KesikÇayır
New member
- Katılım
- 26 Mar 2021
- Mesajlar
- 1,744
- Puanları
- 0
Başarısızlığımızı niye oburlarının önünde kabul edemeyiz Yanlış bir şey yaptığımızı bilmek, kimilerimiz için büyük bir şey üzere görünmeyebilir. Gerçi bunu öteki birinin önünde itiraf etmek apayrı bir duruma dönüşebilir. Yanlışlarımızı inkar etmeye çalışarak tüm dramayı bile yaratabiliriz. Değişiktir ki, bu davranışın gerisinde derin niçinler vardır.
Bu çok yaygın, fakat kimi vakit acı verici mevzunun altında yatan niçinlere bir göz atmaya ne dersiniz? Kendinizin ve etrafınızdaki insanların alakalarını geliştirmelerine yardımcı olacağını düşündüğümüz meseleleri keşfetmeye hazır olun!
HİSLERİMİZ TARAFINDAN DENETİM EDİLİRİZ
Bir şeye derinden inandığımızda yahut makul bir mevzuyu önemsediğimizde, o mevzudaki hislerimizi kendimize saklamakta zorlanabiliriz. Ve bir oburu bizi aykırı görüşün gerçek olduğuna ikna etmeye çalıştığında patlayabiliriz. Yanılgı yaptığımızı bilsek bile karşı tarafın kanılarını kabul etmek o anda imkansız bir hal alabilir. Zira hislerimiz mantığımızı büsbütün ele geçirmiştir.
KENDİMİZİ SAVUNMASIZ HİSSEDEBİLİRİZ
Her vakit haklı olan olmak, özgüvenimizi artırabilir ve hatta kendimizi daha kuvvetli hissetmemizi sağlayabilir. Öteki taraftan, özür dilemeyi bir zayıflık işareti olarak bakılırsabiliriz. Buna katkıda bulunabilecek bir diğer beğenilen olmayan his da aşağılanma duygusudur. Gerçekte, üzgün olduğunuzu söylemek fazlaca fazla yürek ve içsel güç gerektirir.
BEDELSİZ GÖRÜNMEK İSTEMEYİZ
Bilhassa biraz yetkimiz var ise ve epey sayıda beşerden sorumluysak, onların gözünde kendimizi kıymetsiz göstermek istemeyiz. Bu durumda, kusur yapmamıza yahut kusur yaptığımızı göstermemize müsaade veremeyiz, aksi takdirde bulunduğumuz liderlik rolü için uygun olmayabiliriz. Ancak gerçekte, beşerler yanılgılarını reddeden bir başkana olan hürmetini kaybedebilir. Yanılgı yaptığını kabul eden bir başkan ise, muvaffakiyet odaklı çalıştığını gösterir ve beşerler tarafınca takdir edilir.
SORUMLULUKTAN KORKARIZ
Kimi beşerler sıradan mantığa inandıkları için kusurlarını inkar etmeye devam eder. Yanlış bir şey yaptığınızı kabul etmiyorsanız, bunun için rastgele bir sorumluluk almanıza gerek yoktur. Aksiyonlarının niye olabileceği sonuçlardan korkabilirler. Bu yüzden gördükleri tek seçenek, onu bu türlü saklamak ve en güzelini ummaktır.
BİRİNCİ TESLİM OLAN OLMAK İSTEMEYİZ
Kimi durumlarda şahsi çıkarlar ve egolar her şeyin önüne geçer. Yanılgılı olduğumuzun ve hareketlerimizin birini incitmiş olabileceğinin farkında olabiliriz. Fakat bununla birlikte, tuhaf bir prensip yüzünden bunu kabul etme fikrine bile katlanamıyoruz: Teslim olan birinci kişi olmak istemiyoruz. Bunun yerine, onların hatası olmasa bile, evvel başka kişinin pes etmesini ve özür dilemesini beklemeyi tercih ederiz.
EKSİKSİZ OLMAK İSTERİZ
Toplumumuz kimi vakit bizi her şeyde eksiksiz olmaya zorlayabilir: görünüşümüzde, seçimlerimizde ve görüşlerimizde. Bu fikir, kendi kusurlarımızı kabul etmenin kendimizi inançsız hissetmemize niye olabileceği noktaya kadar zihnimizde sıkışıp kalabilir. Bu, inatçı olduğumuz ve onların önünde kusursuz görünmek için her şeyi yapmaya çalışabileceğimiz için etrafımızdaki insanları da tesirler.
Bu çok yaygın, fakat kimi vakit acı verici mevzunun altında yatan niçinlere bir göz atmaya ne dersiniz? Kendinizin ve etrafınızdaki insanların alakalarını geliştirmelerine yardımcı olacağını düşündüğümüz meseleleri keşfetmeye hazır olun!
HİSLERİMİZ TARAFINDAN DENETİM EDİLİRİZ
Bir şeye derinden inandığımızda yahut makul bir mevzuyu önemsediğimizde, o mevzudaki hislerimizi kendimize saklamakta zorlanabiliriz. Ve bir oburu bizi aykırı görüşün gerçek olduğuna ikna etmeye çalıştığında patlayabiliriz. Yanılgı yaptığımızı bilsek bile karşı tarafın kanılarını kabul etmek o anda imkansız bir hal alabilir. Zira hislerimiz mantığımızı büsbütün ele geçirmiştir.
KENDİMİZİ SAVUNMASIZ HİSSEDEBİLİRİZ
Her vakit haklı olan olmak, özgüvenimizi artırabilir ve hatta kendimizi daha kuvvetli hissetmemizi sağlayabilir. Öteki taraftan, özür dilemeyi bir zayıflık işareti olarak bakılırsabiliriz. Buna katkıda bulunabilecek bir diğer beğenilen olmayan his da aşağılanma duygusudur. Gerçekte, üzgün olduğunuzu söylemek fazlaca fazla yürek ve içsel güç gerektirir.
BEDELSİZ GÖRÜNMEK İSTEMEYİZ
Bilhassa biraz yetkimiz var ise ve epey sayıda beşerden sorumluysak, onların gözünde kendimizi kıymetsiz göstermek istemeyiz. Bu durumda, kusur yapmamıza yahut kusur yaptığımızı göstermemize müsaade veremeyiz, aksi takdirde bulunduğumuz liderlik rolü için uygun olmayabiliriz. Ancak gerçekte, beşerler yanılgılarını reddeden bir başkana olan hürmetini kaybedebilir. Yanılgı yaptığını kabul eden bir başkan ise, muvaffakiyet odaklı çalıştığını gösterir ve beşerler tarafınca takdir edilir.
SORUMLULUKTAN KORKARIZ
Kimi beşerler sıradan mantığa inandıkları için kusurlarını inkar etmeye devam eder. Yanlış bir şey yaptığınızı kabul etmiyorsanız, bunun için rastgele bir sorumluluk almanıza gerek yoktur. Aksiyonlarının niye olabileceği sonuçlardan korkabilirler. Bu yüzden gördükleri tek seçenek, onu bu türlü saklamak ve en güzelini ummaktır.
BİRİNCİ TESLİM OLAN OLMAK İSTEMEYİZ
Kimi durumlarda şahsi çıkarlar ve egolar her şeyin önüne geçer. Yanılgılı olduğumuzun ve hareketlerimizin birini incitmiş olabileceğinin farkında olabiliriz. Fakat bununla birlikte, tuhaf bir prensip yüzünden bunu kabul etme fikrine bile katlanamıyoruz: Teslim olan birinci kişi olmak istemiyoruz. Bunun yerine, onların hatası olmasa bile, evvel başka kişinin pes etmesini ve özür dilemesini beklemeyi tercih ederiz.
EKSİKSİZ OLMAK İSTERİZ
Toplumumuz kimi vakit bizi her şeyde eksiksiz olmaya zorlayabilir: görünüşümüzde, seçimlerimizde ve görüşlerimizde. Bu fikir, kendi kusurlarımızı kabul etmenin kendimizi inançsız hissetmemize niye olabileceği noktaya kadar zihnimizde sıkışıp kalabilir. Bu, inatçı olduğumuz ve onların önünde kusursuz görünmek için her şeyi yapmaya çalışabileceğimiz için etrafımızdaki insanları da tesirler.