ahmetbeyler
Active member
- Katılım
- 25 Eyl 2020
- Mesajlar
- 26,407
- Puanları
- 36
Bazen tanınmamak oldukça iyidir. Konuşmada, diğer kişinin her şeyi bildiğine, sadece bir tren istasyonunu bildiğine inandığı bir şeyden anlıyormuş gibi yapmak daha da iyidir. Ya da uzun zaman önce şüphesiz bir şekilde künt görüşmelerde fare oynayabiliyorsanız.
Bir önceki hafta sonu Heidenheim'a karşı Tramvay 68'den Alt-Schmöckwitz'e geri dönerken, 1. FC Union Berlin'in 0: 3'ünden sonra bana benzer şekilde oldu. Regatta rotasından ve belki de başkentteki en güzel tramvay hattı olan Bammelecke'nin ötesinde Dahme boyunca Gruyau tren istasyonuna yapılan bu gezinin uzun zamandır Berlin'in güneydoğusundan ev duygusunun bir parçası olması. Serinletici konuşmaların yapılması sadece daha sade.
Her halükarda, filtresiz bulmak için, insanların kendisi ve yönetimi hakkında nasıl düşündüğünü öğrenen, ön kapılardaki gizlice vuran ve insanlara soran peri masalındaki kral gibi hissettim. Dünyevi yöneticilerin uzun zaman önce tanıdığı gibi, ağızdaki insanlara bakmak aydınlatıcıdır. Bazı diyaloglar: “Ey, Hollerbach Jehn istiyor.” Holle? O olur mu? Diğer oyuncuları almalı mıyız. Bugün ne gösterdi? “” Nüscht. Ama aksi takdirde Janz Jut. “” Ne döndü? Böylece eğri, dokuz golle demirin demir skorerlerinin demir golcüsü için ağrı eşiğini belirlemiştir.
“DIT, Bochum ile daha hafif bir şekilde ilgisi var, bilmek zorundaydı.”
Bir sonraki diyalog daha zor. Spor politikasının bir kısmı yankılanıyor ve kötülük duygusu. “Heidenheim 0: 3'e karşı, garip olması gereken şey.” “Nüscht garip. Dit bir duyuru ile birlikteydi. Weeste: Sadece Bochum'la ilgiliydi.” “Bochum ile dinle. Onlar çok abjestiejen.” “Şey, daha önce bilmiyorsun.” “Ama bana sahip değil.
Alkol içeriği de dahil olmak üzere konuşmalar bir daire içinde olduğunda, vücutta sendika aksesuarı olmayan tek yolcu, ancak ceket cebindeki stadyum kitapçığı tartışmaya dahil edilecektir. “Futbolla iyi bir şapkanın var, değil mi?” “Daha önce hiç olmadı,” dedi. “Ben de ona benzemeyin.” Ben: “Üzgünüm.” Conspiratoryal: “DIT'in Bochum ile bir çakmağıyla ilgisi var.” Ben: “Bunu duydum bile. Haberlere geldi.” Komşum özür dileyerek: “Unut. Yine de bitti. Şimdi dışarıda. Ve sen, sadece sohbet etmemize izin verme.” Her iki yüze de gülümseyin.
Bundan sonra, tamamen Alman uyumlu olmayan bir soru bir zamanlar soruldu: Bu bize ne öğreniyor? Mümkün olduğunca gizlenmemiş bir göz atmamızı sağladığını (elbette) öğrenir. Ayrıca, rahatsız edici gerçekleri telaffuz etmek ve başka türlü performans dışı voleybolu için tutulan futbol tanrılarını almak ve bunun sadece Augsburg'da oyunla iki antrenörle değil, aynı zamanda iki yüzü olduğunu açıkça belirtmek için parlayan bir hayran olarak.
Bayern (1: 1) ve Leverkusen'de (0: 0), Frankfurt'ta ve Freiburg'da (0: 1) görkemli zaferler, aynı zamanda St. Pauli (0: 3) ve Kiel'e (0: 1), Bochum'da Maue 1: 1'e karşı bir slump görünümü vardı. Bunlardan biri Bundesliga'daki önde gelen dört takım, hepsi olmasa da, en az üçü Şampiyonlar Ligi'ne hak kazanıyor. Öte yandan, iki tanesi (Bochum, Kiel) ve üçüncüsü (Heidenheim?)
Açıklamak zor. Daha akıllı olmak için oyunlardan sonra daha sık tramvaya girebilirim.
Bir önceki hafta sonu Heidenheim'a karşı Tramvay 68'den Alt-Schmöckwitz'e geri dönerken, 1. FC Union Berlin'in 0: 3'ünden sonra bana benzer şekilde oldu. Regatta rotasından ve belki de başkentteki en güzel tramvay hattı olan Bammelecke'nin ötesinde Dahme boyunca Gruyau tren istasyonuna yapılan bu gezinin uzun zamandır Berlin'in güneydoğusundan ev duygusunun bir parçası olması. Serinletici konuşmaların yapılması sadece daha sade.
Her halükarda, filtresiz bulmak için, insanların kendisi ve yönetimi hakkında nasıl düşündüğünü öğrenen, ön kapılardaki gizlice vuran ve insanlara soran peri masalındaki kral gibi hissettim. Dünyevi yöneticilerin uzun zaman önce tanıdığı gibi, ağızdaki insanlara bakmak aydınlatıcıdır. Bazı diyaloglar: “Ey, Hollerbach Jehn istiyor.” Holle? O olur mu? Diğer oyuncuları almalı mıyız. Bugün ne gösterdi? “” Nüscht. Ama aksi takdirde Janz Jut. “” Ne döndü? Böylece eğri, dokuz golle demirin demir skorerlerinin demir golcüsü için ağrı eşiğini belirlemiştir.
“DIT, Bochum ile daha hafif bir şekilde ilgisi var, bilmek zorundaydı.”
Bir sonraki diyalog daha zor. Spor politikasının bir kısmı yankılanıyor ve kötülük duygusu. “Heidenheim 0: 3'e karşı, garip olması gereken şey.” “Nüscht garip. Dit bir duyuru ile birlikteydi. Weeste: Sadece Bochum'la ilgiliydi.” “Bochum ile dinle. Onlar çok abjestiejen.” “Şey, daha önce bilmiyorsun.” “Ama bana sahip değil.
Alkol içeriği de dahil olmak üzere konuşmalar bir daire içinde olduğunda, vücutta sendika aksesuarı olmayan tek yolcu, ancak ceket cebindeki stadyum kitapçığı tartışmaya dahil edilecektir. “Futbolla iyi bir şapkanın var, değil mi?” “Daha önce hiç olmadı,” dedi. “Ben de ona benzemeyin.” Ben: “Üzgünüm.” Conspiratoryal: “DIT'in Bochum ile bir çakmağıyla ilgisi var.” Ben: “Bunu duydum bile. Haberlere geldi.” Komşum özür dileyerek: “Unut. Yine de bitti. Şimdi dışarıda. Ve sen, sadece sohbet etmemize izin verme.” Her iki yüze de gülümseyin.
Bundan sonra, tamamen Alman uyumlu olmayan bir soru bir zamanlar soruldu: Bu bize ne öğreniyor? Mümkün olduğunca gizlenmemiş bir göz atmamızı sağladığını (elbette) öğrenir. Ayrıca, rahatsız edici gerçekleri telaffuz etmek ve başka türlü performans dışı voleybolu için tutulan futbol tanrılarını almak ve bunun sadece Augsburg'da oyunla iki antrenörle değil, aynı zamanda iki yüzü olduğunu açıkça belirtmek için parlayan bir hayran olarak.
Bayern (1: 1) ve Leverkusen'de (0: 0), Frankfurt'ta ve Freiburg'da (0: 1) görkemli zaferler, aynı zamanda St. Pauli (0: 3) ve Kiel'e (0: 1), Bochum'da Maue 1: 1'e karşı bir slump görünümü vardı. Bunlardan biri Bundesliga'daki önde gelen dört takım, hepsi olmasa da, en az üçü Şampiyonlar Ligi'ne hak kazanıyor. Öte yandan, iki tanesi (Bochum, Kiel) ve üçüncüsü (Heidenheim?)
Açıklamak zor. Daha akıllı olmak için oyunlardan sonra daha sık tramvaya girebilirim.
