Barcali
Active member
- Katılım
- 14 Şub 2021
- Mesajlar
- 1,145
- Puanları
- 38
Araştırma: Canlıların hayatta kalma içgüdüsünün kaynağı Canlıların yiyecek arama yahut avlanma üzere davranışlarını tetikleyen hayatta kalma içgüdüsünün beyindeki kaynağı belirlendi.
Latince ismi Caenorhabditis elegans olan iplik kurdunun beynini inceleyen bilim insanları, bulguların beşerler da dahil olmak üzere biroldukca canlının beynindeki karmaşık süreçlere dair fikir verdiğini belirtti.
Massachusetts Teknoloji Enstitüsü’nden (MIT) sinirbilimci Steven Flavell, “Dolaşma ya da durma sonucu, iplik kurdunun hayatta kalma ihtimalini büyük ölçüde etkileyecek bir karardır” diye konuştu:
Beynin bu kıymetli sonucu verme sürecini nasıl denetim ettiğini araştırmanın, biroldukça hayvanın beynindeki temel devre ögelerini ortaya çıkarabileceğini düşündük.
İplik kurdunun beyninde yalnızca 302 nöron bulunuyor. Lakin bu sıradan yapısına karşın içgüdüyü yönlendiren süreci takip etmek güç oldu.
Araştırma takımı, nöron aktivitesini kalsiyum izleri aracılığıyla takip etmelerini sağlayan orijinal bir mikroskop çeşidi geliştirdi. çabucak sonrasında bu aktiviteyi solucanın davranışlarıyla eşleştirmek ve ikisi içindeki temasları bulmak için yazılım algoritmalarını kullandı.
Algoritma, nöronlarının hareketine yönelik örüntüyü kavradıktan daha sonra iplik kurdunun ne yapacağını yüzde 95 doğrulukla varsayım edebilir hale geldi.
Bu sayede araştırmacılar, yiyecek aramak için etrafta gezinme aksiyonuyla bağlı 4 nöronu belirleyebildi.
Hayvanın dolaşmaktan durmaya geçişi de NSM isimli tek bir nöronun harekete geçmesiyle birebir vakte denk geliyordu.
Kelam konusu 4 “toplayıcı” hücre, NSM’i bastırmak için PDF isimli bir kimyasal üretiyor ve hayvanı harekete geçiriyordu.
NSM ise yeni toplanan yiyeceklerin varlığını algılayabiliyor ve başka nöronlara hayvanı yavaşlatması için sinyal vermek üzere serotonin salgılıyordu.
Sonunda araştırmacılar daha da derine inmeye ve bu süreci devreye sokan “anahtarı” aramaya karar verdi.
İleri tahliller, 4 toplayıcı hücre ve NSM içindeki kovalamacayı AIA isimli bir nöronun başlatmış olduğunı ortaya koydu. Evvelki araştırmalar da AIA hücresini kıymetli bir tetikleyici olduğu düşünülen yemek kokusuyla ilişkilendirmişti.
Flavell, “Bir kurt için yiyecek kokuları kıymetli lakin belgisiz, duyusal bir işarettir” diye konuştu.
AIA nöronunun yiyecek kokularını tespit etme ve bu bilgiyi aşağı devrelere iletme yeteneği, hayvanların kokuyu bağlama oturtmasına ve yiyecek arama sonucu vermesine imkan tanıyor.
Bilim insanları kurtların ve başka hayvanların beynine dair ne kadar hayli şey öğrenirse, davranışların nasıl denetim edildiğini de o kadar âlâ kavrayacaklarını düşünüyor.
Bunun üzere keşifler, canlıların evrimsel tarihini ortaya çıkarmakla kalmayıp, beyinle ilgili hastalıkların tedavisine kadar biroldukça hususta fonksiyonlu olabilir.
Hakemli bilimsel mecmua eLife’ta yayımlanan araştırmanın ortak müellifi Flavell, kelamlarını şu biçimde sürdürdü:
“Daha büyük beyinlerde de çalışabilecek devre ögeleri arıyorsanız, AIA bağlama dayalı davranışlara imkan tanıyan temel bir motif olarak öne çıkıyor.”
Kaynak: Independent Türkçe
Latince ismi Caenorhabditis elegans olan iplik kurdunun beynini inceleyen bilim insanları, bulguların beşerler da dahil olmak üzere biroldukca canlının beynindeki karmaşık süreçlere dair fikir verdiğini belirtti.
Massachusetts Teknoloji Enstitüsü’nden (MIT) sinirbilimci Steven Flavell, “Dolaşma ya da durma sonucu, iplik kurdunun hayatta kalma ihtimalini büyük ölçüde etkileyecek bir karardır” diye konuştu:
Beynin bu kıymetli sonucu verme sürecini nasıl denetim ettiğini araştırmanın, biroldukça hayvanın beynindeki temel devre ögelerini ortaya çıkarabileceğini düşündük.
İplik kurdunun beyninde yalnızca 302 nöron bulunuyor. Lakin bu sıradan yapısına karşın içgüdüyü yönlendiren süreci takip etmek güç oldu.
Araştırma takımı, nöron aktivitesini kalsiyum izleri aracılığıyla takip etmelerini sağlayan orijinal bir mikroskop çeşidi geliştirdi. çabucak sonrasında bu aktiviteyi solucanın davranışlarıyla eşleştirmek ve ikisi içindeki temasları bulmak için yazılım algoritmalarını kullandı.
Algoritma, nöronlarının hareketine yönelik örüntüyü kavradıktan daha sonra iplik kurdunun ne yapacağını yüzde 95 doğrulukla varsayım edebilir hale geldi.
Bu sayede araştırmacılar, yiyecek aramak için etrafta gezinme aksiyonuyla bağlı 4 nöronu belirleyebildi.
Hayvanın dolaşmaktan durmaya geçişi de NSM isimli tek bir nöronun harekete geçmesiyle birebir vakte denk geliyordu.
Kelam konusu 4 “toplayıcı” hücre, NSM’i bastırmak için PDF isimli bir kimyasal üretiyor ve hayvanı harekete geçiriyordu.
NSM ise yeni toplanan yiyeceklerin varlığını algılayabiliyor ve başka nöronlara hayvanı yavaşlatması için sinyal vermek üzere serotonin salgılıyordu.
Sonunda araştırmacılar daha da derine inmeye ve bu süreci devreye sokan “anahtarı” aramaya karar verdi.
İleri tahliller, 4 toplayıcı hücre ve NSM içindeki kovalamacayı AIA isimli bir nöronun başlatmış olduğunı ortaya koydu. Evvelki araştırmalar da AIA hücresini kıymetli bir tetikleyici olduğu düşünülen yemek kokusuyla ilişkilendirmişti.
Flavell, “Bir kurt için yiyecek kokuları kıymetli lakin belgisiz, duyusal bir işarettir” diye konuştu.
AIA nöronunun yiyecek kokularını tespit etme ve bu bilgiyi aşağı devrelere iletme yeteneği, hayvanların kokuyu bağlama oturtmasına ve yiyecek arama sonucu vermesine imkan tanıyor.
Bilim insanları kurtların ve başka hayvanların beynine dair ne kadar hayli şey öğrenirse, davranışların nasıl denetim edildiğini de o kadar âlâ kavrayacaklarını düşünüyor.
Bunun üzere keşifler, canlıların evrimsel tarihini ortaya çıkarmakla kalmayıp, beyinle ilgili hastalıkların tedavisine kadar biroldukça hususta fonksiyonlu olabilir.
Hakemli bilimsel mecmua eLife’ta yayımlanan araştırmanın ortak müellifi Flavell, kelamlarını şu biçimde sürdürdü:
“Daha büyük beyinlerde de çalışabilecek devre ögeleri arıyorsanız, AIA bağlama dayalı davranışlara imkan tanıyan temel bir motif olarak öne çıkıyor.”
Kaynak: Independent Türkçe