KesikÇayır
New member
- Katılım
- 26 Mar 2021
- Mesajlar
- 1,744
- Puanları
- 0
Doğumdan daha sonra evlatlık verdiği oğlunu arıyor İstanbul’da 2004 yılında özel bir hastanede doğum yapan Gülşen kuvvetli, 1 haftalık oğlunu maddi imkansızlıklardan dolayı M.Y. ile Z.Y. isimli karı-kocaya verdi.
Çocuk Esirgeme Kurumu aracılığıyla hami aile olan çift, teze göre çocukla birlikte Avusturya’ya gitti.
HER YIL GÖRME KELAMI ALDI, GÖREMEDİ
Her yıl çocuğunun Türkiye’ye gelip kendisine gösterileceğini söyleyen Gülşen kuvvetli, ailenin çocuğu göstermediğini öne sürdü.
Hastalıklarından ve maddi imkansızlıklardan dolayı Avusturya’ya çocuğunu aramaya gidemediğini belirten kuvvetli, çocuğunu ölmeden son bir defa görmek için yetkilerden yardım istedi.
18 YILDIR HASRET ÇEKİYOR
Şu an Bursa’da yaşayan ve 18 yıldır evlat hasreti çeken Gülşen kuvvetli, “Ben 40 yaşında hastanede doğum yaptım. Bebeğim 3 günlükken beni aldılar avukatın yanına götürdüler. Avukat nereye ‘imza at’ dese attım. Zira benim okuma yazmam yoktu. Çok acılar çektim.
“1 HAFTA daha sonra PİŞMAN OLUP GERİ İSTEDİM VERMEDİLER”
Ben 1 hafta daha sonra telefon ettim aileye, ’dayanamayacağım ben çocuğumu geri istiyorum’ dedim. ’O çocuğu alabilmek için 7 milyar para harcadık’ dediler. ’Ben mi aldım sizden parayı’ diye söylemiş oldum. ’Yok sen almadın’ dediler.” tabirlerini kullandı.
“KEŞKE AÇ KALSAYDIM DA VERMESEYDİM”
“Keşke aç kalsaydım da çocuğumu vermeseydim.” diyen Gülşen kuvvetli, şu biçimde devam etti:
“Yurt haricinden her sene gelince çocuğunu göstereceğiz dediler. Fakat kelamlarında hiç durmadılar. 18 yıldır epey acı çektim. Yalnızca çocuğumu görmek istiyorum. İçi yanmıyor mu o ailenin. İçim yanıyor benim, kalbim acıyor. Benim oğlumun eniştesi beni toplumsal medyadan arıyormuş. Tesadüfen karşılaştık ismi Metin. Bana dedi ki ‘Canlı yayına çıkarsanız ben her şeyi anlatacağım’ dedi. ‘Ben baştan sona kadar yaşadığın durumu biliyorum’ dedi. Çocuğumu verdiğim aile her yerden beni engelledi.
“BİR DEFA SARILSAM YETER”
Benim numaram onlarda var ancak yok demişler. Bir defa de olsa evladıma sarılmak istiyorum. Bana ‘annem’ desin kâfi. Ben ne anne demesini gördüm, ne yürüyüşünü gördüm, ne mama yiyişini gördüm yavrumun. Hasret ortasında yanıyorum. Artık kavuşmak istiyorum çocuğuma. Allah isteği için benim elimden tutun. Bana yardım edin. Bir kez de olsa çocuğumu görmek istiyorum.”
Çocuk Esirgeme Kurumu aracılığıyla hami aile olan çift, teze göre çocukla birlikte Avusturya’ya gitti.
HER YIL GÖRME KELAMI ALDI, GÖREMEDİ
Her yıl çocuğunun Türkiye’ye gelip kendisine gösterileceğini söyleyen Gülşen kuvvetli, ailenin çocuğu göstermediğini öne sürdü.
Hastalıklarından ve maddi imkansızlıklardan dolayı Avusturya’ya çocuğunu aramaya gidemediğini belirten kuvvetli, çocuğunu ölmeden son bir defa görmek için yetkilerden yardım istedi.
18 YILDIR HASRET ÇEKİYOR
Şu an Bursa’da yaşayan ve 18 yıldır evlat hasreti çeken Gülşen kuvvetli, “Ben 40 yaşında hastanede doğum yaptım. Bebeğim 3 günlükken beni aldılar avukatın yanına götürdüler. Avukat nereye ‘imza at’ dese attım. Zira benim okuma yazmam yoktu. Çok acılar çektim.
“1 HAFTA daha sonra PİŞMAN OLUP GERİ İSTEDİM VERMEDİLER”
Ben 1 hafta daha sonra telefon ettim aileye, ’dayanamayacağım ben çocuğumu geri istiyorum’ dedim. ’O çocuğu alabilmek için 7 milyar para harcadık’ dediler. ’Ben mi aldım sizden parayı’ diye söylemiş oldum. ’Yok sen almadın’ dediler.” tabirlerini kullandı.
“KEŞKE AÇ KALSAYDIM DA VERMESEYDİM”
“Keşke aç kalsaydım da çocuğumu vermeseydim.” diyen Gülşen kuvvetli, şu biçimde devam etti:
“Yurt haricinden her sene gelince çocuğunu göstereceğiz dediler. Fakat kelamlarında hiç durmadılar. 18 yıldır epey acı çektim. Yalnızca çocuğumu görmek istiyorum. İçi yanmıyor mu o ailenin. İçim yanıyor benim, kalbim acıyor. Benim oğlumun eniştesi beni toplumsal medyadan arıyormuş. Tesadüfen karşılaştık ismi Metin. Bana dedi ki ‘Canlı yayına çıkarsanız ben her şeyi anlatacağım’ dedi. ‘Ben baştan sona kadar yaşadığın durumu biliyorum’ dedi. Çocuğumu verdiğim aile her yerden beni engelledi.
“BİR DEFA SARILSAM YETER”
Benim numaram onlarda var ancak yok demişler. Bir defa de olsa evladıma sarılmak istiyorum. Bana ‘annem’ desin kâfi. Ben ne anne demesini gördüm, ne yürüyüşünü gördüm, ne mama yiyişini gördüm yavrumun. Hasret ortasında yanıyorum. Artık kavuşmak istiyorum çocuğuma. Allah isteği için benim elimden tutun. Bana yardım edin. Bir kez de olsa çocuğumu görmek istiyorum.”