Mısır’daki iklim konferansı sonuçla sona erdi. Bu iyi haber. Ancak bununla da kimse tatmin olamaz.
Bu yılki Şarm El-Şeyh’teki iklim konferansında -beklentiler en başından beri düşük olsa bile- o kadar da kötü değildi. İster birçok ülkeyi fosil yakıtlara geri döndüren enerji krizi, ister ABD ile Çin arasındaki diplomatik buz çağı olsun, başarılı müzakerelerin koşulları son derece zordu.
Bu nedenle, bir sonucun olması doğal bir mesele değildir. Sonuç bildirgesinin en önemli noktalarını buradan okuyabilirsiniz. Ama kimse bununla ciddi anlamda tatmin olamaz.
Öncelikle finans alanındaydı. Gelişmekte olan ülkelere yapılan düzeltme ve tazminat ödemeleri önemlidir – ancak sera gazı tasarrufu sağlamaz.
Para tek başına iklimi kurtarmaz
En yüksek demiryolu: Mevcut politika ile insanlık ortalama 2,7 santigrat derecelik bir ısınmaya doğru gidiyor. Kuraklıktan kaynaklanan kıtlık, sellerden kaynaklanan yıkım, sıcak hava dalgalarından kaynaklanan ölümler: İklim krizinin sonuçları, her onda bir dereceyle daha da yıkıcı hale geliyor.
Almanya’nın baş müzakerecisi Annalena Baerbock, “O zaman, iklimle ilgili tüm kayıpları ve zararları karşılamak için artık dünya çapında yeterli parayı bulamayacağız” dedi.
Her şeyden önce 1,5 derece hedefine bağlılık
Bütün bunlar uzun zamandır biliniyor. Belli ki pek gelmemiş. 2015 yılında, dünya topluluğu Paris’te küresel ısınmayı 1,5 derece ile sınırlama konusunda anlaşmıştı. Yedi yıl sonra Mısır’da 1,5 derece hedefinin sonuç bildirgesinde yer alıp almayacağı konusunda müzakereler yapılıyor olması tam bir alay konusu. Diğerlerinin yanı sıra Suudi Arabistan, Çin ve Rusya buna karşı çıktılar – boşuna. Nihayet. Uluslararası toplum, Paris iklim hedefine bağlı.
Ancak, hedefe gerçekten ulaşmak için en ufak bir şansa sahip olmak için ulusal iklim planları iyileştirilmeli mi? Çoğu eyalet sonuçta o kadar ciddi değil. Almanya bile son zamanlarda BM’ye proforma yeni iklim planları bile sunmamıştı.
Olaf Scholz’un COP’un başında kendisini ulusal iklim hedeflerine adadığını mı? Hediye olarak 2 derece hedefi olan Paris B Planı için bile yeterli değiller.
Eylemler kelimelerden daha yüksek sesle konuşur – özellikle eksik olduklarında
Bu nedenle, küresel ısınmanın durdurulmasında gerçek bir ilerleme veya hatta bağlayıcı iklim koruma hedeflerine yönelik somut taahhütler bulunmamaktadır. Bunun yerine, başka bir mumsu taahhüt: kömürden kademeli olarak vazgeçilmesi. Buna geçen yıl Glasgow’da karar verildi. Ukrayna savaşı nedeniyle iklim politikasının geri alınması göz önüne alındığında, neredeyse şunu söylemek gerekiyor: en azından.
Ama “en azından” yeterli değil. Tüm fosil yakıtlar aşamalı olarak kullanımdan kaldırılmalı, ancak deklarasyonda gaz ve petrolden bahsedilmiyor. Şansı kaçırdım. Bir kez daha.
Küçük adımlar yeterli değil (Kaynak: Heike Aßmann)
İtiraflar iklim felaketini durdurmayacak. Artık kelimelerin arkasına saklanacak zaman yok. Eylem gerekli – ancak iklim konferansında bu kesinlikle eksik.
Bu sadece hayal kırıklığı değil, aynı zamanda sorumsuzca. Bu sadece dünyayı kurtarmakla ilgili değil. Her şey insanları kurtarmakla ilgili. Bu felaket artık sadece “diğerlerini” etkileyen bir şey değil. Artık hiçbir devlet, hiçbir hükümet başkanı, hiç kimse bundan kaçamaz.
Dünyanın güçlülerinin nihayet bunu anlamalarının ve eylemlerine dönüştürmelerinin zamanı geldi. Çünkü yakında bunun için çok geç olabilir.
Bu yılki Şarm El-Şeyh’teki iklim konferansında -beklentiler en başından beri düşük olsa bile- o kadar da kötü değildi. İster birçok ülkeyi fosil yakıtlara geri döndüren enerji krizi, ister ABD ile Çin arasındaki diplomatik buz çağı olsun, başarılı müzakerelerin koşulları son derece zordu.
Bu nedenle, bir sonucun olması doğal bir mesele değildir. Sonuç bildirgesinin en önemli noktalarını buradan okuyabilirsiniz. Ama kimse bununla ciddi anlamda tatmin olamaz.
Öncelikle finans alanındaydı. Gelişmekte olan ülkelere yapılan düzeltme ve tazminat ödemeleri önemlidir – ancak sera gazı tasarrufu sağlamaz.
Para tek başına iklimi kurtarmaz
En yüksek demiryolu: Mevcut politika ile insanlık ortalama 2,7 santigrat derecelik bir ısınmaya doğru gidiyor. Kuraklıktan kaynaklanan kıtlık, sellerden kaynaklanan yıkım, sıcak hava dalgalarından kaynaklanan ölümler: İklim krizinin sonuçları, her onda bir dereceyle daha da yıkıcı hale geliyor.
Almanya’nın baş müzakerecisi Annalena Baerbock, “O zaman, iklimle ilgili tüm kayıpları ve zararları karşılamak için artık dünya çapında yeterli parayı bulamayacağız” dedi.
Her şeyden önce 1,5 derece hedefine bağlılık
Bütün bunlar uzun zamandır biliniyor. Belli ki pek gelmemiş. 2015 yılında, dünya topluluğu Paris’te küresel ısınmayı 1,5 derece ile sınırlama konusunda anlaşmıştı. Yedi yıl sonra Mısır’da 1,5 derece hedefinin sonuç bildirgesinde yer alıp almayacağı konusunda müzakereler yapılıyor olması tam bir alay konusu. Diğerlerinin yanı sıra Suudi Arabistan, Çin ve Rusya buna karşı çıktılar – boşuna. Nihayet. Uluslararası toplum, Paris iklim hedefine bağlı.
Ancak, hedefe gerçekten ulaşmak için en ufak bir şansa sahip olmak için ulusal iklim planları iyileştirilmeli mi? Çoğu eyalet sonuçta o kadar ciddi değil. Almanya bile son zamanlarda BM’ye proforma yeni iklim planları bile sunmamıştı.
Olaf Scholz’un COP’un başında kendisini ulusal iklim hedeflerine adadığını mı? Hediye olarak 2 derece hedefi olan Paris B Planı için bile yeterli değiller.
Eylemler kelimelerden daha yüksek sesle konuşur – özellikle eksik olduklarında
Bu nedenle, küresel ısınmanın durdurulmasında gerçek bir ilerleme veya hatta bağlayıcı iklim koruma hedeflerine yönelik somut taahhütler bulunmamaktadır. Bunun yerine, başka bir mumsu taahhüt: kömürden kademeli olarak vazgeçilmesi. Buna geçen yıl Glasgow’da karar verildi. Ukrayna savaşı nedeniyle iklim politikasının geri alınması göz önüne alındığında, neredeyse şunu söylemek gerekiyor: en azından.
Ama “en azından” yeterli değil. Tüm fosil yakıtlar aşamalı olarak kullanımdan kaldırılmalı, ancak deklarasyonda gaz ve petrolden bahsedilmiyor. Şansı kaçırdım. Bir kez daha.
Küçük adımlar yeterli değil (Kaynak: Heike Aßmann)
İtiraflar iklim felaketini durdurmayacak. Artık kelimelerin arkasına saklanacak zaman yok. Eylem gerekli – ancak iklim konferansında bu kesinlikle eksik.
Bu sadece hayal kırıklığı değil, aynı zamanda sorumsuzca. Bu sadece dünyayı kurtarmakla ilgili değil. Her şey insanları kurtarmakla ilgili. Bu felaket artık sadece “diğerlerini” etkileyen bir şey değil. Artık hiçbir devlet, hiçbir hükümet başkanı, hiç kimse bundan kaçamaz.
Dünyanın güçlülerinin nihayet bunu anlamalarının ve eylemlerine dönüştürmelerinin zamanı geldi. Çünkü yakında bunun için çok geç olabilir.