Tokyo 2020 Paralimpik Oyunları: Paralimpik atletlerin gözünden oyunları izleme rehberi 2020 Olimpiyat Oyunları üzere bir yıl gecikmeli olarak düzenlenen Tokyo 2020 Paralimpik Oyunları Salı günü başladı. Yaklaşık 4 bin 400 atletin 22 kısımda yarışacağı oyunlar 5 Eylül’e kadar sürecek. Pekala paralimpik spor karşılaşmaları nasıl dünya çapında düzenlenen olimpiyatlara dönüştü?Paralimpik Oyunları’nı izlerken aklımızda tutmamız gereken problemler neler? BBC Dünya Servisi’nden Pooja Chhabria, Tokyo’da yarışan dünyanın dört bir yanından paralimpik atletlere sordu.
Paralimpik Oyunları seyahati, bir adamın engelliler hakkındaki önyargıları yıkma hayaliyle başladı.
Nazi Almanyasından kaçarak İngiltere’ye gelen Beyin Cerrahı Sir Ludwig Guttmann, omurilik faydalanması olan hastaların hayatını değiştiren çalışmalara imza attı.
Guttmann için spor, hem gücü artırmanın tıpkı vakitte depresyonla uğraş etmenin bir yoluydu.
1960 yılında Roma’da düzenlenen Olimpiyatlar ile birlikte birinci resmi Paralimpik Olimpiyatları da düzenlendi. Paralimpik Olimpiyatları ismini alması ise bundan dört yıl daha sonra Tokyo’da düzenlenen oyunları bekledi.
Roma’daki Paralimpik Oyunları’nda 23 ülkeden 400’e yakın atlet yarıştı.
60 yılı aşkın mühlet daha sonra, takip eden televizyon kanalları da arttıkça bu oyunlar global bir aktifliğe dönüştü.
Bu yıl bir daha Tokyo’da düzenlenen Paralimpik Oyunları’nda ise 162 ulusal komiteden 4 bin 400 atlet 539 farklı karşılaşmada madalya kazanabilmek için yarışıyor.
Tokyo’da yakaladığımız beş farklı paralimpik atlete sorduk: ‘Sizce Paralimpik Oyunları’nı izleyen insanların farkında olması ve üzerine düşünmesi gereken en kıymetli şey nedir?’
‘UMUT’ – ALİA ISSA, MÜLTECİ PARALİMPİK GRUBU
Alia Issa, Mülteci Paralimpik Ekibi’nin tarihteki birinci bayan üyesi.
Issa, Paralimpik Oyunları’na has bir yarış olan ve çekiç atmanın paralimpikteki karşılığı olarak nitelenebilecek ‘club throw’ kısmında yarışıyor. Paralimpik atletler, bovling kukalarını andıran 500 gramlık ahşap cismi en uzağa fırlatmak için yarışıyor.
BBC’ye konuşan Issa, “Karşılarına çıkan zorluklar ne olursa olsun yola devam etmeleri için insanları cesaretlendirmek isterim” diye konuşuyor.
Bu spor kısmının tam olarak ne olduğuna ve Tokyo Olimpiyatları’na kadar nasıl geldiğine dair bir epey soru geldiğini söyleyen Issa, “Cirit atma ya da gülle atışı kadar bilinen bir oyun değil” diyor.
Issa bu yıl 16.4 metre ile kendi rekorunu kırdı.
Bu noktaya nasıl geldiğini soranlara başarılı atlet şöyleki karşılık veriyormuş:
“Antrenmanlarla gücünü artırarak sonunda buralara kadar gelmek için gereken şey, yürek.”
‘CESARET’ – KRİSHNA NAGAR, HİNDİSTAN
Krishna Nagar, Hindistan’ın bu yılki Paralimpik Oyunları’ndaki en kuvvetli atletlerinden biri.
Nagar, “Geçtiğimiz 18 ay dünya için kolay geçmedi lakin sıhhat çalışanlarının yüreği ve fedakarlığı mucizeler yarattı” diyor.
Para Badminton oyuncusu Nagar, insanların Paralimpik oyunlarına Olimpiyatlar’a verdiği dayanağın birebirini vermelerini umduğunu söylüyor.
BBC’ye konuşan Nagar, “Çoğu insan bize bu sporlarda ek ayrıcalıklar tanındığını, olağan sporlara bakılırsa birtakım ayarlamalar yapıldığını sanıyor” diyor.
Bunun hakikat olmadığını belirten Nagar, “Biz de birebir büyüklükteki pistlerde birebir kuralları takip ederek oyunlara katılıyoruz. Tek farkımız bizimle birebir kategorideki (engelli) atletlere karşı yarışıyor olmamız” diyor.
‘EVRENSELLİK’ – BEATRİCE VİO, İTALYA
İtalya’nın tekerlekli sandalye eskriminde yarışan yıldızı Beatrice Vio’ya bakılırsa, insanların aklında tutması gereken söz ‘evrensellik’.
“İnsanlar Paralimpik Oyunları’nda sırf tüm ‘renklerden’ ve etnik kümelerden insanları değil farklı vücut tipolojilerinden tüm ‘şekiller’de bulabileceğini anlamaları gerek. Uzun ya da kısa, zayıf ya da kilolu, beş duyuya sahip ya da değil, mahzuru var ya da yok, fark etmez.
Atletlerin çoğunlukla ‘zorlu ve üzücü hikayelerinde’ güya bedenlerindeki ‘yaralarmış’ üzere taşıdığını söyleyen 22 yaşındaki atlet, “Bu yüzden ‘evrensellik’ Paralimpik dünyası için sembolik bir söz diyor.
Paralimpik oyunlarının cüret gerektirdiği görüşüne katılan Vio, kelamlarını şu biçimde sürdürüyor:
“Tekerlekli sandalye eskriminde, sandalyenize mahpus bir biçimde hareketsiz kalıyorsunuz, geri çekilemiyorsunuz. Tek yapabileceğiniz rakibiniz ile yüzleşerek ondan daha süratli davranmak. Korkup kalamazsınız zira aksi takdirde sonunuz olur!”
‘EŞİTLİK’ – SHERİF OSMAN, MISIR
Para halterde yarışan Mısırlı atlet Sherif Osman’a nazaran, “Olimpiyatlar ile Paralimpik Oyunlar içinde bir fark yok” ve ikisi de eşit olarak görülmeli.
Osman, oyunları takip edenlerin de ilham duyacaklarını umuyor.
“İnsanların halterde ‘gücün’ kaslardan değil akıldan geldiğini anlamalarını istiyorum” diyen Osman, daha evvelki senelerda hayli sayıda altın madalya elde etti. 2008’de Pekin, 2012’de Londra ve 2016’da Rio oyunlarında birinci oldu.
Osman’ın her kaldırıştan evvel bir de ritüeli var. Evvel yavaşça yerine yanlışsız ilerliyor, akabinde güya düello yapıyormuş üzere meydan okuyan bakışlarla bara gözlerini dikiyor.
Bu ritüel yardımıyla kendisini daha kendine inançlı ve kuvvetli hissettiğini söyleyen atlet, “2006’da bunu yapmaya başladım, idmanlarda ve bilhassa de yarıştığım vakit içinder devam ettirdim” diyor.
‘DESTEK’ – PRAMOD BHAGAT, HİNDİSTANVE OLAİTAN IBRAHİM, NİJERYA
Hindistan’ın yıldız para badminton oyuncusu Pramod Bhagat ile Nijerya’nın para haltercisi Olaitan Ibrahim , bu yılki oyunlarda insanlardan ‘destekleri’ haricinde bir şey istemediklerini belirtiyorlar.
Pramod Bhagat, “Çok çalıştık ve bu biçimdesine büyük bir müsabakaya girmedilk evvel dayanaklarına gereksinimimiz olacak” diyor.
Olaitan da bu görüşe katılıyor ve “İnsanların oyunumuz izlerken benim için dua etmesini epeyce isterdim, benim için manası büyük olurdu” diyor.
Pramod Bhagat, yeni nesil para badminton oyuncularına hayallerinin peşine düşmeleri için ilham vermek istediğini vurguluyor.
“Biroldukca insan cüretimi kırmış , hatta engelli olduğum için benimle dalga geçmişti” diyen Bhagat, şu biçimde devam ediyor:
“Bugün o beşerler başarılarımdan gururla bahsediyor. Burada kıymetli olan kendine olan inancını kaybetmemek. daha sonrası, erken ya da geç, gelir aslına bakarsan.”
Paralimpik Oyunları seyahati, bir adamın engelliler hakkındaki önyargıları yıkma hayaliyle başladı.
Nazi Almanyasından kaçarak İngiltere’ye gelen Beyin Cerrahı Sir Ludwig Guttmann, omurilik faydalanması olan hastaların hayatını değiştiren çalışmalara imza attı.
Guttmann için spor, hem gücü artırmanın tıpkı vakitte depresyonla uğraş etmenin bir yoluydu.
1960 yılında Roma’da düzenlenen Olimpiyatlar ile birlikte birinci resmi Paralimpik Olimpiyatları da düzenlendi. Paralimpik Olimpiyatları ismini alması ise bundan dört yıl daha sonra Tokyo’da düzenlenen oyunları bekledi.
Roma’daki Paralimpik Oyunları’nda 23 ülkeden 400’e yakın atlet yarıştı.
60 yılı aşkın mühlet daha sonra, takip eden televizyon kanalları da arttıkça bu oyunlar global bir aktifliğe dönüştü.
Bu yıl bir daha Tokyo’da düzenlenen Paralimpik Oyunları’nda ise 162 ulusal komiteden 4 bin 400 atlet 539 farklı karşılaşmada madalya kazanabilmek için yarışıyor.
Tokyo’da yakaladığımız beş farklı paralimpik atlete sorduk: ‘Sizce Paralimpik Oyunları’nı izleyen insanların farkında olması ve üzerine düşünmesi gereken en kıymetli şey nedir?’
‘UMUT’ – ALİA ISSA, MÜLTECİ PARALİMPİK GRUBU
Alia Issa, Mülteci Paralimpik Ekibi’nin tarihteki birinci bayan üyesi.
Issa, Paralimpik Oyunları’na has bir yarış olan ve çekiç atmanın paralimpikteki karşılığı olarak nitelenebilecek ‘club throw’ kısmında yarışıyor. Paralimpik atletler, bovling kukalarını andıran 500 gramlık ahşap cismi en uzağa fırlatmak için yarışıyor.
BBC’ye konuşan Issa, “Karşılarına çıkan zorluklar ne olursa olsun yola devam etmeleri için insanları cesaretlendirmek isterim” diye konuşuyor.
Bu spor kısmının tam olarak ne olduğuna ve Tokyo Olimpiyatları’na kadar nasıl geldiğine dair bir epey soru geldiğini söyleyen Issa, “Cirit atma ya da gülle atışı kadar bilinen bir oyun değil” diyor.
Issa bu yıl 16.4 metre ile kendi rekorunu kırdı.
Bu noktaya nasıl geldiğini soranlara başarılı atlet şöyleki karşılık veriyormuş:
“Antrenmanlarla gücünü artırarak sonunda buralara kadar gelmek için gereken şey, yürek.”
‘CESARET’ – KRİSHNA NAGAR, HİNDİSTAN
Krishna Nagar, Hindistan’ın bu yılki Paralimpik Oyunları’ndaki en kuvvetli atletlerinden biri.
Nagar, “Geçtiğimiz 18 ay dünya için kolay geçmedi lakin sıhhat çalışanlarının yüreği ve fedakarlığı mucizeler yarattı” diyor.
Para Badminton oyuncusu Nagar, insanların Paralimpik oyunlarına Olimpiyatlar’a verdiği dayanağın birebirini vermelerini umduğunu söylüyor.
BBC’ye konuşan Nagar, “Çoğu insan bize bu sporlarda ek ayrıcalıklar tanındığını, olağan sporlara bakılırsa birtakım ayarlamalar yapıldığını sanıyor” diyor.
Bunun hakikat olmadığını belirten Nagar, “Biz de birebir büyüklükteki pistlerde birebir kuralları takip ederek oyunlara katılıyoruz. Tek farkımız bizimle birebir kategorideki (engelli) atletlere karşı yarışıyor olmamız” diyor.
‘EVRENSELLİK’ – BEATRİCE VİO, İTALYA
İtalya’nın tekerlekli sandalye eskriminde yarışan yıldızı Beatrice Vio’ya bakılırsa, insanların aklında tutması gereken söz ‘evrensellik’.
“İnsanlar Paralimpik Oyunları’nda sırf tüm ‘renklerden’ ve etnik kümelerden insanları değil farklı vücut tipolojilerinden tüm ‘şekiller’de bulabileceğini anlamaları gerek. Uzun ya da kısa, zayıf ya da kilolu, beş duyuya sahip ya da değil, mahzuru var ya da yok, fark etmez.
Atletlerin çoğunlukla ‘zorlu ve üzücü hikayelerinde’ güya bedenlerindeki ‘yaralarmış’ üzere taşıdığını söyleyen 22 yaşındaki atlet, “Bu yüzden ‘evrensellik’ Paralimpik dünyası için sembolik bir söz diyor.
Paralimpik oyunlarının cüret gerektirdiği görüşüne katılan Vio, kelamlarını şu biçimde sürdürüyor:
“Tekerlekli sandalye eskriminde, sandalyenize mahpus bir biçimde hareketsiz kalıyorsunuz, geri çekilemiyorsunuz. Tek yapabileceğiniz rakibiniz ile yüzleşerek ondan daha süratli davranmak. Korkup kalamazsınız zira aksi takdirde sonunuz olur!”
‘EŞİTLİK’ – SHERİF OSMAN, MISIR
Para halterde yarışan Mısırlı atlet Sherif Osman’a nazaran, “Olimpiyatlar ile Paralimpik Oyunlar içinde bir fark yok” ve ikisi de eşit olarak görülmeli.
Osman, oyunları takip edenlerin de ilham duyacaklarını umuyor.
“İnsanların halterde ‘gücün’ kaslardan değil akıldan geldiğini anlamalarını istiyorum” diyen Osman, daha evvelki senelerda hayli sayıda altın madalya elde etti. 2008’de Pekin, 2012’de Londra ve 2016’da Rio oyunlarında birinci oldu.
Osman’ın her kaldırıştan evvel bir de ritüeli var. Evvel yavaşça yerine yanlışsız ilerliyor, akabinde güya düello yapıyormuş üzere meydan okuyan bakışlarla bara gözlerini dikiyor.
Bu ritüel yardımıyla kendisini daha kendine inançlı ve kuvvetli hissettiğini söyleyen atlet, “2006’da bunu yapmaya başladım, idmanlarda ve bilhassa de yarıştığım vakit içinder devam ettirdim” diyor.
‘DESTEK’ – PRAMOD BHAGAT, HİNDİSTANVE OLAİTAN IBRAHİM, NİJERYA
Hindistan’ın yıldız para badminton oyuncusu Pramod Bhagat ile Nijerya’nın para haltercisi Olaitan Ibrahim , bu yılki oyunlarda insanlardan ‘destekleri’ haricinde bir şey istemediklerini belirtiyorlar.
Pramod Bhagat, “Çok çalıştık ve bu biçimdesine büyük bir müsabakaya girmedilk evvel dayanaklarına gereksinimimiz olacak” diyor.
Olaitan da bu görüşe katılıyor ve “İnsanların oyunumuz izlerken benim için dua etmesini epeyce isterdim, benim için manası büyük olurdu” diyor.
Pramod Bhagat, yeni nesil para badminton oyuncularına hayallerinin peşine düşmeleri için ilham vermek istediğini vurguluyor.
“Biroldukca insan cüretimi kırmış , hatta engelli olduğum için benimle dalga geçmişti” diyen Bhagat, şu biçimde devam ediyor:
“Bugün o beşerler başarılarımdan gururla bahsediyor. Burada kıymetli olan kendine olan inancını kaybetmemek. daha sonrası, erken ya da geç, gelir aslına bakarsan.”