ahmetbeyler
Active member
- Katılım
- 25 Eyl 2020
- Mesajlar
- 26,144
- Puanları
- 36
“Ama artık acımıyor. Hayır, artık acımıyor. Ve her şey sessiz kalıyor ve seni gördüğümde hiçbir fırtına çıkmıyor…” HAYIR, Rio Reiser’ın tanımladığı gibi bu duygu Hala Cumartesi günü seni sarı-siyahlılarla oynarken gördüğümde değil. Hala acıyor!
Özel
Kişiye
Berlin-Lichtenberg’de büyüyen Andras Ruppert (55), nitelikli bir ekonomisttir ve dünya çapında strateji danışmanı olarak çalışmaktadır. 40 yılı aşkın süredir sezonluk bilet sahibi olan Union hayranı, 20 yıldır eşi ve oğluyla birlikte Norveç’in Oslo kentinde yaşıyor. Norveç Birliği hayran kulübü Bamsegjengen’in kurucu ortağı, metal kafalı olduğunu, tarih meraklısı ve madeni para koleksiyoncusu olduğunu itiraf ediyor. Her 14 günde bir Berliner Zeitung’a sevdiği kulüp hakkında yazılar yazıyor.
Birbirimizi en son Paskalya’da Lüdenscheid-Nord’daki bloktan önce gördüğümüzden bu yana altı ay geçti. Yanlış formayı giymişken. Yıllardır Norveç’ten Alte Försterei’ye seyahat eden bizler, 2018’de Norveçli bir futbolcunun sonunda 1. FC Union Berlin’de oynadığında ne kadar mutluyduk. Bunu Union aracılığıyla başardınız ve sizin aracılığınızla Union, Norveç’teki futbol meraklılarının yörüngesinden çıkıp kamuoyunun gözüne girdi: Union aracılığıyla milli bir oyuncu oldunuz ve biz de Union hayran kulübü olarak barımızda düzenli bir yer edindik. Oslo, Norveç genelinde tanınmaya başlandı.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Sonunda sarı duvarı fethet
Geçen yıl bizi Bohemen’de ziyaret ettiniz ve hayran kulübümüze ithaf edilen ve tüm Union oyuncularının imzasını taşıyan formanız burada, Arbeidergata’daki Vålerenga hayran barında hâlâ onurlu bir yere sahip. Bir görüntü sonsuza kadar kalbimizde kalacak: Bamsegjengen taraftar atkısını Mayıs 2022’de Alte Försterei’nin balkonundan herkesin görmesi için Köpenick üzerinde gökyüzüne kaldırdığınızda.
Ryerson’ın forması, Oslo’daki hayran barında onurlu bir yere sahip.Bamsegjjengen
Sen ve Lyngdal’dan arkadaşların hayran kulübümüzün bir parçası gibiydiniz. Ne yazık ki çok kısa ve veda çok ani. Rengini değiştirmeyen Jonas hariç. Onun için Birlik aşkı, seni takip etme ihtiyacından daha büyük hale geldi. Mantıklı açıklamalara ve tüm bireysel anlayışa rağmen, dokuz ay sonra bir hayran olarak benim için hala biraz “sevgili tarafından terk edilmiş” gibi geliyor. Ve acıyor. Belki cumartesi günü oynamasan daha iyi olur. O zaman hiçbir şey acıtmaz ve asıl göreve odaklanabiliriz: sonunda sarı duvarı fethetmek.
Oğlumun kırmızı yağmurluğuna göre ilk kez 26 Ekim 2016’da duvara tırmanmak için batıya doğru yola çıktık. YouTube’da duyabileceğiniz gibi, vokal olarak iyi çalıştı. Ne yazık ki spor açısından değil. Ama yakındı. İkinci lig takımı olarak kupa maçlarında zirveye ulaşmaya Bundesliga’dan daha yakın olmamız komik. Belki de Marco Reus’un alt sınıf rakiplere karşı oynarken kendini bu kadar kolay kaybetmemesi yüzündendir? Spekülasyon, sen bu işin içinde değilsin. Sen de istemiyorsun. En azından Union’da değil.
Bu arada ne oğlum ne de ben duvar fatihi rüzgarlığı dürüstçe satın aldık. Bunun yerine, Bayern’in yenilgisinden sonraki gece üç bira içtikten sonra başka bir Unioner tarafından Köpenick Bahnhofstrasse’deki Späti’nin önünde bana verildi. Ne yazık ki ne öncesinde ne de sonrasında onunla bir daha karşılaşmadım. Hatta özellikle onu almak için eve koştu: “Burada, Oslo’daki oğlunuz için. Benimki artık büyüdü. Bir de kapüşonlu var” dedi. Ve “Bir sonraki zafere şerefe!” Böyle bir şey gerçekten başka bir yerde var mı?
Ütü!
Özel
Kişiye
Berlin-Lichtenberg’de büyüyen Andras Ruppert (55), nitelikli bir ekonomisttir ve dünya çapında strateji danışmanı olarak çalışmaktadır. 40 yılı aşkın süredir sezonluk bilet sahibi olan Union hayranı, 20 yıldır eşi ve oğluyla birlikte Norveç’in Oslo kentinde yaşıyor. Norveç Birliği hayran kulübü Bamsegjengen’in kurucu ortağı, metal kafalı olduğunu, tarih meraklısı ve madeni para koleksiyoncusu olduğunu itiraf ediyor. Her 14 günde bir Berliner Zeitung’a sevdiği kulüp hakkında yazılar yazıyor.
Birbirimizi en son Paskalya’da Lüdenscheid-Nord’daki bloktan önce gördüğümüzden bu yana altı ay geçti. Yanlış formayı giymişken. Yıllardır Norveç’ten Alte Försterei’ye seyahat eden bizler, 2018’de Norveçli bir futbolcunun sonunda 1. FC Union Berlin’de oynadığında ne kadar mutluyduk. Bunu Union aracılığıyla başardınız ve sizin aracılığınızla Union, Norveç’teki futbol meraklılarının yörüngesinden çıkıp kamuoyunun gözüne girdi: Union aracılığıyla milli bir oyuncu oldunuz ve biz de Union hayran kulübü olarak barımızda düzenli bir yer edindik. Oslo, Norveç genelinde tanınmaya başlandı.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Sonunda sarı duvarı fethet
Geçen yıl bizi Bohemen’de ziyaret ettiniz ve hayran kulübümüze ithaf edilen ve tüm Union oyuncularının imzasını taşıyan formanız burada, Arbeidergata’daki Vålerenga hayran barında hâlâ onurlu bir yere sahip. Bir görüntü sonsuza kadar kalbimizde kalacak: Bamsegjengen taraftar atkısını Mayıs 2022’de Alte Försterei’nin balkonundan herkesin görmesi için Köpenick üzerinde gökyüzüne kaldırdığınızda.
Ryerson’ın forması, Oslo’daki hayran barında onurlu bir yere sahip.Bamsegjjengen
Sen ve Lyngdal’dan arkadaşların hayran kulübümüzün bir parçası gibiydiniz. Ne yazık ki çok kısa ve veda çok ani. Rengini değiştirmeyen Jonas hariç. Onun için Birlik aşkı, seni takip etme ihtiyacından daha büyük hale geldi. Mantıklı açıklamalara ve tüm bireysel anlayışa rağmen, dokuz ay sonra bir hayran olarak benim için hala biraz “sevgili tarafından terk edilmiş” gibi geliyor. Ve acıyor. Belki cumartesi günü oynamasan daha iyi olur. O zaman hiçbir şey acıtmaz ve asıl göreve odaklanabiliriz: sonunda sarı duvarı fethetmek.
Oğlumun kırmızı yağmurluğuna göre ilk kez 26 Ekim 2016’da duvara tırmanmak için batıya doğru yola çıktık. YouTube’da duyabileceğiniz gibi, vokal olarak iyi çalıştı. Ne yazık ki spor açısından değil. Ama yakındı. İkinci lig takımı olarak kupa maçlarında zirveye ulaşmaya Bundesliga’dan daha yakın olmamız komik. Belki de Marco Reus’un alt sınıf rakiplere karşı oynarken kendini bu kadar kolay kaybetmemesi yüzündendir? Spekülasyon, sen bu işin içinde değilsin. Sen de istemiyorsun. En azından Union’da değil.
Bu arada ne oğlum ne de ben duvar fatihi rüzgarlığı dürüstçe satın aldık. Bunun yerine, Bayern’in yenilgisinden sonraki gece üç bira içtikten sonra başka bir Unioner tarafından Köpenick Bahnhofstrasse’deki Späti’nin önünde bana verildi. Ne yazık ki ne öncesinde ne de sonrasında onunla bir daha karşılaşmadım. Hatta özellikle onu almak için eve koştu: “Burada, Oslo’daki oğlunuz için. Benimki artık büyüdü. Bir de kapüşonlu var” dedi. Ve “Bir sonraki zafere şerefe!” Böyle bir şey gerçekten başka bir yerde var mı?
Ütü!