ahmetbeyler
Active member
- Katılım
- 25 Eyl 2020
- Mesajlar
- 25,956
- Puanları
- 36
Günter Mielis ve Dirk Zingler'in 2015 sonbaharında An der Alten Försterei stadyumunda bir locada buluşması dinozorların buluşması gibiydi. 1. FC Union Berlin'deki herkes yıldönümü hazırlıklarına yoğun bir şekilde katılıyor. Kulübün kuruluşunun 50. yıl dönümünün düzenlenmesi gerekiyor. O zamanlar 90 yaşında olan Mielis ve o zamanlar 51 yaşında olan Zingler'in birbirlerine anlatacak çok şeyi vardı.
Bunlardan biri, en başından beri spor kariyerine Köpenick'te futbol oynamayı yeni öğrendiği sırada başlayan ve 20 Ocak 1966'da kulübün kurulmasına yardımcı olan bir adamdı. Diğeri eski sıkı bir hayran ve şimdi modern ve sürekli büyüyen bir kulübün yaratıcısı. 1903 doğumlu, sendikacı ve gerçek bir Sendika üyesi olan Büyükbaba Willi onu ilk kez bir maça götürdüğünde sekiz yaşındaydı. Ziyaretlerden ve daha sonra arkadaşlarıyla birlikte ayakta duran kirişlerin üzerinde deneyimlediği topluluk duygusundan keyif aldı. onu iliklerine kadar yedi.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Mielis, Zingler'in birçok öncülünden birinin başkanı olarak, haleflerinden birinin benzersiz bir hayran desteğiyle kelimenin tam anlamıyla sıfırdan inşa ettiği, o zamanlar oldukça yeni olan bu arenaya doyamıyordu. Yaşlı beyefendi, çoktan veda ettiği ve yaşlılığında hâlâ gerçekleşen hayallerinden söz etti. Bir zamanlar bu alana bir patates salonu inşa edilmesi gerektiği ve stadyuma küçük bir gelişmenin ancak son derece şanslı koşullar sayesinde olduğu gerçeği hakkında. “1968'deki kupa galibiyetiyle, adım adım bir şeyin yaratılabileceğine dair küçük bir pazarlık kozumuz vardı; biraz fizyoterapi, bir mutfak, buna benzer bir şey. Bunların hiçbiri bizde yoktu,” diye hatırladı Mielis. Ve sonra bu: Ballhaus des Osts.
1964 doğumlu Zingler bunu kendi deneyiminden adım adım biliyor. Mielis, Demir Adam'ın artık güçlü olan adamı ona şu güvenceyi verdiğinde duygulu tepki veriyor: “Yaşımdan dolayı kulüp artık 50, ben de 51 yaşındayım, otomatik olarak biraz düşünüyorum ve kulübün benim hayatım olduğunu anlıyorum. Kulübün beni tamamen etkilediğini. O daha önce büyükbabamın hayatının bir parçasıydı ve o da bunu bana aktardı.”
Toplantıdan yaklaşık dört yıl sonra, 18 Ağustos 2019'da Eisernen, Bundesliga'daki ilk maçını oynadı ve 455 taraftar, ölen meslektaşlarının, arkadaşlarının, arkadaşlarının ve aile üyelerinin fotoğraflarını stadyuma getirdi ve onlara bu olayı duygusal bir hareketle gösterdi. tarihi günde Zingler de tabii ki bir resim tutuyor. Büyükbaba Willi'nin.
Başkan Dirk Zingler (sağda), beton mikserlerini kulübü için mobil reklam aracı olarak sunuyor.
1 Temmuz 2004'te göreve başlayan ve yirmi yıldır derneğin başkanlığını yapan başkanı belki de bundan daha iyi anlatmanın bir yolu olamaz. Hâlâ biraz çocuk ama aynı zamanda bu işte oldukça patron olması da gerekiyor. Bunun anlamı şudur: İşte 1. FC Union Berlin'in temsil ettiği futbol romantizmi, diğer hiçbir Alman profesyonel kulübü gibi temsil etmiyor, tıpkı Köpenickers'ın en son üst kata yükselmesinden bu yana karşı karşıya olduğu ticarileşme gibi.
Ve tüm bunların ortasında, ilk stadyum ziyaretlerini büyükannesinin ördüğü kırmızı beyaz taraftar atkısı ve ceketindeki Union yaması ile deneyimleyen Zingler (“Benim için bu benim kimliğimin bir parçasıydı”), Geçtiğimiz sezonda toplam 190 milyon Euro'nun üzerinde ciroya sahip olacağı tahmin edilen ve bu yılın 31 Mart'ında bu üye sayısını gururla sunan, birkaç yüz çalışanı olan bir şirket: 66.110.
fotoğraf Galerisi
Dirk Zingler Alte Försterei'deki ofisindeMatthias Koch/Imago
2005: Dirk Zingler ve Joachim Gericke, Gericke Bau GmbH'nin genel müdürleriMatthias Koch/Imago
2006: Dirk Zingler, basın sözcüsü Lars Töffling ve takım yöneticisi Christian Beeck ile birlikteMatthias Koch/Imago
2008: Demir Oktoberfest için varil vuruşuMatthias Koch/Imago
2009: Sebastian Bönig (sağda), Başkan Dirk Zingler (ortada) ve Karim Benyamina (solda)Matthias Koch/Imago
Dirk Zingler derneğin genel toplantısında, 2009Kontrast/İmago
2012: An der Alten Försterei stadyumundaki yeni ana tribünün modernizasyonuMatthias Koch/Imago
2013: Christian Arbeit (solda) ve Dirk Zingler, Celtic FC Glasgow'a karşı hazırlık maçından sonra.BeHaberler König/Imago
Dirk Zingler, Union Berlin'in 50. yıl dönümü hazırlık maçındaSebastian Wells/Imago
Birinci Bundesliga'ya yükselme sonrası kutlamalar, Kızıl Belediye Binası'ndaki resepsiyonMatthias Koch/Imago
Birinci Bundesliga'da küme düşme sonrası kutlamalar, 2020Matthias Koch/Imago
Dirk Zingler maç sırasında stadyumda, 2024Güzel Sporlar/Imago
Dirk ZinglerBenjamin Pritzkuleit
Zingler'de her zaman kalan şey: buradan biri. Königs Wusterhausen'de doğdu, Wildauer Kickers hayran kulübünün üyesi olarak Eichwalde'de büyüdü. Başkan olduktan sadece iki yıl sonra oraya kaydoldu, çünkü bugün hala son derece önemli görüyor: “Bir karar verici olarak, kaçınılmaz olarak tabandan biraz uzaklaşma tehlikesi her zaman vardır. Ancak köklerim ayaktaki kirişlere dayandığından ve aktif taraftar sahnesi 1. FC Union Berlin'de her zaman çok önemli bir rol oynadığından, Wildauer Kickers'ın isteği hakkında iki kez düşünmek zorunda kalmadım.”
Dirk Zingler: Dokunduğu her şey altına dönüşüyor
Ancak bazı kişiler onu buralı olmakla suçladı. Daha doğrusu geçmişini burnunun altına sürttüler. Suçu: O zamanki Feliks Dzierzynski Muhafız Alayı'nda orduda geçirdiği süre. Bu, devlet güvenliğiyle bir dalavere olduğu iddiası. 1983 yılında burada çalışmaya başladığında 19 yaşındaydı. Geriye ona karşı çıkmak isteyenlerin sonu gelmez bir argümanı kaldı. Sanki Bern'deki mucize nedeniyle bugün hâlâ herkesin hayranlık duyduğu ve Nazilerin iktidara gelmesinden dört ay sonra, Mayıs 1933'te partilerine katılan ve 2.208.548 üye sayısıyla partilerine katılan Sepp Herberger, Alman futbolunun zirvesinde yoktu. Ya da 1930'larda milli oyuncu olan, daha sonra Eintracht Frankfurt'un başkanı olan ve 1 Mayıs 1937'de SS'ye katılan (sayı 312.300) Rudolf Gramlich yok. Ya da diğer şeylerin yanı sıra sürgündeki Nazi pilotu Hans-Ulrich Rudel'i Arjantin'deki 1978 Dünya Kupası'nda DFB'nin antrenman merkezine davet eden ve 17 yıl boyunca Alman Futbol Federasyonu'nun Başkanı olmasına izin verilen Hermann Neuberger yok. Orantılılık mı? Hiçbir iz yok.
Kasım 2008: Dirk Zingler, Alte Försterei'deki stadyumun inşaat çalışmalarını inceliyor.
Zingler'in dokunduğu her şey hâlâ altına dönüşüyor. Neredeyse her şey. 2004 yılında düşüşte olan kulübü devraldığında (daha önce ekonomi konseyinde yer almıştı), işler 3. Lig olan Oberliga'dan bir seviye daha aşağıya gitti. Ancak Zingler bir iş yapan, başarıya ulaşan ve vizyon sahibi biri. Bazıları şunu da söylüyor: bir hayalperest. Buna rağmen işler iyiye gidiyor. Adım adım. 2006 üçüncü lige yükselme; 2008 İkinci Bundesliga'ya yükselme; 2009 stadyum yenilemesi; 2011 Stadyum payının devreye alınması; 2019'da Bundesliga'ya yükselme; 11 Eylül 2022, Bundesliga'da ilk kez lider; 2023 Şampiyonlar Ligi elemeleri. Mayıs 2015'te Eisernen'in ikinci ligi yedinci bitirdiğini duyurduğunda pek çok kişi güldü: “Uzun vadede hedefimiz kimsenin olmadığı bir yerde kalmak olamaz. Almanya'da ilk 20'ye girmek istiyoruz. Hiçbir çılgınca şey yapmadan bu süreci başlatıyoruz.”
Artık herkes demir patronun yaptığı şeyin büyük ölçüde doğru olduğunu öğrendi. Yine de tam bir inançla. İster o dönemdeki olağanüstü Corona durumunda yeni yollar izlemek istesin, ister kötü niyetli ayaklanmalar durumunda stadyumların yasaklanmasından yana olsun, ister ciddi yatırımcıların girişini savunsun (Michael Kölmel ile başarılı bir örnek teşkil etmektedir). kendi saflarında işbirliği yapması) veya bazen piroteknik patlatma nedeniyle ağır para cezalarının şikayet edilmeden ödenmesi mümkündür – bunların hepsi Zingler'dir. Tekrar tekrar “Kulübün olduğu yerdeyim” diyor, “İster Şampiyonlar Ligi'nde ister başka bir yerde oynasın, fark etmez.”
Romantizm ve ticaret arasındaki uçurum giderek büyüyor
Antrenörlerle arası her zaman iyi değildi. İlki Frank Wormuth yalnızca 89 gün görevde kaldı. İkincisi, Werner “Pico” Voigt, sadece 73. Üçüncüsü, Lothar Hamann, sadece üç hafta. Dördüncüsü, Frank Lieberam, on bir aylık. Beşincisi Georgi Vasilev, dört aydan az bir süre içinde. Altıncı, Christian Schreier, en azından bir sezondan biraz daha uzun. 2007 yılına kadar yedincisi Uwe Neuhaus ile yedi yıl boyunca devamlılık sağlandı. Uzun bir süreçti. Başkanın antrenörlerdeki büyük aşınma ve yıpranmayla ilgili o dönemde yaptığı duyuru, biraz saf futbol uzmanlığı gibi geliyordu: “Eğer bir antrenör kötüyse, yenisini almalısınız.”
Ya da şanslı olmanız gerekiyor. Tıpkı İsviçreli Urs Fischer gibi. Zingler bir zamanlar yeni bir koç ararken Fischer'in dosyasını ele geçirirken inanamadığı bazı şeyler vardı: “Onu Basel'de kovanlar çılgın insanlar olmalı.” Zingler emindi: “Koçumuzu bulduk.”
Sendika patronu Dirk Zingler bugünBerliner Zeitung/Paulus Ponizak
Sonraki yıllar başkan için, taraftarlar için, tüm kulüp için altın yıllara benziyor. Bo Svensson'un devam filmini bulup bulmayacakları herkesin tahmini. Stadyumun daha da yıkılması, 40.000'den fazla seyirci kapasiteli yeni ve modern bir arenanın inşası, bir otopark ve 8.000, belki de 10.000 seyirci kapasiteli bir açık hava alanı ile birlikte her zevke hitap edeceğini umuyoruz. Bazı taraftarların pek de hoşuna gitmeyen yeni binanın Olimpiyat Stadı'na bir sezonluk taşınmasına, sportif kalitede herhangi bir kayıp eşlik etmeyecek mi, kim bilir?
Bir zamanlar yılda toplam üç milyon avroluk bir bilançoyla işe başlayan Zingler, dengeleme eyleminin giderek büyüdüğünü biliyor. Onun için ve her şeyden önce kulübün temsil ettiği değerler ve futbol kültürü için. Küçük Dirk sekiz yaşındayken Büyükbaba Willi'nin elini tutarak stadyuma geldiğinde zaten kült haline gelmiş olan tek bir şey olabilir: Ve asla unutmayın – Iron Union!
Bunlardan biri, en başından beri spor kariyerine Köpenick'te futbol oynamayı yeni öğrendiği sırada başlayan ve 20 Ocak 1966'da kulübün kurulmasına yardımcı olan bir adamdı. Diğeri eski sıkı bir hayran ve şimdi modern ve sürekli büyüyen bir kulübün yaratıcısı. 1903 doğumlu, sendikacı ve gerçek bir Sendika üyesi olan Büyükbaba Willi onu ilk kez bir maça götürdüğünde sekiz yaşındaydı. Ziyaretlerden ve daha sonra arkadaşlarıyla birlikte ayakta duran kirişlerin üzerinde deneyimlediği topluluk duygusundan keyif aldı. onu iliklerine kadar yedi.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Mielis, Zingler'in birçok öncülünden birinin başkanı olarak, haleflerinden birinin benzersiz bir hayran desteğiyle kelimenin tam anlamıyla sıfırdan inşa ettiği, o zamanlar oldukça yeni olan bu arenaya doyamıyordu. Yaşlı beyefendi, çoktan veda ettiği ve yaşlılığında hâlâ gerçekleşen hayallerinden söz etti. Bir zamanlar bu alana bir patates salonu inşa edilmesi gerektiği ve stadyuma küçük bir gelişmenin ancak son derece şanslı koşullar sayesinde olduğu gerçeği hakkında. “1968'deki kupa galibiyetiyle, adım adım bir şeyin yaratılabileceğine dair küçük bir pazarlık kozumuz vardı; biraz fizyoterapi, bir mutfak, buna benzer bir şey. Bunların hiçbiri bizde yoktu,” diye hatırladı Mielis. Ve sonra bu: Ballhaus des Osts.
1964 doğumlu Zingler bunu kendi deneyiminden adım adım biliyor. Mielis, Demir Adam'ın artık güçlü olan adamı ona şu güvenceyi verdiğinde duygulu tepki veriyor: “Yaşımdan dolayı kulüp artık 50, ben de 51 yaşındayım, otomatik olarak biraz düşünüyorum ve kulübün benim hayatım olduğunu anlıyorum. Kulübün beni tamamen etkilediğini. O daha önce büyükbabamın hayatının bir parçasıydı ve o da bunu bana aktardı.”
Toplantıdan yaklaşık dört yıl sonra, 18 Ağustos 2019'da Eisernen, Bundesliga'daki ilk maçını oynadı ve 455 taraftar, ölen meslektaşlarının, arkadaşlarının, arkadaşlarının ve aile üyelerinin fotoğraflarını stadyuma getirdi ve onlara bu olayı duygusal bir hareketle gösterdi. tarihi günde Zingler de tabii ki bir resim tutuyor. Büyükbaba Willi'nin.
Başkan Dirk Zingler (sağda), beton mikserlerini kulübü için mobil reklam aracı olarak sunuyor.
1 Temmuz 2004'te göreve başlayan ve yirmi yıldır derneğin başkanlığını yapan başkanı belki de bundan daha iyi anlatmanın bir yolu olamaz. Hâlâ biraz çocuk ama aynı zamanda bu işte oldukça patron olması da gerekiyor. Bunun anlamı şudur: İşte 1. FC Union Berlin'in temsil ettiği futbol romantizmi, diğer hiçbir Alman profesyonel kulübü gibi temsil etmiyor, tıpkı Köpenickers'ın en son üst kata yükselmesinden bu yana karşı karşıya olduğu ticarileşme gibi.
Ve tüm bunların ortasında, ilk stadyum ziyaretlerini büyükannesinin ördüğü kırmızı beyaz taraftar atkısı ve ceketindeki Union yaması ile deneyimleyen Zingler (“Benim için bu benim kimliğimin bir parçasıydı”), Geçtiğimiz sezonda toplam 190 milyon Euro'nun üzerinde ciroya sahip olacağı tahmin edilen ve bu yılın 31 Mart'ında bu üye sayısını gururla sunan, birkaç yüz çalışanı olan bir şirket: 66.110.
fotoğraf Galerisi
Dirk Zingler Alte Försterei'deki ofisindeMatthias Koch/Imago
2005: Dirk Zingler ve Joachim Gericke, Gericke Bau GmbH'nin genel müdürleriMatthias Koch/Imago
2006: Dirk Zingler, basın sözcüsü Lars Töffling ve takım yöneticisi Christian Beeck ile birlikteMatthias Koch/Imago
2008: Demir Oktoberfest için varil vuruşuMatthias Koch/Imago
2009: Sebastian Bönig (sağda), Başkan Dirk Zingler (ortada) ve Karim Benyamina (solda)Matthias Koch/Imago
Dirk Zingler derneğin genel toplantısında, 2009Kontrast/İmago
2012: An der Alten Försterei stadyumundaki yeni ana tribünün modernizasyonuMatthias Koch/Imago
2013: Christian Arbeit (solda) ve Dirk Zingler, Celtic FC Glasgow'a karşı hazırlık maçından sonra.BeHaberler König/Imago
Dirk Zingler, Union Berlin'in 50. yıl dönümü hazırlık maçındaSebastian Wells/Imago
Birinci Bundesliga'ya yükselme sonrası kutlamalar, Kızıl Belediye Binası'ndaki resepsiyonMatthias Koch/Imago
Birinci Bundesliga'da küme düşme sonrası kutlamalar, 2020Matthias Koch/Imago
Dirk Zingler maç sırasında stadyumda, 2024Güzel Sporlar/Imago
Dirk ZinglerBenjamin Pritzkuleit
Zingler'de her zaman kalan şey: buradan biri. Königs Wusterhausen'de doğdu, Wildauer Kickers hayran kulübünün üyesi olarak Eichwalde'de büyüdü. Başkan olduktan sadece iki yıl sonra oraya kaydoldu, çünkü bugün hala son derece önemli görüyor: “Bir karar verici olarak, kaçınılmaz olarak tabandan biraz uzaklaşma tehlikesi her zaman vardır. Ancak köklerim ayaktaki kirişlere dayandığından ve aktif taraftar sahnesi 1. FC Union Berlin'de her zaman çok önemli bir rol oynadığından, Wildauer Kickers'ın isteği hakkında iki kez düşünmek zorunda kalmadım.”
Dirk Zingler: Dokunduğu her şey altına dönüşüyor
Ancak bazı kişiler onu buralı olmakla suçladı. Daha doğrusu geçmişini burnunun altına sürttüler. Suçu: O zamanki Feliks Dzierzynski Muhafız Alayı'nda orduda geçirdiği süre. Bu, devlet güvenliğiyle bir dalavere olduğu iddiası. 1983 yılında burada çalışmaya başladığında 19 yaşındaydı. Geriye ona karşı çıkmak isteyenlerin sonu gelmez bir argümanı kaldı. Sanki Bern'deki mucize nedeniyle bugün hâlâ herkesin hayranlık duyduğu ve Nazilerin iktidara gelmesinden dört ay sonra, Mayıs 1933'te partilerine katılan ve 2.208.548 üye sayısıyla partilerine katılan Sepp Herberger, Alman futbolunun zirvesinde yoktu. Ya da 1930'larda milli oyuncu olan, daha sonra Eintracht Frankfurt'un başkanı olan ve 1 Mayıs 1937'de SS'ye katılan (sayı 312.300) Rudolf Gramlich yok. Ya da diğer şeylerin yanı sıra sürgündeki Nazi pilotu Hans-Ulrich Rudel'i Arjantin'deki 1978 Dünya Kupası'nda DFB'nin antrenman merkezine davet eden ve 17 yıl boyunca Alman Futbol Federasyonu'nun Başkanı olmasına izin verilen Hermann Neuberger yok. Orantılılık mı? Hiçbir iz yok.
Kasım 2008: Dirk Zingler, Alte Försterei'deki stadyumun inşaat çalışmalarını inceliyor.
Zingler'in dokunduğu her şey hâlâ altına dönüşüyor. Neredeyse her şey. 2004 yılında düşüşte olan kulübü devraldığında (daha önce ekonomi konseyinde yer almıştı), işler 3. Lig olan Oberliga'dan bir seviye daha aşağıya gitti. Ancak Zingler bir iş yapan, başarıya ulaşan ve vizyon sahibi biri. Bazıları şunu da söylüyor: bir hayalperest. Buna rağmen işler iyiye gidiyor. Adım adım. 2006 üçüncü lige yükselme; 2008 İkinci Bundesliga'ya yükselme; 2009 stadyum yenilemesi; 2011 Stadyum payının devreye alınması; 2019'da Bundesliga'ya yükselme; 11 Eylül 2022, Bundesliga'da ilk kez lider; 2023 Şampiyonlar Ligi elemeleri. Mayıs 2015'te Eisernen'in ikinci ligi yedinci bitirdiğini duyurduğunda pek çok kişi güldü: “Uzun vadede hedefimiz kimsenin olmadığı bir yerde kalmak olamaz. Almanya'da ilk 20'ye girmek istiyoruz. Hiçbir çılgınca şey yapmadan bu süreci başlatıyoruz.”
Artık herkes demir patronun yaptığı şeyin büyük ölçüde doğru olduğunu öğrendi. Yine de tam bir inançla. İster o dönemdeki olağanüstü Corona durumunda yeni yollar izlemek istesin, ister kötü niyetli ayaklanmalar durumunda stadyumların yasaklanmasından yana olsun, ister ciddi yatırımcıların girişini savunsun (Michael Kölmel ile başarılı bir örnek teşkil etmektedir). kendi saflarında işbirliği yapması) veya bazen piroteknik patlatma nedeniyle ağır para cezalarının şikayet edilmeden ödenmesi mümkündür – bunların hepsi Zingler'dir. Tekrar tekrar “Kulübün olduğu yerdeyim” diyor, “İster Şampiyonlar Ligi'nde ister başka bir yerde oynasın, fark etmez.”
Romantizm ve ticaret arasındaki uçurum giderek büyüyor
Antrenörlerle arası her zaman iyi değildi. İlki Frank Wormuth yalnızca 89 gün görevde kaldı. İkincisi, Werner “Pico” Voigt, sadece 73. Üçüncüsü, Lothar Hamann, sadece üç hafta. Dördüncüsü, Frank Lieberam, on bir aylık. Beşincisi Georgi Vasilev, dört aydan az bir süre içinde. Altıncı, Christian Schreier, en azından bir sezondan biraz daha uzun. 2007 yılına kadar yedincisi Uwe Neuhaus ile yedi yıl boyunca devamlılık sağlandı. Uzun bir süreçti. Başkanın antrenörlerdeki büyük aşınma ve yıpranmayla ilgili o dönemde yaptığı duyuru, biraz saf futbol uzmanlığı gibi geliyordu: “Eğer bir antrenör kötüyse, yenisini almalısınız.”
Ya da şanslı olmanız gerekiyor. Tıpkı İsviçreli Urs Fischer gibi. Zingler bir zamanlar yeni bir koç ararken Fischer'in dosyasını ele geçirirken inanamadığı bazı şeyler vardı: “Onu Basel'de kovanlar çılgın insanlar olmalı.” Zingler emindi: “Koçumuzu bulduk.”
Sendika patronu Dirk Zingler bugünBerliner Zeitung/Paulus Ponizak
Sonraki yıllar başkan için, taraftarlar için, tüm kulüp için altın yıllara benziyor. Bo Svensson'un devam filmini bulup bulmayacakları herkesin tahmini. Stadyumun daha da yıkılması, 40.000'den fazla seyirci kapasiteli yeni ve modern bir arenanın inşası, bir otopark ve 8.000, belki de 10.000 seyirci kapasiteli bir açık hava alanı ile birlikte her zevke hitap edeceğini umuyoruz. Bazı taraftarların pek de hoşuna gitmeyen yeni binanın Olimpiyat Stadı'na bir sezonluk taşınmasına, sportif kalitede herhangi bir kayıp eşlik etmeyecek mi, kim bilir?
Bir zamanlar yılda toplam üç milyon avroluk bir bilançoyla işe başlayan Zingler, dengeleme eyleminin giderek büyüdüğünü biliyor. Onun için ve her şeyden önce kulübün temsil ettiği değerler ve futbol kültürü için. Küçük Dirk sekiz yaşındayken Büyükbaba Willi'nin elini tutarak stadyuma geldiğinde zaten kült haline gelmiş olan tek bir şey olabilir: Ve asla unutmayın – Iron Union!