ahmetbeyler
Active member
- Katılım
- 25 Eyl 2020
- Mesajlar
- 25,852
- Puanları
- 36
Aslında her ziyaretçiyi, Union takımının Leipzig'deki inşaatta yarınki kötü maçına giriş bileti için tebrik edebilirsiniz. Nemli atmosfer yüzünden değil. Ve mevcut duş alanı yüzünden de değil. Ancak futbol mimarisi turizmi açısından bakıldığında.
Bu arada, Haziran 2006'da yapılacak Dünya Kupası için kötü bir alamet olarak, Hollanda'nın Sırbistan-Karadağ'a karşı oynadığı maç sırasında stadyumun önünde devasa turuncu pantolon dağlarına ve stadyumda pantolonsuz binlerce Hollandalıya hayran kalabilirsiniz. Sebebi, FIFA'nın talimatıyla “Anheuser-Busch hafif bira yasak bölgesi”nde yasaklanan pantolonun üzerindeki bira reklamıydı. Günümüz açısından bakıldığında bunlar açıkça kızıl boynuzlu ineklerin habercisidir. Ama konuyu dağıtıyorum.
Söz konusu stadyuma Friedrich-Ebert-Straße'den yaklaşan herkes, moloz duvarın üzerinde gerçekten etkileyici bir yapı görecektir: eski merkezi stadyumun ana tribünü olan Yüz Binler Stadyumu. 4 Ağustos 1956'da açılışı yapılan stadyum, yalnızca 18 ayda Almanya'nın en büyük stadyumu olarak inşa edildi. Bilindiği üzere stadyum, sosyalist spor gençlerinin geçit töreni alanı olarak planlanmış ve kullanılmıştır.
Harika stadyum fantezileri
Ancak SED lideri Ulbricht bu yerle ilgili büyük stadyum fantezileri kuran ilk kişi değildi. 1926'daki genel kalkınma planı zaten Frankfurt çayırlarında büyük ölçekli bir savaş alanı öngörüyordu. Diğer planların ise uçakların ineceği bir garaj kompleksinin hayalini kurduğu bildirildi. 1933 gibi erken bir tarihte Naziler burada 100.000 SA askerinin “Gautag Sachsen”e yürüdüğü “Adolf Hitler Sahası”nı yarattı. Ancak 1,5 milyon metreküp molozun devasa stadyum duvarlarını inşa etmeye yetecek malzemeyi sağlaması yalnızca İkinci Dünya Savaşı'nda şehrin yıkılması sayesinde mümkün oldu.
Özel
Kişiye
Berlin-Lichtenberg'de büyüyen Andras Ruppert nitelikli bir ekonomisttir ve dünya çapında strateji danışmanı olarak çalışmaktadır. 40 yılı aşkın süredir sezonluk bilet sahibi olan Union hayranı, 20 yıldır eşi ve oğluyla birlikte Norveç'in Oslo kentinde yaşıyor. Norveç Birliği hayran kulübü Bamsegjengen'in kurucu ortağı, metal kafalı olduğunu, tarih meraklısı ve madeni para koleksiyoncusu olduğunu itiraf ediyor. Bu sezonun başından beri Berliner Zeitung'da sevdiği kulüp hakkında yazılar yazıyor.
Bu stadyumda büyük maçlar oynandı. 27 Ekim 1957'de GDR ile CSSR arasında oynanan Dünya Kupası elemelerinde 120.000 seyirciyle, Almanya'daki futbol maçlarına katılım rekorunu hala elinde tutuyor. Tıklım tıklım dolu tribünlerin önündeki son büyük olay, Lokistlerin 1988'de UEFA Kupa Galipleri Kupası yarı finalinde Girondins Bordeaux'ya karşı kazandığı zaferdi.
Ancak stadyumun en güzel yanı boş olmasıydı. Hiçbir stadyum bana Şubat 1990'da sahanın üzerinde ince bir kar örtüsü varken boş ve harap Giant Bowl'u ziyaret ettiğim zamanki kadar dramatik veya melankolik görünmemişti. Ne kadar büyük bir genişlik ve aynı derecede çığlık atan bir sessizlik!
İç karartıcı ziyaret
Tadilattan önceki son ziyaretim oldukça iç karartıcıydı. Lok Leipzig, 1994 baharında, mavi-beyaz kamuflajıyla Bundesliga'da VfB olarak, Sakson fundalıklarının asma bahçelerinin ortasında ve 10.000'den az seyircinin önünde oynadı. Bazıları futbol oynamaktan çok güneşlenmek için geldi.
Ne yazık ki, bu devasa alan, eski moloz duvarlara tırmandıktan sonra ulaşılabilen, utanç verici polislerin işgal ettiği beton bir UFO'nun iniş alanına dönüştü. Cumartesi günü seyirciler diğer taraftaki UFO'yu görmek için tekrar bunlara tırmanacaklar. Veya yukarıdan delin. Bir galibiyetle. Belki bu, bir noktada taurinle çalışan uzaylıları moloz yığınından çıkarmaya yardımcı olabilir. Gerçek Leipzig futbolunun gelişimine yardımcı olarak.
Ütü!
Bu arada, Haziran 2006'da yapılacak Dünya Kupası için kötü bir alamet olarak, Hollanda'nın Sırbistan-Karadağ'a karşı oynadığı maç sırasında stadyumun önünde devasa turuncu pantolon dağlarına ve stadyumda pantolonsuz binlerce Hollandalıya hayran kalabilirsiniz. Sebebi, FIFA'nın talimatıyla “Anheuser-Busch hafif bira yasak bölgesi”nde yasaklanan pantolonun üzerindeki bira reklamıydı. Günümüz açısından bakıldığında bunlar açıkça kızıl boynuzlu ineklerin habercisidir. Ama konuyu dağıtıyorum.
Söz konusu stadyuma Friedrich-Ebert-Straße'den yaklaşan herkes, moloz duvarın üzerinde gerçekten etkileyici bir yapı görecektir: eski merkezi stadyumun ana tribünü olan Yüz Binler Stadyumu. 4 Ağustos 1956'da açılışı yapılan stadyum, yalnızca 18 ayda Almanya'nın en büyük stadyumu olarak inşa edildi. Bilindiği üzere stadyum, sosyalist spor gençlerinin geçit töreni alanı olarak planlanmış ve kullanılmıştır.
Harika stadyum fantezileri
Ancak SED lideri Ulbricht bu yerle ilgili büyük stadyum fantezileri kuran ilk kişi değildi. 1926'daki genel kalkınma planı zaten Frankfurt çayırlarında büyük ölçekli bir savaş alanı öngörüyordu. Diğer planların ise uçakların ineceği bir garaj kompleksinin hayalini kurduğu bildirildi. 1933 gibi erken bir tarihte Naziler burada 100.000 SA askerinin “Gautag Sachsen”e yürüdüğü “Adolf Hitler Sahası”nı yarattı. Ancak 1,5 milyon metreküp molozun devasa stadyum duvarlarını inşa etmeye yetecek malzemeyi sağlaması yalnızca İkinci Dünya Savaşı'nda şehrin yıkılması sayesinde mümkün oldu.
Özel
Kişiye
Berlin-Lichtenberg'de büyüyen Andras Ruppert nitelikli bir ekonomisttir ve dünya çapında strateji danışmanı olarak çalışmaktadır. 40 yılı aşkın süredir sezonluk bilet sahibi olan Union hayranı, 20 yıldır eşi ve oğluyla birlikte Norveç'in Oslo kentinde yaşıyor. Norveç Birliği hayran kulübü Bamsegjengen'in kurucu ortağı, metal kafalı olduğunu, tarih meraklısı ve madeni para koleksiyoncusu olduğunu itiraf ediyor. Bu sezonun başından beri Berliner Zeitung'da sevdiği kulüp hakkında yazılar yazıyor.
Bu stadyumda büyük maçlar oynandı. 27 Ekim 1957'de GDR ile CSSR arasında oynanan Dünya Kupası elemelerinde 120.000 seyirciyle, Almanya'daki futbol maçlarına katılım rekorunu hala elinde tutuyor. Tıklım tıklım dolu tribünlerin önündeki son büyük olay, Lokistlerin 1988'de UEFA Kupa Galipleri Kupası yarı finalinde Girondins Bordeaux'ya karşı kazandığı zaferdi.
Ancak stadyumun en güzel yanı boş olmasıydı. Hiçbir stadyum bana Şubat 1990'da sahanın üzerinde ince bir kar örtüsü varken boş ve harap Giant Bowl'u ziyaret ettiğim zamanki kadar dramatik veya melankolik görünmemişti. Ne kadar büyük bir genişlik ve aynı derecede çığlık atan bir sessizlik!
İç karartıcı ziyaret
Tadilattan önceki son ziyaretim oldukça iç karartıcıydı. Lok Leipzig, 1994 baharında, mavi-beyaz kamuflajıyla Bundesliga'da VfB olarak, Sakson fundalıklarının asma bahçelerinin ortasında ve 10.000'den az seyircinin önünde oynadı. Bazıları futbol oynamaktan çok güneşlenmek için geldi.
Ne yazık ki, bu devasa alan, eski moloz duvarlara tırmandıktan sonra ulaşılabilen, utanç verici polislerin işgal ettiği beton bir UFO'nun iniş alanına dönüştü. Cumartesi günü seyirciler diğer taraftaki UFO'yu görmek için tekrar bunlara tırmanacaklar. Veya yukarıdan delin. Bir galibiyetle. Belki bu, bir noktada taurinle çalışan uzaylıları moloz yığınından çıkarmaya yardımcı olabilir. Gerçek Leipzig futbolunun gelişimine yardımcı olarak.
Ütü!