KesikÇayır
New member
- Katılım
- 26 Mar 2021
- Mesajlar
- 1,744
- Puanları
- 0
Bursa’da terk ettikleri köye yıllar daha sonra geri döndüler Evvelden ormancılıkla ve tarımla geçimini sağlayan Çökene köyü sakinleri, 1988 yılından itibaren kent merkezine göç etmeye başladı. Köy, 1994’ten daha sonra uzun müddet boş kalması üzerine 2008’de statüsü iptal edilerek yakınındaki kırsal Bademli Mahallesi’ne bağlandı.
Sağlam birkaç yapının kaldığı yerleşim ünitesinde hayat 2016’da bir daha başladı. Emekliye ayrıldıktan daha sonra köy hasretiyle geri dönenlerden oluşan 3 hanedeki 6 kişi, eski komşularının, akrabalarının da dönmesini, Çökene’nin hoş günlerine bir daha kavuşmasını istiyor.
KÖYÜN 450 YILLIK GEÇMİŞİ VAR
Eski köy muhtarı 72 yaşındaki Hüseyin Kaya, 1988’den itibaren 28 yıl uzak kaldığı ve eşiyle 5 sene evvel döndüğü Çökene’nin 450 yıllık geçmişe sahip olduğunu söylemiş oldu.
Köye 30-35 yıl evvel bir cami yapıldığını belirten Kaya, “bu biçimdelar burada cıvıl cıvıl beşerler, 35-40 hane vardı. Köy susuz kaldı. Suyumuz kâfi olmadı. Jeoloji mühendisleri buradaki suyun içmeye elverişsiz olduğunu söylemiş olduler. Bir türlü bize yardımcı olamadılar. daha sonrasında köyün önü bir açıldı, tamamı Bursa’ya gitti.” dedi.
“ORMANCILIK, ÇİFTÇİLİK VE HAYVANCILIK YAPILIRDI”
Kaya, evvelce halkın ormancılık, çiftçilik ve hayvancılıkla geçimini sağladığını, öküzlerle ikili koşulduğunu, düvenle harman yapıldığını aktardı.
Daima yaşayan 3 hanenin haricinde 4 hanenin de yazları Çökene’de, kışları Bursa’da oturduğunu lisana getiren Kaya, şu biçimde konuştu:
“3 dönüm kadar bahçem var. Bahçemde soğan, patates, domates, kavun, karpuz, meyvelerim var. Üzüm bağından elma, armuda, çileğe kadar her şey var. Öteki muhtaçlıklar için haftada bir gün ilçeye gidiyorum. Pazar günleri de buraya bir satıcı geliyor, şayet çağırırsak. Konutumu tekrar düzenledim. Kentte bir konutta ne var ise benim konutumda de var. Birkaç keçim var, onları güdüyorum akşam oluyor. Tavuklarım da var. Sıhhatim sıhhatim epeyce uygun. Burası tertemiz. hiç bir külfetimiz yok. Bizim ölümüz de dirimiz de burada artık.”
Kaya, buraya yine muhtarlık statüsü verilirse geri dönüşlerin artacağına inandığını vurguladı.
“KOMŞULARIMI, HERKESİ ÖZLÜYORUM”
Eşi Fadime Kaya (60) da köyde en hayli komşu hasreti çektiğini söz etti.
Evvelce köyün komşularıyla daha hoş olduğunu lisana getiren Kaya, “Bursa’da yaşarken buraya gelip köy cemiyeti yapıyorduk. bu biçimdelarda da ‘Bu köyün insanları, o cıvıl cıvıl sesleri nereye gitti’ diye oturup ağlıyordum. O eski halini, o cıvıl cıvıl komşularımı, herkesi özlüyorum. İnşallah dönenler olur.” sözlerini kullandı.
Yaşar Doğan (57) ise bölgede su az olduğu için tarım ve hayvancılığın pek gelişmediğini, bahçesinde soğan, patates yetiştirdiğini, arılarına baktığını anlattı.
Sağlam birkaç yapının kaldığı yerleşim ünitesinde hayat 2016’da bir daha başladı. Emekliye ayrıldıktan daha sonra köy hasretiyle geri dönenlerden oluşan 3 hanedeki 6 kişi, eski komşularının, akrabalarının da dönmesini, Çökene’nin hoş günlerine bir daha kavuşmasını istiyor.
KÖYÜN 450 YILLIK GEÇMİŞİ VAR
Eski köy muhtarı 72 yaşındaki Hüseyin Kaya, 1988’den itibaren 28 yıl uzak kaldığı ve eşiyle 5 sene evvel döndüğü Çökene’nin 450 yıllık geçmişe sahip olduğunu söylemiş oldu.
Köye 30-35 yıl evvel bir cami yapıldığını belirten Kaya, “bu biçimdelar burada cıvıl cıvıl beşerler, 35-40 hane vardı. Köy susuz kaldı. Suyumuz kâfi olmadı. Jeoloji mühendisleri buradaki suyun içmeye elverişsiz olduğunu söylemiş olduler. Bir türlü bize yardımcı olamadılar. daha sonrasında köyün önü bir açıldı, tamamı Bursa’ya gitti.” dedi.
“ORMANCILIK, ÇİFTÇİLİK VE HAYVANCILIK YAPILIRDI”
Kaya, evvelce halkın ormancılık, çiftçilik ve hayvancılıkla geçimini sağladığını, öküzlerle ikili koşulduğunu, düvenle harman yapıldığını aktardı.
Daima yaşayan 3 hanenin haricinde 4 hanenin de yazları Çökene’de, kışları Bursa’da oturduğunu lisana getiren Kaya, şu biçimde konuştu:
“3 dönüm kadar bahçem var. Bahçemde soğan, patates, domates, kavun, karpuz, meyvelerim var. Üzüm bağından elma, armuda, çileğe kadar her şey var. Öteki muhtaçlıklar için haftada bir gün ilçeye gidiyorum. Pazar günleri de buraya bir satıcı geliyor, şayet çağırırsak. Konutumu tekrar düzenledim. Kentte bir konutta ne var ise benim konutumda de var. Birkaç keçim var, onları güdüyorum akşam oluyor. Tavuklarım da var. Sıhhatim sıhhatim epeyce uygun. Burası tertemiz. hiç bir külfetimiz yok. Bizim ölümüz de dirimiz de burada artık.”
Kaya, buraya yine muhtarlık statüsü verilirse geri dönüşlerin artacağına inandığını vurguladı.
“KOMŞULARIMI, HERKESİ ÖZLÜYORUM”
Eşi Fadime Kaya (60) da köyde en hayli komşu hasreti çektiğini söz etti.
Evvelce köyün komşularıyla daha hoş olduğunu lisana getiren Kaya, “Bursa’da yaşarken buraya gelip köy cemiyeti yapıyorduk. bu biçimdelarda da ‘Bu köyün insanları, o cıvıl cıvıl sesleri nereye gitti’ diye oturup ağlıyordum. O eski halini, o cıvıl cıvıl komşularımı, herkesi özlüyorum. İnşallah dönenler olur.” sözlerini kullandı.
Yaşar Doğan (57) ise bölgede su az olduğu için tarım ve hayvancılığın pek gelişmediğini, bahçesinde soğan, patates yetiştirdiğini, arılarına baktığını anlattı.