‘Asgari fiyatla çalışan çalışanların oranı yüzde 62,54’ İYİ Parti Eskişehir Milletvekili Arslan Kabukcuoğlu, TBMM’nde düzenlediği basın toplantısında taban fiyat konusunda açıklamalarda bulundu.
Asgari fiyatın, yasal bakımdan emekçilere emekleri karşılığında ödenecek en düşük düzey olduğunu tabir eden Kabukcuoğlu, “Asgari fiyat çalışanın besin, konut, sıhhat, ulaşım ve kültürel ihtiyaçlarını günün fiyatları üzerinden en az seviyede karşılayacak halde hesaplanmaktadır. 2004 tarihinde yayınlanan Minimum Fiyat Yönetmeliği’nde minimum fiyat, çalışanların olağan bir çalışma günü karşılığında ödenen ve çalışanın besin, konut, giysi, sıhhat, ulaşım ve kültürel alandaki mecburî gereksinimlerini günün fiyatları üzerinden minimum seviyede yetecek fiyat olarak tanım edilmektedir. Memleketler arası Çalışma Organı, İLO, minimum fiyatı, personele kâfi hayat şartlarını sağlayacak bir seviyenin garanti edilmesi olarak tanımlamaktadır” dedi.
“ASGARİ FİYATTAN VERGİ ALINMASI DEĞERLİ BİR ÇELİŞKİDİR”
Bazı ülkelerde toplu iş kontratları ile minimum fiyatların belirlendiğini belirten Kabukcuoğlu kelamlarını şöyleki sürdürdü:
* İşçi sınıfının en az beklentiye sahip olduğu, en ucuz besinleri tükettiği bir ülkede halk, her türlü talihsizliklere ve sefalete açık yaşar. Bu beşerler tabana vurmuş olduklarından, daha da aşağıya çekilecekleri bir seviye kalmamıştır. Bu niçinlerle hükümetin taban fiyat belirlemesi yerindedir. Fiyatların belirlenmesinde, doğal fiyat teorileri, fiyat fon teorisi, artı paha teorisi, marjinal verimlilik teorisi, pazarlık gücü teorisi, satın alma gücü teorisi üzere kuramlar geliştirilmişse de, tam bir mutabakat sağlanamamıştır.
* Ülkemizde taban fiyat üzerinden vergi alınması kıymetli bir çelişkidir. Minimum seviyede yaşayacak kadar tabiri tarifin ortasındayken, vergi alınarak taban fiyat aşındırılmaktadır. Dünyada minimum fiyatın belirlenmesine dair bir epey sistem vardır. Kimi ülkelerde minimum fiyatı yargı belirlemekte iken, kimilerinde da kanun koyucu ya da yetki verdikleri makamlar belirliyor.
* Minimum fiyatı, hükümetin belirlediği ülkeler de var. Birtakım ülkelerde ise aktif tavsiye gücüne sahip, heyetlerce belirleniyor. Ayrıca ülkelerde nazaranvi taban fiyatı belirlemek olan, aldığı karar itiraz yolu kapalı olan kurumlar var. Birtakım ülkelerde toplu iş kontratları ile taban fiyat belirlenmektedir.
“İŞÇİLER HER YIL MAAŞLARI ARTSIN DİYE HÜKÜMETE EL AÇIYOR”
Türkiye’de 10 milyon civarında personelin minimum fiyatla çalıştığına dikkat çeken Kabukcuoğlu şöyleki konuştu:
* Çalışma ve Toplumsal Güvenlik Bakanlığınca hazırlanan 2022 Temmuz ayı istatistiklerine göre, ülkemizde 15 milyon 987 bin 428 emekçi olduğu düşünüldüğünde, çalışma hayatında yer alan emekçilerimizin yüzde 62,54’ü taban fiyat almaktadır. Ülkemizin, Avrupa Birliği ülkeleri ortasında en düşük taban fiyata sahip ülkelerden biri olmanın yanında, taban fiyatla çalışanların oranının en yüksek olduğu ülke olduğu gerçeğini göz önünde bulundurmamız gerekiyor.
* Minimum fiyatla çalışan emekçilerin oranı Yunanistan’da yüzde 4, Almanya’da yüzde 5, Fransa’da yüzde 8, Polonya’da yüzde 17 ve bize en yakın orana sahip Romanya’da yüzde 21 iken, ülkemizde yüzde 62,54’tür. Ülkemizde ekonomik istikrarlar çalışanlar aleyhine bozulmaktadır. Son 2 yılda emekçilerimizin ulusal gelirden aldıkları hissede yüzde 4,4, personel fiyatlarında yüzde 14 düşme oldu. Çalışanların Ulusal Gelirdeki bu kayıpları öteki kümelere transfer edilmiştir.
* Çalışanların üçte ikisi minimum fiyatla çalışıyor olması hükümetin eline diğer bir koz vermiştir. Personeller her yıl maaşları artsın diye hükümete ellerini açıyor, gözlerini kapatıyorlar. bu biçimdece hükümet ne verse personel çaresiz. Ülkemizde taban fiyat hükümetçe oy istismarına uğrayan bir alan olmuştur. Toplu iş mukavelesinde Çalışma ve Toplumsal Güvenlik Bakanlığı 4 toplantı yapıyor. Sonuçta sonucu hükümet veriyor. Güya personellerin fikri alınıyormuş üzere yapılıyor.
“İŞ KOLLAR İÇİN BAŞKA AYRI MİNİMUM FİYAT BELİRLENMELİ”
Ülkemizde şimdiye kadar taban fiyat uygulamalarının bir fazlaca mahsurları olduğunu ve bunların düzeltilmesi için, Aralık 2022 tarihi bir fırsat olduğunu da belirten Kabukcuoğlu, taban fiyat belirlenirken şu konuların dikkate alınması gerektiğini söylemiş oldu:
* İşçinin aile fertleri de dikkate alınmalıdır.
* Taban fiyat üstündeki vergiler emekçiyi daha da yoksullaştırmaktadır; minimum fiyat vergi dışı kalmalıdır.
* Bölgeler içinde büyük farklılıklar vardır. Bölgeler içindeki farklılığa göre taban fiyat belirlenmelidir. Vanlı İstanbullunun yüzde 25’i kadar, Mardinli İstanbullunun yüzde 30’u kadar, Erzurumlu İstanbullunun yüzde 40’ı kadar kişi başına gelir elde ediyorlar. Minimum fiyat, İstanbul haricinde yaşayan vatandaşların, İstanbul’da yaşayan vatandaşların gelirini yakalamasına vesile olmalıdır.
* İş kolları için farklı ayrı taban fiyat belirlenmelidir.
* Hükümetin son senelerda oynadığı ekonomik siyasetler yüzünden, ücretliler kıymetli gelir kaybına uğradılar. Oluşturulacak yeni minimum fiyatla, yoksulluğun azaltılması hedeflenmelidir. Son senelerda görülen enflasyonun, ücretlilerin gelirlerinde niye olduğu kayıpları telafi için, taban fiyat belirlenmesi kıymetlidir. Ayrıyeten taban fiyat 2020 yılından itibaren ortalama fiyat olmaya süratle yönelmiştir.
* Minimum fiyat sadece taban ücretliler değil, üst küme emekçileri de yakından ilgilendirmektedir.
* Ülkemizde minimum fiyat geçmişe yönelik olarak belirlenmektedir. Türk-İş genel liderinin söylemiş olduği üzere, evvel taban fiyat artacak propagandası yapılmakta, tüketim mamüllerinin fiyatı yükselmekte, daha sonra da yeni taban fiyat ilan edilmektedir. Bu büsbütün personelin aleyhine çalışan piyasa sistemidir. 4 kişilik bir emekçi ailesinde, taban fiyat açlık hududu civarındadır. Bu görüşle belirlenen taban fiyatla bir personel ailesinin refahı yakalaması mümkün değildir. Minimum fiyat belirlenirken çalışanın ailesinin dikkate alınmaması büyük bir haksızlıktır.
* Ülkemizde personel sayısının düşmesinden diğer sendikalı personel sayısı da azalmaktadır. 2020 yılında Türkiye’de sendikalı personellerin oranı yüzde 10’dan az iken, Belçika’da yüzde 50, İsveç’te yüzde 65, Hollanda’da yüzde 15, Almanya’da yüzde 16’dır. Çalışanların sendikalı olmamaları, onların aktif hak aramasına pürüz olmakta, siyasi güçlerini zayıflatmaktadır. Sendikalı çalışanların sayısal azlığı, sendikasız emekçilerin de haklarının verilmemesine niye oluyor.
Asgari fiyatın, yasal bakımdan emekçilere emekleri karşılığında ödenecek en düşük düzey olduğunu tabir eden Kabukcuoğlu, “Asgari fiyat çalışanın besin, konut, sıhhat, ulaşım ve kültürel ihtiyaçlarını günün fiyatları üzerinden en az seviyede karşılayacak halde hesaplanmaktadır. 2004 tarihinde yayınlanan Minimum Fiyat Yönetmeliği’nde minimum fiyat, çalışanların olağan bir çalışma günü karşılığında ödenen ve çalışanın besin, konut, giysi, sıhhat, ulaşım ve kültürel alandaki mecburî gereksinimlerini günün fiyatları üzerinden minimum seviyede yetecek fiyat olarak tanım edilmektedir. Memleketler arası Çalışma Organı, İLO, minimum fiyatı, personele kâfi hayat şartlarını sağlayacak bir seviyenin garanti edilmesi olarak tanımlamaktadır” dedi.
“ASGARİ FİYATTAN VERGİ ALINMASI DEĞERLİ BİR ÇELİŞKİDİR”
Bazı ülkelerde toplu iş kontratları ile minimum fiyatların belirlendiğini belirten Kabukcuoğlu kelamlarını şöyleki sürdürdü:
* İşçi sınıfının en az beklentiye sahip olduğu, en ucuz besinleri tükettiği bir ülkede halk, her türlü talihsizliklere ve sefalete açık yaşar. Bu beşerler tabana vurmuş olduklarından, daha da aşağıya çekilecekleri bir seviye kalmamıştır. Bu niçinlerle hükümetin taban fiyat belirlemesi yerindedir. Fiyatların belirlenmesinde, doğal fiyat teorileri, fiyat fon teorisi, artı paha teorisi, marjinal verimlilik teorisi, pazarlık gücü teorisi, satın alma gücü teorisi üzere kuramlar geliştirilmişse de, tam bir mutabakat sağlanamamıştır.
* Ülkemizde taban fiyat üzerinden vergi alınması kıymetli bir çelişkidir. Minimum seviyede yaşayacak kadar tabiri tarifin ortasındayken, vergi alınarak taban fiyat aşındırılmaktadır. Dünyada minimum fiyatın belirlenmesine dair bir epey sistem vardır. Kimi ülkelerde minimum fiyatı yargı belirlemekte iken, kimilerinde da kanun koyucu ya da yetki verdikleri makamlar belirliyor.
* Minimum fiyatı, hükümetin belirlediği ülkeler de var. Birtakım ülkelerde ise aktif tavsiye gücüne sahip, heyetlerce belirleniyor. Ayrıca ülkelerde nazaranvi taban fiyatı belirlemek olan, aldığı karar itiraz yolu kapalı olan kurumlar var. Birtakım ülkelerde toplu iş kontratları ile taban fiyat belirlenmektedir.
“İŞÇİLER HER YIL MAAŞLARI ARTSIN DİYE HÜKÜMETE EL AÇIYOR”
Türkiye’de 10 milyon civarında personelin minimum fiyatla çalıştığına dikkat çeken Kabukcuoğlu şöyleki konuştu:
* Çalışma ve Toplumsal Güvenlik Bakanlığınca hazırlanan 2022 Temmuz ayı istatistiklerine göre, ülkemizde 15 milyon 987 bin 428 emekçi olduğu düşünüldüğünde, çalışma hayatında yer alan emekçilerimizin yüzde 62,54’ü taban fiyat almaktadır. Ülkemizin, Avrupa Birliği ülkeleri ortasında en düşük taban fiyata sahip ülkelerden biri olmanın yanında, taban fiyatla çalışanların oranının en yüksek olduğu ülke olduğu gerçeğini göz önünde bulundurmamız gerekiyor.
* Minimum fiyatla çalışan emekçilerin oranı Yunanistan’da yüzde 4, Almanya’da yüzde 5, Fransa’da yüzde 8, Polonya’da yüzde 17 ve bize en yakın orana sahip Romanya’da yüzde 21 iken, ülkemizde yüzde 62,54’tür. Ülkemizde ekonomik istikrarlar çalışanlar aleyhine bozulmaktadır. Son 2 yılda emekçilerimizin ulusal gelirden aldıkları hissede yüzde 4,4, personel fiyatlarında yüzde 14 düşme oldu. Çalışanların Ulusal Gelirdeki bu kayıpları öteki kümelere transfer edilmiştir.
* Çalışanların üçte ikisi minimum fiyatla çalışıyor olması hükümetin eline diğer bir koz vermiştir. Personeller her yıl maaşları artsın diye hükümete ellerini açıyor, gözlerini kapatıyorlar. bu biçimdece hükümet ne verse personel çaresiz. Ülkemizde taban fiyat hükümetçe oy istismarına uğrayan bir alan olmuştur. Toplu iş mukavelesinde Çalışma ve Toplumsal Güvenlik Bakanlığı 4 toplantı yapıyor. Sonuçta sonucu hükümet veriyor. Güya personellerin fikri alınıyormuş üzere yapılıyor.
“İŞ KOLLAR İÇİN BAŞKA AYRI MİNİMUM FİYAT BELİRLENMELİ”
Ülkemizde şimdiye kadar taban fiyat uygulamalarının bir fazlaca mahsurları olduğunu ve bunların düzeltilmesi için, Aralık 2022 tarihi bir fırsat olduğunu da belirten Kabukcuoğlu, taban fiyat belirlenirken şu konuların dikkate alınması gerektiğini söylemiş oldu:
* İşçinin aile fertleri de dikkate alınmalıdır.
* Taban fiyat üstündeki vergiler emekçiyi daha da yoksullaştırmaktadır; minimum fiyat vergi dışı kalmalıdır.
* Bölgeler içinde büyük farklılıklar vardır. Bölgeler içindeki farklılığa göre taban fiyat belirlenmelidir. Vanlı İstanbullunun yüzde 25’i kadar, Mardinli İstanbullunun yüzde 30’u kadar, Erzurumlu İstanbullunun yüzde 40’ı kadar kişi başına gelir elde ediyorlar. Minimum fiyat, İstanbul haricinde yaşayan vatandaşların, İstanbul’da yaşayan vatandaşların gelirini yakalamasına vesile olmalıdır.
* İş kolları için farklı ayrı taban fiyat belirlenmelidir.
* Hükümetin son senelerda oynadığı ekonomik siyasetler yüzünden, ücretliler kıymetli gelir kaybına uğradılar. Oluşturulacak yeni minimum fiyatla, yoksulluğun azaltılması hedeflenmelidir. Son senelerda görülen enflasyonun, ücretlilerin gelirlerinde niye olduğu kayıpları telafi için, taban fiyat belirlenmesi kıymetlidir. Ayrıyeten taban fiyat 2020 yılından itibaren ortalama fiyat olmaya süratle yönelmiştir.
* Minimum fiyat sadece taban ücretliler değil, üst küme emekçileri de yakından ilgilendirmektedir.
* Ülkemizde minimum fiyat geçmişe yönelik olarak belirlenmektedir. Türk-İş genel liderinin söylemiş olduği üzere, evvel taban fiyat artacak propagandası yapılmakta, tüketim mamüllerinin fiyatı yükselmekte, daha sonra da yeni taban fiyat ilan edilmektedir. Bu büsbütün personelin aleyhine çalışan piyasa sistemidir. 4 kişilik bir emekçi ailesinde, taban fiyat açlık hududu civarındadır. Bu görüşle belirlenen taban fiyatla bir personel ailesinin refahı yakalaması mümkün değildir. Minimum fiyat belirlenirken çalışanın ailesinin dikkate alınmaması büyük bir haksızlıktır.
* Ülkemizde personel sayısının düşmesinden diğer sendikalı personel sayısı da azalmaktadır. 2020 yılında Türkiye’de sendikalı personellerin oranı yüzde 10’dan az iken, Belçika’da yüzde 50, İsveç’te yüzde 65, Hollanda’da yüzde 15, Almanya’da yüzde 16’dır. Çalışanların sendikalı olmamaları, onların aktif hak aramasına pürüz olmakta, siyasi güçlerini zayıflatmaktadır. Sendikalı çalışanların sayısal azlığı, sendikasız emekçilerin de haklarının verilmemesine niye oluyor.