- Katılım
- 15 Nis 2021
- Mesajlar
- 2,706
- Puanları
- 0
Çocuğu Olanlar Dikkat! – Çocuklarda ‘’Altın Çağ’’ Periyodu Ergenlik periyodu, çoklukla 12-18 yaş içindeki çocukların fizikî ve duygusal süreçlerin yaşandığı, üreme işlevlerinin kazanıldığı ve sıklıkla duygusal dalgalanmaların yaşandığı bir periyottur. Bu süreçte biroldukça ebeveyn ne yapacağını bilmediği için çocuğunu anlamaya çalışırken birtakım kimide tartışma haline girebiliyor. Fakat bu süreçte anne ve babanın çocuğa karşı hoşgörülü davranması en değerli etken rolü oluşturuyor. Bu kapsamda Eğitim Danışmanı ve Öğrenci Koçu Murat Karcıoğlu, bu periyodu çocuklukla yetişkinlik içinde çocuğun kendisini keşfetmesinde ve maharetlerini ortaya çıkarmasındaki “Altın Çağ” olarak tanımlıyor.
Toplum ortasındaki yaygın fikrin tersine ergenliğin; şımarıklık, tembellik, asilik, dürtüsellik, saldırganlık, sıkılganlık, sakarlık, duygusallık üzere olumsuz etiketlemelere ve sıradan karşılıklara indirgenemeyecek kadar nörolojik ve fizyolojik bir durum olduğunu vurgulayan Eğitim Danışmanı ve Öğrenci Koçu Murat Karcıoğlu, bu vakitte ebeveynlere farkındalıklarını artırarak empati yapmalarını sağlayacak kıymetli ipuçları verdi.
‘’Çocuğunuzu kendi geçmişinizle yargılamayın”
Ebeveynlerin çocuklarını denetim etme dileğinin altında yatan “sevgi” ve “korku” olduğunu lisana getirenMurat Karcıoğlu, kimi vakit de ebeveynlerin kusurlu geçmişlerini düzeltmek için çocuklarını ikinci bir fırsat olarak gördüklerini vurguluyor. Bu yüzden çocuğun yaptığı bir gerçek ya da yanlışı kendi geçmişleri ile karşılaştırmaması gerektiğinin altını çizen Murat Karcıoğlu, ‘’Her bireyin kendine mahsus şahsi özellikleri var. Bu yüzden ebeveynlerin yaptığı en büyük kusur çocuklarını kendilerine benzetmeye çalışmalarıdır. Lakin çocuk okulda, toplumsal hayatında, izlediği bir sinemada bile gördüğü karakteri kendine örnek alabilir. Ya da şahsi özellikleri anne ve babayla birebir olmayabilir. Bu yüzden çocuğun yanlış bir şey yapması ya da söylemesi ebeveynleri dehşete sürüklüyor. Çocukları geçmişi onarabileceğiniz vakit makinesi olarak görülmemesi gerekiyor. Sadece çocuklarınızın kendisini onarmalarına imkan sağlayacak ortamları çocuğa sunmak gerekiyor’’ dedi.
‘’Söylemlerinizde Seçici Olun”
Sen özelsin, harikasın, biriciksin, her şeyi başarabilirsin üzere temeli bir şeye dayanmayan egosu şişirilerek büyütülen çocuklar rastgele bir kuvvetlikle karşılaştıklarında ve tek başına çaba etmek zorunda kaldıklarında kendilerine olan öz hürmetlerini yitirme potansiyeli gösterebiliyor. Temeli olmayan özsaygı; çalışkanlığa değil, tembelliğe teşvik edebiliyor. Çocuklarınıza öğüt vermek yerine doğabilecek muhtemel sonuçları zihninde canlandırmasını sağlamak ve sabırlı olmak değerli. Söylemek istediklerinizi, açık, net, anlaşılır bir biçimde tabir edin. Yalnızca olumlu etiketlemeler değil olumsuz sözler için de birebir şey geçerli. Olumsuz etiketlemeler çocuğun özgüvenini zedeleyebiliyor. Sorumluluk almadaki isteklerini, kendilerine olan inançlarına ise hasar verebiliyor.
‘’Sonuca Değil; Sürece Odaklanın!’’
Çocuğunuzun, sonuca odaklanıp muvaffakiyetini övmek yerine sürece odaklanıp eforunu takdir edin. Ölçü olarak sonuçlara değil; tahlil yolunu dikkate alın. Aksi hâlde yaşanılan akademik yahut toplumsal bir başarısızlık çocuğun kendisine dönük olumsuz bir yargı oluşturmasına ve utanç duymasına yol açar.
‘’Dijitalleşmeyi Engellemeyin, Sınırlandırın’’
İnterneti ve taşınabilir araçları kız çocukları daha fazlaca mesajlaşırken, erkek çocukla ise oyun oynarken kullandıkları görülüyor. Kız çocukları, mesajlaşarak toplumsallaşırken irtibat hünerlerini geliştiriyor. Erkek çocukları için de nitelikli oyunların zekayı geliştirme katkısı bilimsel bir gerçek. Burada kıymetli olan çocuğun teknoloji ile ilgisinin sorumluluklarını yerine getirmesini engellemeyecek, uyku sorunlarının doğmasına niçiniyet vermeyecek yani bağımlılığı doğurmayacak biçimde sonlandırarak, aile nezaretinde inançlı bir biçimde sağlanması ve çocuğun bu hususta bilinçlendirilmesi gerekir.
‘’Ödül ve Ceza Vermeyin’’
Ödül de ceza da kısa vadeli, işe yaramayan formüller içinde yer alır.. Her ikise de kalıcı bir maharet kazandırmada ve sorumluluk almada yetersiz kalır. Çocukların olumsuz tavır ve davranışları yalnızca kendilerini berbat hissetmesinler diye görmezden gelinmemeli lakin bunun tekniği de ceza olmamalıdır. Çocuklar, şüphesiz zorluklarla müsabakalı, seçimlerinin kararına katlanmalıdır. Bunun bedeli de ceza değil, sorumluluktur. Hele de ceza ismi altında okul içi yahut okul haricinde ebeveynler hatta öğretmenler tarafınca verilen soru tahlilleri, yazma ödevleri, kitap okuma üzere görevler çocuğun okumaya, yazmaya, öğrenmeye karşı olumsuz direnç geliştirmesine niye olacağını unutmayınız. Çocuğunuzu ödüllendirmek istiyorsanız da ona sorumluluk vererek ödüllendirin. Zira çocuklar da yetişkinler üzere konforlu alanı terk etmek istemezler. Bu yüzdendir ki karşılaştıkları kuvvetlikleri kendilerini geliştirmeleri için sunulmuş bir fırsat olarak görmek yerine öğrenilmiş çaresizliğin arkasına saklanırlar. Onlara sorumluluk vererek konforlu alanı terk etmelerine, atalet hissini yenmelerine, harekete geçmelerine imkan sağlamış oluruz.
‘’Çocuğu Anlamak için Empati Yapmak Şart’’
İçerisinde “ ancak “ bağlacının geçtiği cümleler kurmaktan kaçının. Zira lakin kendisindilk evvelki olumlu yargıyı yok ederek çocuğun gözünde söylemiş olduklerinizin ehemmiyetini yitirmesine yol açar. “niçin?” üzere sorulardan ve bağlantıdaki olumsuz lisan kalıplarından olan “sen dili”ni tercih etmekten kaçının. Bunlar yargılayıcı bir lisan içermekte olup bu sorulara ergenin vereceği yanıtta savunma sistemi devreye girer. Konuşmanın gidişatı uzlaşmadan fazlaca, çatışma istikametine hakikat kayar. Maksadınız; çocuğunuz gerçekleştirdiği olumsuz durum, olay yahut aksiyonlar karşısında bunun altında yatanın ne olduğunu anlamak yani büyük resmi görmek olmalıdır. Yargılamak yerine bütün duyularınızı; gözlerinizi, kulaklarınızı, beyninizi ve içgüdülerinizi onu anlamak için onunla empati kurarak kullanın.
‘’Rahat Bırakın’’
Çocuğunuz odasının kapısını kilitliyorsa, sükunet içinde telefonda konuşuyorsa, odasında bir şeyler saklıyorsa, telefonuna kilit koyuyorsa, ağzından cımbızla laf alıyorsanız tahminen de sebebi kendisini sizin tarafınızdan aşağılanmış hissetmesindendir. Gençler; cezalandırılmaktan, yargılanmaktan, onaylanmamaktan, anlaşılmamaktan, dinlenmemekten, kısıtlanmaktan korktukları için bu vakitte ebeveynleri ile olan alakaları zayıflar, bağları zedelenir. Meskende esen ılık rüzgarların fırtınaya dönüşmemesi için odasını muteber bir liman olarak görür. Orada kendisini özgür hisseder. Bu yüzdendir de ergen çocuklar odalarını diğerleriyle paylaşmaktan hoşnut olmazlar. Çocuğunuz inancını kazanamadığınızda onun gözünde sevgi şovlarınız uydurma kalacaktır. Bağlantıların kuvvetlenmesi için onunla sağlıklı bir bağlantı kurmanız, aile ritüelleri oluşturmanız ve itimadını kazanmanız toplumsal alanda da büyük kıymet taşıyor.
Kaynak: (BHA) – Beyaz Haber Ajansı
Toplum ortasındaki yaygın fikrin tersine ergenliğin; şımarıklık, tembellik, asilik, dürtüsellik, saldırganlık, sıkılganlık, sakarlık, duygusallık üzere olumsuz etiketlemelere ve sıradan karşılıklara indirgenemeyecek kadar nörolojik ve fizyolojik bir durum olduğunu vurgulayan Eğitim Danışmanı ve Öğrenci Koçu Murat Karcıoğlu, bu vakitte ebeveynlere farkındalıklarını artırarak empati yapmalarını sağlayacak kıymetli ipuçları verdi.
‘’Çocuğunuzu kendi geçmişinizle yargılamayın”
Ebeveynlerin çocuklarını denetim etme dileğinin altında yatan “sevgi” ve “korku” olduğunu lisana getirenMurat Karcıoğlu, kimi vakit de ebeveynlerin kusurlu geçmişlerini düzeltmek için çocuklarını ikinci bir fırsat olarak gördüklerini vurguluyor. Bu yüzden çocuğun yaptığı bir gerçek ya da yanlışı kendi geçmişleri ile karşılaştırmaması gerektiğinin altını çizen Murat Karcıoğlu, ‘’Her bireyin kendine mahsus şahsi özellikleri var. Bu yüzden ebeveynlerin yaptığı en büyük kusur çocuklarını kendilerine benzetmeye çalışmalarıdır. Lakin çocuk okulda, toplumsal hayatında, izlediği bir sinemada bile gördüğü karakteri kendine örnek alabilir. Ya da şahsi özellikleri anne ve babayla birebir olmayabilir. Bu yüzden çocuğun yanlış bir şey yapması ya da söylemesi ebeveynleri dehşete sürüklüyor. Çocukları geçmişi onarabileceğiniz vakit makinesi olarak görülmemesi gerekiyor. Sadece çocuklarınızın kendisini onarmalarına imkan sağlayacak ortamları çocuğa sunmak gerekiyor’’ dedi.
‘’Söylemlerinizde Seçici Olun”
Sen özelsin, harikasın, biriciksin, her şeyi başarabilirsin üzere temeli bir şeye dayanmayan egosu şişirilerek büyütülen çocuklar rastgele bir kuvvetlikle karşılaştıklarında ve tek başına çaba etmek zorunda kaldıklarında kendilerine olan öz hürmetlerini yitirme potansiyeli gösterebiliyor. Temeli olmayan özsaygı; çalışkanlığa değil, tembelliğe teşvik edebiliyor. Çocuklarınıza öğüt vermek yerine doğabilecek muhtemel sonuçları zihninde canlandırmasını sağlamak ve sabırlı olmak değerli. Söylemek istediklerinizi, açık, net, anlaşılır bir biçimde tabir edin. Yalnızca olumlu etiketlemeler değil olumsuz sözler için de birebir şey geçerli. Olumsuz etiketlemeler çocuğun özgüvenini zedeleyebiliyor. Sorumluluk almadaki isteklerini, kendilerine olan inançlarına ise hasar verebiliyor.
‘’Sonuca Değil; Sürece Odaklanın!’’
Çocuğunuzun, sonuca odaklanıp muvaffakiyetini övmek yerine sürece odaklanıp eforunu takdir edin. Ölçü olarak sonuçlara değil; tahlil yolunu dikkate alın. Aksi hâlde yaşanılan akademik yahut toplumsal bir başarısızlık çocuğun kendisine dönük olumsuz bir yargı oluşturmasına ve utanç duymasına yol açar.
‘’Dijitalleşmeyi Engellemeyin, Sınırlandırın’’
İnterneti ve taşınabilir araçları kız çocukları daha fazlaca mesajlaşırken, erkek çocukla ise oyun oynarken kullandıkları görülüyor. Kız çocukları, mesajlaşarak toplumsallaşırken irtibat hünerlerini geliştiriyor. Erkek çocukları için de nitelikli oyunların zekayı geliştirme katkısı bilimsel bir gerçek. Burada kıymetli olan çocuğun teknoloji ile ilgisinin sorumluluklarını yerine getirmesini engellemeyecek, uyku sorunlarının doğmasına niçiniyet vermeyecek yani bağımlılığı doğurmayacak biçimde sonlandırarak, aile nezaretinde inançlı bir biçimde sağlanması ve çocuğun bu hususta bilinçlendirilmesi gerekir.
‘’Ödül ve Ceza Vermeyin’’
Ödül de ceza da kısa vadeli, işe yaramayan formüller içinde yer alır.. Her ikise de kalıcı bir maharet kazandırmada ve sorumluluk almada yetersiz kalır. Çocukların olumsuz tavır ve davranışları yalnızca kendilerini berbat hissetmesinler diye görmezden gelinmemeli lakin bunun tekniği de ceza olmamalıdır. Çocuklar, şüphesiz zorluklarla müsabakalı, seçimlerinin kararına katlanmalıdır. Bunun bedeli de ceza değil, sorumluluktur. Hele de ceza ismi altında okul içi yahut okul haricinde ebeveynler hatta öğretmenler tarafınca verilen soru tahlilleri, yazma ödevleri, kitap okuma üzere görevler çocuğun okumaya, yazmaya, öğrenmeye karşı olumsuz direnç geliştirmesine niye olacağını unutmayınız. Çocuğunuzu ödüllendirmek istiyorsanız da ona sorumluluk vererek ödüllendirin. Zira çocuklar da yetişkinler üzere konforlu alanı terk etmek istemezler. Bu yüzdendir ki karşılaştıkları kuvvetlikleri kendilerini geliştirmeleri için sunulmuş bir fırsat olarak görmek yerine öğrenilmiş çaresizliğin arkasına saklanırlar. Onlara sorumluluk vererek konforlu alanı terk etmelerine, atalet hissini yenmelerine, harekete geçmelerine imkan sağlamış oluruz.
‘’Çocuğu Anlamak için Empati Yapmak Şart’’
İçerisinde “ ancak “ bağlacının geçtiği cümleler kurmaktan kaçının. Zira lakin kendisindilk evvelki olumlu yargıyı yok ederek çocuğun gözünde söylemiş olduklerinizin ehemmiyetini yitirmesine yol açar. “niçin?” üzere sorulardan ve bağlantıdaki olumsuz lisan kalıplarından olan “sen dili”ni tercih etmekten kaçının. Bunlar yargılayıcı bir lisan içermekte olup bu sorulara ergenin vereceği yanıtta savunma sistemi devreye girer. Konuşmanın gidişatı uzlaşmadan fazlaca, çatışma istikametine hakikat kayar. Maksadınız; çocuğunuz gerçekleştirdiği olumsuz durum, olay yahut aksiyonlar karşısında bunun altında yatanın ne olduğunu anlamak yani büyük resmi görmek olmalıdır. Yargılamak yerine bütün duyularınızı; gözlerinizi, kulaklarınızı, beyninizi ve içgüdülerinizi onu anlamak için onunla empati kurarak kullanın.
‘’Rahat Bırakın’’
Çocuğunuz odasının kapısını kilitliyorsa, sükunet içinde telefonda konuşuyorsa, odasında bir şeyler saklıyorsa, telefonuna kilit koyuyorsa, ağzından cımbızla laf alıyorsanız tahminen de sebebi kendisini sizin tarafınızdan aşağılanmış hissetmesindendir. Gençler; cezalandırılmaktan, yargılanmaktan, onaylanmamaktan, anlaşılmamaktan, dinlenmemekten, kısıtlanmaktan korktukları için bu vakitte ebeveynleri ile olan alakaları zayıflar, bağları zedelenir. Meskende esen ılık rüzgarların fırtınaya dönüşmemesi için odasını muteber bir liman olarak görür. Orada kendisini özgür hisseder. Bu yüzdendir de ergen çocuklar odalarını diğerleriyle paylaşmaktan hoşnut olmazlar. Çocuğunuz inancını kazanamadığınızda onun gözünde sevgi şovlarınız uydurma kalacaktır. Bağlantıların kuvvetlenmesi için onunla sağlıklı bir bağlantı kurmanız, aile ritüelleri oluşturmanız ve itimadını kazanmanız toplumsal alanda da büyük kıymet taşıyor.
Kaynak: (BHA) – Beyaz Haber Ajansı