KesikÇayır
New member
- Katılım
- 26 Mar 2021
- Mesajlar
- 1,744
- Puanları
- 0
Çocuklarda ayrılık tasası bozukluğuna karşı 5 tavsiye Çocukluk devrinde yaşanan kimi durumlar, duygusal manada birtakım bozukluklara niye olabiliyor. Buna bağlı olarak gelişen çok dert ise vakit içinde okul muvaffakiyetini da etkiliyor. Psikoloji Kısmı Doç. Dr. Kuşağım Güvendeğer Doksat, üç ila üç buçuk yaşına kadar olan periyotta bir çocuk annesinden farklı bir odada kaldığı vakit, makul ortalarla annesinin bulunduğu odaya gidip, onun orada olup olmadığını denetim etme muhtaçlığı duyduğunu belirterek, uzun vadeli olarak annesinden farklı kalmaya reaksiyon gösterebileceğini söz etti.
‘‘zaman içinde OKUL FOBİSİNE DÖNÜŞÜYOR”
Lakin, halbukiki ayrılma-bireyleşme fazını tamamlayamamış olan çocukların, anaokulunda ağır biçimde ağladığını, orada durmak istemediğini ve annelerini yanlarında istediğini belirten Doç. Dr. Jenerasyonum Güvendeğer Doksat, ‘‘İki hafta geçmesine karşın bu tablonun devam etmesi durumuna ‘ayrılma derdi bozukluğu’ ismi verilir. Bu durumda çocuk okulda durmak istemediği için, anaokulu idaresi ailesinden çoklukla çocuğu okuldan almasını ister. Bilhassa dört hafta geçtikten daha sonra, hala alışamamış olan çocuğun okuldan alınması uygun bir davranış olmakla birlikte, ailelerin kimileri bu durumun kesinlikle profesyonel dayanak alınması gereken bir durum olduğunu bilmedikleri için çocuğun okulda durmak istememe niçinini yaş küçüklüğüne bağlarlar ve büyüyünce durumun düzeleceğini umut ederler. Bu durumda, tedavi edilmemiş ‘ayrılma korkusu bozukluğu’ ilerleyen senelerda tedavisi fazlaca daha güç bir durum olan ‘okul fobisine’ dönüşür. O niçinle, ayrılma telaşı bozukluğunun erken yaşta tedavi edilmesi hayli değerlidir.” ikazında bulundu.
Doksat, çocuklarda ayrılma korkusu bozukluğunun sebeplerini şu biçimde sıraladı:
– Annenin kendisinin evhamlı ve telaşlı bir karaktere sahip olması,
– Annenin kendisinde bir çeşit tasa bozukluğu ve/veya obsesif kompulsif bozukluk olması sebebiyle, çocuğuna karşı çok koruyucu-kollayıcı davranması ve ona karşı evham aktarma davranışları sergilemesi,
– Kardeş doğumunun olduğu periyotta büyük çocuğun anaokuluna başlatılmasından kaynaklanan kardeş kıskançlığı,
– Ebeveynler içinde çatışmalı evliliğin varlığı, fizikî ve/veya duygusal şiddete maruz kalmak,
– Boşanma basamağında olmak yahut yeni boşanmış olmak,
– Ebeveynlerde yahut geniş ailede önemli bir hastalığın yahut kaybın yaşanması,
– Taşınma yahut göçe maruz kalmış olmak.
AYRILIK TELAŞI NE HALDE ÖNLENİR
Kelam konusu risk karşısında ebeveynlere değerli misyonlar düştüğünün altını çizen Doksat, çocuklardaki ayrılık tasasının ve olumsuz niyetlerin gelişmesini azaltmak ismine, kritik tavsiyelerde bulundu:
1. Ebeveynlerin çocuklarına karşı çok derecede hami ve kollayıcı ebeveyn tavrı uygulamamaları, çocuklarına korkulu ve evhamlı davranış modelleri sergilememeleri fazlaca değerlidir. Birinci bir yaşından daha sonra çocuğun yatak odasının ayrılması, özerk ve otonom bir birey olmasının desteklenmesi gereklidir. Anneleriyle tıpkı yatakta ahenge ısrarında bulunan çocuklarda bu ısrarın öncelikli olarak telaşlı ve/veya kendini yalnız hisseden annenin olumsuz beklentilerini gidermek olduğu unutulmamalıdır. Bu noktada uygun davranışı sergileyemeyen ebeveynlerin psikiyatrik dayanak alarak kendi tasa bozukluklarını tedavi etmeleri büyük kıymet taşır.
2. Bir buçuk ila iki yaşından itibaren çocuğun farklı bir birey olması mutlak biçimde desteklenmelidir. İstediği kıyafeti giymesi, kendini söz etmesi, özbakım maharetlerini kendinin gerçekleştirmesi üzere konularda özerkleşmesinin önünün açılması gereklidir.
3. Kardeş doğumu halinde, rekabetin tetiklenmemesi ve kıskançlığın önüne geçilmesi gereklidir.
4. Çatışmalı evlilik ve çekişmeli boşanma üzere durumlarda, ebeveynlerin mutlak surette profesyonel ruh sıhhati takviyesi alması hayli kıymetlidir.
5. Aile ortasında önemli hastalık, kayıp yaşanması durumunda yahut çocuğun duygusal adaptasyonunu olumsuz etkileyebilecek taşınma yahut göç olaylarının yaşanması durumunda da kesinlikle profesyonel ruh sıhhati takviyesi alınmalıdır.
Doksat, paylaşmış olduğu tavsiyelerle, çocuklarda ayrılma tasası bozukluğunun gelişmesinin önlenmesi ve orta-uzun vadede okul fobisi üzere önemli bir hastalığın ortaya çıkmasının da önlenmesinin mümkün olduğunu kelamlarına ekledi.
‘‘zaman içinde OKUL FOBİSİNE DÖNÜŞÜYOR”
Lakin, halbukiki ayrılma-bireyleşme fazını tamamlayamamış olan çocukların, anaokulunda ağır biçimde ağladığını, orada durmak istemediğini ve annelerini yanlarında istediğini belirten Doç. Dr. Jenerasyonum Güvendeğer Doksat, ‘‘İki hafta geçmesine karşın bu tablonun devam etmesi durumuna ‘ayrılma derdi bozukluğu’ ismi verilir. Bu durumda çocuk okulda durmak istemediği için, anaokulu idaresi ailesinden çoklukla çocuğu okuldan almasını ister. Bilhassa dört hafta geçtikten daha sonra, hala alışamamış olan çocuğun okuldan alınması uygun bir davranış olmakla birlikte, ailelerin kimileri bu durumun kesinlikle profesyonel dayanak alınması gereken bir durum olduğunu bilmedikleri için çocuğun okulda durmak istememe niçinini yaş küçüklüğüne bağlarlar ve büyüyünce durumun düzeleceğini umut ederler. Bu durumda, tedavi edilmemiş ‘ayrılma korkusu bozukluğu’ ilerleyen senelerda tedavisi fazlaca daha güç bir durum olan ‘okul fobisine’ dönüşür. O niçinle, ayrılma telaşı bozukluğunun erken yaşta tedavi edilmesi hayli değerlidir.” ikazında bulundu.
Doksat, çocuklarda ayrılma korkusu bozukluğunun sebeplerini şu biçimde sıraladı:
– Annenin kendisinin evhamlı ve telaşlı bir karaktere sahip olması,
– Annenin kendisinde bir çeşit tasa bozukluğu ve/veya obsesif kompulsif bozukluk olması sebebiyle, çocuğuna karşı çok koruyucu-kollayıcı davranması ve ona karşı evham aktarma davranışları sergilemesi,
– Kardeş doğumunun olduğu periyotta büyük çocuğun anaokuluna başlatılmasından kaynaklanan kardeş kıskançlığı,
– Ebeveynler içinde çatışmalı evliliğin varlığı, fizikî ve/veya duygusal şiddete maruz kalmak,
– Boşanma basamağında olmak yahut yeni boşanmış olmak,
– Ebeveynlerde yahut geniş ailede önemli bir hastalığın yahut kaybın yaşanması,
– Taşınma yahut göçe maruz kalmış olmak.
AYRILIK TELAŞI NE HALDE ÖNLENİR
Kelam konusu risk karşısında ebeveynlere değerli misyonlar düştüğünün altını çizen Doksat, çocuklardaki ayrılık tasasının ve olumsuz niyetlerin gelişmesini azaltmak ismine, kritik tavsiyelerde bulundu:
1. Ebeveynlerin çocuklarına karşı çok derecede hami ve kollayıcı ebeveyn tavrı uygulamamaları, çocuklarına korkulu ve evhamlı davranış modelleri sergilememeleri fazlaca değerlidir. Birinci bir yaşından daha sonra çocuğun yatak odasının ayrılması, özerk ve otonom bir birey olmasının desteklenmesi gereklidir. Anneleriyle tıpkı yatakta ahenge ısrarında bulunan çocuklarda bu ısrarın öncelikli olarak telaşlı ve/veya kendini yalnız hisseden annenin olumsuz beklentilerini gidermek olduğu unutulmamalıdır. Bu noktada uygun davranışı sergileyemeyen ebeveynlerin psikiyatrik dayanak alarak kendi tasa bozukluklarını tedavi etmeleri büyük kıymet taşır.
2. Bir buçuk ila iki yaşından itibaren çocuğun farklı bir birey olması mutlak biçimde desteklenmelidir. İstediği kıyafeti giymesi, kendini söz etmesi, özbakım maharetlerini kendinin gerçekleştirmesi üzere konularda özerkleşmesinin önünün açılması gereklidir.
3. Kardeş doğumu halinde, rekabetin tetiklenmemesi ve kıskançlığın önüne geçilmesi gereklidir.
4. Çatışmalı evlilik ve çekişmeli boşanma üzere durumlarda, ebeveynlerin mutlak surette profesyonel ruh sıhhati takviyesi alması hayli kıymetlidir.
5. Aile ortasında önemli hastalık, kayıp yaşanması durumunda yahut çocuğun duygusal adaptasyonunu olumsuz etkileyebilecek taşınma yahut göç olaylarının yaşanması durumunda da kesinlikle profesyonel ruh sıhhati takviyesi alınmalıdır.
Doksat, paylaşmış olduğu tavsiyelerle, çocuklarda ayrılma tasası bozukluğunun gelişmesinin önlenmesi ve orta-uzun vadede okul fobisi üzere önemli bir hastalığın ortaya çıkmasının da önlenmesinin mümkün olduğunu kelamlarına ekledi.