Devlet yuvasında bebek cinayetinin bilgileri ortaya çıktı Mardin Çarşı Polis Karakolu’na 11 Haziran 2003 günü yeni doğmuş bebek bırakıldı. Bırakan kişi Orhan Yonat, meskenlerinin önünde bulduğunu söylemiş oldu. Bebek Toplumsal Hizmetler Müdürlüğü’ne teslim edildi.
Tam bir yıl daha sonra 18 Ağustos günü tıpkı karakola bir bebek daha bırakıldı. Bırakan tıpkı kişiydi. Gece 01.00 sıralarında konutlarının önünde ağlayan bir bebeğin sesini duyduğunu söylemiş oldu. Bebek birebir gün Musa Cihaner Çocuk Yuvası ve Kız Yetirtirme Yurdu’na teslim edildi.
Yuvada bebeğe Recep Güler ismi verildi.
“ŞEKERLİ SU İÇİRDİM”
Anne ve babasının tespiti için süreç başlatıldı. Orhan Yonat’ın eşinin sözü alındı. Neriman Yonat özetle şunları anlattı:
Kayınanam yatalak. Onun bakımıyla ilgilenmem gerekiyor. Görümcem 8 yıldır bizde kalıyor. Uzun vakittir düşüncedeyim, bunalıyorum. Kocamın karakola getirdiği çocuk bizim çocuğumuz. Üç çocuğumuz var. Kocamın dördüncü çocuğu istemeyeceğini düşünerek gebe olduğumu ondan gizledim.
17 Ağustos günü akşam saat 7 civarında doğum yapmak için yatak odasına girdim. O sırada kocam meskende yoktu. Bebeği doğurduktan daha sonra şekerli su içirip üzerini giydirdim. daha sonra kapı önüne bıraktım.
Damda yatarken bebek ağlamaya başladı. Kocam sesi duydu. Çocuğu aldı. ‘Çocuğa biz bakalım’ diyeceğini düşündüm fakat o karakola teslim etti.
DNA testi yapılırsa çocuğun kime ilişkin olduğunun ortaya çıkacağı söylenince işin aslını anlatmaya karar verdim.
Pişmanım, bebeğimi geri istiyorum lakin geçen yılki bebek bizim değil.”
Orhan Yonat eşinin hamileliğinden ve doğumdan haberinin olmadığını ve çocuklarına bakacaklarını söylemiş oldu. İki bebek de aileye geri verilmedi. Çocuğu terketme hatasından yargılanan aile birinci bebek için vakit aşımıyla ceza almadı. İkinci bebek Recep için ise kasıt olmadığı nedeni öne sürülerek beraat sonucu verildi.
DAHA TRAJİK BİR BOYUT KAZANDI
Bebekler devlet müdafaasına alındı lakin 7 Ocak 2005 günü acı haber geldi. çabucak hemen 5 aylık Recep Bebek devlete ilişkin çocuk yuvasının önündeki bir su birikintisi ortasında meyyit olarak bulundu. Saat bir daha gece 01.00 sıralarıydı.
Soruşturma başlatıldı. Recep Bebek beyin kanamasından ölmüştü. Çalışanların ve başka çocukların sözleri alındı. Yuva çalışanları, ruhsal rahatsızlıkları olan 13 yaşındaki H.G.’nin bebeği balkondan aşağı attığını ileri sürdü. Fakat bebeğin bulunduğu odanın yönetmeliğe göre kilitli olması gerekiyordu.
Çocuk M.P. hadiseden yarım saat evvel Recep Bebeğe mama yedirdiğini anlattı. Çocuk K.A olay gecesi televizyon izlerken H.A.’nın birkaç dakikalığına yanlarından ayrıldığını anlattı.
Olay günü bakılırsavli iki bakıcı anniçin biri olan E.Ö., Recep Bebeği 19.00 sıralrında gördüğünü, başka bakıcı anne H.F. ise bebeği 20.30 sıralarında gördüğünü söz etti. H.F., 13 yaşındaki H.A.’nın son günlerde hırçın olduğunu daha evvel birkaç bebeğe saldırdığını ileri sürdü. R.G.’nin bakım sorumlusu H.O. kendisine yüklenen taksirle öldürme suçlamasını kabul etmedi.
KİMSE YARGILANMADI
Soruşturma sonunda bebeğin 13 yaşındaki H.A. tarafınca balkondan atıldığı, hakkında düzenlenen isimli raporlara bakılırsa cezai sorumluluğunun olmadığı, Recep Bebeğin bakım sorumlusu olan F.O.’nun analtarı olmayan bebek ünitesinin kapısını açık bırakması ile mevt içinde illiyet bağı bulunmadığı kararına varan Cumhuriyet Başsavcılığı 2006 yılında H.A. ile F.O. hakkında kovuşturmaya yer olmadığına karar verdi.
ANNE: “MADDİ MANEVİ ZARARLARIMIZ KARŞILANSIN”
Tüm bu gelişmeler üzerine anne Anayasa Mahkemesi’ne başvurdu. Geçim kasveti ve çaresizlik sebebiyle çocuklarının çocuk yuvasına teslim edilmesini sağladığını, çocukların yuva nazaranvlilerinin ağır dikkatsizliği niçiniyle öldürüldüğünü ve devletin çocukların vefatından doğan maddi ve manevi ziyanlarını karşılaması gerektiğini ileri sürdü.
Belgeyi inceleyen Anayasa Mahkemesi olaydan 16 yıl daha sonra şu tespit ve karara hükmetti:
Gerek Cumhuriyet Başsavcılığınca yütürülen ceza soruşturması gerek idari soruşturma kapsamında elde edilen bilgi ve evraklar çocuk yuvası yetkililerinin H.A’nın rahatsızlığından haberdar olduklarını ortaya koymaktadır.
Gerçekten yuva idaresine sunulan 16.09.2003 tarihindeki yazıda H.A.’nın bebeklerin bulunduğu kısma alınmasının sakıncalı olduğu söz edilmiştir.
Yuva yetkililerinin bakım ve nezaretleri altında bulunan müracaatçının yakınının esenliinin sağlanması istikametindeki sorumluluklarını yerine getirmedikleri kanaatine ulaşılmıştır . zati kelamı edilen sorumluluğun yerine getirilmediği derece mahkemelerince de tespit edilmiştir.
Derece mahkemeleri yönetimin vefat olayındaki sorumluluğunu saptamış fakat annenin vefat olayının dolaylı mağduru olduğu gözetilmeden manevi tazminat istemi reddedilmiştir.
ANAYASA MAHKEMESİ KARARI
Tam bir yıl daha sonra 18 Ağustos günü tıpkı karakola bir bebek daha bırakıldı. Bırakan tıpkı kişiydi. Gece 01.00 sıralarında konutlarının önünde ağlayan bir bebeğin sesini duyduğunu söylemiş oldu. Bebek birebir gün Musa Cihaner Çocuk Yuvası ve Kız Yetirtirme Yurdu’na teslim edildi.
Yuvada bebeğe Recep Güler ismi verildi.
“ŞEKERLİ SU İÇİRDİM”
Anne ve babasının tespiti için süreç başlatıldı. Orhan Yonat’ın eşinin sözü alındı. Neriman Yonat özetle şunları anlattı:
Kayınanam yatalak. Onun bakımıyla ilgilenmem gerekiyor. Görümcem 8 yıldır bizde kalıyor. Uzun vakittir düşüncedeyim, bunalıyorum. Kocamın karakola getirdiği çocuk bizim çocuğumuz. Üç çocuğumuz var. Kocamın dördüncü çocuğu istemeyeceğini düşünerek gebe olduğumu ondan gizledim.
17 Ağustos günü akşam saat 7 civarında doğum yapmak için yatak odasına girdim. O sırada kocam meskende yoktu. Bebeği doğurduktan daha sonra şekerli su içirip üzerini giydirdim. daha sonra kapı önüne bıraktım.
Damda yatarken bebek ağlamaya başladı. Kocam sesi duydu. Çocuğu aldı. ‘Çocuğa biz bakalım’ diyeceğini düşündüm fakat o karakola teslim etti.
DNA testi yapılırsa çocuğun kime ilişkin olduğunun ortaya çıkacağı söylenince işin aslını anlatmaya karar verdim.
Pişmanım, bebeğimi geri istiyorum lakin geçen yılki bebek bizim değil.”
Orhan Yonat eşinin hamileliğinden ve doğumdan haberinin olmadığını ve çocuklarına bakacaklarını söylemiş oldu. İki bebek de aileye geri verilmedi. Çocuğu terketme hatasından yargılanan aile birinci bebek için vakit aşımıyla ceza almadı. İkinci bebek Recep için ise kasıt olmadığı nedeni öne sürülerek beraat sonucu verildi.
DAHA TRAJİK BİR BOYUT KAZANDI
Bebekler devlet müdafaasına alındı lakin 7 Ocak 2005 günü acı haber geldi. çabucak hemen 5 aylık Recep Bebek devlete ilişkin çocuk yuvasının önündeki bir su birikintisi ortasında meyyit olarak bulundu. Saat bir daha gece 01.00 sıralarıydı.
Soruşturma başlatıldı. Recep Bebek beyin kanamasından ölmüştü. Çalışanların ve başka çocukların sözleri alındı. Yuva çalışanları, ruhsal rahatsızlıkları olan 13 yaşındaki H.G.’nin bebeği balkondan aşağı attığını ileri sürdü. Fakat bebeğin bulunduğu odanın yönetmeliğe göre kilitli olması gerekiyordu.
Çocuk M.P. hadiseden yarım saat evvel Recep Bebeğe mama yedirdiğini anlattı. Çocuk K.A olay gecesi televizyon izlerken H.A.’nın birkaç dakikalığına yanlarından ayrıldığını anlattı.
Olay günü bakılırsavli iki bakıcı anniçin biri olan E.Ö., Recep Bebeği 19.00 sıralrında gördüğünü, başka bakıcı anne H.F. ise bebeği 20.30 sıralarında gördüğünü söz etti. H.F., 13 yaşındaki H.A.’nın son günlerde hırçın olduğunu daha evvel birkaç bebeğe saldırdığını ileri sürdü. R.G.’nin bakım sorumlusu H.O. kendisine yüklenen taksirle öldürme suçlamasını kabul etmedi.
KİMSE YARGILANMADI
Soruşturma sonunda bebeğin 13 yaşındaki H.A. tarafınca balkondan atıldığı, hakkında düzenlenen isimli raporlara bakılırsa cezai sorumluluğunun olmadığı, Recep Bebeğin bakım sorumlusu olan F.O.’nun analtarı olmayan bebek ünitesinin kapısını açık bırakması ile mevt içinde illiyet bağı bulunmadığı kararına varan Cumhuriyet Başsavcılığı 2006 yılında H.A. ile F.O. hakkında kovuşturmaya yer olmadığına karar verdi.
ANNE: “MADDİ MANEVİ ZARARLARIMIZ KARŞILANSIN”
Tüm bu gelişmeler üzerine anne Anayasa Mahkemesi’ne başvurdu. Geçim kasveti ve çaresizlik sebebiyle çocuklarının çocuk yuvasına teslim edilmesini sağladığını, çocukların yuva nazaranvlilerinin ağır dikkatsizliği niçiniyle öldürüldüğünü ve devletin çocukların vefatından doğan maddi ve manevi ziyanlarını karşılaması gerektiğini ileri sürdü.
Belgeyi inceleyen Anayasa Mahkemesi olaydan 16 yıl daha sonra şu tespit ve karara hükmetti:
Gerek Cumhuriyet Başsavcılığınca yütürülen ceza soruşturması gerek idari soruşturma kapsamında elde edilen bilgi ve evraklar çocuk yuvası yetkililerinin H.A’nın rahatsızlığından haberdar olduklarını ortaya koymaktadır.
Gerçekten yuva idaresine sunulan 16.09.2003 tarihindeki yazıda H.A.’nın bebeklerin bulunduğu kısma alınmasının sakıncalı olduğu söz edilmiştir.
Yuva yetkililerinin bakım ve nezaretleri altında bulunan müracaatçının yakınının esenliinin sağlanması istikametindeki sorumluluklarını yerine getirmedikleri kanaatine ulaşılmıştır . zati kelamı edilen sorumluluğun yerine getirilmediği derece mahkemelerince de tespit edilmiştir.
Derece mahkemeleri yönetimin vefat olayındaki sorumluluğunu saptamış fakat annenin vefat olayının dolaylı mağduru olduğu gözetilmeden manevi tazminat istemi reddedilmiştir.
ANAYASA MAHKEMESİ KARARI
- Ömür hakkının ihlal edildiğine ait savın kabul edilebilir olduğuna,
- Hayat hakkının ihlalinin sonuçlarının ortadan kaldırılması için bir daha yargılama yapılmak üzere sonucun bir meselain Mardin 1. Yönetim Mahkemesi’ne gönderilmesine,
- Annenin tazminat talebinin reddine oy fazlacaluğuyla karar verilmiştir.