KesikÇayır
New member
- Katılım
- 26 Mar 2021
- Mesajlar
- 1,744
- Puanları
- 0
Ebeveyndeki pandemi derdi çocukları olumsuz etkiliyor Koronavirüs salgınıyla online olarak devam eden eğitim süreci 2021-2022 eğitim-öğretim yılında yüz yüze yapılacak. Hadise sayılarının düşmemesi ve salgının çabucak hemen denetim altına alınamaması velilerde kaygı yaratmaya başladı.
Online eğitimle ders korkusunu atan öğrencilerin yanı sıra okulla birinci defa tanışacak öğrencilerin adaptasyon sürecinde zorluk yaşayabileceğini lisana Psikoloji Kısmı Öğretim Üyesi Dr. Kahraman Güler, ailelere ihtarlarda bulundu.
DENGELİ OLUP, İNANÇ VERİN
Çocukların ağlama, aileden ayrılmama üzere yansılar verebildiğini hatırlatan Güler, “Bazı aileler kendi dertlerini çocuklarına o kadar bulaştırıyorlar ki, kendileri ayrılmadığı için çocuğun bunu yapamayacağına inanıyorlar. Bu yüzden çocukla epey fazla iç içe olup çocuğun özerkleşmesine müsaade vermiyorlar. Bu üslup durumlarda durum tanımlaması yapmakta yarar var.” tabirlerini kullandı.
Çocuklara durum tanımlaması yapılması gerektiğini belirten Güler, “Çocuğa okulun durumuyla ilgili bilgi verebiliriz, çocuk okulu gezebilir, tanıyabilir, çocuğun nasıl reaksiyon vereceğini bilmek ortasında çocukla ilgilenen her kimse çocuğun hislerini, gereksinimlerini niyetlerini, davranışlarını tanıyor olması gerekli. Çocuğu uygun tanırsak olaylara nasıl reaksiyonlar verdiğini daha düzgün anlayabiliriz. Bu da işimizi kolaylaştıracaktır. Bu stil bir durumda ebeveynlerin yapması gereken şeylerden biri de dengeli olmak ve çocuğun korku ve tasası karşısında inanç vermektir. Çocuk yeni bir ortama girdiği için endişelenebilir. Biz onun bu hislerini şartsız bir biçimde kabul edeceğiz. Çocuğa öfkelenmeyeceğiz, bağırmayacağız ya da çocuğu yetersiz hissettirecek durumlarda bulunmamalıyız.” diye konuştu.
AYRILIK ANKSİYETESİNE DİKKAT
2’nci sınıf ve daha sonrası için ağlama, gitmek istememe üzere bir durum yaşandığında da dikkat etmek gerektiğini söyleyen Güler, “Bu çocuk yine kaygılanıyorsa, gitmekte zorlanıyorsa burada durumu biraz daha ciddiye almak gerekiyor. Ayrılık anksiyetesiyle ilgili ya da duygusal bir sorunu olabilir. İnsan olarak bir şarttan öbür bir şarta geçtiğimizde zorlanıyoruz hele ki küçük çocuklar daha epey zorlanır. İnsan kesinlikle ahenk sağlayacaktır.” dedi.
Verilen reaksiyonun şiddeti ve sıklığının değerli olduğuna dikkat çeken Güler, “Çocuk annesinden ayrıldığında hüzün ya da öfke reaksiyonu gösteriyorsa bu kabul edilebilir bir şey. Bu öfke ve ıstırap epey fazla sürüyor, haftalarca devam ediyor ve okula gitmekte direnç gösteriyorsa bu sorundur. ‘Ben buradayım, ne vakit muhtaçlığın olursa’ buradayım demesi gerekir. Birtakım çocuklar kendilerini yerlere seriyor. Birtakım aileler kendisi gayret etsin istiyorlar, bu da çocukların daha öfkeli ve daha tepkisel bulunmasına niye oluyor.” diye konuştu.
Telaşın bulaşıcı olduğunu hatırlatan Güler, kelamlarını şu biçimde tamamladı: “İnsan ortasında bulunduğu şartların rengini alır. Anne baba kaygılıysa, onların yeni olacak durumlarla ilgili telaffuzları aksiyse, çocukların onlarla özdeşim kurarak benzeri durumu geliştirmesi mümkündür. Dertli telaffuzlar çocuklara bulaşabilir. Çocuklar anne babaları rol model alıyorlar ve onların hisleriyle özdeşim kuruyorlar. Bu yüzden derdin bulaşıcı bir tarafı var. Telaffuzlara dikkat etmek lazım. Çocuklarla tıpkı ortamlarda gelişim düzeylerine, yaşına ve cinsiyetlerine uygun olmayan telaffuzlara hayli dikkat etmek gerekiyor.”
Online eğitimle ders korkusunu atan öğrencilerin yanı sıra okulla birinci defa tanışacak öğrencilerin adaptasyon sürecinde zorluk yaşayabileceğini lisana Psikoloji Kısmı Öğretim Üyesi Dr. Kahraman Güler, ailelere ihtarlarda bulundu.
DENGELİ OLUP, İNANÇ VERİN
Çocukların ağlama, aileden ayrılmama üzere yansılar verebildiğini hatırlatan Güler, “Bazı aileler kendi dertlerini çocuklarına o kadar bulaştırıyorlar ki, kendileri ayrılmadığı için çocuğun bunu yapamayacağına inanıyorlar. Bu yüzden çocukla epey fazla iç içe olup çocuğun özerkleşmesine müsaade vermiyorlar. Bu üslup durumlarda durum tanımlaması yapmakta yarar var.” tabirlerini kullandı.
Çocuklara durum tanımlaması yapılması gerektiğini belirten Güler, “Çocuğa okulun durumuyla ilgili bilgi verebiliriz, çocuk okulu gezebilir, tanıyabilir, çocuğun nasıl reaksiyon vereceğini bilmek ortasında çocukla ilgilenen her kimse çocuğun hislerini, gereksinimlerini niyetlerini, davranışlarını tanıyor olması gerekli. Çocuğu uygun tanırsak olaylara nasıl reaksiyonlar verdiğini daha düzgün anlayabiliriz. Bu da işimizi kolaylaştıracaktır. Bu stil bir durumda ebeveynlerin yapması gereken şeylerden biri de dengeli olmak ve çocuğun korku ve tasası karşısında inanç vermektir. Çocuk yeni bir ortama girdiği için endişelenebilir. Biz onun bu hislerini şartsız bir biçimde kabul edeceğiz. Çocuğa öfkelenmeyeceğiz, bağırmayacağız ya da çocuğu yetersiz hissettirecek durumlarda bulunmamalıyız.” diye konuştu.
AYRILIK ANKSİYETESİNE DİKKAT
2’nci sınıf ve daha sonrası için ağlama, gitmek istememe üzere bir durum yaşandığında da dikkat etmek gerektiğini söyleyen Güler, “Bu çocuk yine kaygılanıyorsa, gitmekte zorlanıyorsa burada durumu biraz daha ciddiye almak gerekiyor. Ayrılık anksiyetesiyle ilgili ya da duygusal bir sorunu olabilir. İnsan olarak bir şarttan öbür bir şarta geçtiğimizde zorlanıyoruz hele ki küçük çocuklar daha epey zorlanır. İnsan kesinlikle ahenk sağlayacaktır.” dedi.
Verilen reaksiyonun şiddeti ve sıklığının değerli olduğuna dikkat çeken Güler, “Çocuk annesinden ayrıldığında hüzün ya da öfke reaksiyonu gösteriyorsa bu kabul edilebilir bir şey. Bu öfke ve ıstırap epey fazla sürüyor, haftalarca devam ediyor ve okula gitmekte direnç gösteriyorsa bu sorundur. ‘Ben buradayım, ne vakit muhtaçlığın olursa’ buradayım demesi gerekir. Birtakım çocuklar kendilerini yerlere seriyor. Birtakım aileler kendisi gayret etsin istiyorlar, bu da çocukların daha öfkeli ve daha tepkisel bulunmasına niye oluyor.” diye konuştu.
Telaşın bulaşıcı olduğunu hatırlatan Güler, kelamlarını şu biçimde tamamladı: “İnsan ortasında bulunduğu şartların rengini alır. Anne baba kaygılıysa, onların yeni olacak durumlarla ilgili telaffuzları aksiyse, çocukların onlarla özdeşim kurarak benzeri durumu geliştirmesi mümkündür. Dertli telaffuzlar çocuklara bulaşabilir. Çocuklar anne babaları rol model alıyorlar ve onların hisleriyle özdeşim kuruyorlar. Bu yüzden derdin bulaşıcı bir tarafı var. Telaffuzlara dikkat etmek lazım. Çocuklarla tıpkı ortamlarda gelişim düzeylerine, yaşına ve cinsiyetlerine uygun olmayan telaffuzlara hayli dikkat etmek gerekiyor.”