Tahıllardaki tehlike Tahıllar, en değerli besin ve güç kaynaklarımızdan biridir. Lakin yetiştirilmesi, hasadı, stoklanması, un imali ve ekmek üretimi basamaklarında olumsuz etkenler insan sıhhatine ziyan verebilir. ‘Günümüzde tüketilen tahıllarla geçmiştekiler içinde hayli büyük fark olduğunu belirten İç Hastalıkları Uzmanı Prof. Dr. Osman Erk, “Tam tahıl, süreçten geçirilerek beyaz una dönüştürülürse bütün yararlı özelliklerini kaybeder. Beyaz un elde etmek için tam tahılın besinden varlıklı kabuğu soyulmakta, rüşeym katmanı uzaklaştırılmaktadır. İştah kabartan beyaz unlu mamuller vitamin ve mineral eksikliğine yol açan; bol kalorili, gerçek olmayan besinlerdir. Genetiği değiştirilmiş, hormon ve tarım kimyasallarına boğulmuş tahıllar tehlikelidir” dedi ve bu bahiste şunları söylemiş oldu:
Prof. Dr. Osman Erk
Beyaz un bağımlılık yapar ve şişmanlatır
Buğdayda yer alan bileşikler beyin hücrelerinin üzerlerinde var olan morfin reseptörlerine bağlanıp bir tıp morfin tesiri yaratarak; bireyde haz, memnunluk ve bağımlılık hissine yol açar. Bu niçinle buğday, arpa ve çavdarda var olan gliadin proteinlerine ‘ekzomorfinler’ ismi da verilmektedir. Rafine tahıllar, bilhassa buğday ve buğday mamüllerinden yapılmış besin hususları kan şekerini yükseltir, çağın hastalıkları olan obezite ve diyabet gelişmenini kolaylaştırır. Tahıllarla birlikte fruktoz, işlenmiş et eserleri ve hayvansal besinler da insülin direncine niye olarak sıhhate ziyan verirler. Buğday ve buğday eserleri kandaki küçük LDL partiküllerini çoğaltarak bunların oksitlenmesini kolaylaştırır. Bu da damar sertliği, koroner damar hastalığı ve inmeye niye olur. Tahıl yüklü bir beslenme şekli bedende asit biriktirir, kemik ve eklem sıhhatini bozar.
Ekmek katkısız olmalı
Tahılların üretiminde de bol bol tarım ilacı uygulanabilir. Ekmek imal etabında unu beyazlatmak, tat vermek, lezzet artırmak, doygunluk ve elastikiyet sağlamak hedefiyle 20 kadar katkı unsuru kullanılabilmektedir. Bu katkı hususları içinde en epeyce bilinen, unu beyazlatmak hedefiyle kullanılan ‘benzoil peroksit’ isimli kimyasaldır. Kanserojen olan bu kimyasal ile birlikte başka katkı hususlarının kullanması yasaklanmıştır. Ekmek ayrıyeten ortasında en çok tuz bulunan besinlerden biridir. Aflatoksin de (Yüksek dozda tüketildikleri takdirde zehir tesiri gösteren küfler) kıymetli bir problemdir.
Büyük göbek hastalık işareti
Bir kişinin göbek etrafı ne kadar geniş, iç organları ne kadar yağlı ise; sıhhati o kadar bozuk demektir. Beyaz undan yapılmış fazla ekmek tüketimi göbek ve iç organlarda yağlanmaya yol açar. Bu durum da insülin direnci, diyabet, kalp hastalıkları, kanser ve öteki dejeneratif hastalıklar sürecini tetikleyebilir.
Tam tahıllar sağlıklıdır lakin ölçülü tüketilmeli
Hijyen kurallarına bağlı kalınarak hazırlanan, hiç bir katkı hususu içermeyen, tam buğday unundan yapılmış, ambalajlı ekmek tüketimi sağlıklıdır. Fakat bir daha de tam tahıllar da ölçülü tüketilmelidir. Bir dilim tam buğday ekmeği yahut 125 ml (yarım kase) yulaf ezmesi bir porsiyona karşılık gelir. Her yemekte 1-2 dilim tam buğday ekmeği kafidir.
Prof. Dr. Osman Erk
Beyaz un bağımlılık yapar ve şişmanlatır
Buğdayda yer alan bileşikler beyin hücrelerinin üzerlerinde var olan morfin reseptörlerine bağlanıp bir tıp morfin tesiri yaratarak; bireyde haz, memnunluk ve bağımlılık hissine yol açar. Bu niçinle buğday, arpa ve çavdarda var olan gliadin proteinlerine ‘ekzomorfinler’ ismi da verilmektedir. Rafine tahıllar, bilhassa buğday ve buğday mamüllerinden yapılmış besin hususları kan şekerini yükseltir, çağın hastalıkları olan obezite ve diyabet gelişmenini kolaylaştırır. Tahıllarla birlikte fruktoz, işlenmiş et eserleri ve hayvansal besinler da insülin direncine niye olarak sıhhate ziyan verirler. Buğday ve buğday eserleri kandaki küçük LDL partiküllerini çoğaltarak bunların oksitlenmesini kolaylaştırır. Bu da damar sertliği, koroner damar hastalığı ve inmeye niye olur. Tahıl yüklü bir beslenme şekli bedende asit biriktirir, kemik ve eklem sıhhatini bozar.
Ekmek katkısız olmalı
Tahılların üretiminde de bol bol tarım ilacı uygulanabilir. Ekmek imal etabında unu beyazlatmak, tat vermek, lezzet artırmak, doygunluk ve elastikiyet sağlamak hedefiyle 20 kadar katkı unsuru kullanılabilmektedir. Bu katkı hususları içinde en epeyce bilinen, unu beyazlatmak hedefiyle kullanılan ‘benzoil peroksit’ isimli kimyasaldır. Kanserojen olan bu kimyasal ile birlikte başka katkı hususlarının kullanması yasaklanmıştır. Ekmek ayrıyeten ortasında en çok tuz bulunan besinlerden biridir. Aflatoksin de (Yüksek dozda tüketildikleri takdirde zehir tesiri gösteren küfler) kıymetli bir problemdir.
Büyük göbek hastalık işareti
Bir kişinin göbek etrafı ne kadar geniş, iç organları ne kadar yağlı ise; sıhhati o kadar bozuk demektir. Beyaz undan yapılmış fazla ekmek tüketimi göbek ve iç organlarda yağlanmaya yol açar. Bu durum da insülin direnci, diyabet, kalp hastalıkları, kanser ve öteki dejeneratif hastalıklar sürecini tetikleyebilir.
Tam tahıllar sağlıklıdır lakin ölçülü tüketilmeli
Hijyen kurallarına bağlı kalınarak hazırlanan, hiç bir katkı hususu içermeyen, tam buğday unundan yapılmış, ambalajlı ekmek tüketimi sağlıklıdır. Fakat bir daha de tam tahıllar da ölçülü tüketilmelidir. Bir dilim tam buğday ekmeği yahut 125 ml (yarım kase) yulaf ezmesi bir porsiyona karşılık gelir. Her yemekte 1-2 dilim tam buğday ekmeği kafidir.