KesikÇayır
New member
- Katılım
- 26 Mar 2021
- Mesajlar
- 1,744
- Puanları
- 0
Bilecik’te meşe odunlarını mangal kömürüne dönüştürüyorlar Bilecik’in orman köylerinden Hasandere’de yaşayan vatandaşlar, yaklaşık çeyrek asırdır ekmeklerini mangal kömüründen çıkarıyor.
Sabah erken saatlerde işe başlayan Hasandere köylüleri, Orman İşletme Müdürlüğünce kısma ayrılan meşe ağaçlarını motorlu testerelerle kesiyor.
GÜNLERCE ATEŞİN BAŞINDA NÖBET TUTUYORLAR
Sistemli biçimde yığarak küçük bir zirve haline getirdikleri odunların üzeri ile etrafını meşe yaprağı ve toprakla kapatan Hasandereliler, günlerce yavaş yavaş yanan ateşin başında nöbet tutuyor.
AYDA ORTALAMA 10 TON MANGAL KÖMÜRÜ ÜRETİLİYOR
Alevlerin sıcaklığı ve etrafı karartan dumanın ortasında günde 15 saate yakın ter döken köylülerin ellerinden, yüzlerinden is eksik olmuyor.
Köylüler, ayda ortalama 10 ton ürettikleri mangal kömürünü etraf vilayetlere pazarlıyor.
MEŞE KÖMÜRÜ ÜRETİMİ ÇOK ESKİYE DAYANIYOR
Muhtar Erkut Akmanlar, 35 haneli olan köyün 1800’lü yılların ikinci yarısında bölgeye yerleşen ataları tarafınca kurulduğunu söylemiş oldu.
Hasandere’de meşe kömürü üretiminin epeyce eskiye dayandığını lakin vakit içinde terk edildiğini belirten Akmanlar, “Kömürün et mangal, restoran üzere yerlerde muhtaçlık duyulması ve maddi karşılığının oluşmasıyla köylülerimizle oturduk konuştuk, ‘Kömür ruhsatı alalım, köyde kömür yapılsın’ diye karar verdik. 20-25 seneyi buldu.” diye konuştu.
Akmanlar, üretimin fazlaca sıkıntı ve birfazlaca etap gerektiren bir iş olduğunu vurguladı.
MADENDE ÇALIŞANLARDAN BİR FARKI YOK
Ayıklama, kömür için seyreltme hedefiyle ormandan kesilen odunları kullandıklarını lisana getiren Akmanlar, şu ayrıntıları paylaştı:
“Odunlar dizilir, saman ve ot geçmesin diye ıslatılıp etrafı sarılır. çabucak sonrasında da üzerine toprak örtülür. Bundan daha sonra ateşleme kademesi vardır. 1-2 saat yanar. Büsbütün tutuştuğunu anladığımız vakit üstünden kapatırız.
Altından yavaşça bir delik açılır. Yavaş yavaş yanar, ortasındaki odunun ölçüsüne nazaran gün kıymetlidir. 1 ton koyarsan 3-5 günde yanar. 10 ton koyarsan 15 günde yanar. Odunu kesip getirmesi, ocağı ateşlemesi, kapatması burada tozun ortasında sıkıntı oluyor. Kömür ocağında çalışanların madende çalışanlardan farkı yok.
Babadan oğula gidiyor. Çok âlâ bir para değil ancak peşin para olduğu için beşerler buna yöneldi.”
”EVLADIN ÜZERE YANINDA BAKIYORSUN”
Üreticilerden Eser Kayhan da 33 yaşında olduğunu, babasından öğrendiği mesleği 20 yıldır sürdürdüğünü anlattı.
Ateş yaktıkları alanda konteynerde kaldıklarına değinen Kayhan, “Gece gündüz ocaklar deliniyor. Zahmeti epeyce. Karşıdan bakan biri için kolay ancak değil. 10 gün bekliyoruz. Sırasıyla odunu diziyorsun, örtüyorsun. 12 gün yanında yatıyorsun. Evladın üzere yanında bakıyorsun ki sana para kazandırsın.” tabirini kullandı.
Günde 14-15 saat çalıştıklarına değinen Kayhan, “Yorucu bir iş. sıradan uğraşıyoruz. Bunu tozun ortasından çıkarması, doldurması daha sıkıntı oluyor. Bir de soğumasını bekliyoruz.” dedi.
Sabah erken saatlerde işe başlayan Hasandere köylüleri, Orman İşletme Müdürlüğünce kısma ayrılan meşe ağaçlarını motorlu testerelerle kesiyor.
GÜNLERCE ATEŞİN BAŞINDA NÖBET TUTUYORLAR
Sistemli biçimde yığarak küçük bir zirve haline getirdikleri odunların üzeri ile etrafını meşe yaprağı ve toprakla kapatan Hasandereliler, günlerce yavaş yavaş yanan ateşin başında nöbet tutuyor.
AYDA ORTALAMA 10 TON MANGAL KÖMÜRÜ ÜRETİLİYOR
Alevlerin sıcaklığı ve etrafı karartan dumanın ortasında günde 15 saate yakın ter döken köylülerin ellerinden, yüzlerinden is eksik olmuyor.
Köylüler, ayda ortalama 10 ton ürettikleri mangal kömürünü etraf vilayetlere pazarlıyor.
MEŞE KÖMÜRÜ ÜRETİMİ ÇOK ESKİYE DAYANIYOR
Muhtar Erkut Akmanlar, 35 haneli olan köyün 1800’lü yılların ikinci yarısında bölgeye yerleşen ataları tarafınca kurulduğunu söylemiş oldu.
Hasandere’de meşe kömürü üretiminin epeyce eskiye dayandığını lakin vakit içinde terk edildiğini belirten Akmanlar, “Kömürün et mangal, restoran üzere yerlerde muhtaçlık duyulması ve maddi karşılığının oluşmasıyla köylülerimizle oturduk konuştuk, ‘Kömür ruhsatı alalım, köyde kömür yapılsın’ diye karar verdik. 20-25 seneyi buldu.” diye konuştu.
Akmanlar, üretimin fazlaca sıkıntı ve birfazlaca etap gerektiren bir iş olduğunu vurguladı.
MADENDE ÇALIŞANLARDAN BİR FARKI YOK
Ayıklama, kömür için seyreltme hedefiyle ormandan kesilen odunları kullandıklarını lisana getiren Akmanlar, şu ayrıntıları paylaştı:
“Odunlar dizilir, saman ve ot geçmesin diye ıslatılıp etrafı sarılır. çabucak sonrasında da üzerine toprak örtülür. Bundan daha sonra ateşleme kademesi vardır. 1-2 saat yanar. Büsbütün tutuştuğunu anladığımız vakit üstünden kapatırız.
Altından yavaşça bir delik açılır. Yavaş yavaş yanar, ortasındaki odunun ölçüsüne nazaran gün kıymetlidir. 1 ton koyarsan 3-5 günde yanar. 10 ton koyarsan 15 günde yanar. Odunu kesip getirmesi, ocağı ateşlemesi, kapatması burada tozun ortasında sıkıntı oluyor. Kömür ocağında çalışanların madende çalışanlardan farkı yok.
Babadan oğula gidiyor. Çok âlâ bir para değil ancak peşin para olduğu için beşerler buna yöneldi.”
”EVLADIN ÜZERE YANINDA BAKIYORSUN”
Üreticilerden Eser Kayhan da 33 yaşında olduğunu, babasından öğrendiği mesleği 20 yıldır sürdürdüğünü anlattı.
Ateş yaktıkları alanda konteynerde kaldıklarına değinen Kayhan, “Gece gündüz ocaklar deliniyor. Zahmeti epeyce. Karşıdan bakan biri için kolay ancak değil. 10 gün bekliyoruz. Sırasıyla odunu diziyorsun, örtüyorsun. 12 gün yanında yatıyorsun. Evladın üzere yanında bakıyorsun ki sana para kazandırsın.” tabirini kullandı.
Günde 14-15 saat çalıştıklarına değinen Kayhan, “Yorucu bir iş. sıradan uğraşıyoruz. Bunu tozun ortasından çıkarması, doldurması daha sıkıntı oluyor. Bir de soğumasını bekliyoruz.” dedi.