KesikÇayır
New member
- Katılım
- 26 Mar 2021
- Mesajlar
- 1,744
- Puanları
- 0
Trabzon’da engelli kızını sırtında taşıyor Trabzon’un Düzköy ilçesine bağlı Çayırbağı Mahallesi’nde yaşayan Haskız- Yüksel Köroğlu çiftinin 5 çocuğu oldu. Dünya gelen çocuklarından Eda Köroğlu, kan uyuşmazlığı niçiniyle bedensel engelli olarak doğdu.
31 yaşında olan ve yatağa bağımlı olarak ömrünü sürdüren Eda’nın en büyük destekçisi ise annesi. Eda’yı sırtında taşıyan anne Haskız, kızının yanından bir an olsun ayrılmıyor.
KIZINI SIRTINDA TAŞIYOR
Haskız Yüksel, vakit içinde gelişimi durunca konuşamayan ve sırtında kambur oluşan kızına ihtimamla bakıp, tüm ihtiyaçlarını gece gündüz karşılıyor. Kızının yanından bir an olsun ayrılmayan Köroğlu, saçlarını okşayıp, şefkatini eksik bırakmazken, sırtında taşıyarak, etrafta gezintiye çıkarıyor.
Fedakar anne, 3 ay evvel hayırseverlerin teşebbüsüyle tekerlekli sandalye verilen kızını düşürmekten kaygı duyarken, konutları önündeki dik topraktan ana yola uzanan patikaya beton dökülmesini istiyor.
“EVİMİZE GELEN YERDE YOL YOK, DÜŞÜRMEKTEN KORKUYORUM”
Kızının gezmeyi epeyce sevdiğini anlatan Haskız Köroğlu şu tabirleri kullandı;
“Kızım kendi gereksinimlerini karşılayamıyor. Kan uyuşmazlığı yüzünden engelli doğdu. Oturamıyor, konuşamıyor, yürüyemiyor, yemek yiyemiyor. yıllardır kızımı sırtıma iple bağlayarak gezdiriyorum. Konutumuza gelen yerde yol yok. Kızımın tek cümbüşü gezmek. Patika yollardan ana yola inerek kızımı gezdiriyorum. Yaşım ilerledi.
“KIZIMI DÜŞÜRÜP, YARALAMAKTAN KORKUYORUM”
Evvelce kızımı sırtıma bağlar, bütün köyü dolaşırdım fakat artık takatim kalmadı. Kollarım, ayaklarım eskisi üzere değil. Burada birden fazla vakit yağmur yağar. Yollar daima çamur olur.
Sisten göz gözü görmez. Korkuyorum; bir gün kızım memnun olsun, diye onu gezmeye çıkardığımda kayıp düşmekten. Kızımı düşerek yaralamaktan, ona ziyan vermekten korkuyorum. İsterim ki kızımı sırtıma aldığımda yürüyebilecek inançlı bir yolum olsun.”
“EVİMİZE PATİKA YOLLARDAN GELİYORUZ”
Yüksel Köroğlu da tek dileklerinin kızlarını keyifli etmek olduğunu söyleyerek, “Hayırsever biri kızıma plastik kapak biriktirerek engelli sandalyesi aldı. Kızım pürüzü yüzünden vücudu bir yay üzere olduğu için oturamıyor. Engelli sandalyesine otursa bile onu o sandalye ile gezdirebileceğimiz bir yol yok. Konutumuza patika yollardan gelebiliyoruz.
Kızımızı yıllardır sırtımızda ya da kucağımızda taşıyoruz. Kızım gezmeyi, genç kızların yanında durmayı, onları seyretmeyi epey seviyor. Konutta sıkılıyor, hayli fazla durmak istemiyor. İstiyoruz ki kızımızı memnun edelim, daima gezdirelim ancak yaşlandım artık eski gücüm yok” diye konuştu.
31 yaşında olan ve yatağa bağımlı olarak ömrünü sürdüren Eda’nın en büyük destekçisi ise annesi. Eda’yı sırtında taşıyan anne Haskız, kızının yanından bir an olsun ayrılmıyor.
KIZINI SIRTINDA TAŞIYOR
Haskız Yüksel, vakit içinde gelişimi durunca konuşamayan ve sırtında kambur oluşan kızına ihtimamla bakıp, tüm ihtiyaçlarını gece gündüz karşılıyor. Kızının yanından bir an olsun ayrılmayan Köroğlu, saçlarını okşayıp, şefkatini eksik bırakmazken, sırtında taşıyarak, etrafta gezintiye çıkarıyor.
Fedakar anne, 3 ay evvel hayırseverlerin teşebbüsüyle tekerlekli sandalye verilen kızını düşürmekten kaygı duyarken, konutları önündeki dik topraktan ana yola uzanan patikaya beton dökülmesini istiyor.
“EVİMİZE GELEN YERDE YOL YOK, DÜŞÜRMEKTEN KORKUYORUM”
Kızının gezmeyi epeyce sevdiğini anlatan Haskız Köroğlu şu tabirleri kullandı;
“Kızım kendi gereksinimlerini karşılayamıyor. Kan uyuşmazlığı yüzünden engelli doğdu. Oturamıyor, konuşamıyor, yürüyemiyor, yemek yiyemiyor. yıllardır kızımı sırtıma iple bağlayarak gezdiriyorum. Konutumuza gelen yerde yol yok. Kızımın tek cümbüşü gezmek. Patika yollardan ana yola inerek kızımı gezdiriyorum. Yaşım ilerledi.
“KIZIMI DÜŞÜRÜP, YARALAMAKTAN KORKUYORUM”
Evvelce kızımı sırtıma bağlar, bütün köyü dolaşırdım fakat artık takatim kalmadı. Kollarım, ayaklarım eskisi üzere değil. Burada birden fazla vakit yağmur yağar. Yollar daima çamur olur.
Sisten göz gözü görmez. Korkuyorum; bir gün kızım memnun olsun, diye onu gezmeye çıkardığımda kayıp düşmekten. Kızımı düşerek yaralamaktan, ona ziyan vermekten korkuyorum. İsterim ki kızımı sırtıma aldığımda yürüyebilecek inançlı bir yolum olsun.”
“EVİMİZE PATİKA YOLLARDAN GELİYORUZ”
Yüksel Köroğlu da tek dileklerinin kızlarını keyifli etmek olduğunu söyleyerek, “Hayırsever biri kızıma plastik kapak biriktirerek engelli sandalyesi aldı. Kızım pürüzü yüzünden vücudu bir yay üzere olduğu için oturamıyor. Engelli sandalyesine otursa bile onu o sandalye ile gezdirebileceğimiz bir yol yok. Konutumuza patika yollardan gelebiliyoruz.
Kızımızı yıllardır sırtımızda ya da kucağımızda taşıyoruz. Kızım gezmeyi, genç kızların yanında durmayı, onları seyretmeyi epey seviyor. Konutta sıkılıyor, hayli fazla durmak istemiyor. İstiyoruz ki kızımızı memnun edelim, daima gezdirelim ancak yaşlandım artık eski gücüm yok” diye konuştu.