Neredeyse hiç yağmur yağmayan dört yılın ardından Kenya’da toz hüküm sürüyor. Bir Maasai, günlük hayatın nasıl bir hayatta kalma mücadelesine dönüştüğünü ve Almanya’nın nasıl yardımcı olabileceğini anlatıyor.
Bir zamanlar iyi beslenmiş sığırların çimenlerde gezindiği yerde şimdi iskeletler yerde yatıyor. Kenya’da art arda dördüncü yağmur mevsimi başarısız oldu. Ülkenin güneyindeki Kajiado’daki sığır pazarında pek çok hayvan o kadar zayıf ki güçlükle yürüyebiliyor: Kasım ayına ait fotoğraflar, Maasai çobanlarının neredeyse açlıktan ölmek üzere olan ineklerini çaresizce ayağa kaldırmaya çalıştıklarını gösteriyor.
Anita Soina (22) bunu kabul etmek istemiyor. Kajiado İlçesinden geliyor ve hayvancılıktan yarı göçebe olarak yaşayan Masai etnik grubuna ait. Nairobi’deki hükümetin, yıkıcı su kıtlığına rağmen iklimin korunmasına yeterince ilgi göstermemesinden bıkmış olan Soina, yazın göreve aday oldu.
Göm
“Yönetime yardım edebilecekken neden gençler gösterilerde afişlerle ‘lütfen, lütfen’ desin?” o soruyor. Soina bir aktivist, kendi iklim STK’sını ve vakfını kurmuş, bir kitap yazmış ve kuraklığın tetikleyicileri ve çıkış yolları hakkında ulusal ve uluslararası platformlarda konuşmalar yapmıştır. Artık Kenya’da o kadar iyi tanınıyor ki, magazin gazeteleri onun özel hayatı hakkında spekülasyon yapıyor.
Şu ana kadar parlamentoda bir koltuk için yeterli olmadı, ancak Soina bir sonraki seçimde yeniden aday olmak istiyor. Genç Maasai, t-online ile yaptığı bir röportajda iklim adaleti mücadelesini neden Kenya sınırlarının ötesine genişlettiğini ve özellikle Almanya’nın neden daha fazlasını yapması gerektiğini açıklıyor.
Geleneksel Maasai takıları ve kıyafetleriyle Anita Soina: Pek çok insanın iklim krizinden ancak kendileri etkilenirse bir şeyler yapacağına inanıyor. (Kaynak: Anita Soina/ özel)
t-online: Almanya’da neredeyse hiç yağmur yağmayan dört yıl hayal bile edilemez, ama Afrika Boynuzu’nda gerçek. Bu aşırı kuraklık insanların günlük hayatlarına ne yapıyor?
Anita Soina: 40 yılı aşkın bir süredir görülen en kötü kuraklık. Artık tek geçim kaynağımız olan hayvanlarımızı besleyemez hale geldik. Eskiden yetişkin bir inek 300 dolar ederdi piyasada, şimdi neredeyse aç bırakılan hayvanları 5 dolara satmak zorunda kalıyoruz. Aileler bundan beslenemezler ve hayatta kalabilmek için son çareye başvurmak zorunda kalırlar.
Genç kızlarımız artık çok erken evlendiriliyor. Anne babalar, kendilerinin ve diğer çocuklarının açlıktan ölmemesi için çeyizlere ihtiyaç duyarlar. Pek çok zengin ülkede henüz anlaşılmayan bir şeye inanıyorum: kuraklık aynı zamanda büyük sosyal sorunlar da yaratıyor.
Masailer için su eksikliğinin gözden kaçan başka hangi sonuçları olabilir?
Kadınlar ve kız çocukları su getirmek için çok daha uzun mesafeler yürümek zorunda kalıyor. Bu, yol boyunca hayvanlar tarafından tecavüze uğrama veya saldırıya uğrama riskini büyük ölçüde artırdı. İnsanların temiz suya ulaşması için mücadele ederdik. Şimdi sadece su almak meselesi.
Kajiado sığır pazarında bir deri bir kemik kalmış inek: Yarı ölü hayvanlar, sığır çobanlarını ve ailelerini beslemek için zar zor yeterli parayı kazanıyor. (Kaynak: IMAGO/Boniface Muthoni)
Kenya’nın yeni Devlet Başkanı William Samoei Ruto, geçtiğimiz günlerde bu olağanüstü duruma rağmen daha yoksul ülkelerle dayanışma eksikliği olduğunu söyledi. Bunu nasıl görüyorsunuz?
Şu anda iklim meseleleriyle çok ilgilenen bir Başkanımız var. Her konuşmasında bize hak ettiğimiz desteği vermek için mücadele ediyor. Kasten “kazan” diyorum çünkü tüm Afrika kıtası küresel sera gazlarının yüzde dördünden daha azını üretiyor, ancak iklim krizinin sonuçlarından en kötü etkilenenlerden biri.
Bir zamanlar iyi beslenmiş sığırların çimenlerde gezindiği yerde şimdi iskeletler yerde yatıyor. Kenya’da art arda dördüncü yağmur mevsimi başarısız oldu. Ülkenin güneyindeki Kajiado’daki sığır pazarında pek çok hayvan o kadar zayıf ki güçlükle yürüyebiliyor: Kasım ayına ait fotoğraflar, Maasai çobanlarının neredeyse açlıktan ölmek üzere olan ineklerini çaresizce ayağa kaldırmaya çalıştıklarını gösteriyor.
Anita Soina (22) bunu kabul etmek istemiyor. Kajiado İlçesinden geliyor ve hayvancılıktan yarı göçebe olarak yaşayan Masai etnik grubuna ait. Nairobi’deki hükümetin, yıkıcı su kıtlığına rağmen iklimin korunmasına yeterince ilgi göstermemesinden bıkmış olan Soina, yazın göreve aday oldu.
Göm
“Yönetime yardım edebilecekken neden gençler gösterilerde afişlerle ‘lütfen, lütfen’ desin?” o soruyor. Soina bir aktivist, kendi iklim STK’sını ve vakfını kurmuş, bir kitap yazmış ve kuraklığın tetikleyicileri ve çıkış yolları hakkında ulusal ve uluslararası platformlarda konuşmalar yapmıştır. Artık Kenya’da o kadar iyi tanınıyor ki, magazin gazeteleri onun özel hayatı hakkında spekülasyon yapıyor.
Şu ana kadar parlamentoda bir koltuk için yeterli olmadı, ancak Soina bir sonraki seçimde yeniden aday olmak istiyor. Genç Maasai, t-online ile yaptığı bir röportajda iklim adaleti mücadelesini neden Kenya sınırlarının ötesine genişlettiğini ve özellikle Almanya’nın neden daha fazlasını yapması gerektiğini açıklıyor.
Geleneksel Maasai takıları ve kıyafetleriyle Anita Soina: Pek çok insanın iklim krizinden ancak kendileri etkilenirse bir şeyler yapacağına inanıyor. (Kaynak: Anita Soina/ özel)
t-online: Almanya’da neredeyse hiç yağmur yağmayan dört yıl hayal bile edilemez, ama Afrika Boynuzu’nda gerçek. Bu aşırı kuraklık insanların günlük hayatlarına ne yapıyor?
Anita Soina: 40 yılı aşkın bir süredir görülen en kötü kuraklık. Artık tek geçim kaynağımız olan hayvanlarımızı besleyemez hale geldik. Eskiden yetişkin bir inek 300 dolar ederdi piyasada, şimdi neredeyse aç bırakılan hayvanları 5 dolara satmak zorunda kalıyoruz. Aileler bundan beslenemezler ve hayatta kalabilmek için son çareye başvurmak zorunda kalırlar.
Genç kızlarımız artık çok erken evlendiriliyor. Anne babalar, kendilerinin ve diğer çocuklarının açlıktan ölmemesi için çeyizlere ihtiyaç duyarlar. Pek çok zengin ülkede henüz anlaşılmayan bir şeye inanıyorum: kuraklık aynı zamanda büyük sosyal sorunlar da yaratıyor.
Masailer için su eksikliğinin gözden kaçan başka hangi sonuçları olabilir?
Kadınlar ve kız çocukları su getirmek için çok daha uzun mesafeler yürümek zorunda kalıyor. Bu, yol boyunca hayvanlar tarafından tecavüze uğrama veya saldırıya uğrama riskini büyük ölçüde artırdı. İnsanların temiz suya ulaşması için mücadele ederdik. Şimdi sadece su almak meselesi.
Kajiado sığır pazarında bir deri bir kemik kalmış inek: Yarı ölü hayvanlar, sığır çobanlarını ve ailelerini beslemek için zar zor yeterli parayı kazanıyor. (Kaynak: IMAGO/Boniface Muthoni)
Kenya’nın yeni Devlet Başkanı William Samoei Ruto, geçtiğimiz günlerde bu olağanüstü duruma rağmen daha yoksul ülkelerle dayanışma eksikliği olduğunu söyledi. Bunu nasıl görüyorsunuz?
Şu anda iklim meseleleriyle çok ilgilenen bir Başkanımız var. Her konuşmasında bize hak ettiğimiz desteği vermek için mücadele ediyor. Kasten “kazan” diyorum çünkü tüm Afrika kıtası küresel sera gazlarının yüzde dördünden daha azını üretiyor, ancak iklim krizinin sonuçlarından en kötü etkilenenlerden biri.