- Katılım
- 25 Eyl 2020
- Mesajlar
- 2,594
- Puanları
- 38
TKP’den açıklama: Kürt probleminde muhatap işçi halktır
Türkiye Komünist Partisi Kürt sıkıntısıyla ilgili sorunun muhattabı tüm işçi halktır dediği bir açıklama yayınladı.
Kürt probleminin yalnızca Kürt halkının sorunu olmadığına vurgu yapılan açıklamada, “Kürt meselesinde muhatap Türkiye’de yaşayan bütün işçilerdir, halkımızdır. Her kökenden işçi insanımızın ortak iradeyle, ortak bir çaba ile çözemeyeceği hiç bir sorun yoktur.” deniyor.
TKP tarafınca yapılan açıklamanın tamamı şu biçimde:
Türkiye’de nüfusun küçük bir bölmesi hayli büyük bir servete sahiptir, buna rağmen milyonlarca kişi yoksulluk ve işsizlikle boğuşmaktadır.
Memnun azınlık işverenlerden, büyük toprak sahiplerinden, asalak rant zenginlerinden oluşmaktadır. Çalışanlar, işçiler, fakir köylüler çalıştıkça bu kesim daha fazlaca semirmekte, kârlarına kâr katmaktadır.
Türkiye’de bu adaletsiz sömürü sisteminin fakirleri içinde milyonlarca Kürt yurttaşımız vardır. Kürtler sıklıkla fakirdir, tıpkı öteki kökenden yurttaşlarımız üzere.
Kürt olup sömüren de vardır bu ülkede. Fabrika işvereni, büyük toprak sahibi, tefeci, ihaleci Kürtler Türkiye’nin keyifli azınlığının bir kesimidir.
Sömürücü Kürtlerin çıkarları ile öteki sömürenlerin çıkarları bir ve birebirdir. Adaletsiz sistemin devamını istemekte, yeni kâr kapıları aramakta, daha da zenginleşmek için her fırsatı değerlendirmektedirler.
Sömürülen, fakir ve işsiz Kürtlerin çıkarları da öbür fakir ve işsizlerle bir ve birebirdir: Eşitsizliklerin kaynağı, sebebi olan bu sistem değişmelidir.
Kürt sorunu lakin ve lakin bu gerçek ışığında hakkıyla tartışılabilir ve tahlilin nereden geçtiği bu temelde anlaşılabilir.
Türkiye’de temel sıkıntı bir tarafta işverenlerin başka tarafta çalışanların; bir tarafta sermaye sınıfının bir tarafta işçilerin; bir tarafta zenginlerin bir tarafta fakirlerin varlığıdır.
Bu dünyanın da temel problemidir. Her tıp zorbalığın, haksızlığın, darbenin, savaşın, yolsuzluğun, tabiatın tahribinin özünde gözü daha fazla kâr etmekten öbür bir şey görmeyen sermaye vardır.
Kürt sorunu sınıfsal bir bakış açısıyla değerlendirilmelidir. Sömürücü Kürtler ile sömürülen Kürtlerin ortak çıkarı olduğu savı büyük bir palavradır. Ortak çıkarı olan her kökenden işçiler, işsizler, fakirlerdir.
Kürt sorunu bir eşitlik meselesidir.
Kürt sorunu bununla birlikte bir özgürlük problemidir. Kürtlerin kendi lisanlarını, kimliklerini, dahası varlıklarını yok sayan ya da onun bir öteki kimliğin ortasında kaybolmasını, erimesini, boyun eğmesini dayatan bir anlayışın hiç bir meşruiyeti yoktur.
Bir ulusun, bir halkın başkasından üstün olduğu, birtakım ayrıcalıkları hak ettiği tezi, dünyadaki eşitsizlikleri perdelemek, kendi çıkarları için fakirlerin birbirinden nefret etmesi, hatta boğazlaması için canlı tutulan bir palavradır.
İnsanlık tarihinin geride kalan devirlerinde ilerletici, özgürleştirici bir rol oynayan milliyetçilik uzun bir müddetdir bir bütün olarak ve istisnasız sömürücülerin elinde bir silah haline gelmiştir.
Kürt ya da Türk milliyetçiliğinden biri başkasına tercih edilemez. Dünyada bir ulusun sömüren-sömürülen ayrımı olmaksızın bir bütün olarak özgürleşeceği tek bir bölge kalmamıştır. Bu Katalonya için de, Filistin için de, Korsika için de, İrlanda için de, Türkiye için de geçerlidir.
Milliyetçilik milliyetçilik doğurur. Yunan milliyetçiliği ile Türk milliyetçiliği birbirini beslemektedir mesela. Benzeri bir gerçek Türk ve Kürt milliyetçilikleri için de geçerlidir.
halbuki farklı lisanları konuşsalar, farklı kökenlerden olsalar da bütün ezilenlerin çıkarı ortaktır. Örneğin Filistinli bir fakir ile, İsrail’de bir fabrikada çalışan Yahudi personel güçlerini birleştirdiğinde emperyalizmin, siyonizmin ve “Filistin sorunu”ndan nemalanan riyakar Filistinli egemenlerin saltanat kayığı su almaya başlar.
Kürt sorunu, sömürücü Kürtlerin başka sömürücülerle birebir tarafta durduğu ya da kendi hisselerini artırmak için pazarlık yürüttüğü bir tertipte çözülemez.
Türkiye’de hükümranlar işçi halkın bir arada gayret etmemesi için, onu bölen sıkıntıların varlığına muhtaçlık duyar. Bu sistemin devamı için ezilenlerin birbirine düşman edilmesi ne yazık ki her yerde işe yaramıştır. Kürtlerin lisanları, kimlikleri, varlıkları üzerinde gelişen ayrımcılık hem personel ve işçileri bölmekte, birebir vakitte baskı altında tutulan Kürtlerin ucuz işgücü olmasını sağlamaktadır.
Artık emsal bir müddetç göçmen emekçiler için yaşanmaktadır. Göçmenlere dönük düşmanlık en çok göçmen personel çalıştıran işverenlere yaramakta, göçmenler hak aramaktan çekinmekte ve adeta köleleşmektedir.
Kürt probleminin kimlik tartışmalarına sıkışması da en çok işverenlere yaramış, dahası Kürt sıkıntısının bu mecrada akması Kürt kökenli sömürücüler açısından büyük bir fırsata dönüşmüştür.
Kürt işverenler, “Kürt sorunu”ndan zenginleşmeyi becermiştir. halbuki milyonlarca Kürt için bugün ömür yoksulluk ve işsizlikten diğer bir mana taşımamaktadır.
Bu bu biçimde süremez.
Ekmek yoksa özgürlük yoktur.
Kürt probleminde muhatap Türkiye’de yaşayan bütün işçilerdir, halkımızdır. Her kökenden işçi insanımızın ortak iradeyle, ortak bir çaba ile çözemeyeceği hiç bir sorun yoktur.
Kürt sıkıntısının sömürücü bir sistemin sahipleriyle masaya oturarak çözülebileceği argümanının hiç bir karşılığı bulunmamaktadır. Emeğe, bilime, sanata, bayana, Cumhuriyete, tabiata düşman olandan Kürt halkına yarar yoktur.
Saflaşma Türklerle Kürtler içinde olamaz. Saflaşma sömürenlerle sömürülenler içindedır.
Halk bu temelde birleşebilir. Ortak düşman emperyalizmdir, uluslarararası tekellerdir, “yerli” monopoller, işverenlerdir.
Bu ülkede kimi Kürtlerin büyük milletlerarası güçlerden medet umar hale gelmesinde onları yok sayan, kendi varlıklarını inkar etmeye zorlayan, bunun için onlara zulmeden zihniyetin büyük sorumluluğu bulunmaktadır. Bu zihniyetin ve bir bütün olarak bu adaletsiz nizamın karşısına kuvvetli bir halde dikilememiş olmak da hepimizin ayıbıdır.
Bu ayıbı düzeltmenin yolu ortak çıkarlarımız için sömürücülere birlikte baş tutmaktır.
Birebir gemide değiliz.
Emperyalizm karşı taraftadır. Sermaye sınıfı karşı taraftadır. Şıhlar-şeyhler, her çeşitten gerici karşı taraftadır.
Türkiye kardeşliği, birliği, eşitliği, özgürlüğü karşı tarafı alt ederek sağlayacaktır.
Sosyalist Türkiye’de Kürt sorunu olmayacak, Kürtler ve bütün farklı kökenden işçiler güle oynaya, yaratıcı güçleriyle kimsenin kimseyi sömürmediği bir toplumsal tertibi daima birlikte kuracaktır.
Kaynak: (BHA) – Beyaz Haber Ajansı
Türkiye Komünist Partisi Kürt sıkıntısıyla ilgili sorunun muhattabı tüm işçi halktır dediği bir açıklama yayınladı.
Kürt probleminin yalnızca Kürt halkının sorunu olmadığına vurgu yapılan açıklamada, “Kürt meselesinde muhatap Türkiye’de yaşayan bütün işçilerdir, halkımızdır. Her kökenden işçi insanımızın ortak iradeyle, ortak bir çaba ile çözemeyeceği hiç bir sorun yoktur.” deniyor.
TKP tarafınca yapılan açıklamanın tamamı şu biçimde:
Türkiye’de nüfusun küçük bir bölmesi hayli büyük bir servete sahiptir, buna rağmen milyonlarca kişi yoksulluk ve işsizlikle boğuşmaktadır.
Memnun azınlık işverenlerden, büyük toprak sahiplerinden, asalak rant zenginlerinden oluşmaktadır. Çalışanlar, işçiler, fakir köylüler çalıştıkça bu kesim daha fazlaca semirmekte, kârlarına kâr katmaktadır.
Türkiye’de bu adaletsiz sömürü sisteminin fakirleri içinde milyonlarca Kürt yurttaşımız vardır. Kürtler sıklıkla fakirdir, tıpkı öteki kökenden yurttaşlarımız üzere.
Kürt olup sömüren de vardır bu ülkede. Fabrika işvereni, büyük toprak sahibi, tefeci, ihaleci Kürtler Türkiye’nin keyifli azınlığının bir kesimidir.
Sömürücü Kürtlerin çıkarları ile öteki sömürenlerin çıkarları bir ve birebirdir. Adaletsiz sistemin devamını istemekte, yeni kâr kapıları aramakta, daha da zenginleşmek için her fırsatı değerlendirmektedirler.
Sömürülen, fakir ve işsiz Kürtlerin çıkarları da öbür fakir ve işsizlerle bir ve birebirdir: Eşitsizliklerin kaynağı, sebebi olan bu sistem değişmelidir.
Kürt sorunu lakin ve lakin bu gerçek ışığında hakkıyla tartışılabilir ve tahlilin nereden geçtiği bu temelde anlaşılabilir.
Türkiye’de temel sıkıntı bir tarafta işverenlerin başka tarafta çalışanların; bir tarafta sermaye sınıfının bir tarafta işçilerin; bir tarafta zenginlerin bir tarafta fakirlerin varlığıdır.
Bu dünyanın da temel problemidir. Her tıp zorbalığın, haksızlığın, darbenin, savaşın, yolsuzluğun, tabiatın tahribinin özünde gözü daha fazla kâr etmekten öbür bir şey görmeyen sermaye vardır.
Kürt sorunu sınıfsal bir bakış açısıyla değerlendirilmelidir. Sömürücü Kürtler ile sömürülen Kürtlerin ortak çıkarı olduğu savı büyük bir palavradır. Ortak çıkarı olan her kökenden işçiler, işsizler, fakirlerdir.
Kürt sorunu bir eşitlik meselesidir.
Kürt sorunu bununla birlikte bir özgürlük problemidir. Kürtlerin kendi lisanlarını, kimliklerini, dahası varlıklarını yok sayan ya da onun bir öteki kimliğin ortasında kaybolmasını, erimesini, boyun eğmesini dayatan bir anlayışın hiç bir meşruiyeti yoktur.
Bir ulusun, bir halkın başkasından üstün olduğu, birtakım ayrıcalıkları hak ettiği tezi, dünyadaki eşitsizlikleri perdelemek, kendi çıkarları için fakirlerin birbirinden nefret etmesi, hatta boğazlaması için canlı tutulan bir palavradır.
İnsanlık tarihinin geride kalan devirlerinde ilerletici, özgürleştirici bir rol oynayan milliyetçilik uzun bir müddetdir bir bütün olarak ve istisnasız sömürücülerin elinde bir silah haline gelmiştir.
Kürt ya da Türk milliyetçiliğinden biri başkasına tercih edilemez. Dünyada bir ulusun sömüren-sömürülen ayrımı olmaksızın bir bütün olarak özgürleşeceği tek bir bölge kalmamıştır. Bu Katalonya için de, Filistin için de, Korsika için de, İrlanda için de, Türkiye için de geçerlidir.
Milliyetçilik milliyetçilik doğurur. Yunan milliyetçiliği ile Türk milliyetçiliği birbirini beslemektedir mesela. Benzeri bir gerçek Türk ve Kürt milliyetçilikleri için de geçerlidir.
halbuki farklı lisanları konuşsalar, farklı kökenlerden olsalar da bütün ezilenlerin çıkarı ortaktır. Örneğin Filistinli bir fakir ile, İsrail’de bir fabrikada çalışan Yahudi personel güçlerini birleştirdiğinde emperyalizmin, siyonizmin ve “Filistin sorunu”ndan nemalanan riyakar Filistinli egemenlerin saltanat kayığı su almaya başlar.
Kürt sorunu, sömürücü Kürtlerin başka sömürücülerle birebir tarafta durduğu ya da kendi hisselerini artırmak için pazarlık yürüttüğü bir tertipte çözülemez.
Türkiye’de hükümranlar işçi halkın bir arada gayret etmemesi için, onu bölen sıkıntıların varlığına muhtaçlık duyar. Bu sistemin devamı için ezilenlerin birbirine düşman edilmesi ne yazık ki her yerde işe yaramıştır. Kürtlerin lisanları, kimlikleri, varlıkları üzerinde gelişen ayrımcılık hem personel ve işçileri bölmekte, birebir vakitte baskı altında tutulan Kürtlerin ucuz işgücü olmasını sağlamaktadır.
Artık emsal bir müddetç göçmen emekçiler için yaşanmaktadır. Göçmenlere dönük düşmanlık en çok göçmen personel çalıştıran işverenlere yaramakta, göçmenler hak aramaktan çekinmekte ve adeta köleleşmektedir.
Kürt probleminin kimlik tartışmalarına sıkışması da en çok işverenlere yaramış, dahası Kürt sıkıntısının bu mecrada akması Kürt kökenli sömürücüler açısından büyük bir fırsata dönüşmüştür.
Kürt işverenler, “Kürt sorunu”ndan zenginleşmeyi becermiştir. halbuki milyonlarca Kürt için bugün ömür yoksulluk ve işsizlikten diğer bir mana taşımamaktadır.
Bu bu biçimde süremez.
Ekmek yoksa özgürlük yoktur.
Kürt probleminde muhatap Türkiye’de yaşayan bütün işçilerdir, halkımızdır. Her kökenden işçi insanımızın ortak iradeyle, ortak bir çaba ile çözemeyeceği hiç bir sorun yoktur.
Kürt sıkıntısının sömürücü bir sistemin sahipleriyle masaya oturarak çözülebileceği argümanının hiç bir karşılığı bulunmamaktadır. Emeğe, bilime, sanata, bayana, Cumhuriyete, tabiata düşman olandan Kürt halkına yarar yoktur.
Saflaşma Türklerle Kürtler içinde olamaz. Saflaşma sömürenlerle sömürülenler içindedır.
Halk bu temelde birleşebilir. Ortak düşman emperyalizmdir, uluslarararası tekellerdir, “yerli” monopoller, işverenlerdir.
Bu ülkede kimi Kürtlerin büyük milletlerarası güçlerden medet umar hale gelmesinde onları yok sayan, kendi varlıklarını inkar etmeye zorlayan, bunun için onlara zulmeden zihniyetin büyük sorumluluğu bulunmaktadır. Bu zihniyetin ve bir bütün olarak bu adaletsiz nizamın karşısına kuvvetli bir halde dikilememiş olmak da hepimizin ayıbıdır.
Bu ayıbı düzeltmenin yolu ortak çıkarlarımız için sömürücülere birlikte baş tutmaktır.
Birebir gemide değiliz.
Emperyalizm karşı taraftadır. Sermaye sınıfı karşı taraftadır. Şıhlar-şeyhler, her çeşitten gerici karşı taraftadır.
Türkiye kardeşliği, birliği, eşitliği, özgürlüğü karşı tarafı alt ederek sağlayacaktır.
Sosyalist Türkiye’de Kürt sorunu olmayacak, Kürtler ve bütün farklı kökenden işçiler güle oynaya, yaratıcı güçleriyle kimsenin kimseyi sömürmediği bir toplumsal tertibi daima birlikte kuracaktır.
Kaynak: (BHA) – Beyaz Haber Ajansı