AB'deki üye devletler ve parlamento başlangıçta yeni hava koruma hedefleri üzerinde anlaşmaya vardı. Bir kez daha DSÖ tavsiyelerini yerine getiremiyorlar.
AB üye ülkeleri ve Avrupa Parlamentosu, yeni bir AB hava kalitesi direktifi üzerinde geçici olarak anlaşmaya vardı. Bu, şu anda AB Konseyi Başkanlığını yürüten Belçika'nın temsilcileri tarafından açıklandı. Eylül ayında AB Parlamentosu mevcut direktifin sıkılaştırılması lehinde konuştu.
Bundan önce, müzakerelerin dayandığı Dünya Sağlık Örgütü'nün (WHO) tavsiyesi geldi. Bu, 2030'dan itibaren hava kalitesine ilişkin daha katı kuralların uygulanmasını öneriyor. AB, 2050 yılına kadar kirleticilerin net sıfıra ulaşmasını istiyor.
Avrupa'da her yıl 300.000 kişinin duman, yani kirli hava nedeniyle öldüğü söyleniyor. Yeni düzenlemelerin 2030 yılına kadar AB genelinde geçerli olması gerekiyor; o zamana kadar üye devletlerin bunlar için çerçeve koşullarını oluşturması gerekiyor. Yönergeler Ekim 2022'den bu yana müzakere ediliyor.
Yeni değerler yine DSÖ tavsiyesinin altında
Kılavuzlar öncelikle hava kirleticilere ilişkin sınır değerleri düzenlemektedir. 2022 kılavuzları zaten 2008 orijinal kılavuzlarından birçok kez daha düşük değerleri şart koşuyordu. Ancak bazı durumlarda bu değerler hâlâ WHO (2021) tarafından tavsiye edilenin iki katı kadar yüksekti. Yeni anlaşmada ince toza (PM 2,5) ilişkin yıllık sınır değerler 25 µg/m³'ten 10 µg/m³'e düşürüldü – WHO burada 5 µg/m³'ü tavsiye ediyor. µg/m³ cinsinden bilgiler kirleticileri metreküp başına mikrogram cinsinden gösterir.
Nitrojen dioksit değerlerinde de benzer bir tablo ortaya çıkıyor. Burada yıllık sınır değerinin 40 µg/m³'ten 20 µg/m³'e düşürülmesi kararlaştırıldı – WHO 10 µg/m³'ü tavsiye ediyor. Daha sıkı sınırların yanı sıra şehirlerde daha fazla kontrol olması gerekiyor: Müzakerelerin raportörü Javi Lopez, “Bugünkü anlaşma, tüm Avrupalılar için daha temiz ve daha sağlıklı bir gelecek sağlamak amacıyla devam eden çabalarımız açısından önemli bir adımdır” dedi.
Anlaşma henüz yasal olarak bağlayıcı değil. Daha sonra AB Konseyi ve Parlamentosu tarafından onaylanması gerekiyor. Sadece her iki komitenin müzakerecileri müzakere etti. Ancak çoğu durumda bu bir formalitedir.