Eski futbolcu Seid Visin, ırkçılık niçiniyle hayatına son verdi İtalyan futbolu, iki gün evvel yaşanan bir intihar olayının acısını yaşıyor. Evlat edinilerek geldiği İtalya’da Milan ile Benevento altyapılarında forma giyen ve daha sonrasında futbolu bırakıp iş ömrüne atılan 20 yaşındaki Seid Visin, hayatına son verdi. Visin, evlat edinildiği Nocera Inferiore’deki meskeninde meyyit bulundu. Etiyopya doğumlu İtalyan futbolcu, gerisinde bıraktığı intihar mektubunda şu sözlere yer verdi:
“İtalya’daki bu değişik sosyopolitik durumla karşı karşıya kaldığımda, siyah bir insan olarak kaçınılmaz olarak sorgulandığımı hissediyorum. Ben göçmen değilim. Ben küçükken evlat edinildim. Bu büyük göç akımından evvel her insanın beni sevdiğini, biraz da kibirle hatırlıyorum. Nerede olursam olayım, nereye gidersem gideyim herkes bana büyük bir sevinç, hürmet ve merakla bakardı. Lakin artık, bu barış atmosferi epeyce uzak. Her şey alt üst olmuş üzere görünüyor.
Artık nereye gidersem gideyim, nerede olursam olayım; insanların kuşkucu, ön yargılı, tiksinmiş ve korkmuş bakışlarının yükünü bir kaya üzere omuzlarımda hissediyorum. Birkaç ay evvel bir iş bulabildim, zira birçok yaşlı olan fazlaca sayıda insan bana iş vermeyi, ben güya onları rahatsız ediyormuşum üzere reddettiler. Birfazlaca beyaz İtalyanın iş bulamadığını söylemiş olduler.
Bu hadiseden daha sonra içimde bir şeyler değişti: güya başımda birtakım bilinçsiz fikirler yaratılmış ve bu sayede toplum ortasında, gerçekte olduğumdan farklı bir davranıyormuşum üzere, güya siyah olmaktan utanıyormuşum üzere, güya bir göçmenle karıştırılmaktan korkuyormuş üzere, insanlara beni tanımadıklarını, onlar üzere olduğumu, İtalyan olduğumu kanıtlamak zorundaymışım üzere… Ben, beyazdım. Bu, arkadaşlarımla beraberyken, siyahlar ve göçmenler hakkında makus espriler yapmama bile niye oldu, sert bir üslupla siyahlara karşı ırkçı olduğumu, onları onaylamadığımı, istemediğimi vurgularcasına söylemiş oldum.
Lakin hakim olan tek şey kaygıydı. İnsanların gözlerinde gördüğüm nefretin korkusu, ağızlarında hissettiğim aşağılanmanın korkusu, hatta Mussolini’yi daima melankoli ile çağıran ve ‘Kaptan Salvini’ diye hitap eden akrabalarımın korkusu… Kimi arkadaşları görmenin hayal kırıklığı, onları bu biçimde tanımlayabilir miyim bilmiyorum, beni gördüklerinde daima birlikte ‘Casa Pound’ müziğini söylüyorlardı. Geçen gün benim üzere evlat edinilen bir arkadaşım, bir süre evvel arkadaşlarıyla keyifli ve dertsiz biçimde futbol oynarken kimi bayanların ona yaklaştığını ve şunu söylemiş olduğini söylemiş oldu: ‘Zamanın tadını çıkar, zira bir süre daha sonra gelip seni alacaklar. Ülkenize geri dönün.’
Bu, acı, hüzünlü, dramatik sözlerimle, merhamet edilmesini yahut yalvarmayı istemiyorum, yalnızca yaşadığım rahatsızlık ve ıstırabın, ıstırap okyanusuna kıyasla bir damla su olduğunu kendime hatırlatmak istiyorum. Sefalet ortasında ve adeta cehennemde bir hayat sürmektense ölmeyi yeğleyen, kuvvetli haysiyete sahip beşerler var. Birçoğu esasen yalnızca ömrü koklamak, tatmak, sıradançe ‘hayat’ dediğimiz şeyin tadına bakmak için hayatlarını kaybettiler.”
“ONUN ÖMÜR SEVİNCİNİ UNUTMAK İSTEMİYORUM”
İtalya Ulusal Kadrosu ve Milan’ın 22 yaşındaki kalecisi Gianluigi Donnarumma, Visin için “Seid ile Milano’ya gelir gelmez tanışmıştım. Akademide birliktedik. Ortadan yıllar geçti ancak onun o inanılmaz gülümsemesini, o hayat sevincini unutmak istemiyorum. Gerçek bir dosttu ve benim üzere bir çocuktu.” sözlerini kullandı.
Visin’in eski kulübü Milan ve ezeli rakibi Inter, 20 yaşındaki genç futbolcu için başsağlığı bildirileri yayınladı:
“İtalya’daki bu değişik sosyopolitik durumla karşı karşıya kaldığımda, siyah bir insan olarak kaçınılmaz olarak sorgulandığımı hissediyorum. Ben göçmen değilim. Ben küçükken evlat edinildim. Bu büyük göç akımından evvel her insanın beni sevdiğini, biraz da kibirle hatırlıyorum. Nerede olursam olayım, nereye gidersem gideyim herkes bana büyük bir sevinç, hürmet ve merakla bakardı. Lakin artık, bu barış atmosferi epeyce uzak. Her şey alt üst olmuş üzere görünüyor.
Artık nereye gidersem gideyim, nerede olursam olayım; insanların kuşkucu, ön yargılı, tiksinmiş ve korkmuş bakışlarının yükünü bir kaya üzere omuzlarımda hissediyorum. Birkaç ay evvel bir iş bulabildim, zira birçok yaşlı olan fazlaca sayıda insan bana iş vermeyi, ben güya onları rahatsız ediyormuşum üzere reddettiler. Birfazlaca beyaz İtalyanın iş bulamadığını söylemiş olduler.
Bu hadiseden daha sonra içimde bir şeyler değişti: güya başımda birtakım bilinçsiz fikirler yaratılmış ve bu sayede toplum ortasında, gerçekte olduğumdan farklı bir davranıyormuşum üzere, güya siyah olmaktan utanıyormuşum üzere, güya bir göçmenle karıştırılmaktan korkuyormuş üzere, insanlara beni tanımadıklarını, onlar üzere olduğumu, İtalyan olduğumu kanıtlamak zorundaymışım üzere… Ben, beyazdım. Bu, arkadaşlarımla beraberyken, siyahlar ve göçmenler hakkında makus espriler yapmama bile niye oldu, sert bir üslupla siyahlara karşı ırkçı olduğumu, onları onaylamadığımı, istemediğimi vurgularcasına söylemiş oldum.
Lakin hakim olan tek şey kaygıydı. İnsanların gözlerinde gördüğüm nefretin korkusu, ağızlarında hissettiğim aşağılanmanın korkusu, hatta Mussolini’yi daima melankoli ile çağıran ve ‘Kaptan Salvini’ diye hitap eden akrabalarımın korkusu… Kimi arkadaşları görmenin hayal kırıklığı, onları bu biçimde tanımlayabilir miyim bilmiyorum, beni gördüklerinde daima birlikte ‘Casa Pound’ müziğini söylüyorlardı. Geçen gün benim üzere evlat edinilen bir arkadaşım, bir süre evvel arkadaşlarıyla keyifli ve dertsiz biçimde futbol oynarken kimi bayanların ona yaklaştığını ve şunu söylemiş olduğini söylemiş oldu: ‘Zamanın tadını çıkar, zira bir süre daha sonra gelip seni alacaklar. Ülkenize geri dönün.’
Bu, acı, hüzünlü, dramatik sözlerimle, merhamet edilmesini yahut yalvarmayı istemiyorum, yalnızca yaşadığım rahatsızlık ve ıstırabın, ıstırap okyanusuna kıyasla bir damla su olduğunu kendime hatırlatmak istiyorum. Sefalet ortasında ve adeta cehennemde bir hayat sürmektense ölmeyi yeğleyen, kuvvetli haysiyete sahip beşerler var. Birçoğu esasen yalnızca ömrü koklamak, tatmak, sıradançe ‘hayat’ dediğimiz şeyin tadına bakmak için hayatlarını kaybettiler.”
“ONUN ÖMÜR SEVİNCİNİ UNUTMAK İSTEMİYORUM”
İtalya Ulusal Kadrosu ve Milan’ın 22 yaşındaki kalecisi Gianluigi Donnarumma, Visin için “Seid ile Milano’ya gelir gelmez tanışmıştım. Akademide birliktedik. Ortadan yıllar geçti ancak onun o inanılmaz gülümsemesini, o hayat sevincini unutmak istemiyorum. Gerçek bir dosttu ve benim üzere bir çocuktu.” sözlerini kullandı.
Visin’in eski kulübü Milan ve ezeli rakibi Inter, 20 yaşındaki genç futbolcu için başsağlığı bildirileri yayınladı:
Ci stringiamo anche noi attorno alla famiglia di Seid Visin in questo momento di grande dolore.#FCIM https://t.co/Osfj6XXHDq
— Inter
(@Inter) June 4, 2021