Anadolu Efes’te Vasilije Micic’ten NBA açıklaması Turkish Airlines EuroLeague’de dönemi şampiyonlukla tamamlayan Anadolu Efes’te yıldız isim Vasilije Micic, beIN Sports’a açıklamalarda bulundu.
EuroLeague’de dönemin ve Final-Four’un en bedelli oyuncusu seçilen Micic, şampiyonluğa dair hislerini şu biçimde deklare etti:
“Çok uzun bir serüvendi. Fakat bu açıdan bakınca güya fazlaca süratli geçti üzere gözüküyor. Her şeyden ötürü, kadromuzun tüm üyeleri için fazlaca memnunum. bu türlü kazanmak, son 10 yılda daima Final Four’da olmuş Barcelona, Real Madrid yahut CSKA üzere gruplarla kazanmaktan fazlaca daha hoş. Hoş bir his.”
“ÇOK ŞAŞIRDIM, KAZANMAYI BEKLEMİYORDUM”
27 yaşındaki oyuncu, “sezonun en pahalı oyuncusu” seçilmesini ise şöyle kıymetlendirdi:
“Çok şaşırdım. Hak ettiğimi düşünüyorum lakin kazanmayı beklemiyordum. Muhtemelen mükafatla ilgili kazandığım en büyük şey, grup arkadaşlarımın memnunluğu oldu. Onlara palavra söyleyemezsiniz. Üç yıl boyunca her gün birliktesiniz. Bir şey saklayamazsınız. Herkese olabildiğince dürüst olmaya çalıştım ki saha içi ve haricinde benden neler bekleyebileceklerini bilsinler. Bu gerçekleştiğinde her insanın keyifli olduğunu hissettim. Bu benim için epeyce hoş bir histi zira yakınlarımdan, ailemden, grup arkadaşlarımdan bunu hissediyorsam bana kâfi. Bununla memnun olmaları bana kâfi.”
“LARKIN’İ PEK TANIMIYORDUM”
Micic, ekibin bir öteki yıldızı Shane Larkin ile ortalarındaki ahengi şu sözlerle deklare etti:
“Ben buraya geldiğim vakit rotasyonda benim önümde birinin olacağını biliyordum. Koç bunu aslına bakarsan söylemişti. Zalgiris‘te 1 ve 2 numara konumlarında oynuyordum. 2 numarada da önümde birinin olacağını biliyordum ancak orada bir baht da gördüm, zira Larkin’in çalışmalara geç geleceğini biliyordum. hem de tahminen biraz beklemesinin gerekeceğini de biliyordum zira imzaladığı vakit katiyetle ekibin en büyük yıldızıydı ve Anadolu Efes, bir manada o bir daha yapılanma sürecine girdiğinde grupta en büyük krediye sahip tek isimdi tahminen de. Tahminen Kruno, bir dönem evvel de Ataman ile beraberydi lakin yeni gelenler içinde bir tek Shane, o krediye sahipti.
Ben de onun neler verebileceğini görmek istiyordum. Zira onu pek tanımıyordum. daha sonra Bormio’da bir idman yaptık. Hiç hareket etmiyordu. Üçlük antrenmanımız vardı. Ben her vakit epey iştahlıydım. İdmanlarda hayli çalışıyordum, elimden geleni yapıyordum lakin son şuta geldiğimizde o daima isabet buluyordu. Daha evvelkileri atamasa da en kıymetli şutu daima atıyordu. daha sonra Rodrigue Beaubois’ya ‘Bu adam bu kadar büyük kontratı almak için ne yapıyor? Hareket etmek bile istemiyor, alanda yalnızca yürüyor. Çok süratli dedin ancak duruyor ya da istemiyor’ dedim. O da vakit vermemi söylemiş oldu.
Doğal ben de kendi bahtımı kovalıyordum. Herkes çaba ediyor, ben de birinci beşte yer almak için çabalıyordum. Olağanda orada Shane olacaktı. Fakat beraberinde onun birinci beşte olacağı ve bir arada oynayacağımız bir tertibe de her vakit hazırdım, bunu görmek istiyordum. daha sonra fazlaca komik bir şey oldu.
Türkiye Ligi’nin birinci maçında onu oynattılar ve ezdi geçti. daha sonra beni geri koydular. Galiba EuroLeague’in birinci maçında Bayern Münih ile oynuyorduk. Bunları anlatıyorum zira onun için olağan bir şey. Biroldukca şeye hakim kendi tarafınca ancak benim için de hayli uzun bir öykü. Zira onunla oynamak için kendimi ve egomu mağlup ettiğim için epeyce memnundum. Zira ben buraya geldiğimde o benim rakibimdi. İkimiz de oyun kurucuyuz sonuçta.
Dediğim üzere neler yapabileceğini görmek için daima o anı bekliyordum. İdmanlarda birden fazla vakit alanda kadrolarımız başka başkaydı fakat Barcelona maçından bir süre evvel bir orta bir arada oynama bahtımız oldu. Bir defasında koç idmanda bizi birebir gruba koydu. Birden teğe fazlaca rahat hissettim, güya bir daha nefes alıyor üzereydim. kimi vakit beden lisanı hiç oynamak istemiyor üzereydi ancak doğal artık herkes birbirini anlıyor. O idmanda onunla birinci kere birlikte oynayınca alanda o rahatlamayı hissettim. daha sonra yavaş yavaş alanda ona her şeyi vermeye hazırdım. Zira dönemin birinci yarısında ben aslına bakarsan biraz takdir toplamıştım ve ona mümkün olduğunca bütün kredisini geri almak için her fırsatı sunmaya hazırdım. şüphesiz inanılmaz bir oyuncu.
Benim açımdan süreç bu biçimde işledi. Onunla yan yana nasıl oynayabileceğimizi görmeyi sahiden çok istiyordum. Dışarıdan nasıl gözükeceğini merak ediyordum zira onda görmeyi beklediğim özel bir şey var. Barcelona maçı öyleydi. daha sonrası da o denli oldu.”
“ÖNEMLİ OLAN NBA’DE KEYİFLİ OLMAK”
Micic, Sloven yıldız Luka Doncic’in Avrupa’da kendisi üzere bir dönemde iki MVP mükafatı kazandıktan daha sonra NBA’e gitmesinin hatırlatılmasına şu biçimde yanıt verdi:
“Öncelikle ben Luka Doncic’ten daha düzgünüm bence (gülüyor). Ben insanların baktığı üzere bakmıyorum bu hususa. Biz fevkalade bir şey başardık. Bu beşerler benim için hayli özel. Benim için tüm bu muvaffakiyetler, beni oraya götürmek isteyen insanlara sunabileceğim şeyler. Ancak geçen yaz da tıpkı şeyi söylemiş oldum: Ben hiç orada bulunmadım ve oradaki tertipteki insanların beni nasıl gördüğüne dair hiç bir fikrim yok. Doğal ki maçlarımı izliyorlar, menajerimle daha fazla temas kuruyorlar fakat onların bana dair bildikleriyle benim onlara verebileceğim şeyler içinde bir daha de bir fark olduğunu düşünüyorum. Ben bu türlü oraya gitmek istemem.
Topu yere vurabileceğimi, şut atabileceğimi, pas verebileceğimi göstermek için oraya gitmem. Şayet beni beğenmiyorlarsa anlarım, tahminen de onların istediği şekilde bir oyuncu değilimdir. Tahminen beni o role uygun görmüyorlardır. Kendimle ilgili gerçekçiyim. Çok beklentim yok ancak Avrupa’da bu düzey hiç kolay değil. Her yıl daha büyük amaçlara ulaşmak için çalışmaya devam ediyorum. Bu düzeyde kalmak kolay değil. Şayet benden emin olmadıklarını gösterirlerse benim için oraya gitmemek sorun değil. Benim için en kıymetli şey orada memnun olmak. Şayet memnun olabileceğimi düşünürsem, bu sonucu %100 emin olarak alırım. Ne olacağını bakılırsaceğiz. Hâlâ buradayım, hâlâ Efes‘in oyuncuyusum.”
“BİR BASKETBOL ÜLKESİNDEN GELİYORUM”
Sırp yıldız, vatandaşı Bogdan Bogdanovic’in Fenerbahçe formasıyla 2017’de kazandığı EuroLeague şampiyonluğu sırasında tribünde olduğunu söylemiş oldu:
“Ben, birfazlaca âlâ Avrupalı oyuncu çıkarmış, EuroLeague’de biroldukca büyük oyuncuya sahip bir basketbol ülkesinden geliyorum. Tüm yıllar boyunca ben EuroLeague Final Four’larını izliyordum. Bu Final-Four’lara dair birfazlaca ayrıntı ve durum hatırlıyorum. Tüm bu oyuncuların şampiyonlukları… Diamantidis, Spanoulis, Teodosic… Benim için o an epey uzaktı. Tüm bu anılar o denli bir noktaya geldi ki artık ben de o şampiyonluğu kazanmış oyunculardan biriyim.
Ayrıyeten Bogdan şampiyonluğu kazandığında ben Tofaş’ta oynuyordum. Sinan Erdem’de maçı izliyordum. En art sıralarda arkadaşlarımla maçı izliyordum. Âlâ bir biletim bile yoktu. Hatta final için biletim yoktu, yalnızca yarı final biletim vardı. daha sonra üç yıl daha sonra ben grubumla kupayı kazanan kişi oldum.
En değerlisi de buranın kapısından girdiğimiz günden daha sonra üç yılın sonunda bunu Anadolu Efes taraftarı için kazanmış olmamız. Fenerbahçe yahut Galatasaray üzere devasa yükseklikte sayıda değiller. Bizim kendi taraftarımız, kendi tarihimiz var. Bu bizim için inanılmaz… Konuşurken bile titriyorum.”
EuroLeague’de dönemin ve Final-Four’un en bedelli oyuncusu seçilen Micic, şampiyonluğa dair hislerini şu biçimde deklare etti:
“Çok uzun bir serüvendi. Fakat bu açıdan bakınca güya fazlaca süratli geçti üzere gözüküyor. Her şeyden ötürü, kadromuzun tüm üyeleri için fazlaca memnunum. bu türlü kazanmak, son 10 yılda daima Final Four’da olmuş Barcelona, Real Madrid yahut CSKA üzere gruplarla kazanmaktan fazlaca daha hoş. Hoş bir his.”
“ÇOK ŞAŞIRDIM, KAZANMAYI BEKLEMİYORDUM”
27 yaşındaki oyuncu, “sezonun en pahalı oyuncusu” seçilmesini ise şöyle kıymetlendirdi:
“Çok şaşırdım. Hak ettiğimi düşünüyorum lakin kazanmayı beklemiyordum. Muhtemelen mükafatla ilgili kazandığım en büyük şey, grup arkadaşlarımın memnunluğu oldu. Onlara palavra söyleyemezsiniz. Üç yıl boyunca her gün birliktesiniz. Bir şey saklayamazsınız. Herkese olabildiğince dürüst olmaya çalıştım ki saha içi ve haricinde benden neler bekleyebileceklerini bilsinler. Bu gerçekleştiğinde her insanın keyifli olduğunu hissettim. Bu benim için epeyce hoş bir histi zira yakınlarımdan, ailemden, grup arkadaşlarımdan bunu hissediyorsam bana kâfi. Bununla memnun olmaları bana kâfi.”
“LARKIN’İ PEK TANIMIYORDUM”
Micic, ekibin bir öteki yıldızı Shane Larkin ile ortalarındaki ahengi şu sözlerle deklare etti:
“Ben buraya geldiğim vakit rotasyonda benim önümde birinin olacağını biliyordum. Koç bunu aslına bakarsan söylemişti. Zalgiris‘te 1 ve 2 numara konumlarında oynuyordum. 2 numarada da önümde birinin olacağını biliyordum ancak orada bir baht da gördüm, zira Larkin’in çalışmalara geç geleceğini biliyordum. hem de tahminen biraz beklemesinin gerekeceğini de biliyordum zira imzaladığı vakit katiyetle ekibin en büyük yıldızıydı ve Anadolu Efes, bir manada o bir daha yapılanma sürecine girdiğinde grupta en büyük krediye sahip tek isimdi tahminen de. Tahminen Kruno, bir dönem evvel de Ataman ile beraberydi lakin yeni gelenler içinde bir tek Shane, o krediye sahipti.
Ben de onun neler verebileceğini görmek istiyordum. Zira onu pek tanımıyordum. daha sonra Bormio’da bir idman yaptık. Hiç hareket etmiyordu. Üçlük antrenmanımız vardı. Ben her vakit epey iştahlıydım. İdmanlarda hayli çalışıyordum, elimden geleni yapıyordum lakin son şuta geldiğimizde o daima isabet buluyordu. Daha evvelkileri atamasa da en kıymetli şutu daima atıyordu. daha sonra Rodrigue Beaubois’ya ‘Bu adam bu kadar büyük kontratı almak için ne yapıyor? Hareket etmek bile istemiyor, alanda yalnızca yürüyor. Çok süratli dedin ancak duruyor ya da istemiyor’ dedim. O da vakit vermemi söylemiş oldu.
Doğal ben de kendi bahtımı kovalıyordum. Herkes çaba ediyor, ben de birinci beşte yer almak için çabalıyordum. Olağanda orada Shane olacaktı. Fakat beraberinde onun birinci beşte olacağı ve bir arada oynayacağımız bir tertibe de her vakit hazırdım, bunu görmek istiyordum. daha sonra fazlaca komik bir şey oldu.
Türkiye Ligi’nin birinci maçında onu oynattılar ve ezdi geçti. daha sonra beni geri koydular. Galiba EuroLeague’in birinci maçında Bayern Münih ile oynuyorduk. Bunları anlatıyorum zira onun için olağan bir şey. Biroldukca şeye hakim kendi tarafınca ancak benim için de hayli uzun bir öykü. Zira onunla oynamak için kendimi ve egomu mağlup ettiğim için epeyce memnundum. Zira ben buraya geldiğimde o benim rakibimdi. İkimiz de oyun kurucuyuz sonuçta.
Dediğim üzere neler yapabileceğini görmek için daima o anı bekliyordum. İdmanlarda birden fazla vakit alanda kadrolarımız başka başkaydı fakat Barcelona maçından bir süre evvel bir orta bir arada oynama bahtımız oldu. Bir defasında koç idmanda bizi birebir gruba koydu. Birden teğe fazlaca rahat hissettim, güya bir daha nefes alıyor üzereydim. kimi vakit beden lisanı hiç oynamak istemiyor üzereydi ancak doğal artık herkes birbirini anlıyor. O idmanda onunla birinci kere birlikte oynayınca alanda o rahatlamayı hissettim. daha sonra yavaş yavaş alanda ona her şeyi vermeye hazırdım. Zira dönemin birinci yarısında ben aslına bakarsan biraz takdir toplamıştım ve ona mümkün olduğunca bütün kredisini geri almak için her fırsatı sunmaya hazırdım. şüphesiz inanılmaz bir oyuncu.
Benim açımdan süreç bu biçimde işledi. Onunla yan yana nasıl oynayabileceğimizi görmeyi sahiden çok istiyordum. Dışarıdan nasıl gözükeceğini merak ediyordum zira onda görmeyi beklediğim özel bir şey var. Barcelona maçı öyleydi. daha sonrası da o denli oldu.”
“ÖNEMLİ OLAN NBA’DE KEYİFLİ OLMAK”
Micic, Sloven yıldız Luka Doncic’in Avrupa’da kendisi üzere bir dönemde iki MVP mükafatı kazandıktan daha sonra NBA’e gitmesinin hatırlatılmasına şu biçimde yanıt verdi:
“Öncelikle ben Luka Doncic’ten daha düzgünüm bence (gülüyor). Ben insanların baktığı üzere bakmıyorum bu hususa. Biz fevkalade bir şey başardık. Bu beşerler benim için hayli özel. Benim için tüm bu muvaffakiyetler, beni oraya götürmek isteyen insanlara sunabileceğim şeyler. Ancak geçen yaz da tıpkı şeyi söylemiş oldum: Ben hiç orada bulunmadım ve oradaki tertipteki insanların beni nasıl gördüğüne dair hiç bir fikrim yok. Doğal ki maçlarımı izliyorlar, menajerimle daha fazla temas kuruyorlar fakat onların bana dair bildikleriyle benim onlara verebileceğim şeyler içinde bir daha de bir fark olduğunu düşünüyorum. Ben bu türlü oraya gitmek istemem.
Topu yere vurabileceğimi, şut atabileceğimi, pas verebileceğimi göstermek için oraya gitmem. Şayet beni beğenmiyorlarsa anlarım, tahminen de onların istediği şekilde bir oyuncu değilimdir. Tahminen beni o role uygun görmüyorlardır. Kendimle ilgili gerçekçiyim. Çok beklentim yok ancak Avrupa’da bu düzey hiç kolay değil. Her yıl daha büyük amaçlara ulaşmak için çalışmaya devam ediyorum. Bu düzeyde kalmak kolay değil. Şayet benden emin olmadıklarını gösterirlerse benim için oraya gitmemek sorun değil. Benim için en kıymetli şey orada memnun olmak. Şayet memnun olabileceğimi düşünürsem, bu sonucu %100 emin olarak alırım. Ne olacağını bakılırsaceğiz. Hâlâ buradayım, hâlâ Efes‘in oyuncuyusum.”
“BİR BASKETBOL ÜLKESİNDEN GELİYORUM”
Sırp yıldız, vatandaşı Bogdan Bogdanovic’in Fenerbahçe formasıyla 2017’de kazandığı EuroLeague şampiyonluğu sırasında tribünde olduğunu söylemiş oldu:
“Ben, birfazlaca âlâ Avrupalı oyuncu çıkarmış, EuroLeague’de biroldukca büyük oyuncuya sahip bir basketbol ülkesinden geliyorum. Tüm yıllar boyunca ben EuroLeague Final Four’larını izliyordum. Bu Final-Four’lara dair birfazlaca ayrıntı ve durum hatırlıyorum. Tüm bu oyuncuların şampiyonlukları… Diamantidis, Spanoulis, Teodosic… Benim için o an epey uzaktı. Tüm bu anılar o denli bir noktaya geldi ki artık ben de o şampiyonluğu kazanmış oyunculardan biriyim.
Ayrıyeten Bogdan şampiyonluğu kazandığında ben Tofaş’ta oynuyordum. Sinan Erdem’de maçı izliyordum. En art sıralarda arkadaşlarımla maçı izliyordum. Âlâ bir biletim bile yoktu. Hatta final için biletim yoktu, yalnızca yarı final biletim vardı. daha sonra üç yıl daha sonra ben grubumla kupayı kazanan kişi oldum.
En değerlisi de buranın kapısından girdiğimiz günden daha sonra üç yılın sonunda bunu Anadolu Efes taraftarı için kazanmış olmamız. Fenerbahçe yahut Galatasaray üzere devasa yükseklikte sayıda değiller. Bizim kendi taraftarımız, kendi tarihimiz var. Bu bizim için inanılmaz… Konuşurken bile titriyorum.”