Sokaktan kurtardığı onlarca hayvan için İstanbul’dan köye taşındı

[KesikÇayır]

Sokaktan kurtardığı onlarca hayvan için İstanbul’dan köye taşındı Sıhhat ve turizm dalında ihracat danışmanlığı yapan bir şirketin sahibi olan 48 yaşındaki Mert Akkök, sokakta yaralı yahut hasta biçimde bulduğu hayvanlar için Tuzla’ya bağlı bir köyde 2 dönümlük yerdeki müstakil meskene yerleşti. Akkök, hayvanların rahat yaşayabilmesi için meskeninin bahçesinde ve etrafında bir hayat alanı oluşturdu.

Akkök, burada köpekler, kediler, martılar, kazlar ve atıyla yaşıyor. Kediler ve martılar tıpkı alanda, öbür hayvanlar ise başka alanlarda bulunuyor.

Sokaktan kurtardığı onlarca hayvan için İstanbul’dan köye taşındı – Foto Galeri


HEPSİ TERK EDİLMİŞ, YARALI, HASTA YAHUT YAŞLI

Akkök’ün birlikte yaşadığı hayvanların ortak yanı ise hepsinin terk edilmiş yaralı, hasta yahut yaşlı olması. Kimi hayvanların gözleri görmezken, kimilerinin ayağı yahut kanadı yok, kimisi de epeyce yaşlı yahut ağır hasta.


HER BİRİNİN İSMİ VAR, BAŞKA FARKLI İLGİLENİYOR

Akkök, her birine isim verdiği hayvanlarıyla başka farklı ilgileniyor, bakımlarını yapıyor, yiyeceklerini özel olarak hazırlıyor. Hayvan dostlarının her birinin kilosuna ve kullandığı ilaca nazaran başka farklı özel yemekler hazırlayan Akkök, bilhassa beslenme kasveti çeken yaralı martıları elleriyle tek tek besliyor.


KÖPEKLERİYLE SOHBET EDİYOR

Akkök, hayvanlarına meskeninin kimi odalarını da açmış durumda. Akkök’ün köpekleri soğuk havalarda meskenin giriş katında uyuyabiliyor. Ayrıyeten Akkök, şömine başında köpekleriyle bir arada kitap okuyor, müzik dinliyor, onlarla sohbet ediyor, onlara öyküler anlatıyor, köpek dostları da onu can kulağıyla dinliyor.


ONLARI HER GÜN ORMANDA GEZDİRİYOR

Kentten köye taşındıktan daha sonra buradaki arazi koşullarına uygun bir araç satın alan Akkök, köpeklerini her gün kamyonetine bindirip ormana getiriyor, onlarla uzun yürüyüşler yapıyor, oyunlar oynuyor.


SİTE İÇİNDEN KÖYE SEYAHAT

Akkök, daha evvel Üsküdar’da yaşadığını, tabiata ve hayvanlara düşkünlüğünün ise çocukluğundan geldiğini söylemiş oldu.

Evvelki meskeninde sokaktan kurtarılmış 3 köpeği olduğunu belirten Akkök, “Bir site içerisinde olan o konutumun bahçesi küçüktü ve komşularımızı rahatsız etmeye başladığımı düşünüyordum. Köpeklerimin sayısı vakit içinde 5 oldu ve ben o noktadan daha sonra kent haricinde yaşamanın köpeklerim ve komşularım açısından daha uygun olacağına karar verdim. Bu sonucun akabinde İstanbul’un doğusunda bir köye taşındım.” diye konuştu.


“BU HAYATTAN KEYİF ALIYORUM”

Akkök, hayli düşkün olduğu hayvan dostlarına olabildiğince konforlu ve özgür bir hayat sağlamaya çalıştığını vurgulayarak, şöyleki devam etti:

“Bu ömürden keyif alıyorum. Hayvan dostlarım için kent ömründe sahip olduğum birtakım konforlardan vazgeçtim lakin bu durumdan şikayetçi değilim. Her biri benimle tanışana kadar büyük zorluklar hayatış can dostlarım burada epeyce rahatlar. Köye taşınınca iş yerimi de buraya yakın bir semte taşıdım. Kendi işim olduğu için bu epey güç olmadı. İşime her gün buradan gidip geliyorum. Konutumda benimle birlikte yaşayan hayvanların hepsi terkedilmiş, ihmal edilmiş, epey güç durumdayken bulup kurtarmaya çalıştığım hayvanlar. Bu durumdayken bulduğum hayvanları sahiplendirmeyi deniyorum. Sahiplendiremediklerim ise benimle kalıyorlar. Yaşadığım köy meskeninde sayıları vakit içinde değişse de şu an için 10 köpeğim, görme engelli bir atım, kazlarım, kedilerim ve 40’tan fazla engelli martım var. Birçoğunun kanadı kırılmış yahut kopmuş martılar. Benim martılara baktığımı bilen hayvansever arkadaşlarım da kent içerisinde buldukları engelli martıları bana getirdiler ve sayıları kısa müddette çoğaldı. Onlara konutumun bahçesinde bir hayat alanı oluşturdum.”



4 YILDIR MARTI BESLİYOR

Martı beslemesinin beşerler tarafınca enteresan bulunduğunu anlatan Akkök, martıları kurtarıp sahiplenen ve uzun müddet besleyen öbür kimse tanımadığını tabir etti.

Akkök, kendisiyle birlikte yaşayan martıların engelli martılar olduğunu lisana getirerek, “Martılarla yolumun kesişmesi yaralı bir martıyı veterinere tedavi ettirmeye götürmemle oldu. Veteriner martının tedavisinin mümkün olmadığını, uçamayacağını ve tek kanatla yaşaması gerektiğini söylemiş oldu. Benim de içimden onu mevte terk etmek geçmedi. Martıyı alıp konutumun bahçesinde bir yer yaptım. daha sonra görüntülerini toplumsal medyada paylaşmaya başladım. Akabinde martı bulan bana getirdi ve şu anda 40’ın üzerinde martım oldu. 4 yıldır martılara bakıyorum. Bu haberden daha sonra eminim biroldukça kişi bana yeni martılar vermeye çalışacak. Lakin rica ediyorum, artık bana yeni martılar getirmeyin. Ben bu işi istekli olarak kısıtlı imkanlarla ve vaktim yettiği kadarıyla yapmaya çalışıyorum. Artık kapasitem doldu. Bundan daha fazla martı, kedi, köpek, at sahiplenebilecek durumda değilim. Elinizde bu türlü yardıma muhtaç, yaralı yahut engelli bir martı var ise ne yapabileceğiniz konusunda size fikir verebilirim lakin lütfen tek tahlil olarak onu bana getirmeyi düşünmeyin.” değerlendirmesinde bulundu.


“HAZIR YEMLER HEM ÇOK DEĞERLİ birebir vakitte SAĞLIKSIZ”

birlikte yaşadığı her hayvanın beslenmesine itina gösterdiğini aktaran Akkök, kelamlarını şöyleki sürdürdü:

“Kuru mama diye bilinen hazır yemleri hem fazlaca değerli tıpkı vakitte epeyce sıhhatsiz buluyorum. Bu yemlerin ortalama 2-3 sene raf ömürleri var. Bu kadar uzun mühlet bozulmadan saklanabildiklerine nazaran kim bilir içlerinde ne kadar fazlaca kimyasal esirgeyici vardır? Ben kendi köpeklerimi ve konutumun etrafındaki sahipsiz köpekleri onlar için özel olarak hazırlattığım pişmiş yemekle besliyorum. Mesken işlerinde bana yardım eden bir çalışanım var. Bu ablamız her gün büyük bir kazanda tavuk boynu, tavuk ciğeri yahut dana işkembesi kaynatıyor, sonrasındasında bu kazana bulgur, pirinç yahut makarna ve biraz da zerzevat ekliyoruz. bu türlü hazırladığımız yemekleri soğuttuktan daha sonra evimdeki ve yakın etrafımızdaki köpeklere paylaştırıyoruz. Martılara ve kedilere verdiğimiz balıklar da toplu biçimde haftalık olarak alınıyor ve derin dondurucuda saklanıyor. Her gün bir daha sonraki gün vereceğimiz ölçüde balığı dondurucudan çıkartarak çözülmeye bırakıyoruz. özetlemek gerekirsesı hayvanlarımızı beslemek konusunda itina ve dikkat gerektiren bir sistemimiz var. Atım ve kazlarım da özel gereksinimlerine nazaran besleniyorlar.”



ODALARINI DA HAYVANLARA AÇTI

Akkök, 3 katlı meskeninin muhakkak bir kısmına hayvanların girmesine müsaade verdiğini, hayvanlarla meskeninde vakit geçirmeyi sevdiğini anlatarak “Onlarla aramda özel bir bağ var. Onlar benim dostlarım. Onlarla birlikte sabahları yürüyüşe çıkıyorum, oyunlar oynuyorum, yalnızken sohbet ediyorum. Onlarla bahçede sohbet etmek, oturup çay, kahve içmek benim için epeyce keyifli oluyor. kimi vakit köpeklerimle yahut atımla eğlenceli görüntüler kaydedip toplumsal medyada paylaşıyorum, kimi vakit paylaştığım bu imajları telefondan onlara gösteriyorum, imgeleri anlamasalar da telefondan duydukları kendi seslerine reaksiyon veriyorlar, bu yansıları beni gülümsetiyor.” dedi.


Akkök, işi dolasıyla sık sık yurt dışına çıktığını belirterek, “Hayvanlarından başka kalınca bir hasret yaşıyorum. Benim yokluğumda meskende çalışan yardımcılarım onlara bakıyor. Lakin ben her gün birlikte vakit geçirmeye, birlikte yürümeye, eğlenmeye alıştığım dostlarımı bir süre görmeyince epeyce özlüyorum, onlar da beni fazlaca özlüyor. Ben konuta döndüğümde köpeklerim üzerime atlıyor, dünyanın en memnun canlıları oluyorlar. O an yaşanan his epeyce hoş, tanımı epey güç. Sizi şartsız seven, epey sayıda canlının ellerinden gelse sarılacak biçimde karşılamaları hayli heyecan verici oluyor. Yalnızca köpeklerim değil, kazlarım ve martılarım da misal biçimde hasretlerini ve sevinçlerini gösteriyorlar Bu mevzuda en çılgın yansıyı ise atım veriyor. Artık kocaman olsa da hala kendisin ufak bir at zannettiği için koşarak üzerime geliyor, kendi boynuyla benim boynuma güya sarılırcasına yükleniyor, kimi vakit fazla yüklenip beni deviriyor.” sözlerini kullandı.


“LEYLEK KUTSİ’NİN GİDİŞİ ÜZDÜ”

Kutsi’ ismini verdiği bir leyleğe de bir süre mesken sahipliği yaptığını anlatan Akkök, şunları kaydetti:

“Leylek Kutsi zayıf düşen bir hayvandı. Hayvansever arkadaşlar bulup benim tanıdığım bir veteriner dostuma getirmişler. Veteriner muayene ettikten daha sonra onun rastgele bir mahzuru olmadığını lakin güçsüz düştüğü için uçamadığını teşhis etmişti. bir süre yeterli bakılır ve beslenirse güç kazanıp uçabileceğini düşünüyordu. Ben de onu bir süre konuk edip yardım etmek istedim. Martılarımla geçinebilirse bahçemde bir süre yaşayabileceğini düşünerek onu yanıma aldım. Otomobilimde konutuma getirirken kucağımdayken bana güvendiğini hissettim. O kısa seyahatle onunla ortamızda bir dostluk bağı oluştu, bana güvendi. Beni sevdiğini hissettim, ben de onu fazlaca sevdim. İsmini ‘Kutsi’ koydum. Kutsi ailemize katıldı. Martılarla birlikte günlük balıkla beslendi. O kendi tabiatı gereği bahçedeki solucanları böcekleri, salyangozları da yedi. Gereğince beslendikten daha sonra benim yurt dışımda olduğu bir gün uçtu gitti. Gitmeyecek diye fazlaca korkuyordum. Her gün onunla sohbet ediyordum, kucağıma alıp müzik, türkü söylüyordum kimse yokken. Ona artık gitmesi gerektiğini anlatıyordum. Zira göç hayvanı. Ben yokken uçup gitti. Yazın geri gelir mi, bana uğrar mı, bu taraftan mı geçer mi, bilmiyorum. Benim olmadığım bir vakitte gitmesi daha yeterli oldu. Yoksa fazlaca duygusallaşabilirdim. Tahminen kendisi de o denli. Çok üzüldüm gittiğine.”



“HER HAYVANIN KAYBINA YAS TUTUYORUM”

Akkök, yaşlı ve sıkıntı durumda olan hayvanları kurtarıp sahiplendiği için sık sık ölümlere şahit olduğunu bu durumdan epey etkilendiğini lisana getirerek, “Her hayvan kaybından daha sonra uzun müddet yas tutuyorum, epey etkileniyorum. Evvelce hayvan dostlarımdan biri öldüğünde uzun mühlet iş, güç yapamıyordum, ancak hala fazlaca etkilensem de artık daha kısa müddette hayatıma devam etmeyi başarıyorum.” dedi.


“BURADA KİMSEYİ RAHATSIZ ETMİYORUZ”

Hayvanların rahat etmesinin kendisi için epeyce kıymetli olduğunun altını çizen Akkök, “Benim kent ortasından çıkıp kırsal bir yere taşınmamdaki hedef hayvanlarım rahat rahat koşup oynayabilmelerine, eğlenebilmelerine, gürültü yapabilmelerine imkan vermekti. Burada kimseyi rahatsız etmeden çok özgür bir ortama sahip olabildik. Ben kendim ve hayvan dostlarım bu biçimde yaşayabilelim diye buraya geldim. Çok yakınımızda bulunan ormanlık alana köpeklerimi şimdi her gün yürüyüşe çıkartıyorum. Konutumuza yaklaşık 15 dakikalık bir aralıkta epeyce hoş seyahat alanları var. Kimseye rahatsızlık vermeyeceğimizi düşündüğüm bölgelerde köpeklerimi salıyorum. Koşuyorlar, oyunlar oynuyorlar, onlar güzelce yorulana kadar onlarla birlikte ormanda gezip dolaşıyorum, bu biçimdece konuta döndükleri vakit benim işim hayli kolay oluyor, zira haylazlık yapacak güçlerini ormanda gezerken tüketmiş oluyorlar ve konutta uzun uzun uyuyorlar.” tabirlerini kullandı.


“BİRÇOK ARKADAŞIM, ‘KEŞKE BEN DE YAŞAYABİLSEM’ DİYOR”

Akkök, insanların kent hayatından vazgeçebileceğini söz ederek, kelamlarını şöyleki tamamladı:

“Sosyal medyada beni takip eden birfazlaca arkadaşım şu anki ömrüm için ‘ne hoş bir hayat, keşke ben de bu biçimde yaşayabilsem’ diyorlar. Bunu söyleyenlerin ömrüne baktığımda isteseler bu biçimde bir ömrü yaşayabileceklerini lakin alışkanlıkların ve kalıpların esiri olduklarını görüyorum. Bilhassa ortasından çıktığımız uzun salgın periyodunda ömrümüzü bir daha kurgulama, bir daha tasarlama imkanımız olduğunu öğrendik. Ben “keşke daha evvel bu biçimde bir hayata geçebilseymişim” diyorum. Köyde yaşamaya başladıktan daha sonra ‘keşke daha evvel deneseymişim’ dedim. Diğer insanlara da bunu göstermek istiyorum, düşünürsek o kadar imkansız değil. Kente mecbur değiliz, bu türlü bir ömür aslında mümkün.”