ahmetbeyler
Active member
- Katılım
- 25 Eyl 2020
- Mesajlar
- 25,978
- Puanları
- 36
Mönchengladbachlı Borussia Cumartesi günü deplasman bloğunda Köpenick’e çarptığında, bu bazı Union oyuncuları için bir arkadaş ziyareti olacak. Orman alanı ve internet hakkında daha genç bir efsane bunu söylüyor. Bir hayran kulübü üyesinin oğlu bunu bana geçenlerde Madrid’deki bir tapas barda anlattı. Kendisinin bir ultra olduğunu itiraf ediyor ve soyları seven bir Almanca öğretmeni olarak nesli tükenme tehlikesiyle karşı karşıya.
2001 kupası yarı finaliyle ilgili solmuş anılarımla Gladbach’ı düşünemezdim. Freiburg, Augsburg, Bremen evet – ama Gladbach? Bu beni medeniyetin kıyısındaki erkeklere ve kızlara karşı anlayışsız yapmaz. Ancak Nisan ayının sonunda Venlo’dan hemen önce o uzak yerdeki VİRÜS hayran kıyafeti nedeniyle bilebilirdim. Bazen cahil masumiyet mazeret değildir.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Ultra arkadaşlara davet
Bu tür hayran dostlukları nasıl ortaya çıkıyor, nasıl yaşanıyor, bir daha yok mu olacak sorusu akıllara geliyor. Bir aşk ilişkisinde olduğu gibi, beklenmedik, fırtınalı, daha sonra derin ve güven verici mi yoksa solup giden mi? Konu hayran gruplarına gelince, burada halka açık grup erotizminden bahsetmek istemiyorum. Belki Ultra arkadaşları bu konuda bir misafir gönderisi ekleyebilirler. Sütunu kullanıma sunmaktan mutluyum. Kendi maçlarınızın dışında buluşup, kendi bilet tahsisinizi kullanarak karşı tarafı “Avrupa deplasman eğlencesine” davet edip, karşılıklı maç mı izliyorsunuz?
Özel
Kişiye
Berlin-Lichtenberg’de büyüyen Andras Ruppert (55), nitelikli bir ekonomisttir ve dünya çapında strateji danışmanı olarak çalışmaktadır. 40 yılı aşkın süredir sezonluk bilet sahibi olan Union hayranı, 20 yıldır eşi ve oğluyla birlikte Norveç’in Oslo kentinde yaşıyor. Norveç Birliği hayran kulübü Bamsegjengen’in kurucu ortağı, metal kafalı olduğunu, tarih meraklısı ve madeni para koleksiyoncusu olduğunu itiraf ediyor. Her 14 günde bir Berliner Zeitung’a sevdiği kulüp hakkında yazılar yazıyor.
Benim için 1980’lerdeki Kutten zamanlarından bu yana tek dostluk, 1990’lardaki sezonluk bilet ve üyelik de dahil olmak üzere Hertha’yla olan dostluktur. Neden? Bir Berlinli olarak her zaman Berlinlilere daha yakın olduğum için, birleştiren şeyler bölen şeylerden daha fazlasıdır. Büyükler Dresden’deki oyunlardan ve CSSR’den bahsettikleri için 1980’lerde Alte Försterei Hertha’daki ‘Berlinlilerden’ programlar satın aldım. Çünkü “dikenli tellerin arkasındaki arkadaşlar” anahtar kelimesi, mekansal mesafe duygusal bağları oluşturabilir veya güçlendirebilir (bkz. Freud). Çünkü Pepe Yalın! Çünkü 11 Kasım 1989 ve 27 Ocak 1990! Bu duygu yıllar geçtikçe kesinlikle değişti, bazen saldırgan ve rahatsız edici olabiliyor ve birçok genç tarafından sorgulanıyor veya reddediliyor. Bu işin sonu mu? Kesinlikle benim ve “Hertha Union Hayran Dostluğu” Facebook grubunun yaklaşık 5.000 üyesi için değil. Berlin-Brandenburg sokak köpekleri olarak muhtemelen birbirimize fazlasıyla benziyoruz.
Wulnikowski’den Seguin’e
Schalke 04 gibi diğer dost kulüpler de benim için katıldı. Bunun nedeni 1999’daki Wulnikowski’den 2023’teki Seguin’e kadar inanılmaz 14 oyuncunun (ve diğerlerinin…) Köpenick ve Schalke arasında gidip gelmesiydi. 2001’deki ortak kupa finalinden bu yana taraftarları ve kulübü sevdim. Travmalarımızı atlattıktan sonra gece boyunca birbirimizi kalplerimizin şampiyonu ve kupa şampiyonu ilan ettik.
Bugün genel olarak, deplasmanda bir Unioner olarak, kırmızı beyazlı şehri bir eşarpla rahatlıkla görebildiğim, hoş insanlarla bira içebildiğim ve sohbet edebildiğim kulüpleri seviyorum. Augsburg, Freiburg ve diğerleri gibi. Ve Mönchengladbach’taki gibi. O halde hoş geldiniz – ve herhangi bir puan almadan tekrar evinize dönmekten çekinmeyin.
Ütü!
2001 kupası yarı finaliyle ilgili solmuş anılarımla Gladbach’ı düşünemezdim. Freiburg, Augsburg, Bremen evet – ama Gladbach? Bu beni medeniyetin kıyısındaki erkeklere ve kızlara karşı anlayışsız yapmaz. Ancak Nisan ayının sonunda Venlo’dan hemen önce o uzak yerdeki VİRÜS hayran kıyafeti nedeniyle bilebilirdim. Bazen cahil masumiyet mazeret değildir.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Ultra arkadaşlara davet
Bu tür hayran dostlukları nasıl ortaya çıkıyor, nasıl yaşanıyor, bir daha yok mu olacak sorusu akıllara geliyor. Bir aşk ilişkisinde olduğu gibi, beklenmedik, fırtınalı, daha sonra derin ve güven verici mi yoksa solup giden mi? Konu hayran gruplarına gelince, burada halka açık grup erotizminden bahsetmek istemiyorum. Belki Ultra arkadaşları bu konuda bir misafir gönderisi ekleyebilirler. Sütunu kullanıma sunmaktan mutluyum. Kendi maçlarınızın dışında buluşup, kendi bilet tahsisinizi kullanarak karşı tarafı “Avrupa deplasman eğlencesine” davet edip, karşılıklı maç mı izliyorsunuz?
Özel
Kişiye
Berlin-Lichtenberg’de büyüyen Andras Ruppert (55), nitelikli bir ekonomisttir ve dünya çapında strateji danışmanı olarak çalışmaktadır. 40 yılı aşkın süredir sezonluk bilet sahibi olan Union hayranı, 20 yıldır eşi ve oğluyla birlikte Norveç’in Oslo kentinde yaşıyor. Norveç Birliği hayran kulübü Bamsegjengen’in kurucu ortağı, metal kafalı olduğunu, tarih meraklısı ve madeni para koleksiyoncusu olduğunu itiraf ediyor. Her 14 günde bir Berliner Zeitung’a sevdiği kulüp hakkında yazılar yazıyor.
Benim için 1980’lerdeki Kutten zamanlarından bu yana tek dostluk, 1990’lardaki sezonluk bilet ve üyelik de dahil olmak üzere Hertha’yla olan dostluktur. Neden? Bir Berlinli olarak her zaman Berlinlilere daha yakın olduğum için, birleştiren şeyler bölen şeylerden daha fazlasıdır. Büyükler Dresden’deki oyunlardan ve CSSR’den bahsettikleri için 1980’lerde Alte Försterei Hertha’daki ‘Berlinlilerden’ programlar satın aldım. Çünkü “dikenli tellerin arkasındaki arkadaşlar” anahtar kelimesi, mekansal mesafe duygusal bağları oluşturabilir veya güçlendirebilir (bkz. Freud). Çünkü Pepe Yalın! Çünkü 11 Kasım 1989 ve 27 Ocak 1990! Bu duygu yıllar geçtikçe kesinlikle değişti, bazen saldırgan ve rahatsız edici olabiliyor ve birçok genç tarafından sorgulanıyor veya reddediliyor. Bu işin sonu mu? Kesinlikle benim ve “Hertha Union Hayran Dostluğu” Facebook grubunun yaklaşık 5.000 üyesi için değil. Berlin-Brandenburg sokak köpekleri olarak muhtemelen birbirimize fazlasıyla benziyoruz.
Wulnikowski’den Seguin’e
Schalke 04 gibi diğer dost kulüpler de benim için katıldı. Bunun nedeni 1999’daki Wulnikowski’den 2023’teki Seguin’e kadar inanılmaz 14 oyuncunun (ve diğerlerinin…) Köpenick ve Schalke arasında gidip gelmesiydi. 2001’deki ortak kupa finalinden bu yana taraftarları ve kulübü sevdim. Travmalarımızı atlattıktan sonra gece boyunca birbirimizi kalplerimizin şampiyonu ve kupa şampiyonu ilan ettik.
Bugün genel olarak, deplasmanda bir Unioner olarak, kırmızı beyazlı şehri bir eşarpla rahatlıkla görebildiğim, hoş insanlarla bira içebildiğim ve sohbet edebildiğim kulüpleri seviyorum. Augsburg, Freiburg ve diğerleri gibi. Ve Mönchengladbach’taki gibi. O halde hoş geldiniz – ve herhangi bir puan almadan tekrar evinize dönmekten çekinmeyin.
Ütü!