Plastik atıklar okyanuslarımızı tehlikeye atıyor. Toplama sistemleri bir çözüm sağlamayı amaçlamaktadır. Ancak bilim adamlarının projelerin etkinliği konusunda şüpheleri var. Yeşil yıkama mı yoksa umut mu?
Dünyamızın okyanuslarında 150 milyon ton plastik yüzüyor; bu, on trilyon plastik şişeye eşdeğer. Üst üste dizilirlerse Mars’a yaklaşık 30 kez ulaşabilirler. Ancak son yıllarda yeni atık toplama teknolojileri umut veriyor. Hedefler iddialı: Örneğin “Okyanus Temizleme” projesi, projenin web sitesinde belirtildiği gibi, okyanuslarda yüzen plastiğin yüzde 90’ını ortadan kaldırmak istiyor.
13-19 Kasım tarihleri arasında plastik atıkların kontrol altına alınmasına ilişkin BM konferansının arka planına karşı araştırmacılar, mekanik temizleme sistemlerinden aşırı beklentilere karşı uyarıda bulunuyor.
Peki sistemler nasıl çalışıyor? Ne kadar verimliler? Peki tüm bunların yeşil yıkamayla ne ilgisi var? t-online en önemli soruları inceledi.
Plastik toplayıcılar nasıl çalışır?
Limanlardaki plastik atıklarla mücadele için “deniz çöp kutuları” veya denizdeki çöp kutuları kullanılıyor. “Çöp kutuları” suyun yüzeyinde yüzerek plastikleri ve iki milimetreden büyük çöpleri topluyor. Aynı isimli şirketin internet sitesine göre, yüzen çöp kutularından biri günde 50 kilograma kadar çöp toplayabiliyor. Artık dünya çapında binlerce çöp kanalı var. Bunlar hükümetler, şirketler ve özel kişiler tarafından kullanılmaktadır.
Açık denizde plastik atıklarla mücadele konusunda en büyük proje 2018 yılından bu yana yürütülen “Okyanus Temizleme” projesidir. Şu ana kadar Pasifik, Kuzey Denizi ve Asya’daki nehirlerde toplama sistemleri mevcut. Sistem her zaman aynı şekilde çalışıyor: Su üzerinde yüzen 1,6 kilometreye kadar uzunluktaki bariyerler deniz yüzeyindeki plastiği hapsediyor. Daha sonra toplanıp karaya çıkarılır. The Ocean Cleanup’a göre şu anda Pasifik’teki en büyük sistemin günde 100 ton plastik atık toplayabildiği söyleniyor.
Plastik toplayıcı ne kadar etkilidir?
“Seabins” ve “The Ocean Cleanup” gibi yüzen çöp yiyiciler, dünya okyanuslarını büyük miktarda plastikten temizlediklerinin reklamını yaparken, sistemlere yönelik eleştiriler de var. Alfred Wegener Kutup ve Deniz Araştırmaları Enstitüsü’nden Melanie Bergmann, t-online ile yaptığı röportajda “Etkinliği henüz bilimsel olarak kanıtlanmadı” dedi.
“Seabins” örneğinde, Büyük Britanya’da 2022’de yayınlanan bir araştırma, yüzen çöp kutularının verimliliğinin düşük olduğunu zaten göstermişti. Soruşturma sırasında çöp kutularından birinde ayda sadece 180 gram çöp toplandı. Bergmann şunları söyledi: “Deniz kutuları oldukça verimsiz çalışıyor.”
En kötü plastik felaketi Pasifik’te. Dünyanın en büyük okyanusundaki çöp yığınlarından biri artık Almanya’nın dört katı büyüklüğünde. “Okyanus Temizleme”nin kendisine koyduğu iddialı hedef umut veriyor. Ancak uygulanabilirliği konusunda güçlü endişeler var. Sistemlerin verimliliğini değerlendiren Bergmann, “200 ‘Okyanus Temizleme’ cihazının, okyanus yüzeyinde yüzen dünyanın yüzde beşini yakalamak için 130 yıl boyunca çalışması gerekir” diyor.
Plastik toplayıcılar ne gibi tehlikeler yaratıyor?
Araştırmacılar toplama sistemlerinden kaynaklanan çevresel tehlikeler konusunda uyarıyor. Bergmann, araştırmaların limanlarda kullanılan “Deniz silolarının” plastikten daha fazla hayvan ve yosun topladığını gösterdiği konusunda uyarıyor.
Bir biyolojik çeşitlilik krizi içindeyiz, bu nedenle bu tür sonuçların dikkate alınması gerekiyor.
Helmholz Kutup ve Deniz Araştırmaları Enstitüsü’nden Melanie Bergmann
Sistemlerin daha uzun bir süre kullanılması halinde nesli tükenmekte olan türleri halihazırda olduğundan daha fazla tehlikeye sokabilirler. Aşırı avlanma, Seabins’deki hedef dışı av nedeniyle de artabilir. Bergmann, çöp toplayıcıların “korumaktan çok hasara yol açabileceğini” söylüyor. Araştırmacılar, “Seabins” ve benzerlerinden kaynaklanan riski en aza indirmek için çevresel etki değerlendirmeleri talep ediyor; bunlar henüz mevcut değil.
Dünyamızın okyanuslarında 150 milyon ton plastik yüzüyor; bu, on trilyon plastik şişeye eşdeğer. Üst üste dizilirlerse Mars’a yaklaşık 30 kez ulaşabilirler. Ancak son yıllarda yeni atık toplama teknolojileri umut veriyor. Hedefler iddialı: Örneğin “Okyanus Temizleme” projesi, projenin web sitesinde belirtildiği gibi, okyanuslarda yüzen plastiğin yüzde 90’ını ortadan kaldırmak istiyor.
13-19 Kasım tarihleri arasında plastik atıkların kontrol altına alınmasına ilişkin BM konferansının arka planına karşı araştırmacılar, mekanik temizleme sistemlerinden aşırı beklentilere karşı uyarıda bulunuyor.
Peki sistemler nasıl çalışıyor? Ne kadar verimliler? Peki tüm bunların yeşil yıkamayla ne ilgisi var? t-online en önemli soruları inceledi.
Plastik toplayıcılar nasıl çalışır?
Limanlardaki plastik atıklarla mücadele için “deniz çöp kutuları” veya denizdeki çöp kutuları kullanılıyor. “Çöp kutuları” suyun yüzeyinde yüzerek plastikleri ve iki milimetreden büyük çöpleri topluyor. Aynı isimli şirketin internet sitesine göre, yüzen çöp kutularından biri günde 50 kilograma kadar çöp toplayabiliyor. Artık dünya çapında binlerce çöp kanalı var. Bunlar hükümetler, şirketler ve özel kişiler tarafından kullanılmaktadır.
Açık denizde plastik atıklarla mücadele konusunda en büyük proje 2018 yılından bu yana yürütülen “Okyanus Temizleme” projesidir. Şu ana kadar Pasifik, Kuzey Denizi ve Asya’daki nehirlerde toplama sistemleri mevcut. Sistem her zaman aynı şekilde çalışıyor: Su üzerinde yüzen 1,6 kilometreye kadar uzunluktaki bariyerler deniz yüzeyindeki plastiği hapsediyor. Daha sonra toplanıp karaya çıkarılır. The Ocean Cleanup’a göre şu anda Pasifik’teki en büyük sistemin günde 100 ton plastik atık toplayabildiği söyleniyor.
Plastik toplayıcı ne kadar etkilidir?
“Seabins” ve “The Ocean Cleanup” gibi yüzen çöp yiyiciler, dünya okyanuslarını büyük miktarda plastikten temizlediklerinin reklamını yaparken, sistemlere yönelik eleştiriler de var. Alfred Wegener Kutup ve Deniz Araştırmaları Enstitüsü’nden Melanie Bergmann, t-online ile yaptığı röportajda “Etkinliği henüz bilimsel olarak kanıtlanmadı” dedi.
“Seabins” örneğinde, Büyük Britanya’da 2022’de yayınlanan bir araştırma, yüzen çöp kutularının verimliliğinin düşük olduğunu zaten göstermişti. Soruşturma sırasında çöp kutularından birinde ayda sadece 180 gram çöp toplandı. Bergmann şunları söyledi: “Deniz kutuları oldukça verimsiz çalışıyor.”
En kötü plastik felaketi Pasifik’te. Dünyanın en büyük okyanusundaki çöp yığınlarından biri artık Almanya’nın dört katı büyüklüğünde. “Okyanus Temizleme”nin kendisine koyduğu iddialı hedef umut veriyor. Ancak uygulanabilirliği konusunda güçlü endişeler var. Sistemlerin verimliliğini değerlendiren Bergmann, “200 ‘Okyanus Temizleme’ cihazının, okyanus yüzeyinde yüzen dünyanın yüzde beşini yakalamak için 130 yıl boyunca çalışması gerekir” diyor.
Plastik toplayıcılar ne gibi tehlikeler yaratıyor?
Araştırmacılar toplama sistemlerinden kaynaklanan çevresel tehlikeler konusunda uyarıyor. Bergmann, araştırmaların limanlarda kullanılan “Deniz silolarının” plastikten daha fazla hayvan ve yosun topladığını gösterdiği konusunda uyarıyor.
Bir biyolojik çeşitlilik krizi içindeyiz, bu nedenle bu tür sonuçların dikkate alınması gerekiyor.
Helmholz Kutup ve Deniz Araştırmaları Enstitüsü’nden Melanie Bergmann
Sistemlerin daha uzun bir süre kullanılması halinde nesli tükenmekte olan türleri halihazırda olduğundan daha fazla tehlikeye sokabilirler. Aşırı avlanma, Seabins’deki hedef dışı av nedeniyle de artabilir. Bergmann, çöp toplayıcıların “korumaktan çok hasara yol açabileceğini” söylüyor. Araştırmacılar, “Seabins” ve benzerlerinden kaynaklanan riski en aza indirmek için çevresel etki değerlendirmeleri talep ediyor; bunlar henüz mevcut değil.