Bir millet, bugün dinmeyen hasretle ve artan sevgiyle Anıtkabir’de Ata’sını anacak. 83 yıl evvel verdiği kelamı yinelayacak: “Emanetine sahip çıkacağız.”
Günün Trend Görüntüsü
Daha fazla göster