Kahramanların en acı günleri Bölücü terör örgütü PKK tarafınca kaçırılan bazıları 6 yıl zindanlarda güneş görmeden tutulan, asker, polis ve güvenlik korucularının, kaymakama yaşatılanları gazetemiz müellifi Hürmet Öztürk “Cehennemi Yaşadım- Zindan gelen mektuplar” kitabında topladı. Gazetemiz müellifi Emin Çölaşan’ın önsözünü yazdığı kitapta, Gara zindanından asker ve polislerimizi kurtarmak için yapılan operasyonda yaşananları, örgütün kelamda gardiyanlarının anlattıkları, bilinmeyen pek epeyce olaya ışık tuttu. Son dakikaya kadar, terör örgütüne karşı direnen, kahramanların, ailelerine yazmalarına müsaade verdiği mektuplar, umutlar, kırgınlıklar bu kitapta yer aldı. Hürmet Öztürk, yeni kitabıyla ilgili sorularımızı şöyleki yanıtlandırdı:
ÖNCE BEKLERİM
Bu benim 25. Kitabım. Kimi olayların perde ardını o periyotta yaşananları, daima ‘birileri yazsın’ diye beklerim. Fakat yazılmayınca ‘Bu iş bana kaldı’ der, başlarım mevzuyu araştırmaya. Gazeteci olduğumuz için ister istemez olayın evvelce, hadisede yaşananlardan bilgimiz, bahse ait evraklarımız de oluyor. Bunları derlerken, ismi geçen bireylerle konuşmak da kitap için son derece kıymetli. Kuzey Irak’ın Gara bölgesinde 13 asker ve polisimizin başlarına kurşun sıkılarak şehit edilmesini herkes üzere ben de yüreği yanarak öğrenmiştim. Bu hadisede yaşananları ortaya koyabilmek için evvel ne vakit kaçırıldıklarına bakmam gerekiyordu. Ortadan tam 6 yıl geçmiş, toplum bunları bir yerde unutmuştu. Lakin bölücü örgütün elinde bu beşerler neler çekmiş, neler hayatış, aileleri neler yapmış, bunları araştırmaya başladım. Elimde yalnızca bir ailenin telefonu vardı. Buradan yola çıktım, neredeyse birebir gün 12 aileyle konuştum. Zindanda yazmalarına müsaade verilen birinci ve son mektuplarına ulaştım. Kaçırılma hikayelerini, ailelerinden dinledim. Her olay birbirinden değişikti. Sonraki gün evlenecek olan polisin, kardeşinin düğününde gelin otomobilini kullanan askerin nasıl kaçırıldığını içim yanarak öğrendim. Otobüslerden çekiştirilerek indirilen askerlerimizin gdolayılüşünü olayın şahitlerinden dinledim. Her mektupta kurtulma umutları anlatılıyor, devlete olan itimatlarını lisana getiriyorlardı. Bu süreçte bilhassa CHP Milletvekili Murat Bakan mevzuyu her fırsatta TBMM’de soru önergeleriyle gündeme getiriyor, lakin kimse yanıt vermiyordu.
GÜNEŞİ UNUTANLAR
Her olayı, her kaçırılma hikayesini dinledikçe insanların gdolayıldükleri yerlerde neler yaşadıklarını öğrenmeye çalıştım. Bunu da değişik periyotlarda kelamda cezaevi sorumlularının tabirlerine, öbür zindanlardan bir biçimde kurtulan askerlerimizden, polislerimizden dinledim. Halbuki bu beşerler neler hayatış neler… Bir mektupta askerimiz anneye, babaya, millete şu biçimde sesleniyordu:
‘Güneşin nasıl doğduğunu, rüzgarın nasıl estiğini unuttuk. Her şeye hasret bırakıldık’ Her mektupta kurtulma umutları anlatılıyor, devlete olan itimatlarını lisana getiriyorlardı. Bu süreçte bilhassa CHP Milletvekili Murat Bakan mevzuyu her fırsatta TBMM’de soru önergeleriyle gündeme getiriyor, lakin kimse karşılık vermiyordu. Aileler bir ortaya gelip bakanları ziyaret ediyor, her seferinde ‘sabredin, sabredin’ deniliyordu. Tam altı yıl sabrettiler. Bir gün evlatlarının kurtarılacağına inanıyorlar, umutlarını taze tutuyorlardı. Ve o gün geldi… Lakin sağ kurtarılamıyor, bölücü örgüt mensupları sağ teslim etmemek için onların zindanda başlarına kurşun sıkıp şehit ediyordu. Ailelerine, 6 yıldır görmedikleri o insanları almak kalmıştı.
AİLELERİ TANIMADI
Aileler morga evlatlarını teşhis etmek için gdolayıldü. Fakat onları bir türlü tanıyamıyorlardı. Bakıyorsunuz 90 kiloluk delikanlı, 40-45 kiloya düşmüş. Kimisi evlatlarını ayağındaki bir benden kimisi, bedendeki bir işaretten tanımıştı. ‘Belki bir gün dönecekler’ umuduyla yaşayan ailelerin, bu operasyonla umutları söndü. Kaçırılıp da örgütün zindanlarında tutulanlardan kimileri da sivil toplum kuruluşlarının devreye girmesiyle kurtarılmıştı.
PENSEYLE ÇEKTİLER
Serbest bırakmak istedikleri bir askere verilen nazaranv ise birliğine gidip, general ve albaya suikast yapmasıydı. Birtakım kurtarma işlerinde insan hakları derneği, kimilerinde pirler devreye giriyor, akıl almaz azap formları de uygulanıyordu. Ayak tırnaklarını pense ile çekmekten tutun, soyundurup üzerlerine şekerli su döküp sineklerin, böceklerin yere yatırılmış elleri bağlanmış insanların üzerine doluşmasını sağlıyorlardı. Ve o zindanlardan kaçmak kolay değildi…
Kitap raflarda yerini aldı
Bugüne kadar gündemi belirleyen yüzlerce haber ve röportaja imza atan Ankara Temsilcimiz ve müellifimiz Hürmet Öztürk, 25’inci kitabında senelerca bölücü terör örgütünün rehin tuttuğu asker ve polisler ile yakınlarından gelen mektupları, dokümanları topladı. Öztürk, arkadaşımız Deniz Ayhan’ın “Cehennemi Yaşadım” ismini verdiği kitabıyla ilgili sorularını yanıtlarken, “O kahramanların yaşadığı dramı, çektikleri acıyı iliklerimde hissettim. Onların unutulup gitmemesi için tarihe bir not bırakmak istedim. Bunu nazaranv saydım” dedi.
ÖNCE BEKLERİM
Bu benim 25. Kitabım. Kimi olayların perde ardını o periyotta yaşananları, daima ‘birileri yazsın’ diye beklerim. Fakat yazılmayınca ‘Bu iş bana kaldı’ der, başlarım mevzuyu araştırmaya. Gazeteci olduğumuz için ister istemez olayın evvelce, hadisede yaşananlardan bilgimiz, bahse ait evraklarımız de oluyor. Bunları derlerken, ismi geçen bireylerle konuşmak da kitap için son derece kıymetli. Kuzey Irak’ın Gara bölgesinde 13 asker ve polisimizin başlarına kurşun sıkılarak şehit edilmesini herkes üzere ben de yüreği yanarak öğrenmiştim. Bu hadisede yaşananları ortaya koyabilmek için evvel ne vakit kaçırıldıklarına bakmam gerekiyordu. Ortadan tam 6 yıl geçmiş, toplum bunları bir yerde unutmuştu. Lakin bölücü örgütün elinde bu beşerler neler çekmiş, neler hayatış, aileleri neler yapmış, bunları araştırmaya başladım. Elimde yalnızca bir ailenin telefonu vardı. Buradan yola çıktım, neredeyse birebir gün 12 aileyle konuştum. Zindanda yazmalarına müsaade verilen birinci ve son mektuplarına ulaştım. Kaçırılma hikayelerini, ailelerinden dinledim. Her olay birbirinden değişikti. Sonraki gün evlenecek olan polisin, kardeşinin düğününde gelin otomobilini kullanan askerin nasıl kaçırıldığını içim yanarak öğrendim. Otobüslerden çekiştirilerek indirilen askerlerimizin gdolayılüşünü olayın şahitlerinden dinledim. Her mektupta kurtulma umutları anlatılıyor, devlete olan itimatlarını lisana getiriyorlardı. Bu süreçte bilhassa CHP Milletvekili Murat Bakan mevzuyu her fırsatta TBMM’de soru önergeleriyle gündeme getiriyor, lakin kimse yanıt vermiyordu.
GÜNEŞİ UNUTANLAR
Her olayı, her kaçırılma hikayesini dinledikçe insanların gdolayıldükleri yerlerde neler yaşadıklarını öğrenmeye çalıştım. Bunu da değişik periyotlarda kelamda cezaevi sorumlularının tabirlerine, öbür zindanlardan bir biçimde kurtulan askerlerimizden, polislerimizden dinledim. Halbuki bu beşerler neler hayatış neler… Bir mektupta askerimiz anneye, babaya, millete şu biçimde sesleniyordu:
‘Güneşin nasıl doğduğunu, rüzgarın nasıl estiğini unuttuk. Her şeye hasret bırakıldık’ Her mektupta kurtulma umutları anlatılıyor, devlete olan itimatlarını lisana getiriyorlardı. Bu süreçte bilhassa CHP Milletvekili Murat Bakan mevzuyu her fırsatta TBMM’de soru önergeleriyle gündeme getiriyor, lakin kimse karşılık vermiyordu. Aileler bir ortaya gelip bakanları ziyaret ediyor, her seferinde ‘sabredin, sabredin’ deniliyordu. Tam altı yıl sabrettiler. Bir gün evlatlarının kurtarılacağına inanıyorlar, umutlarını taze tutuyorlardı. Ve o gün geldi… Lakin sağ kurtarılamıyor, bölücü örgüt mensupları sağ teslim etmemek için onların zindanda başlarına kurşun sıkıp şehit ediyordu. Ailelerine, 6 yıldır görmedikleri o insanları almak kalmıştı.
AİLELERİ TANIMADI
Aileler morga evlatlarını teşhis etmek için gdolayıldü. Fakat onları bir türlü tanıyamıyorlardı. Bakıyorsunuz 90 kiloluk delikanlı, 40-45 kiloya düşmüş. Kimisi evlatlarını ayağındaki bir benden kimisi, bedendeki bir işaretten tanımıştı. ‘Belki bir gün dönecekler’ umuduyla yaşayan ailelerin, bu operasyonla umutları söndü. Kaçırılıp da örgütün zindanlarında tutulanlardan kimileri da sivil toplum kuruluşlarının devreye girmesiyle kurtarılmıştı.
PENSEYLE ÇEKTİLER
Serbest bırakmak istedikleri bir askere verilen nazaranv ise birliğine gidip, general ve albaya suikast yapmasıydı. Birtakım kurtarma işlerinde insan hakları derneği, kimilerinde pirler devreye giriyor, akıl almaz azap formları de uygulanıyordu. Ayak tırnaklarını pense ile çekmekten tutun, soyundurup üzerlerine şekerli su döküp sineklerin, böceklerin yere yatırılmış elleri bağlanmış insanların üzerine doluşmasını sağlıyorlardı. Ve o zindanlardan kaçmak kolay değildi…
Kitap raflarda yerini aldı
Bugüne kadar gündemi belirleyen yüzlerce haber ve röportaja imza atan Ankara Temsilcimiz ve müellifimiz Hürmet Öztürk, 25’inci kitabında senelerca bölücü terör örgütünün rehin tuttuğu asker ve polisler ile yakınlarından gelen mektupları, dokümanları topladı. Öztürk, arkadaşımız Deniz Ayhan’ın “Cehennemi Yaşadım” ismini verdiği kitabıyla ilgili sorularını yanıtlarken, “O kahramanların yaşadığı dramı, çektikleri acıyı iliklerimde hissettim. Onların unutulup gitmemesi için tarihe bir not bırakmak istedim. Bunu nazaranv saydım” dedi.