“İklim Şansölyesi” Scholz ve dünya iklim zirvesindeki duraksama hakkında eleştirilecek çok şey var. Barbara Hendricks, Alman otomotiv kültürünü benimsemeyi tercih ediyor.
Sonunda duygulandı: düzinelerce diplomat yumruklarını havaya kaldırdı ve Almanya’nın o zamanki Federal Çevre Bakanı Barbara Hendricks’in (SPD) gözleri yaşlarla doldu. 2015’te Paris’te, Birleşmiş Milletler uzun zamandır düşünülemez görünen şeyi başardı: gezegeni kurtarmak için küresel bir anlaşma.
1,5 derece hedefi doğdu, 200’e yakın ülke iklim koruma taahhüdünde bulundu. BM, zengin ve fakir ülkeler birbirini teşvik ettiğinde nelerin mümkün olduğunu bir kez daha kanıtladı. O zamandan beri yedi yıl geçti ve küresel sera gazı emisyonları her yıl artmaya devam etti. Federal Anayasa Mahkemesi, hükümeti daha sert iklim hedefleri belirlemeye zorlamak zorunda kaldı ve bu hedefler artık onları kaçırma yolunda.
t-online ile yaptığı bir röportajda Barbara Hendricks, federal bakanlıklar arasındaki kara koyundan, Almanya sokaklarındaki yapışkan protestolardan bahsediyor ve Şansölye Olaf Scholz’un neden bir zamanlar Angela Merkel’den daha kolay olduğunu açıklıyor.
t-online: Bayan Hendricks, Paris’teki 2005 iklim zirvesinin bitiminden sonra gözlerinizde sevinç gözyaşları vardı. Mısır’daki durgun zirveye baktığınızda, hayal kırıklığından ağlamaz mısınız?
Barbara Hendricks: Bu toplantıyı büyük bir ilgiyle izliyorum ama duygusal olarak orada olanlarla ilgilenmiyorum. Büyük atılımı çok zor bir aşamanın takip edeceği başından beri benim için açıktı. Bu tam olarak birkaç yıldır deneyimlediğimiz şey, yani Paris Anlaşması’nın uygulanması meselesi.
Paris’ten sonra saçma sapan bahanelere ve boş vaatlere son verilmeli. Yedi yıl sonra, küresel ısınma hâlâ feci bir +2,5 ila +2,9 santigrat dereceye doğru ilerliyor. Sorun nerede?
Şimdiye kadar vaat edilenler yeterli değil. Bu temiz. İklim hedefleri dünya çapında daha katı hale gelmeli. Şimdiye kadar, BM iklim anlaşmasını destekleyen devletlerin yalnızca 2030’a kadar planlarını sunmaları gerekiyor – kesinlikle bir takip çözümü olacak. Bu nedenle Almanya’da bundan sonraki dönem için şimdiden bir taahhütte bulunduk: Federal Cumhuriyet 2045 yılına kadar iklim açısından nötr olmalıdır. Sözlerimiz, yapmamız gerekenin ötesine geçiyor.
Ancak Federal Anayasa Mahkemesi bu ileri görüşlülüğü geçen yıl uygulamak zorunda kaldı. Halefi yüzüğü Svenja Schulze suçu üstlenmek zorunda kaldı. Bu senin de başına gelir miydi?
Tartışmalı iklim koruma yasası ancak 2019’da kabul edildi, o zamana kadar artık hükümetin bir parçası değildim. Yine de, 2016’da Fas’ta düzenlenen iklim zirvesinde sunduğumuz ve BM’nin gerekliliklerini karşılayacak bir plana dayanıyordu.
2015 Dünya İklim Konferansı’nda podyumda bir kutlama havası: Paris İklim Anlaşması, iklim kurtarma için temel oluşturdu. Ancak, uygulamada sorunlar var. (Kaynak: Zhou Lei/ IMAGO)
Ancak Yüksek Mahkeme, planlarının gelecek nesillere haksızlık olacağına karar verdi.
Federal Anayasa Mahkemesi, günümüz çocuklarının ve gençlerinin yaşamları boyunca iklimi korumak için zaten yetişkin olan insanlardan daha fazlasını yapmak zorunda kalmamalarını sağlamak istedi. Aksine bunda yanlış bir şey bulmadım. Haziran 2021’de Federal Meclis’teki son konuşmamda bunu açıkça vurguladım.
Bir sonraki aksilik kısa süre önce geldi: İklim Sorunları Uzman Konseyi, Almanya’nın 2030 için iklim hedeflerine ulaşmasının neredeyse imkansız olduğunu düşünüyor. Sorun ne?
Her zaman aynıdır: Taşımacılık sektöründe fren yapmak genel dengeyi bozar. 1990’dan 2020’ye kadar, Federal Cumhuriyet sera gazı emisyonlarını yüzde 40 azalttı – ancak hiç katkıda bulunmayan tek sektör ulaşım. İçten yanmalı motorlar son birkaç on yılda daha verimli hale gelmiş olabilir, ancak yollarda giderek büyüyen ve ağırlaşan arabaların çoğalması emisyon tasarruflarını tüketti.
Federal Ulaştırma Bakanı Volker Wissing, eğilimi tersine çevirmek için en acil olarak ne yapmalıdır?
Her yerde ayarlamalar yapması gerekiyor: sadece otoyollarda değil, diğer yollarda da bir hız sınırı var. Federal ve köy yollarında saatte 80 kilometre tamamen yeterlidir. Ek olarak, insanları arabasız yapmak istemeye iten çekici ve uygun fiyatlı yerel ulaşıma ihtiyaç vardır. Ve etrafıma baktığımda şunu da düşünüyorum: SUV’lar için bir vergiye ihtiyacımız var. Arazi araçları, çiftçiler ve ormancılar için bir anlam ifade ediyor, ancak gösterişli şehir sakinleri için değil.
Sonunda duygulandı: düzinelerce diplomat yumruklarını havaya kaldırdı ve Almanya’nın o zamanki Federal Çevre Bakanı Barbara Hendricks’in (SPD) gözleri yaşlarla doldu. 2015’te Paris’te, Birleşmiş Milletler uzun zamandır düşünülemez görünen şeyi başardı: gezegeni kurtarmak için küresel bir anlaşma.
1,5 derece hedefi doğdu, 200’e yakın ülke iklim koruma taahhüdünde bulundu. BM, zengin ve fakir ülkeler birbirini teşvik ettiğinde nelerin mümkün olduğunu bir kez daha kanıtladı. O zamandan beri yedi yıl geçti ve küresel sera gazı emisyonları her yıl artmaya devam etti. Federal Anayasa Mahkemesi, hükümeti daha sert iklim hedefleri belirlemeye zorlamak zorunda kaldı ve bu hedefler artık onları kaçırma yolunda.
t-online ile yaptığı bir röportajda Barbara Hendricks, federal bakanlıklar arasındaki kara koyundan, Almanya sokaklarındaki yapışkan protestolardan bahsediyor ve Şansölye Olaf Scholz’un neden bir zamanlar Angela Merkel’den daha kolay olduğunu açıklıyor.
t-online: Bayan Hendricks, Paris’teki 2005 iklim zirvesinin bitiminden sonra gözlerinizde sevinç gözyaşları vardı. Mısır’daki durgun zirveye baktığınızda, hayal kırıklığından ağlamaz mısınız?
Barbara Hendricks: Bu toplantıyı büyük bir ilgiyle izliyorum ama duygusal olarak orada olanlarla ilgilenmiyorum. Büyük atılımı çok zor bir aşamanın takip edeceği başından beri benim için açıktı. Bu tam olarak birkaç yıldır deneyimlediğimiz şey, yani Paris Anlaşması’nın uygulanması meselesi.
Paris’ten sonra saçma sapan bahanelere ve boş vaatlere son verilmeli. Yedi yıl sonra, küresel ısınma hâlâ feci bir +2,5 ila +2,9 santigrat dereceye doğru ilerliyor. Sorun nerede?
Şimdiye kadar vaat edilenler yeterli değil. Bu temiz. İklim hedefleri dünya çapında daha katı hale gelmeli. Şimdiye kadar, BM iklim anlaşmasını destekleyen devletlerin yalnızca 2030’a kadar planlarını sunmaları gerekiyor – kesinlikle bir takip çözümü olacak. Bu nedenle Almanya’da bundan sonraki dönem için şimdiden bir taahhütte bulunduk: Federal Cumhuriyet 2045 yılına kadar iklim açısından nötr olmalıdır. Sözlerimiz, yapmamız gerekenin ötesine geçiyor.
Ancak Federal Anayasa Mahkemesi bu ileri görüşlülüğü geçen yıl uygulamak zorunda kaldı. Halefi yüzüğü Svenja Schulze suçu üstlenmek zorunda kaldı. Bu senin de başına gelir miydi?
Tartışmalı iklim koruma yasası ancak 2019’da kabul edildi, o zamana kadar artık hükümetin bir parçası değildim. Yine de, 2016’da Fas’ta düzenlenen iklim zirvesinde sunduğumuz ve BM’nin gerekliliklerini karşılayacak bir plana dayanıyordu.
2015 Dünya İklim Konferansı’nda podyumda bir kutlama havası: Paris İklim Anlaşması, iklim kurtarma için temel oluşturdu. Ancak, uygulamada sorunlar var. (Kaynak: Zhou Lei/ IMAGO)
Ancak Yüksek Mahkeme, planlarının gelecek nesillere haksızlık olacağına karar verdi.
Federal Anayasa Mahkemesi, günümüz çocuklarının ve gençlerinin yaşamları boyunca iklimi korumak için zaten yetişkin olan insanlardan daha fazlasını yapmak zorunda kalmamalarını sağlamak istedi. Aksine bunda yanlış bir şey bulmadım. Haziran 2021’de Federal Meclis’teki son konuşmamda bunu açıkça vurguladım.
Bir sonraki aksilik kısa süre önce geldi: İklim Sorunları Uzman Konseyi, Almanya’nın 2030 için iklim hedeflerine ulaşmasının neredeyse imkansız olduğunu düşünüyor. Sorun ne?
Her zaman aynıdır: Taşımacılık sektöründe fren yapmak genel dengeyi bozar. 1990’dan 2020’ye kadar, Federal Cumhuriyet sera gazı emisyonlarını yüzde 40 azalttı – ancak hiç katkıda bulunmayan tek sektör ulaşım. İçten yanmalı motorlar son birkaç on yılda daha verimli hale gelmiş olabilir, ancak yollarda giderek büyüyen ve ağırlaşan arabaların çoğalması emisyon tasarruflarını tüketti.
Federal Ulaştırma Bakanı Volker Wissing, eğilimi tersine çevirmek için en acil olarak ne yapmalıdır?
Her yerde ayarlamalar yapması gerekiyor: sadece otoyollarda değil, diğer yollarda da bir hız sınırı var. Federal ve köy yollarında saatte 80 kilometre tamamen yeterlidir. Ek olarak, insanları arabasız yapmak istemeye iten çekici ve uygun fiyatlı yerel ulaşıma ihtiyaç vardır. Ve etrafıma baktığımda şunu da düşünüyorum: SUV’lar için bir vergiye ihtiyacımız var. Arazi araçları, çiftçiler ve ormancılar için bir anlam ifade ediyor, ancak gösterişli şehir sakinleri için değil.