Barcali
Active member
- Katılım
- 14 Şub 2021
- Mesajlar
- 1,145
- Puanları
- 38
Dünya’nın 7’inci kitlesel yok oluşu yaşıyor olabilir Günümüzde kitlesel bir yok oluşun ortasında olan Dünya, her yıl binlerce canlı çeşidi kaybediyor. Bilim insanları ise yeni araştırmalarında, çevresel değişimlerin tarihte bunun üzere birinci olaya sebep olduğunu ve kelam konusu olayın zannedilenden milyonlarca yıl evvel gerçekleştiğini ileri sürüyor.
Çoğu dinozorun 66 milyon evvel, Kretase devrinin sonunda ortadan kaybolduğu biliniyor. Bunun öncesinde ise Dünya’daki canlıların büyük çoğunluğu, yaklaşık 252 milyon yıl evvel Permiyan ve Triyasik devirleri içinde yok olmuştu.
YÜZDE 80’İ ÇEVRESEL DEĞİŞİMLERDEN ÖTÜRÜ KAYBOLDU
Populer Science Türkçe’nin haberine bakılırsa Riverside – California Üniversitesi (UCR) ve Virginia Politeknik Enstitüsünde çalışan araştırmacıların uğraşları yardımıyla, 550 milyon yıl evvel Ediyakaran devirde de benzeri bir yok oluşun yaşandığı artık biliniyor. Yeni keşif, Proceedings of the National Academy of Sciences bülteninde yayımlanan bir makaleyle belgelendi.
Olayın gerçek bir “kitlesel yok oluşu” temsil edip etmediği aşikâr değilse de, kaybolan canlıların yüzdelik ölçüsü ortasında bulunduğumuz olayın da dahil olduğu başka olaylarla benzerlik gösteriyor.
Araştırmacılar, gezegendeki birinci kompleks, fazlaca hücreli ömür biçimleri olan Ediyakaran canlılarının yaklaşık yüzde 80’inin kaybolmasından çevresel değişimlerin sorumlu olduğunu düşünüyor.
UCR’de çalışan ve makalenin eş müellifi olan taşılbilimci Çenyi Tu, “Jeolojik kayıtlar, dünya okyanuslarının bu biçimdelar fazlaca fazla oksijet kaybettiğini gösteriyor” diyor. “Hayatta kalan az ölçüdeki tıbbın ise düşük oksijen ortamlarına ahenk sağlayan bedenleri varmış.”
Bu en eski yok oluş hadisesinin belgelenmesi, daha sonraki olayların bilakis daha sıkıntı. niçini ise kaybolan canlıların yumuşak gövdeli olması ve fosil kalıntılarında yeterli koruma olmamaları.
UCR’de çalışan taşılbilimci ve makale eş muharriri Rachel Surprenant, “bu biçimde bir olaydan şüpheleniyorduk ancak kanıtlamak için kanıtlardan oluşan devasa bir veritabanını bir ortaya getirmemiz gerekiyordu” diyor. Araştırma kadrosu, neredeyse bilinen her Ediyakaran hayvanının ortasında yaşadığı çevreyi, beden boyututu, beslenme formunu, hareket kabiliyetini ve davranışlarını belgelemiş.
Araştırmacılar bu projeyle birlikte, Ediyakaran devrin sonunda hayvan hayatında meydana gelen bu büyük kaybın yok oluştan öteki bir sebepten kaynaklandığı savını çürütmeyi amaçlamış. Kimileri daha evvel olayın gerçek dataların toplanmasıyla yahut yırtıcıların gelişi üzere hayvan davranışındaki bir değişimle açıklanabileceğini düşünmüş.
“Hayvanların vakte bakılırsa mekansal dağılımını gorebiliyoruz, ötürüsıyla salt diğer bir yere gitmediklerini yahut avlanmadıklarını biliyoruz; yok olmuşlar” diyor Çenyi. “bol bolki canlıda gerçek bir azalma olduğunu gösterdik.”
Çoğu dinozorun 66 milyon evvel, Kretase devrinin sonunda ortadan kaybolduğu biliniyor. Bunun öncesinde ise Dünya’daki canlıların büyük çoğunluğu, yaklaşık 252 milyon yıl evvel Permiyan ve Triyasik devirleri içinde yok olmuştu.
YÜZDE 80’İ ÇEVRESEL DEĞİŞİMLERDEN ÖTÜRÜ KAYBOLDU
Populer Science Türkçe’nin haberine bakılırsa Riverside – California Üniversitesi (UCR) ve Virginia Politeknik Enstitüsünde çalışan araştırmacıların uğraşları yardımıyla, 550 milyon yıl evvel Ediyakaran devirde de benzeri bir yok oluşun yaşandığı artık biliniyor. Yeni keşif, Proceedings of the National Academy of Sciences bülteninde yayımlanan bir makaleyle belgelendi.
Olayın gerçek bir “kitlesel yok oluşu” temsil edip etmediği aşikâr değilse de, kaybolan canlıların yüzdelik ölçüsü ortasında bulunduğumuz olayın da dahil olduğu başka olaylarla benzerlik gösteriyor.
Araştırmacılar, gezegendeki birinci kompleks, fazlaca hücreli ömür biçimleri olan Ediyakaran canlılarının yaklaşık yüzde 80’inin kaybolmasından çevresel değişimlerin sorumlu olduğunu düşünüyor.
UCR’de çalışan ve makalenin eş müellifi olan taşılbilimci Çenyi Tu, “Jeolojik kayıtlar, dünya okyanuslarının bu biçimdelar fazlaca fazla oksijet kaybettiğini gösteriyor” diyor. “Hayatta kalan az ölçüdeki tıbbın ise düşük oksijen ortamlarına ahenk sağlayan bedenleri varmış.”
Bu en eski yok oluş hadisesinin belgelenmesi, daha sonraki olayların bilakis daha sıkıntı. niçini ise kaybolan canlıların yumuşak gövdeli olması ve fosil kalıntılarında yeterli koruma olmamaları.
UCR’de çalışan taşılbilimci ve makale eş muharriri Rachel Surprenant, “bu biçimde bir olaydan şüpheleniyorduk ancak kanıtlamak için kanıtlardan oluşan devasa bir veritabanını bir ortaya getirmemiz gerekiyordu” diyor. Araştırma kadrosu, neredeyse bilinen her Ediyakaran hayvanının ortasında yaşadığı çevreyi, beden boyututu, beslenme formunu, hareket kabiliyetini ve davranışlarını belgelemiş.
Araştırmacılar bu projeyle birlikte, Ediyakaran devrin sonunda hayvan hayatında meydana gelen bu büyük kaybın yok oluştan öteki bir sebepten kaynaklandığı savını çürütmeyi amaçlamış. Kimileri daha evvel olayın gerçek dataların toplanmasıyla yahut yırtıcıların gelişi üzere hayvan davranışındaki bir değişimle açıklanabileceğini düşünmüş.
“Hayvanların vakte bakılırsa mekansal dağılımını gorebiliyoruz, ötürüsıyla salt diğer bir yere gitmediklerini yahut avlanmadıklarını biliyoruz; yok olmuşlar” diyor Çenyi. “bol bolki canlıda gerçek bir azalma olduğunu gösterdik.”