Emeklisi en yoksul ülkeler sıralamasında dipteyiz Toplumsal güvenliğin ehemmiyeti pandemi ile hayli net halde ortaya çıkarken, Milletlerarası Çalışma Örgütü’nün (ILO) 1 Eylül’de deklare ettiğı kapsamlı rapor, Türkiye’de güvenlik şemsiyesi altında olanların dahi “fakir” olduğunu ortaya koydu.
Dünyada 4.1 milyar kişinin büsbütün toplumsal garanti müdafaası haricinde olduğunu ortaya koyan rapora bakılırsa, toplumsal teminat şemsiyesi altında olanların da önemli bir fakirlik tehlikesi ortasında yer aldığı belirtiliyor ve “seçilmiş” ülkelerdeki ortalama emekli maaşının o ülkenin yoksulluk hududuna oranı karşılaştırılıyor. Datalar Türkiye’nin ILO’nun emekliler için fakirlik göstergesi olarak belirlediği yüzde 50’lik sonun epey altında kaldığını gösteriyor. Örneğin, Uganda’da emekli maaşı ülkenin yoksulluk sonunun yüzde 43.5’ine karşılık geliyor. Bu oran Mısır’da yüzde 91.2, Endonezya’da yüzde 56.1, Azerbaycan’da yüzde 46.6, Mozambik’te ise yüzde 32.7’yi buluyor. Türkiye’de ise bu oran yalnızca yüzde 21.7. Raporda, “Pratikte, birtakım ülkelerde toplumsal güvenlik takviyeleri en az standartlarının da altında kalıyor. Örneğin; biroldukça ülkede emekli aylıkları, ülkenin yoksulluk sonunun yüzde 50’sinin dahi altında. Bu ülkelerde emekli maaşı ile yaşayan yaşlı kesim, teminat altında bulunmasına karşın yoksul olarak tanımlanmalıdır” sözlerine yer verildi.
ŞEMSİYENİN DIŞI KALABALIK
Raporda, dünyada en azından bir toplumsal güvenlik müdafaası altında olanların oranı yüzde 46.9 olarak belirtildi. Araştırmaya bakılırsa Türkiye’de en az bir toplumsal güvenlik müdafaası altında olanların oranı yüzde 79.8 düzeyinde. Bu durum yüzde 21’lik kısmın hiç bir muhafaza altında olmadığını ortaya koyuyor. Fakat şemsiye altındakilerin de büyük kısmı, aldığı maaş prestijiyle “fakir” tanımlamasına giriyor.
İş güvenliği için yatırım yetersiz
ILO raporu pandemi ile toplumsal güvenlik muhafazasının kıymetinin daha da ortaya çıktığını vurguluyor. Rapora nazaran küresel hasılanın yalnızca yüzde 3.6’sı çalışma çağındaki insanların gelir güvenliğini sağlamak için harcanıyor. Araştırmada ülke kümeleri bazında toplumsal güvenlik için sıhhat dışı kamu harcamalarının ulusal gelire oranı da sıralanmış. Dünya ortalamasında bu oran yüzde 12.9. Yüksek gelirli ülkelerde oran yüzde 16.4’e çıkarken, orta gelirli ülkelerde yüzde 8’e kadar iniyor. Düşük gelirli ülkelerde ise bu oran yüzde 1.1 düzeyinde kalıyor.
Dünyada 4.1 milyar kişinin büsbütün toplumsal garanti müdafaası haricinde olduğunu ortaya koyan rapora bakılırsa, toplumsal teminat şemsiyesi altında olanların da önemli bir fakirlik tehlikesi ortasında yer aldığı belirtiliyor ve “seçilmiş” ülkelerdeki ortalama emekli maaşının o ülkenin yoksulluk hududuna oranı karşılaştırılıyor. Datalar Türkiye’nin ILO’nun emekliler için fakirlik göstergesi olarak belirlediği yüzde 50’lik sonun epey altında kaldığını gösteriyor. Örneğin, Uganda’da emekli maaşı ülkenin yoksulluk sonunun yüzde 43.5’ine karşılık geliyor. Bu oran Mısır’da yüzde 91.2, Endonezya’da yüzde 56.1, Azerbaycan’da yüzde 46.6, Mozambik’te ise yüzde 32.7’yi buluyor. Türkiye’de ise bu oran yalnızca yüzde 21.7. Raporda, “Pratikte, birtakım ülkelerde toplumsal güvenlik takviyeleri en az standartlarının da altında kalıyor. Örneğin; biroldukça ülkede emekli aylıkları, ülkenin yoksulluk sonunun yüzde 50’sinin dahi altında. Bu ülkelerde emekli maaşı ile yaşayan yaşlı kesim, teminat altında bulunmasına karşın yoksul olarak tanımlanmalıdır” sözlerine yer verildi.
ŞEMSİYENİN DIŞI KALABALIK
Raporda, dünyada en azından bir toplumsal güvenlik müdafaası altında olanların oranı yüzde 46.9 olarak belirtildi. Araştırmaya bakılırsa Türkiye’de en az bir toplumsal güvenlik müdafaası altında olanların oranı yüzde 79.8 düzeyinde. Bu durum yüzde 21’lik kısmın hiç bir muhafaza altında olmadığını ortaya koyuyor. Fakat şemsiye altındakilerin de büyük kısmı, aldığı maaş prestijiyle “fakir” tanımlamasına giriyor.
İş güvenliği için yatırım yetersiz
ILO raporu pandemi ile toplumsal güvenlik muhafazasının kıymetinin daha da ortaya çıktığını vurguluyor. Rapora nazaran küresel hasılanın yalnızca yüzde 3.6’sı çalışma çağındaki insanların gelir güvenliğini sağlamak için harcanıyor. Araştırmada ülke kümeleri bazında toplumsal güvenlik için sıhhat dışı kamu harcamalarının ulusal gelire oranı da sıralanmış. Dünya ortalamasında bu oran yüzde 12.9. Yüksek gelirli ülkelerde oran yüzde 16.4’e çıkarken, orta gelirli ülkelerde yüzde 8’e kadar iniyor. Düşük gelirli ülkelerde ise bu oran yüzde 1.1 düzeyinde kalıyor.