Görünürde bir şnorkel yok, havuzlar boşaldı: İklim konferansı Mısır’daki bir tatil beldesini böyle alt üst etti ve rejimi sorguya çekti.
Ahmed*, “Başkan ararsa geliriz” diyor. Saat sabahın dördü ve 12 saatlik vardiyası bitmek üzere. Ancak makine üreticisinin gözleri parlıyor: siyah takım elbise, beyaz gömlek, yakasında altın kartal bulunan siyah, beyaz ve kırmızı bayrak iğnesi. Şarm El-Şeyh’teki havaalanı otoparkı, iki hafta boyunca, gece ve gündüz onun alanıdır ve ödeme yoktur.
TUI çalışanlarının genellikle panolarla durduğu yerde, Dünya İklim Zirvesi katılımcılarını otel servislerine yönlendiriyor. Ülkesi ona iyi bir eğitim verdi ve şimdi o da bir şeyler geri vermek istiyor – burada, Mısır’ın Kızıldeniz’deki en büyük ikinci tatil beldesinde, son aylarda tamamen yenilendi.
Askeri diktatörlüğün en güzel yanı
BM müzakereleri 2021’de Scharm’da zaten yapıldı. Ancak o zamanlar mesele yolsuzlukla mücadeleydi; siyasetin birinci sınıfları için gezegeni kurtarmaktan daha az ilginç. ABD Başkanı Biden, Şansölye Scholz, Fransa Başbakanı Macron gibi konukların ve tüm dünyanın ilgi gösterdiği iklim zirvesi, Mısır askeri diktatörlüğüne kendini daha iyi gösterme fırsatı sunuyor.
Moderatör, şehirle ilgili bir görüntü filminde “Hiç böyle bir şey görmedim. Bunu bir yenileme olarak tanımlamak yetersiz kalır,” diyor. O yanlış değil. Yazın 50 dereceye varan sıcaklıklarda inşaat işçilerinin döktüğü ter, mermer kaldırımlara, çeşmelere, bahçelere, alışveriş alanlarına, aydınlatma tesisatlarına ve yeni asfalt yollara dönüştü.
Corona ile ilgili iki yıllık durgunluğun ardından, yeni teşviklerin iklim konferansından sonra meyvelerini vermeye devam etmesi umulmaktadır. Çoğu büyük çok uluslu etkinlikte olduğu gibi, ev sahibi ülkenin vergi mükellefleri eninde sonunda bu tamamen elden geçirilmiş tatil cennetinin masraflarını üstlenir.
Ancak 2022’de ilk kez Mısır, Rusya ve İngiltere’den kumlu koyları işgal eden tatilci kitlelerinden şu anda bir şey görünmüyor. Ne havalimanında ne de otellerde. Maşa*, “Tek bir turist kaldığını sanmıyorum” diyor.
Genç Rus, yaklaşık altı aydır Shark’s Bay’deki 4 yıldızlı bir tesiste animatör olarak çalışıyor. Sarı şeritli mavi polo tişörtünün üzerinde “Beş Yıldızlı Eğlence” yazıyor ama şu anda ne yoga dersleri, esneme seansları ne de suda koşu kursları rağbet görmüyor.
Neredeyse bir plaj sandalyesi dolu değil, kahvaltı restoranının dörtte üçü sabahları boş kalıyor. Patates graten minyatürlerine ve gözleme istasyonuna rağmen. Kalabalık otelleri delegeler, BM çalışanları, lobiciler ve şirket temsilcileri, bilim adamları ve STK’lar için özel bölgelere dönüştüren sadece oda fiyatı değil. Her havuzda bir cankurtaran şemsiyenin gölgesinde uyukluyor.
Bol güneş, az misafir: Kasım ortasında bile Kızıldeniz’de sıcaklıklar 30 dereceye ulaşıyor. Ancak, şu anda neredeyse hiç kimse kullanmıyor. (Kaynak: Birute/ IMAGO)
Ortalama bir çift kişilik odanın şu anda gecelik maliyeti yaklaşık 650 Euro’dur. Normalden neredeyse on kat daha fazla. Pek çok kişi kapalı kapılar ardında hükümetin bunu yıkananları uzak tutmak için belirlediğinden şüpheleniyor.
Daha iyi yemek, daha fazla polis
Masha, “Atmosferin tamamı farklı, konferans için her şeyi yapıyorlar. Odalar yenilendi ve yemekler eskisinden çok daha iyi. Merkezdeki her şey yeni ve güzel bir şekilde dekore edilmiş,” diyor Masha. Artık zamanını konferans katılımcılarının seyahat etmeye istekli birkaç ortağıyla sohbet ederek geçiriyor. Başka seçenekleri de yok: dalış, tekne gezileri, su kayağı – hepsi yasak. “Güvenlik nedeniyle” diyorlar.
Bir polis botu da aynı nedenle körfezde sallanıyor. Memurlar, paketlenmiş öğle yemeğini almak ve tuvalete gitmek için bir botla en yakın otele gidiyor. Birkaç yüz metre ileride bir askeri gemi demirlemiş durumda. Soluk gri ve devasa, kum, palmiye ağaçları ve şemsiyelerin panoramasında yersiz görünüyor. En azından plaj açısından. Ancak Mısır hükümeti için bu sadece görünüşle ilgili değil.
Ahmed*, “Başkan ararsa geliriz” diyor. Saat sabahın dördü ve 12 saatlik vardiyası bitmek üzere. Ancak makine üreticisinin gözleri parlıyor: siyah takım elbise, beyaz gömlek, yakasında altın kartal bulunan siyah, beyaz ve kırmızı bayrak iğnesi. Şarm El-Şeyh’teki havaalanı otoparkı, iki hafta boyunca, gece ve gündüz onun alanıdır ve ödeme yoktur.
TUI çalışanlarının genellikle panolarla durduğu yerde, Dünya İklim Zirvesi katılımcılarını otel servislerine yönlendiriyor. Ülkesi ona iyi bir eğitim verdi ve şimdi o da bir şeyler geri vermek istiyor – burada, Mısır’ın Kızıldeniz’deki en büyük ikinci tatil beldesinde, son aylarda tamamen yenilendi.
Askeri diktatörlüğün en güzel yanı
BM müzakereleri 2021’de Scharm’da zaten yapıldı. Ancak o zamanlar mesele yolsuzlukla mücadeleydi; siyasetin birinci sınıfları için gezegeni kurtarmaktan daha az ilginç. ABD Başkanı Biden, Şansölye Scholz, Fransa Başbakanı Macron gibi konukların ve tüm dünyanın ilgi gösterdiği iklim zirvesi, Mısır askeri diktatörlüğüne kendini daha iyi gösterme fırsatı sunuyor.
Moderatör, şehirle ilgili bir görüntü filminde “Hiç böyle bir şey görmedim. Bunu bir yenileme olarak tanımlamak yetersiz kalır,” diyor. O yanlış değil. Yazın 50 dereceye varan sıcaklıklarda inşaat işçilerinin döktüğü ter, mermer kaldırımlara, çeşmelere, bahçelere, alışveriş alanlarına, aydınlatma tesisatlarına ve yeni asfalt yollara dönüştü.
Corona ile ilgili iki yıllık durgunluğun ardından, yeni teşviklerin iklim konferansından sonra meyvelerini vermeye devam etmesi umulmaktadır. Çoğu büyük çok uluslu etkinlikte olduğu gibi, ev sahibi ülkenin vergi mükellefleri eninde sonunda bu tamamen elden geçirilmiş tatil cennetinin masraflarını üstlenir.
Ancak 2022’de ilk kez Mısır, Rusya ve İngiltere’den kumlu koyları işgal eden tatilci kitlelerinden şu anda bir şey görünmüyor. Ne havalimanında ne de otellerde. Maşa*, “Tek bir turist kaldığını sanmıyorum” diyor.
Genç Rus, yaklaşık altı aydır Shark’s Bay’deki 4 yıldızlı bir tesiste animatör olarak çalışıyor. Sarı şeritli mavi polo tişörtünün üzerinde “Beş Yıldızlı Eğlence” yazıyor ama şu anda ne yoga dersleri, esneme seansları ne de suda koşu kursları rağbet görmüyor.
Neredeyse bir plaj sandalyesi dolu değil, kahvaltı restoranının dörtte üçü sabahları boş kalıyor. Patates graten minyatürlerine ve gözleme istasyonuna rağmen. Kalabalık otelleri delegeler, BM çalışanları, lobiciler ve şirket temsilcileri, bilim adamları ve STK’lar için özel bölgelere dönüştüren sadece oda fiyatı değil. Her havuzda bir cankurtaran şemsiyenin gölgesinde uyukluyor.
Bol güneş, az misafir: Kasım ortasında bile Kızıldeniz’de sıcaklıklar 30 dereceye ulaşıyor. Ancak, şu anda neredeyse hiç kimse kullanmıyor. (Kaynak: Birute/ IMAGO)
Ortalama bir çift kişilik odanın şu anda gecelik maliyeti yaklaşık 650 Euro’dur. Normalden neredeyse on kat daha fazla. Pek çok kişi kapalı kapılar ardında hükümetin bunu yıkananları uzak tutmak için belirlediğinden şüpheleniyor.
Daha iyi yemek, daha fazla polis
Masha, “Atmosferin tamamı farklı, konferans için her şeyi yapıyorlar. Odalar yenilendi ve yemekler eskisinden çok daha iyi. Merkezdeki her şey yeni ve güzel bir şekilde dekore edilmiş,” diyor Masha. Artık zamanını konferans katılımcılarının seyahat etmeye istekli birkaç ortağıyla sohbet ederek geçiriyor. Başka seçenekleri de yok: dalış, tekne gezileri, su kayağı – hepsi yasak. “Güvenlik nedeniyle” diyorlar.
Bir polis botu da aynı nedenle körfezde sallanıyor. Memurlar, paketlenmiş öğle yemeğini almak ve tuvalete gitmek için bir botla en yakın otele gidiyor. Birkaç yüz metre ileride bir askeri gemi demirlemiş durumda. Soluk gri ve devasa, kum, palmiye ağaçları ve şemsiyelerin panoramasında yersiz görünüyor. En azından plaj açısından. Ancak Mısır hükümeti için bu sadece görünüşle ilgili değil.