Öğrencilerin tek sorunu barınma Devlet yurtları yetersiz, özel yurtlar kıymetli. Mesken kiraları ise uçtu. Pandemi daha sonrası üniversitelerin açılmasıyla birlikte gençler seslerini duyurmak için aksiyon başlattı.
Türkiye’nin gündeminde bir haftadır üniversite öğrencilerinin toplumsal medyada başlatmış olduğu ‘Barınamıyoruz’ aksiyonu var. SÖZCÜ Beşiktaş Şairler Parkı’nda sabahlayan öğrencilerle konuştu, onların problemlerini ve taleplerini dinledi. İşte o öğrencilerin yaşadıkları ezalar:
CHP Milletvekili Mahmut Tanal, İstanbul’da Beşiktaş ve Kadıköy’de parklarda uyuyan öğrencileri yalnız bırakmadı.
Mert Batur (24): İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi son sınıf öğrencisiyim. Ailem İzmir’de yaşıyor, devlet yurdu için başvurdum lakin yerleşemedim. KYK’dan da burs değil, kredi çıktı. O yüzden birinci geldiğim seniçin beri akrabalarımın yanında kalıyorum. Fatih Beyazıt’ta kampüsüm, birinci sene Sefaköy’de bir akrabamın yanında kalıyordum. Okuluma bir saatten daha uzak arada. Artık de kiralar kent merkezine bakılırsa daha ucuz olduğu için Kartal’da kalıyorum. Ancak orada bile kiralar epeyce arttı. O yüzden ‘Barınamıyoruz’ nöbetindeyiz. Bizi yalnız bırakmayın. Herkesten öğrenciden yana olmasını istiyoruz. Bu problemde bir adım nazaranne kadar nöbetimizi tutmaya devam edeceğiz.
Mert Batur (24)
İstanbul Üniversitesi öğrencisi Batur birinci sene Sefaköy’de akrabalarının yanında kalmış.
Kardelen Şahin (18): Bu sene üniversiteye yeni geçtim. Mimar Sinan Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi’nde Matematik öğrencisiyim. Devlet yurdunda aslına bakarsan yer olmadığı için başvurmadım. Kendi okulumun yurduna da giremiyorum. Kira fiyatları aslına bakarsan epeyce önemli bir sorun. Bir meskene çıkmak için 8-9 kişi falan toplanmamız gerekiyor. Devletin verdiği KYK fiyatını de borçlanmamak için almadım. 650 TL ile ne yapabilirsiniz? 10 kişi 1+1 meskene çıksanız, mutfak masrafınıza para kalmıyor. 10 kişinin KYK fiyatı 6 bin 500 TL yapıyor, 5 bin TL kiraya verseniz geriye bin 500 TL kalıyor. Bin 500 TL ile yalnızca hayatta kalırız, yalnızca çatımız olmuş olur. Faturalar da var… Doğal gaz ve elektriğe gelen artırımlar ortada.
Kardelen Şahin (18)
Şahin Sancaktepe’de oturan ailesinin yanında kalıyor. Lakin yerleşkesi Şişli Bomanti’de.
AİLEMİZE YÜK OLDUK
Ailem İstanbul’da, ben de onlarla yaşıyorum. Okulumun yerleşkesi Şişli Bomonti’de, ailem Sancaktepe’de oturuyor. Beşerler bir biçimde ailelerine maddi ve manevi yük olduklarını düşünmeye başlıyorlar. Tüm öğrencilerin aslında çektiği bir zorluk bu. Ailelerimize maddi ve manevi zorluk olduğumuzu düşündüğümüz için farklı bir konuta çıkmak istiyoruz. Kendi başımıza yaşama hakkımız yok şu an. Barınma, beslenme, bu haklarımız yok. Şu an karşımda bir devlet yetkilisi olsa şunu demek isterim: Öbür ülkelerde milyarlarca lira harcamak yerine kendi ülkesindeki yerlerde, boşlukta bulunan konutları yurda çevirebilir. Ülkemin bu kadar imkanı, maddi gücü var.
Hasan Doğan (24)
Okulu Avcılar’dayken Doğan Kartal’da kaldı. Her gün kentin bir ucundan başkasına gidip geldi.
Hasan Doğan (24): İstanbul Gelişim Üniversitesi Grafik Tasarım son sınıf öğrencisiyim. Ben son sınıf olduğum için, bir yıl da uzattım okulu. O yüzden devlet yurdu çıkmıyor bana. Okulum Avcılar’dayken, ben Kartal’da ikamet ediyorum kiralar daha düşük olduğu için. Bunun bu biçimde gitmemesi gerekiyor. Üniversite öğrencileri ya cemaat yurtlarına gönderildi ya özel yurtlara ya da kiralarının fazlaca fahiş oranlarda arttığı meskenlere gönderildi. Şu anda 10 milyon öğrenci varken, bu öğrencilerinin tamamının 3-5 bin TL kira verme imkanı olmadığı için ‘Neler yapabiliriz?’ diye birkaç öğrenci bir ortaya gelip toplumsal medyada bir hareket oluşturduk.
TAHLİL BULSUNLAR
Şu anda KYK’nın deklare ettiğına bakılırsa toplam 700 bin kişilik barınma kapasitesi var. Türkiye’de ise milyonlarca öğrenci nüfusu var. Bu kapasite yetersizliğini yaratan da, bu mevzuyu çözmeyen de devletin kendisi. Biz bunun tahlili için nöbetimize devam ediyoruz. Bizi barınamamaya yöneltiyorlar, barınma problemimiz var. Biz de banklarda, parklarda, kent meydanlarında yatarak bir kamuoyu yaratıyoruz. Bu iş tahlile kavuşana kadar devam edeceğiz. Ailem Malatya’da yaşıyor, onlar da kirada oturuyor. Ortaokulda okuyan bir kardeşim var, onun da okul masrafları var. Hem kardeşimin hem ailemin birebir vakitte benim masraflarım var. Konut kiralarının denetlenmesini, fahiş oranda olan yurt ve apart fiyatlarının düşürülmesini, öğrenci burslarının yükseltilmesini istiyoruz. Bu açlık, yoksulluk nizamını yaratan kendileri, burada badire yaşayan da bizleriz. Bu, bilerek düzeltmedikleri bir şey. ‘Siz bunu düzeltmezseniz, biz 10 milyon öğrenci bunu düzeltiriz’ diyerek hareketimizi devam ettiriyoruz.
Merve Bektaş (26)
Bektaş Yıldız Teknik’te yüksek lisans yapıyor. Bir otelde resepsiyonist olarak çalışıyor.
Merve Bektaş (26): Trakya Üniversitesi Arkeoloji mezunuyum, şu an Yıldız Teknik Üniversitesi’nde Müzecilik Yüksek Lisansı yapıyorum, birinci sınıfa yeni başlayacağım. İstanbul’da ailemle birlikte yaşıyoruz. Okul haricinde, bir otelde resepsiyonist olarak çalışıyorum. Günde 13 saat çalışıyorum, minimum fiyat alıyorum. Yaşlı bir anneannem var, meskende ona bakıyoruz. Mesken nüfusu toplam 5 kişi, sabit geliri olan tek insan benim, bir de anneannemin emekli maaşı var. Konutumuz kira. Sancaktepe’de oturuyoruz, bin 500 TL kira ödüyoruz ve bulabildiğimiz en ucuz konut. Bodrum katında, güneş görmeyen konutlara 2 bin 500 lira üzere fiyatlar istediler. Bizim o denli bir bütçemiz yok.
27 BİN TL BORÇ VAR
Sancaktepe’den, okulumun yerleşkesine gitmek 2-2.30 saat sürüyor. Bunun bir de dönüşü var. Sabah 8’de bir dersim var ise benim 5 üzere konuttan çıkmam lazım. O yüzden okula yakın bir yerde yurda yahut meskene çıkmam gerekiyor. Zeytinburnu’nda 1+1 meskenler bile 2.5-3 bin TL. Bu durumda da ben aile meskenine mahkum kalıyorum. Bir de KYK borçlusuyum, 27 bin TL borcum var. Güzel bir akademisyen olmak istiyorum lakin bu ekonomik zorluklar çalışmalarımı fazlaca etkiliyor. Tahminen yurtharicinde yeterli bir okulda yüksek lisans yapabilirdim ancak şu an pasaport bile çıkartamıyorum. Uç hayal benim için artık.
Kemal Yılmaz (23)
Kocaeli’de okuyan Yılmaz İstanbul’da parklarda yatıp kalkıyor. Ailesi Kars’ta yaşıyor.
Kemal Yılmaz (23): Kocaeli Üniversitesi Halkla Münasebetler ve Tanıtım kısmında okuyorum lakin üniversitemin olduğu kentte konut tutamadığım için şu an buradayım. Üniversitem açıldı, dersler başladı lakin gidemiyorum. Sokaklarda yatıyorum İstanbul’da. Kentin her semtinde bir bank bulup başımızı koymaya çalışıyoruz. Banklar artık yatağımız, çantalarımız da yastığımız olmuş durumda. Bize reva görülen maalesef banktan fazlası değil. Biz de bu sorun çözülene kadar İstanbul’un her yerinde banklarda yatmaya devam edeceğiz. Kendi okuduğum üniversitenin kentine bile gidemiyorum şu anda. Bundan birkaç sene evvel hayal kurarak üniversiteyi kazandım ve oraya gitmek istiyordum ancak şu anda üniversiteye gidip kendi kısmımı okuyamıyorum. Oradan nasıl mezun olacağım? İleride imtihanlar başlayacak, nasıl bu imtihanlara gireceğim? Devamlılık mecburiliği var, bu sorunu nasıl ortadan kaldıracağım? Okula gitmem gerekiyor lakin hiç bir türlü gidemiyorum zira kalacak yerim yok Kocaeli’nde. KYK yurduna da yerleşemedim; özel yurtlara, apartlara ya da kiralık meskenlere yerleşecek maddi imkanımız yok. O yüzden sokaklarda kaldık, kalıyoruz.
OKULA GİDEMİYORUM
Karslıyım, gurbetin de gurbetindeyim aslında. Ailem Kars’ta yaşıyor, ben İstanbul’dayım, okulum Kocaeli’nde, gitmek istiyorum ancak gidemiyorum. Banklardayız, uğraştan öbür deva bırakmıyorlar bize. Hakkımızı almak için maalesef bu biçimde ya dışarda yatmamız gerekiyor ya da uzun ara yollar yürüyüp yetkililerin ayaklarına gitmemiz gerekiyor. Bunun haricinde bir şey önermiyorlar. Önermedikleri durumda da biz kendi birliğimizden bir dirlik yaratmaya çalışıyoruz. Sonuna kadar uğraş edeceğiz.
Türkiye’nin gündeminde bir haftadır üniversite öğrencilerinin toplumsal medyada başlatmış olduğu ‘Barınamıyoruz’ aksiyonu var. SÖZCÜ Beşiktaş Şairler Parkı’nda sabahlayan öğrencilerle konuştu, onların problemlerini ve taleplerini dinledi. İşte o öğrencilerin yaşadıkları ezalar:
CHP Milletvekili Mahmut Tanal, İstanbul’da Beşiktaş ve Kadıköy’de parklarda uyuyan öğrencileri yalnız bırakmadı.
Mert Batur (24): İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi son sınıf öğrencisiyim. Ailem İzmir’de yaşıyor, devlet yurdu için başvurdum lakin yerleşemedim. KYK’dan da burs değil, kredi çıktı. O yüzden birinci geldiğim seniçin beri akrabalarımın yanında kalıyorum. Fatih Beyazıt’ta kampüsüm, birinci sene Sefaköy’de bir akrabamın yanında kalıyordum. Okuluma bir saatten daha uzak arada. Artık de kiralar kent merkezine bakılırsa daha ucuz olduğu için Kartal’da kalıyorum. Ancak orada bile kiralar epeyce arttı. O yüzden ‘Barınamıyoruz’ nöbetindeyiz. Bizi yalnız bırakmayın. Herkesten öğrenciden yana olmasını istiyoruz. Bu problemde bir adım nazaranne kadar nöbetimizi tutmaya devam edeceğiz.
Mert Batur (24)
İstanbul Üniversitesi öğrencisi Batur birinci sene Sefaköy’de akrabalarının yanında kalmış.
Kardelen Şahin (18): Bu sene üniversiteye yeni geçtim. Mimar Sinan Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi’nde Matematik öğrencisiyim. Devlet yurdunda aslına bakarsan yer olmadığı için başvurmadım. Kendi okulumun yurduna da giremiyorum. Kira fiyatları aslına bakarsan epeyce önemli bir sorun. Bir meskene çıkmak için 8-9 kişi falan toplanmamız gerekiyor. Devletin verdiği KYK fiyatını de borçlanmamak için almadım. 650 TL ile ne yapabilirsiniz? 10 kişi 1+1 meskene çıksanız, mutfak masrafınıza para kalmıyor. 10 kişinin KYK fiyatı 6 bin 500 TL yapıyor, 5 bin TL kiraya verseniz geriye bin 500 TL kalıyor. Bin 500 TL ile yalnızca hayatta kalırız, yalnızca çatımız olmuş olur. Faturalar da var… Doğal gaz ve elektriğe gelen artırımlar ortada.
Kardelen Şahin (18)
Şahin Sancaktepe’de oturan ailesinin yanında kalıyor. Lakin yerleşkesi Şişli Bomanti’de.
AİLEMİZE YÜK OLDUK
Ailem İstanbul’da, ben de onlarla yaşıyorum. Okulumun yerleşkesi Şişli Bomonti’de, ailem Sancaktepe’de oturuyor. Beşerler bir biçimde ailelerine maddi ve manevi yük olduklarını düşünmeye başlıyorlar. Tüm öğrencilerin aslında çektiği bir zorluk bu. Ailelerimize maddi ve manevi zorluk olduğumuzu düşündüğümüz için farklı bir konuta çıkmak istiyoruz. Kendi başımıza yaşama hakkımız yok şu an. Barınma, beslenme, bu haklarımız yok. Şu an karşımda bir devlet yetkilisi olsa şunu demek isterim: Öbür ülkelerde milyarlarca lira harcamak yerine kendi ülkesindeki yerlerde, boşlukta bulunan konutları yurda çevirebilir. Ülkemin bu kadar imkanı, maddi gücü var.
Hasan Doğan (24)
Okulu Avcılar’dayken Doğan Kartal’da kaldı. Her gün kentin bir ucundan başkasına gidip geldi.
Hasan Doğan (24): İstanbul Gelişim Üniversitesi Grafik Tasarım son sınıf öğrencisiyim. Ben son sınıf olduğum için, bir yıl da uzattım okulu. O yüzden devlet yurdu çıkmıyor bana. Okulum Avcılar’dayken, ben Kartal’da ikamet ediyorum kiralar daha düşük olduğu için. Bunun bu biçimde gitmemesi gerekiyor. Üniversite öğrencileri ya cemaat yurtlarına gönderildi ya özel yurtlara ya da kiralarının fazlaca fahiş oranlarda arttığı meskenlere gönderildi. Şu anda 10 milyon öğrenci varken, bu öğrencilerinin tamamının 3-5 bin TL kira verme imkanı olmadığı için ‘Neler yapabiliriz?’ diye birkaç öğrenci bir ortaya gelip toplumsal medyada bir hareket oluşturduk.
TAHLİL BULSUNLAR
Şu anda KYK’nın deklare ettiğına bakılırsa toplam 700 bin kişilik barınma kapasitesi var. Türkiye’de ise milyonlarca öğrenci nüfusu var. Bu kapasite yetersizliğini yaratan da, bu mevzuyu çözmeyen de devletin kendisi. Biz bunun tahlili için nöbetimize devam ediyoruz. Bizi barınamamaya yöneltiyorlar, barınma problemimiz var. Biz de banklarda, parklarda, kent meydanlarında yatarak bir kamuoyu yaratıyoruz. Bu iş tahlile kavuşana kadar devam edeceğiz. Ailem Malatya’da yaşıyor, onlar da kirada oturuyor. Ortaokulda okuyan bir kardeşim var, onun da okul masrafları var. Hem kardeşimin hem ailemin birebir vakitte benim masraflarım var. Konut kiralarının denetlenmesini, fahiş oranda olan yurt ve apart fiyatlarının düşürülmesini, öğrenci burslarının yükseltilmesini istiyoruz. Bu açlık, yoksulluk nizamını yaratan kendileri, burada badire yaşayan da bizleriz. Bu, bilerek düzeltmedikleri bir şey. ‘Siz bunu düzeltmezseniz, biz 10 milyon öğrenci bunu düzeltiriz’ diyerek hareketimizi devam ettiriyoruz.
Merve Bektaş (26)
Bektaş Yıldız Teknik’te yüksek lisans yapıyor. Bir otelde resepsiyonist olarak çalışıyor.
Merve Bektaş (26): Trakya Üniversitesi Arkeoloji mezunuyum, şu an Yıldız Teknik Üniversitesi’nde Müzecilik Yüksek Lisansı yapıyorum, birinci sınıfa yeni başlayacağım. İstanbul’da ailemle birlikte yaşıyoruz. Okul haricinde, bir otelde resepsiyonist olarak çalışıyorum. Günde 13 saat çalışıyorum, minimum fiyat alıyorum. Yaşlı bir anneannem var, meskende ona bakıyoruz. Mesken nüfusu toplam 5 kişi, sabit geliri olan tek insan benim, bir de anneannemin emekli maaşı var. Konutumuz kira. Sancaktepe’de oturuyoruz, bin 500 TL kira ödüyoruz ve bulabildiğimiz en ucuz konut. Bodrum katında, güneş görmeyen konutlara 2 bin 500 lira üzere fiyatlar istediler. Bizim o denli bir bütçemiz yok.
27 BİN TL BORÇ VAR
Sancaktepe’den, okulumun yerleşkesine gitmek 2-2.30 saat sürüyor. Bunun bir de dönüşü var. Sabah 8’de bir dersim var ise benim 5 üzere konuttan çıkmam lazım. O yüzden okula yakın bir yerde yurda yahut meskene çıkmam gerekiyor. Zeytinburnu’nda 1+1 meskenler bile 2.5-3 bin TL. Bu durumda da ben aile meskenine mahkum kalıyorum. Bir de KYK borçlusuyum, 27 bin TL borcum var. Güzel bir akademisyen olmak istiyorum lakin bu ekonomik zorluklar çalışmalarımı fazlaca etkiliyor. Tahminen yurtharicinde yeterli bir okulda yüksek lisans yapabilirdim ancak şu an pasaport bile çıkartamıyorum. Uç hayal benim için artık.
Kemal Yılmaz (23)
Kocaeli’de okuyan Yılmaz İstanbul’da parklarda yatıp kalkıyor. Ailesi Kars’ta yaşıyor.
Kemal Yılmaz (23): Kocaeli Üniversitesi Halkla Münasebetler ve Tanıtım kısmında okuyorum lakin üniversitemin olduğu kentte konut tutamadığım için şu an buradayım. Üniversitem açıldı, dersler başladı lakin gidemiyorum. Sokaklarda yatıyorum İstanbul’da. Kentin her semtinde bir bank bulup başımızı koymaya çalışıyoruz. Banklar artık yatağımız, çantalarımız da yastığımız olmuş durumda. Bize reva görülen maalesef banktan fazlası değil. Biz de bu sorun çözülene kadar İstanbul’un her yerinde banklarda yatmaya devam edeceğiz. Kendi okuduğum üniversitenin kentine bile gidemiyorum şu anda. Bundan birkaç sene evvel hayal kurarak üniversiteyi kazandım ve oraya gitmek istiyordum ancak şu anda üniversiteye gidip kendi kısmımı okuyamıyorum. Oradan nasıl mezun olacağım? İleride imtihanlar başlayacak, nasıl bu imtihanlara gireceğim? Devamlılık mecburiliği var, bu sorunu nasıl ortadan kaldıracağım? Okula gitmem gerekiyor lakin hiç bir türlü gidemiyorum zira kalacak yerim yok Kocaeli’nde. KYK yurduna da yerleşemedim; özel yurtlara, apartlara ya da kiralık meskenlere yerleşecek maddi imkanımız yok. O yüzden sokaklarda kaldık, kalıyoruz.
OKULA GİDEMİYORUM
Karslıyım, gurbetin de gurbetindeyim aslında. Ailem Kars’ta yaşıyor, ben İstanbul’dayım, okulum Kocaeli’nde, gitmek istiyorum ancak gidemiyorum. Banklardayız, uğraştan öbür deva bırakmıyorlar bize. Hakkımızı almak için maalesef bu biçimde ya dışarda yatmamız gerekiyor ya da uzun ara yollar yürüyüp yetkililerin ayaklarına gitmemiz gerekiyor. Bunun haricinde bir şey önermiyorlar. Önermedikleri durumda da biz kendi birliğimizden bir dirlik yaratmaya çalışıyoruz. Sonuna kadar uğraş edeceğiz.