Barcali
Active member
- Katılım
- 14 Şub 2021
- Mesajlar
- 1,145
- Puanları
- 38
Kedinizi onun ve yakın etrafın uygunluğu için dışarı çıkarmayın Kedilerin dışarı çıkarılıp çıkarılmamasına yönelik uzun müddettir bir söylenti bulunuyor. Bir kedi için dışarısının hastalık kapma yahut bulaştırma tehlikesi ve (yerli hayvan popülasyonlarını azaltıp biyoçeşitliliği bozduğu gösterilen) yaban hayatını avlama ve öldürmeye dönük denetim edilemez güdü üzere istenmeyen potansiyellerle dolu olduğu ortaya çıktı.
KEDİLER İÇERİDE KALDIKLARINDA DAHA YETERLİ OLUYOR
Populer Science Türkçe’nin yer verdiği çalışmaya göre Maryland Üniversitesinde çalışan bilim insanlarının yeni araştırmasında ise bu mevzuda temel sorumluluğun insanlarda olduğu ve kelam konusu tehlikelerin kedilerin içeride tutulmasıyla kıymetli oranda azaltılabileceği kararlaştırdı.
Çalışmanın tahlilinde, ABD’nin Washington D.C kentindeki D.C. Kedi Sayım araştırmasından bilgiler kullanıldı. Araştırmada, 1.500 örnekleme pozisyonuna dağıtılan ve hareketle faaliyete geçen 60 yaban ömrü kamerasından yararlanıldı. Kameralar kedilerin ne avladığını kayıt altına alırken, bunların yerli yaban ömrüyle nasıl örtüştüğünü de gösterdi ve araştırmacıların kedi ve öbür yaban hayatının neden birtakım bölgelerde mevcut iken başkalarında bulunmadığını anlamasına yardımcı oldu.
Makale dört gün evvel Frontiers in Ecology and Evolution bülteninde yayımlandı.
Çevre Bilimi ve Teknolojileri Kısmında doktora öğrencisi olan makale baş müellifi Daniel Herrera, “D.C’deki ortalama bir evcil kedinin rakunlar ile birebir alanda bulunma mümkünlüğünün yüzde 61 olduğunu, kırmızı tilkilerle %61 ve Virginia keseli sıçanlarıyla yüzde 56 mekansal örtüşme sergilediğini keşfettik” diyor. “Rakunlar Amerika’nın epey üreyen kuduz taşıyıcısı. Öbürleri de kuduz yayabiliyor. Kedilerimizi dışarı çıkararak, sıhhatlerini değerli ölçüde tehlikeye atıyoruz.”
SADECE KENDİLERİ İÇİN DEĞİL BEŞERLER İÇİN DE TEHLİKELİ
Dış yerlerde gezen kediler, çabucak sonrasında iç yerde yaşayan ailelerindeki insanlara getirebilecekleri hastalıklara (kuduz ve toksoplazma gibi) maruz kalma tehlikesine ek olarak yerli yaban ömrünü da tehdit ediyor. D.C. Kedi Sayımı araştırması, dışarıda gezmelerine müsaade verilen kedilerin ortalarında gri sincaplar, çizgili sincaplar, pamuk kuyruklu tavşanlar, dağsıçanları ve beyaz ayaklı fareler üzere küçük, yerli yaban hayatıyla birebir alanı paylaştığını ve bunları avladığını da göstermiş. Kediler bu hayvanları avlayarak biyoçeşitliliği azaltıp ekosistem sıhhatini bozabiliyor.
Herrera şöyleki açıklıyor: “bir epeyce insan kedilerin sıçanlar üzere yerli olmayan popülasyonları avladığını düşünüyor lakin gerçekte ufak yerli cinsleri avlamayı tercih ediyorlar. Sıçanlar kedi endişesinden görünmüyor ancak aslında kedilerin yerli olmayan kemirgen nüfusunu denetim ettiğini gösteren rastgele bir ispat mevcut değil. D.C. ekosistemine yarar sağlayan yerli popülasyonları kırıp geçiriyor olmalarından kaygı duyuluyor.”
KEDİLER İÇERİDE KALDIKLARINDA DAHA YETERLİ OLUYOR
Populer Science Türkçe’nin yer verdiği çalışmaya göre Maryland Üniversitesinde çalışan bilim insanlarının yeni araştırmasında ise bu mevzuda temel sorumluluğun insanlarda olduğu ve kelam konusu tehlikelerin kedilerin içeride tutulmasıyla kıymetli oranda azaltılabileceği kararlaştırdı.
Çalışmanın tahlilinde, ABD’nin Washington D.C kentindeki D.C. Kedi Sayım araştırmasından bilgiler kullanıldı. Araştırmada, 1.500 örnekleme pozisyonuna dağıtılan ve hareketle faaliyete geçen 60 yaban ömrü kamerasından yararlanıldı. Kameralar kedilerin ne avladığını kayıt altına alırken, bunların yerli yaban ömrüyle nasıl örtüştüğünü de gösterdi ve araştırmacıların kedi ve öbür yaban hayatının neden birtakım bölgelerde mevcut iken başkalarında bulunmadığını anlamasına yardımcı oldu.
Makale dört gün evvel Frontiers in Ecology and Evolution bülteninde yayımlandı.
Çevre Bilimi ve Teknolojileri Kısmında doktora öğrencisi olan makale baş müellifi Daniel Herrera, “D.C’deki ortalama bir evcil kedinin rakunlar ile birebir alanda bulunma mümkünlüğünün yüzde 61 olduğunu, kırmızı tilkilerle %61 ve Virginia keseli sıçanlarıyla yüzde 56 mekansal örtüşme sergilediğini keşfettik” diyor. “Rakunlar Amerika’nın epey üreyen kuduz taşıyıcısı. Öbürleri de kuduz yayabiliyor. Kedilerimizi dışarı çıkararak, sıhhatlerini değerli ölçüde tehlikeye atıyoruz.”
SADECE KENDİLERİ İÇİN DEĞİL BEŞERLER İÇİN DE TEHLİKELİ
Dış yerlerde gezen kediler, çabucak sonrasında iç yerde yaşayan ailelerindeki insanlara getirebilecekleri hastalıklara (kuduz ve toksoplazma gibi) maruz kalma tehlikesine ek olarak yerli yaban ömrünü da tehdit ediyor. D.C. Kedi Sayımı araştırması, dışarıda gezmelerine müsaade verilen kedilerin ortalarında gri sincaplar, çizgili sincaplar, pamuk kuyruklu tavşanlar, dağsıçanları ve beyaz ayaklı fareler üzere küçük, yerli yaban hayatıyla birebir alanı paylaştığını ve bunları avladığını da göstermiş. Kediler bu hayvanları avlayarak biyoçeşitliliği azaltıp ekosistem sıhhatini bozabiliyor.
Herrera şöyleki açıklıyor: “bir epeyce insan kedilerin sıçanlar üzere yerli olmayan popülasyonları avladığını düşünüyor lakin gerçekte ufak yerli cinsleri avlamayı tercih ediyorlar. Sıçanlar kedi endişesinden görünmüyor ancak aslında kedilerin yerli olmayan kemirgen nüfusunu denetim ettiğini gösteren rastgele bir ispat mevcut değil. D.C. ekosistemine yarar sağlayan yerli popülasyonları kırıp geçiriyor olmalarından kaygı duyuluyor.”