Görüntüler AKP’yi sarstı mı?

[admin]

Görüntüler AKP’yi sarstı mı?
TKP Genel Sekreteri Kemal Okuyan, Sedat Peker’in görüntülerin akabinde Erdoğan’ın izleyeceği stratejiye ait gazeteci Şule Aydın’ın sorularını yanıtladı.

Okuyan’ın, “Videolar AKP’yi sarstı mı?”, “Erdoğan’ın stratejisi ne?”, “Sol oyun kurucu olabilir mi?” sorularını yanıtladığı program, soL TV’de canlı yayınlandı.

Kemal Okuyan’ın Şule Aydın’ın sorularına verdiği cevaplar şu biçimde:

Sedat Peker’le mutabakat mı sağlandı? Görüntü paylaşmamasının niçini ne?

Bu soruya kesin karşılık verilemez. Geçtiğimiz hafta iktidar cephesinden mevzuyla ilgili daha öncesine göre fazlaca yumuşak demeçler yapıldı. Bu sıkıntıyla ilgili yeni bir tırmandırıcı şey olmadı.

Bu sıkıntı bir yere bağlanacak, sonsuza kadar gidecek değil, Peker’in taksit taksit açıklamasının niçini de bu, bildiği her şeyi açıklamayacağını kendisi de diyor.

Uzadıkça problem yeni aktörlere değiyor kaçınılmaz olarak. Bu istenir mi Peker tarafınca bunu bilemeyiz ancak öte yandan tahlili zorlaştırıcı bir faktör. Milangaz’a, Demirören’e değinirken yeni şahıslardan bahsediyor.

Aktörleri genişletmesi (ben burada bir yere bağlanacak diyorum eninde sonunda diyorum) sıkıntıyı zorlaştıracak bir şey, ben bunun stratejik bir şey olduğunu düşünmüyorum. Burada ana eksende tutulan isimler var, Soylu, pelikan kümesi, Demirören Kümesi… Bunların hepsi Erdoğan zorluk çekse de gözden çıkartılabilecek elemanlar. Bunlar esasen gündemdeydi: Soylu’nun bakılırsavden alınması Peker görüntülerinden fazlaca evvel gündemdeydi, Demirören kümesinin basında küçültülmesi hayli uzun müddettir konuşuluyor.

Demirören küçültülebilir, Soylu Cumhurbaşkanlığı hayalleri kuruyorsa o hayalleri çöker, bunların hepsi Erdoğan için mümkün, Peker de oraya odaklanmış durumda. Ancak uzadıkça bu iş zorlaşıyor, eninde sonunda bir yere bağlanacak.

Lakin Erdoğan sakin bir biçimde izliyor ve görüşmede da görmezden gelin dedi, gerçekten görmezden gelmesi mümkün mü?

Görmezden gelmesi ihtimali sıfır, niye sıfır? Türkiye’de milyonlarca kişi izliyor, AKP içerisinde tartışılıyor… Taktik olarak polemikten kaçmak AKP açısından akla yatkın, ne kadar az konuşursanız o kadar denetim altında tutmak mümkün. Soylu’nun HT’deki programı Erdoğan’a yönelikti. Sahiden yokmuş üzere davranıyorlar mı? Hayır.

Haber merkezlerine gelen kaynakların fazlaca büyük bir kısmı AKP ortasından sızdırılanlar. Orayı toparlayabilir mi?

Erdoğan bunu tek başına yapamaz, sedat peker de kendi elindeki belgelerin ötesinde kartlar açıyor, örneğin “Milangaz’la ilgili belgeyi okuyorum” diyor, demek ki yeni gelmiş. Bu şu demek, sistemin içerisindeki arbedede bir rekabet var, önmüzdeki dönemki dizaynlarda kimlerin gözden çıkarılacağına ait bir etüt yapılıyor. İşte efendim “Kimseyi gözden çıkarmazlar” niçin gözden çıkartılmasın, dediğim biçimde gözden çıkartılır. Birtakım sermaye kümeleri küçültülür, kimi siyasetçiler kenara çıkartılabilir. Soylu “ben sizi de yakabilirim” diyor, ben Türkiye’de hiç bir siyasetçinin herkesi yakabileceğini düşünmüyorum. Eninde sonunda Erdoğan’ın bile bu biçimde bir yeteneği yok.

Türkiye’de “derin devlet var mıdır yok mudur” tartışılıyor. İzleyicilerimize de söyleyeyim imkanları var ise TKP’nin 2005 yılında hazırladığı bir rapor var, 16 yıl evvel TKP demiş ki “devlet çözülüyor”… Bakın devletin çözülmesi senelerca “derin devlet derin devlet” denilen bir yerde enteresan bir kavram.
Niçin bunu dedik biz? Türkiye’de dış ülkeler, işverenlerimiz, sermaye sınıfımız ve AKP el birliğiyle devletin alışılmış kalıplarını, düzeneklerini bozdu. Hatta ortadan kaldırdı 2000’lerin başında, “demokratikleşme” falan kıssa. Sermayenin egemenliği daha doğrudanlaştı, sermaye daha özgür oldu. Bu dağılmayı toparlayacak olan sermaye aklı olacak.

Bir devlet aklı falan yok, olmadığı için sermaye sınıfı kuvvetli emperyalist ülkelerin sayesinde buradan çıkmaya çalışacak.

Bir defa dallanıp budaklanmasını istemezler, sertleşme istemezler, sertleşmeyi yeğleyen muhalif ögelerin önünü keserler. Bugün Kılıçdaroğlu’nun “yapıcı” bir tutum takınması, “yapısallık istemiyoruz” kelamları, helalleşme kavramlarına bakıldığı vakit yumuşak bir geçiş iletileri çıkıyor.

Sermaye 2000’lerden beri olanların sorgulanmasını istemez. O yüzden de Erdoğan’ın bir rahatlığı var, “sonuna kadar gidemezler” diye. Türkiye’de fakat işçi sınıf sonuna kadar gidebilir, o da örgütlenirse. Ne Erdoğan, ne Sedat Peker, hiç kimse sonuna kadar gidemez. bu biçimde baktığımız vakit doğal olarak Türkiye’nin önüne bir daha bir sermaye projesi, bir daha bir yapısallık esasen çıkartacaklardır, onun hazırlıkları gözüküyor. Burada da kimi kurbanlar verilecek, asmayacaklar kimseyi, sallandırmayacaklar, dediğim üzere küçültecekler, kimilerinin önünü kapatacaklar. Soylu istediği kadar pazarlık yapsın, bu saatten daha sonra İçişleri Bakanı’nın Türkiye’de kıymetli bir siyasetçi olma mümkünlüğü yok. Ne yaparsa yapsın… O da olabildiğince az hasarla çıkmak için pazarlık yapıyor.

Muhalefet sandığa işaret ediyor, muhalefet bu yol haritasının neresinde?

Sedat Peker’in görüntülerinin çıktığı birinci vakit yaptığımız programda ben ısrarla şunu demiştim: Sedat peker’in görüntülerinin en kıymetli neticelerindan birisi bunların ülkedeki sağ seçmen ve ülkücü tabanda bir değişime niye olacak olmaları. Bu gerçekleşti, AKP epeyce tartışılıyor, lakin neredeyse hiç tartışılmayan MHP en büyük yarayı aldı.

Türkiye’de vatan millet edebiyatıyla siyaset yapma, millet edebiyatını kullanma önemli bir şeyle karşılaştı. Toplum görüntüyü izlerken “bize milliyetçilik ismine neler yaptırmışlar” diyor.

Akşener açısında bu tercih edilecek bir sonuç, birtakım gazeteler “demokratik sağ” yaratılmalı diye yazıyor, sol aslına bakarsanız yok. Burada figürler muhakkak, Babacan var, Akşener var, Kılıçdaroğlu da onların moderatörü olarak var.

her insanın birleştiği bir şey var: 2022’de seçim. Buraya giderken aslında Türkiye’de sorunların çözülmüş olması beklenir, seçime kalmaz, seçime kalırsa Türkiye’yi büyük bir kaos bekler. ötürüsıyla seçim öncesinde dengelerin yer değiştirmesi gerekiyor, örneğin Erdoğan’ın geleceğinin seçim öncesinde kararlaştırılması gerekiyor. Seçim çözemez bu ülkede hiçbir şeyi.

Erdoğan’sız AKP bir hiç, bugünkü iktidar cephesinin direnişi büyük ölçüde Erdoğan’ın işi.

İbrahim Kalın’la Hulusi Akar hiç yıpranmadı bu süreçte, bunlar milletlerarası alanda daha öne çıkan figürler, ABD’yle alakaların düzeltilmesinde onlar mimar, güya Erdoğan değil, hatta Erdoğan yıkıcı öge, yapan ögeler bunlar. Bunların sonuçlarını nazaranceğiz. AKP’nin iç yapısında da muhtemelen bir şey olacak.

Erdoğan’ın geleceği belirlenecek bu süreçte ve bu sistem açısından (halk açısında demiyorum, şu anda sermaye açısından konuşuyoruz) Türkiye’nin geleceği seçimlerdilk evvel belirlenecek, o denli seçimlere gidilecek, seçimlere bırakılmaz hiçbir şey.

AKP 2002’deki seçimleri öncesinde kazanmıştı. her insanın “kader seçimi olacak” dediği şeyde de her şey evvel belirlenecek, o denli seçime gidilecek. Başka ihtimal kaotik bir müddetç. Sermaye aklı yumuşak bir geçiş için çabalıyor, derin devlet yok şu an sığ devlet var.

Yalnızca TKP üzerinden değil, meclis muhalefeti haricinde tüm sol muhalefeti katarak soruyorum, Peker’in iletisinin altına “aşı aksiliği epeyce aşıyla ilgili twit atın beşerler farkına varsın” diye yazanlar varken Peker çıktı dedi ki “arkadaşlar muhalefete lütfen kızmayın, biz değiştireceğiz ve hırsızlıkların olmadığı bir sistem kuracağız”… Yani sol sosyalizmi Peker’e mi kaptırdı?

Yok tabi ki buradaki problem şu, sorular soruluyor artık, bunların bir kısmını Peker sordu. Soru soran toplum sorgulayan bir toplum olur. TKP açısından kıymetli olan şu, bu soruları belirli bir eksene çekmek. Daha evvel “Azeri iş adamının marinasına çöktüler”i tartışmıştık. Biz de şunu sormuştuk, Azeri iş adamının zenginliği nereden geldi, Azerbaycan halkından çaldı, o zenginlik nereden geliyor onu sormadan marinadaki işi soramazsın.

Demirören gurubunun OYAK’da ziyanı değerine süreç yaptığına dair bir tartışma var. Burada biz diyeceğiz ki “OYAK niçin var?”. OYAK ne Ordu Yardımlaşma Kurumu, Türkiye’nin en büyük holdingi. Niçin askerlere bir holding kuruldu? Münasebet ne? Silahlı kuvvetler işçisinin ömür standartlarını yükseltme. Büyük palavra, yükseltmediler, zira silahlı kuvvetlerin ezilenleri kimdir? Assubaylardır. Onlar daima şikayetçiydi, biz yararlanamadık diye. halbuki OYAK’ın emeli neydi? Silahlı kuvvetleri sermaye haline getirmek. Artık devlet biz marksistler açısından nedir? Hâkim sınıfın baskı aygıtıdır. Burada yeni bir atak yaptılar, silahlı kuvvetleri sermayeye yakınlaştırmak için sermaye haline getirdiler. Bunun sorgulanması lazım, bütün bu tartışmalarda halk yok, sermayenin sermayeyle tartışması kelam konusu, o ona ihalede haksızlık yapmış, o Sedat Peker’e komite vermiş, o onu ihale dışı bırakmış… Halk yok bunun sorulması lazım.

Ne sav ederler, işveren var, emekçi var, bunlar piyasa koşullarına bakılırsa pazarlık ederler, personel ücretleerini düzenlerler. OYAK’ın en tanınan şirketi ne? Renault, dünyanın en büyük otomotiv şirketlerinin Türkiye’deki bacağı. E OYAK çalışanı sayısız örnek var. Daima tehdit edildi OYAK personeli greve çıktığında. Ya işverenin silahlı kuvvetler bağı var. Silahlı kuvvetleri inhisarında tutan şirket nasıl olur? Bunu sormak gerekiyor.

Bizim yapacağımız sorun bu, bu soruların sorulmaya başlanması. Türkiye solunun şimdiye kadarkinin epeyce ötesinde bir yüke kavuşması gerek. Bizim saklımız gizlimiz yok, biz rastgele bir sorunun sorulmasından korkmayız, sen rastgele soruyu sorabilirsin.

aslına bakarsan soru sormak genelde iktidara geldikten daha sonra yasak hale gelir, artık sormakta sakınca yok.

İktidara geldiğinde işçi sınıflar, Türkiye’de kimi soruların sorulma gereksinimi ortadan kalkacak. Yani bütün bu konuşulanlar aslında gırtlağına kadar kire bulaşmış bir tolumsal sistemin patlayan şeyleri. Ortada bir kanalizasyon var, sızıntı yapan borularını tartışıyoruz. Bu sistem pak olamaz, mümkün değil. Her keresinde konuşulanların ötesini tartışmamız gerekiyor. E bize de “her şeyi öteye bağlıyorsunuz” diyorlar, e bağlamak zorundayız, niçin OYAK var, versinler bunun cevabını.

O kanalizasyonu değiştirecek şeyin yalnızca seçim olacağı tartışma var, sol burada ne yapacak? İYİP genel lideri HDP’ye sesleniyor, “ayrı aday çıkartın” diye, birinci cinste ona dayanak vereceklerini biliyorlar. bu biçimde bütün programlarda onlar tartışılıyor, sol tartışıyor mu? Cumhurbaşkanlığı adayında bir ortaklaşma var mı ya da çıkartacak mısınız?

Şunu söyleyeyim kıymetli bir mevzuda seçimler belirleyici değil, ancak tabi son kelamını söylemek zorunda sol, burada da kendi alternatifini koymalı. Cumhurbaşkanlığı seçiminde sol kendi adayını çıkartmalı, ve tabi ki çıkartacaktır. Bu birleşik bir aday olabilir, olmuyorsa TKP kendi adayını çıkartır. Bu Erdoğan’ın gitmesi derdini önemsizleştirmez, biz bu iktidarın gidişini zorlaştıracak bir parti değiliz, bu biçimde bir niyetimiz yok tabi ki. Kendi alternatifimizi ortaya koymak üzere bir yükümlülüğümüz var.

Bütün izleyicilerimiz de hatırlar, dünyada son iki yılda kaç seçimin meşruiyeti sorgulandı, giderek seçimlerin de sorgulandığı bir periyoda giriyoruz. Birtakım ülkelerde daima seçim oluyor, örneğin İsrail, tekrar beceremediler. Ya da kimi ülkelerin seçim sonuçlarını birtakım ülkeler tanımıyor, ya da diyorlar ki büyük bir usulsüzlük yapıldı.

Birtakım ülkelerde sandıktan daha büyük bir güç var, memleketler arası tekellere ilişkin medya. ötürüsıyla sandığın gücü çok düşük. Bizim açımızdan, yalnızca Türkiye’de değil, dünyadaki ezilenler açısından, tek bir silah var her durumda örgütlü davranış. Bu toplum örgütsüz. Biz ısrarla tıpkı şeyi söylüyoruz, seçimde de, salgında da, sokakta da, sarsıntıda de, baskıya karşı da örgütlü davranma refleksini geliştirmeliyiz. Sol bunun haricinde var olamaz. Solun medyatik hareketlerle, altı boş çıkışlarla, seçim pazarlıklarıyla bu ülkede bir güç olacağı argümanı kesin bir saçmalıktır. Hem teorik bir saçmalıktır, biz marksistiz, tarihe bakarız ve buradan dersler çıkartırız, birebir vakitte bugüne dair gözlemsel bir saçmalıktır. Sol örgütsüz bir formda kimi şeylerle “dans ederek” güç kazanamaz.

Bizim yapmamız gereken şey örgütlü ve dengeli davranış. Nabza göre şerbet vermemek solun en büyük prensibidir. Tabi yeniye karşılık vermek zorundayız ancak tıpkı istikamete işaret etmek zorundayız. TKP bıraksın emek sermaye çelişkisini, Sedat Peker neyi gündeme getirirse onu tartışsın, bunu yapamayız. ötürüsıyla yeni sorular sormak zorundayız.

Bize niçin ısrarla ters sorular soruyorsunuz diye soranlara şunu diyorum, öbür türlü TKP’ye muhtaçlık yok, siz meyyit bir TKP istiyorsunuz. Madem biz marjinaliz, madem seçimlerde az oy alıyoruz, bu biçimde bize gereksinim yok, bildiğiniz üzere devam edin, lakin bırakın TKP kendi bildiği doğrusunu hayata geçirsin. Bunu yapmazsak TKP’ye gerek yok. Ha istiyorlar ki TKP de bütün bu bulamacın bir kesimi olsun, gündelik siyaset yapsın, ilkesizleşsin, bulanıklaşsın. Biz TKP’yi bunun için kurmadık.

Afyon’da güneyde 1 oy çıktı TKP’ye, niye aday çıkardınız?

Daha evvel hiç oy çıkmayan bir yerdi. 0 oy alacağını bilsek dahi, (bizim adayımız dışarıdandı ötürüsıyla kendisi oy kullanmadı) aday çıkarırdık, niçin bu biçimde bir sorumluluğumuz var, TKP rastgele bir parti değil, bu tertibi karşısına almış bir parti. Herkese, şu anda TKP’ye epey uzak olanlar, ya da bilinçsiz bir biçimde düşmanca davranan herkes bilmeli ki bu biçimde bir parti var. Biz sonuçtan korkup seçime girmekten niçin kaçalım?

Sandık meşruiyetini tartışırken, bu kerede ortasında kalarak buna meşruiyet kazandırılmış olunmuyor mu?

Seçimlerin meşruiyet yitimi tarihte belirli devirlerde olabilir, ancak bunun için halkın seçimlerden umudu kesmesi gerekir. Şu an o denli bir durum yok, üstelik “oy” yalnızca oy değil. Bir söz platformu, biz buradayız diyorsunuz, TKP’nin tahminen de sola en uzak yerlere kendisini gösterme platformu. Dar manasıyla TKP değil, öbür bir nizam seçimi. Artık arasınlar dursunlar TKP’ye kim oy verdi burada diye, o denli konuşmalar oldu. Birtakım sağcılar dalga geçmişler 1 oy aldılar, bizim için hiçbir değeri yok. Seçimlerdeki oyun tabi değeri var, insanları oy vermeye çağrıyoruz, lakin “az oy alırsak” diye bir kaygımız yok.

Bize söyleyenlere diğer kuvvetli taraflarımızı gösteririz. TKP Türkiye’yi ve dünyayı kıymetlendirme gücünü ortaya çıkartır, örgütlü davranışını ortaya çıkartır.

O seçimde tartışılacak diğer bir şey var. Belik de önümüzdeki günlerin fotoğrafı o. Jandarma seçimlerde sandık başlarında durdu, zannediyorum Gelecek Partisi’ydi yarışan jandarmayla tartışırken “AKP’nin kolluk gücü haline geldiniz” demişti. Zannediyorum tekrar 2000 seçmenin olduğu yerde Bakan gidiyor oraya, Süleyman Soylu konvoyla miting yapıyor ve bu biçimde bir krizle sandıktan AKP’nin çıktığı bir yer.

Artık Türkiye’de seçim sistemi aslına bakarsanız eşitlikçi değildi, fazlaca açık ihlaller var, son seçimlere bakıldığında daima açık, hatta açık olarak gerçekleştirilmiş ihlaller var güç gösterisi var. Canlı bir muhalefet masayı devirir. Yasal değildir dersiniz. Biz sistem muhalefeti ismine konuşacak değiliz, lakin öte yandan da o kadar şey yapıyorlar, bu biçimde da kelam hakkımız doğuyor. Biz hükümetin alternatifiyiz diyorlar, nasıl alternatifiniz? Bunlar ihlaller olduğu anda diyeceksiniz ki “bu oyun bu biçimde oynanmaz, oyunun kurallarını bozuyorsunuz siz, biz yokuz”. E lakin biz yokuz diyemiyorlar, zira bir meşruiyet krizini muhalefet istemiyor. Usulsüzlükler var, birinci sefer mi yapılıyor, açık sayım yapıldı, oylar çöpe atıldı, oy pusulaları bulundu, hepimiz şahit olduk, polisler üç defa beş defa oy kullandı, bunlardan daha sonra ne oldu? Hiç… Burada tek bir yaptırım var diyeceksiniz ki bu seçimler legal değil. Bunu diyemiyorlar, bu da iktidarın önüne büyük bir hareket alanı açıyor.

Bunun karşısında yaptırımı olmayan bir muhalefet var, sermaye sınıfımızın bir yumuşak geçiş emeli var, bunun aktörü olmak isteyen bir muhalefet var. Biz bu biçimde yapmayız, TKP kâfi bir örgütlülüğe ulaştığında bunu yapmaz. Zira “yapıcı muhalefet” denilen şey bu ülkeyi yıkıyor. sonuçları halkımız için hayli yıkıcı.

Bugün hiçbir şeyin bir bedeli yok, istedikleri üzere at oynatan bir siyasi iktidar var, Türkiye’de halkın örgütlü olduğu bir tabloda işler değişecektir.

Erdoğan o atı Biden’la oturduğu masada oynatabilecek mi?

Bence o görüşme bitti, demin seçimler hakkında söylemiş olduklerim büyük ölçüde Erdoğan’la Biden münasebetlerinde de geçerli, büyük ölçüde belirlenmiştir. Yarınki toplantıda bir sorun çözülemez. Tahminen oradaki fotoğraf sembolik kıymetler taşıyacak.

Çözülemeyecek bahislerin hangileri olduğu muhakkak oldu, hangi hususların nasıl çözüleceği ayrıştırıldı. Baştan beri söylüyoruz, Biden ve Erdoğan, Türkiye-ABD ilgilerinde bundan 6 ay öncesine nazaran daha sıkı bir bağlantı olacak. Bunun önünde bir mahzur olduğunu düşünmüyorum, en çok konuşulan şey S-400 sorunu, buna kalırsa iş çözülür, asıl sorunlar daha stratejik başlıklardı, orada da ben anlaştıklarını düşünüyorum, bu pürüzsüz bir münasebet manasına gelmez.

Kimi basında şu yazıyor: “Erdoğan hiçbir istediğini alamayacak” bu bir olasılıktır, ABD’nin Erdoğan’ın üzerini çizmeye karar vermesi… Lakin şu anda bu biçimde bir tablo görünmüyor. Daha epeyce sembolik kıymeti olan bir görüşme gerçekleşecek.

Tüm köşe yazılarında medyada şunlar yazıldı, Erdoğan-Biden görüşmesi uygun geçerse ekonomik durum düzelecek, hatta Soylu da Temmuz ayından daha sonra yükselişe geçeceğiz dedi, Erdoğan bu hafta küme toplantısında “açlık var, siz doyurun” dedi. Bir şey söylemek ister misin?

Buna dair fazlaca şey söylendi. Beni üzen şudur, bu lafı eden, Türkiye’de yoksulluk, açlık, işsizlik, adaletsizlik bu kadar baskın bir biçimde toğlumun üzerindeyken bu kelamı söyleyen kişinin iktidar olmaya devam etmesi bizim için travmadır. Dalga geçiyor, iktidardaki birisi “hadi siz çözün açlık sorununu” zira açlık trafik sorunu üzere değil, yaşamsal bir şeyden bahsediyoruz ve orada bu lafı eden birisi iktidarda kalmaya devam ediyor. Toplumun karşısına geçti ve bunu söylemiş oldu. Bunun hesabı sorulacak.

Bunun hesabının sorulmasında sokaklardan hayli korkuluyor, nizam siyaseti söylemiş olduğiniz partilerde meclis dışı partiler sokağa çıktığında bir kaygı hali var. TKP’nin haftaya Ankara’da mitingi var, müsaade alabildiniz mi?

Biz şu “normalleşmeye geçişle” birlikte (o da bir alem tabi) aktiflik ve hareketlerimizi arttırdık. Burada derhal engellemeyle karşılaşıyoruz, bu beklediğimiz bir şey. Geçen hafta sonu Beşiktaş’ta kalabalık bir şey gerçekleştirdik bütün engellemelere karşın. “Biz engelledik, müsaade vermiyoruz” kâfi bir şey değil bizim için. Şayet kendi kurallarına uymayacaklarsa bu kendi bilecekleri iş. Onlar uymayacaksa biz de uymayız.

Ankara’da bir miting yapacağız, miting için “izin almamız” gerekmiyor, biz müracaat yapıyoruz, bildirimde bulunuyoruz, ha yasaklayabilirler, ancak şu biçimde söyleyeyim bizim aslında “izin dokümanlarımız var” bu miting ve diğer aksiyonlar için. O müsaade evraklarımız nedir? Ayasofya Mitingi’dir, AKP’nin Kongreleri’dir, AKP’lilerin yaptıkları irili ufaklı mitinglerdir, bunlar bizim “izin belgelerimiz”. Ben herkesi Ankara’da saat 4’te gelecek hafta Cumartesi günü yapacağımız mitinge çağırıyorum. Karanlığı yırtıp atacağız diyoruz, bütün problemlerde, sorun yalnızca bu son birkaç gündür olanlar değil. Türkiye’de son görüntülere sığamayacak başlıklar da var. Bütün cürümlerin üstüne gideceğiz. Bütün kaygımız şu, örgütlü hareket edebilme yeteneğini arttırmak, Türkiye’de halk bir arada hareket edebilme yeteneğini geliştirdiği anda bu biçimde düzlüğe çıkarız, karanlığı yırtıp atarız.

Birebir gün bizim öbür kentlerde de etkinliğimiz olacak lakin bütün Ankaralıları Anıttepe’de saat 4’deki mitinge bekliyoruz.

Yanımızda Yunanistan’da 8 saatlik işgününü çöpe atmak isteyen iktidara karşı personel sınıfı masaya yumruğunu vuruyor. Orada iktidarın işi güç, bizde de birebiri olması gerekiyor. Hem yarın tıpkı vakitte bugün için.

Dün “engelleyebildiğimiz” virüsü bugün “engelleyemediğimiz” için bugün herkes konutta.

Ya bu nitekim akıl dışı, bu büsbütün siyasi iktidarın toplumsal hayatı kısıtlamak, insanların yana yana gelmesini önlemek için attığı adımlar. Bunun için fantastik tahliller üretiyorlar fakat bu toplum bu kaba sığmıyor. Biz daima şunu söylüyorduk, Türkiye asla AKP’nin diktiği elbisede rahat edemez.

Dün İstanbul’daki tablo şuydu: Bu toplum bu yasakları kimi vakit sıhhati da riske atarak “ben bunu tanımıyorum” diyor. ötürüsıyla bu yasaklar sıhhati da riske atmaya başladı, zira insanların burasına geldi. Mantıklı tedbirleri de etkisizleştiren aptalca yasakçılık var. Fakat bu iktidarda akılcı fikir olamaz.

Kaynak: (BHA) – Beyaz Haber Ajansı