Barcali
Active member
- Katılım
- 14 Şub 2021
- Mesajlar
- 1,145
- Puanları
- 38
NASA takviyeli araştırmadan dikkat çeken keşif: Güneş’in bir vakit içinder halkaları vardı Fotoğraf: Atacama Büyük Milimetre/Milimetre-altı Dizisi tarafınca kaydedilen bu renklendirilmiş imajda, HD163296 isimli genç bir yıldızın etrafındaki halkalar yer alıyor (Andrea Isella/Rice Üniversitesi)
Gaz ve tozdan oluşan bu halkaların, Dünya’nın yahut öteki gezegenlerin bir “süper Dünya”ya dönüşmesini engellediği düşünülüyor. Dünya’nın yaklaşık iki katı boyutundaki gezegenler üstün Dünya diye sınıflandırılıyor. Bunların kütleleriyse Dünya’nın kütlesinin 10 katına kadar çıkabiliyor.
Gökbilimciler daha evvel, Samanyolu Galaksisi’ndeki Güneş gibisi yıldızların yaklaşık yüzde 30’unun yörüngesinde harika Dünyalar tespit etmişti.
Öte yandan bunların keşfi geride kimi yanıtsız sorular bırakmıştı. Örneğin, şayet üstün Dünyalar bu kadar yaygınsa, niye Güneş Sistemi’nde bir tane bile yoktu?
GÜNEŞ’İN HALKALARI
ABD’deki Rice Üniversitesi’nen astrofizikçi André Izidoro ve meslektaşları Güneş Bulutsusu isimli bir toz ve gaz bulutundan doğduğu bilinen Güneş Sistemi’nin oluşumunu bilgisayar simülasyonlarıyla bir daha canlandırdı.
Simülasyonlar, Güneş’in daha yeni oluştuğu devirde yüksek basınçlı gaz ve toz bölgeleriyle çevrelendiğini gösteriyordu. Araştırmacılara göre bu görünüm, yüksek ihtimalle etraftaki parçacıkların Güneş’in kütle çekim kuvvetine kapılarak ona yanlışsız hareket etmesiyle ve büyük ölçüde gazın salınmasıyla sonuçlanmıştı.
tıpkı vakitte Güneş’in etrafındaki gaz ve toz diskinde üç yüksek basınç bandı ortaya çıkmıştı. Gaz ve toz parçacıklarının bir ortaya toplandığı bu bantlar, Güneş’in üç halkası olduğu manasına geliyordu.
Araştırma grubundan Doç. Dr. Andrea Isella, “Basınç darbelerinin tesiri, toz parçacıklarının toplanmasıyla sonuçlanır, işte bu yüzden halkalar görüyoruz” diye konuştu.
MARS, DÜNYA’DAN 10 KAT AĞIR OLMALIYDI
Simülasyonlara göre, Güneş’e en yakın halka, sistemin iç gezegenlerini oluşturdu. Bunlar Merkür, Venüs, Dünya ve Mars’tı. Ortadaki halka, nihayetinde sistemin dış gezegenlerine dönüşürken, en dıştaki halka da Neptün’ün yörüngesinin ötesinde yer alan Kuiper Kuşağı’ndaki kuyruklu yıldızları, asteroitleri ve başka cisimleri meydana getirdi.
Evvelki araştırmalarda yapılan simülasyonlar Mars’ın Dünya’dan 10 kat ağır bir harika Dünya olması gerektiğini gösteriyordu. Fakat basınçla ilgili bu faktörlerin dahil edildiği yeni simülasyonlar, Dünya’nın yaklaşık yüzde 10’u kadar bir kütleye sahip olan Mars’ın özelliklerini gerçek varsayım etti.
Çünkü Mars, diskin düşük kütleli bir kısmında doğmuştu. Halkaların yoğunluğundaki bu değişikler ve yüksek basıncın varlığı Güneş Sistemi’nde niye bir muhteşem Dünya olmadığını açıklıyordu.
Araştırmacı André Izidoro, gezegen oluşum sürecini şöyleki özetledi:
“Toz tanecikleriyle başlayan ve milimetre boyutuna ulaşan tanelerden gezegenimsilere ve daha sonra gezegenlerin kendisine kadar uzanan, birfazlaca farklı kademeyi kapsayan gezegen oluşumunu simüle ettik.”
Kaynak: Independent Türkçe
Gaz ve tozdan oluşan bu halkaların, Dünya’nın yahut öteki gezegenlerin bir “süper Dünya”ya dönüşmesini engellediği düşünülüyor. Dünya’nın yaklaşık iki katı boyutundaki gezegenler üstün Dünya diye sınıflandırılıyor. Bunların kütleleriyse Dünya’nın kütlesinin 10 katına kadar çıkabiliyor.
Gökbilimciler daha evvel, Samanyolu Galaksisi’ndeki Güneş gibisi yıldızların yaklaşık yüzde 30’unun yörüngesinde harika Dünyalar tespit etmişti.
Öte yandan bunların keşfi geride kimi yanıtsız sorular bırakmıştı. Örneğin, şayet üstün Dünyalar bu kadar yaygınsa, niye Güneş Sistemi’nde bir tane bile yoktu?
GÜNEŞ’İN HALKALARI
ABD’deki Rice Üniversitesi’nen astrofizikçi André Izidoro ve meslektaşları Güneş Bulutsusu isimli bir toz ve gaz bulutundan doğduğu bilinen Güneş Sistemi’nin oluşumunu bilgisayar simülasyonlarıyla bir daha canlandırdı.
Simülasyonlar, Güneş’in daha yeni oluştuğu devirde yüksek basınçlı gaz ve toz bölgeleriyle çevrelendiğini gösteriyordu. Araştırmacılara göre bu görünüm, yüksek ihtimalle etraftaki parçacıkların Güneş’in kütle çekim kuvvetine kapılarak ona yanlışsız hareket etmesiyle ve büyük ölçüde gazın salınmasıyla sonuçlanmıştı.
tıpkı vakitte Güneş’in etrafındaki gaz ve toz diskinde üç yüksek basınç bandı ortaya çıkmıştı. Gaz ve toz parçacıklarının bir ortaya toplandığı bu bantlar, Güneş’in üç halkası olduğu manasına geliyordu.
Araştırma grubundan Doç. Dr. Andrea Isella, “Basınç darbelerinin tesiri, toz parçacıklarının toplanmasıyla sonuçlanır, işte bu yüzden halkalar görüyoruz” diye konuştu.
MARS, DÜNYA’DAN 10 KAT AĞIR OLMALIYDI
Simülasyonlara göre, Güneş’e en yakın halka, sistemin iç gezegenlerini oluşturdu. Bunlar Merkür, Venüs, Dünya ve Mars’tı. Ortadaki halka, nihayetinde sistemin dış gezegenlerine dönüşürken, en dıştaki halka da Neptün’ün yörüngesinin ötesinde yer alan Kuiper Kuşağı’ndaki kuyruklu yıldızları, asteroitleri ve başka cisimleri meydana getirdi.
Evvelki araştırmalarda yapılan simülasyonlar Mars’ın Dünya’dan 10 kat ağır bir harika Dünya olması gerektiğini gösteriyordu. Fakat basınçla ilgili bu faktörlerin dahil edildiği yeni simülasyonlar, Dünya’nın yaklaşık yüzde 10’u kadar bir kütleye sahip olan Mars’ın özelliklerini gerçek varsayım etti.
Çünkü Mars, diskin düşük kütleli bir kısmında doğmuştu. Halkaların yoğunluğundaki bu değişikler ve yüksek basıncın varlığı Güneş Sistemi’nde niye bir muhteşem Dünya olmadığını açıklıyordu.
Araştırmacı André Izidoro, gezegen oluşum sürecini şöyleki özetledi:
“Toz tanecikleriyle başlayan ve milimetre boyutuna ulaşan tanelerden gezegenimsilere ve daha sonra gezegenlerin kendisine kadar uzanan, birfazlaca farklı kademeyi kapsayan gezegen oluşumunu simüle ettik.”
Kaynak: Independent Türkçe