Barcali
Active member
- Katılım
- 14 Şub 2021
- Mesajlar
- 1,145
- Puanları
- 38
Mars hakkında çarpıcı araştırma: “Kaderi baştan belliymiş” Buna göre Mars’ta evvelce yer aldığı düşünülen okyanuslar ve ırmakların kuruması, gezegenin küçük olmasından kaynaklanıyor.
Independent Türkçe‘nin aktardığına göre; NASA’nın Curiosity ve Perseverance üzere uzay araçlarının incelemeleri yardımıyla bilim insanları, Mars’ın yüzeyinde fazlaca eski devirlerde sıvı biçimde su bulunduğu kararına ulaşmıştı.
Bulgulara göre Kızıl Gezegen bir vakit içinder göllere, ırmaklara ve hatta büyük bir okyanusa konut sahipliği yapıyordu.
Fakat bu yüzey suyunun tamamı, yaklaşık 3,5 milyar yıl evvel, Mars atmosferinin büyük bir kısmıyla bir arada buharlaşıp gitmişti.
Şimdiye dek bilim insanları, bu yok oluşun, gezegeni Güneş’ten gelen yüklü parçacıklardan koruyan global manyetik alanın kaybından kaynaklandığını düşünüyordu.
Lakin gökbilimcilerin yeni araştırması, bu yok oluşa bir faktör daha ekledi. Buna göre Mars’ın “kaderi” aslında daha baştan belirliydi. Çünkü gezegen bu su kütlesini taşıyacak ve koruyacak kadar büyük değildi.
Washington Üniversitesi’nden ve araştırmanın ortak muharrirlerinden gezegenbilimci Kun Wang, “Mars’ın mukadderatına en başından karar verilmişti” dedi ve ekledi:
“Kayalık gezegenlerin, hayatı destekleyecek ve levha tektoniğini sürdürecek ölçüde suyu tutabilmesi için bir boyut eşiği var.”
Bugularından hareketle araştırmacılar bu eşiğin Mars’ın boyutundan daha büyük olduğuna inanıyor.
Wang’ın laboratuvarında çalışan yüksek lisans öğrencisi Zhen Tian liderliğindeki araştırma takımı, Kızıl Gezegen’den geldiği tespit edilen 20 meteoriti inceledi.
Araştırmacılar, yaşları 200 milyon ve 4 milyar yıl içinde değişen bu kayaçlardaki potasyum izotoplarının bolluğunu ölçtü. Bu izotoplar, Mars’taki su kütlesinin ölçüsü hakkında bilgi veriyordu.
İncelemeler, Mars’ın su da dahil olmak üzere uçucu elementlerini, oluşumunun birinci milyar yılında Dünya’dan fazlaca daha süratli kaybettiğini ortaya koydu.
Çalışmanın müellifleri, Mars, Ay ve asteroit 4-Vesta’dan gelen meteoritlerle bir arada Dünya’nın bileşimini de tahlil etti. Bunun kararında bir objenin boyutuyla potasyum izotopunun bolluğunun bağlı olduğu keşfedildi.
Tüm bu bulgular, ufak gezegenlerin oluşum sırasında fazlaca fazla su kaybettiği ve global manyetik alanlarının da nispeten erken bitmiş olduğine işaret ediyor.
Bilim beşerlerine göre bu durum, gezegenin atmosferinin de incelmesiyle sonuçlanıyor.
Araştırmanın bulguları, sadece Mars için değil, Dünya dışı hayat arayışının maksadı haline gelen tüm gök cisimleri için değerli ipuçları veriyor.
Wang’a nazaran bu bulgular, ömür arayışındaki adayların sayısının azaltılmasında tesirli olabilir.
Bern Üniversitesi’ndeki Uzay ve Yaşanabilirlik Merkezi’nden ve araştırmanın muharrirlerinden Klaus Mezger, “Bu çalışma, gezegenlerin yaşanabilir bir yüzey ortamının gelişmesi açısından kâfi oranda su kütlesi barındırması için sonlu bir boyut aralığı olduğunu gösteriyor” dedi:
“Bu sonuçlar, gökbilimcilere öteki yıldız sistemlerindeki yaşanabilir ötegezegen arayışlarında rehberlik edecek.“
Independent Türkçe‘nin aktardığına göre; NASA’nın Curiosity ve Perseverance üzere uzay araçlarının incelemeleri yardımıyla bilim insanları, Mars’ın yüzeyinde fazlaca eski devirlerde sıvı biçimde su bulunduğu kararına ulaşmıştı.
Bulgulara göre Kızıl Gezegen bir vakit içinder göllere, ırmaklara ve hatta büyük bir okyanusa konut sahipliği yapıyordu.
Fakat bu yüzey suyunun tamamı, yaklaşık 3,5 milyar yıl evvel, Mars atmosferinin büyük bir kısmıyla bir arada buharlaşıp gitmişti.
Şimdiye dek bilim insanları, bu yok oluşun, gezegeni Güneş’ten gelen yüklü parçacıklardan koruyan global manyetik alanın kaybından kaynaklandığını düşünüyordu.
Lakin gökbilimcilerin yeni araştırması, bu yok oluşa bir faktör daha ekledi. Buna göre Mars’ın “kaderi” aslında daha baştan belirliydi. Çünkü gezegen bu su kütlesini taşıyacak ve koruyacak kadar büyük değildi.
Washington Üniversitesi’nden ve araştırmanın ortak muharrirlerinden gezegenbilimci Kun Wang, “Mars’ın mukadderatına en başından karar verilmişti” dedi ve ekledi:
“Kayalık gezegenlerin, hayatı destekleyecek ve levha tektoniğini sürdürecek ölçüde suyu tutabilmesi için bir boyut eşiği var.”
Bugularından hareketle araştırmacılar bu eşiğin Mars’ın boyutundan daha büyük olduğuna inanıyor.
Wang’ın laboratuvarında çalışan yüksek lisans öğrencisi Zhen Tian liderliğindeki araştırma takımı, Kızıl Gezegen’den geldiği tespit edilen 20 meteoriti inceledi.
Araştırmacılar, yaşları 200 milyon ve 4 milyar yıl içinde değişen bu kayaçlardaki potasyum izotoplarının bolluğunu ölçtü. Bu izotoplar, Mars’taki su kütlesinin ölçüsü hakkında bilgi veriyordu.
İncelemeler, Mars’ın su da dahil olmak üzere uçucu elementlerini, oluşumunun birinci milyar yılında Dünya’dan fazlaca daha süratli kaybettiğini ortaya koydu.
Çalışmanın müellifleri, Mars, Ay ve asteroit 4-Vesta’dan gelen meteoritlerle bir arada Dünya’nın bileşimini de tahlil etti. Bunun kararında bir objenin boyutuyla potasyum izotopunun bolluğunun bağlı olduğu keşfedildi.
Tüm bu bulgular, ufak gezegenlerin oluşum sırasında fazlaca fazla su kaybettiği ve global manyetik alanlarının da nispeten erken bitmiş olduğine işaret ediyor.
Bilim beşerlerine göre bu durum, gezegenin atmosferinin de incelmesiyle sonuçlanıyor.
Araştırmanın bulguları, sadece Mars için değil, Dünya dışı hayat arayışının maksadı haline gelen tüm gök cisimleri için değerli ipuçları veriyor.
Wang’a nazaran bu bulgular, ömür arayışındaki adayların sayısının azaltılmasında tesirli olabilir.
Bern Üniversitesi’ndeki Uzay ve Yaşanabilirlik Merkezi’nden ve araştırmanın muharrirlerinden Klaus Mezger, “Bu çalışma, gezegenlerin yaşanabilir bir yüzey ortamının gelişmesi açısından kâfi oranda su kütlesi barındırması için sonlu bir boyut aralığı olduğunu gösteriyor” dedi:
“Bu sonuçlar, gökbilimcilere öteki yıldız sistemlerindeki yaşanabilir ötegezegen arayışlarında rehberlik edecek.“