“Rakibi” Cep Herkülü’nü anlattı: Bizim için hürmet, ömür biçimiydi Deplase Mecmua Muharriri Necati Mete, Ulusal Gururumuz, Cep Herkülü Naim Süleymanoğlu‘nun en değerli rakibi Yunan Valerios Leonidis ile bir röportaj gerçekleştirdi.
İşte o röportaj…
Karşı kıyının olimpik gururu, ancak bir yandan bizim de kahramanımız Valerios Leonidis’le konuştuk bu ay Deplase Mecmua için.
“Başarı, azminizi hiç kaybetmeden başarısızlıktan başarısızlığa koşmaktır” diyor geçmiş yüzyılda kayda bedel izler bırakmış İngiliz başkan Winston Churchill. Elbet kendisi bu kelamı söylerken, siyasi ve memleketler arası arenada aldığı yenilgilerden çokça ilham almıştır. Naim – Valerios rekabetindeki denklemde bu kelam Valerios Leonidis’in durumuyla hayli daha fazla örtüşüyor.
Naim Süleymanoğlu – Valerios Leonidis rekabeti, alışık olduğumuz agresyonu bol, olumsuz hislerin karar sürdüğü, bir yerinde kesinlikle tatsızlıkların da barındığı bir rekabetin tersine, heyecanı bol, kaybedenin olmadığı fakat kazanının 2 kişi olduğu çeşitten bir rekabet. Çocuk yaşlarda hepimizi televizyon başına toplamayı başarmış, olimpiyat ruhunu daha o yaşlarda bizlere aşılamayı başarabilmiş tipten bir rekabet bu.
Bu satırlarda Naim’le ilgili sayısız teknik bilgiye yer verilebilir. 15 yaşında Dünya Gençler Şampiyonasın’da 2 altın madalya, 16 yaşında rekorla şampiyonluğu, mesleği boyunca 46 dünya rekoru, 3 Olimpiyat Altın Madalyası, 7 Dünya Şampiyonluğu, 6 Avrupa Şampiyonluğu… Genel fotoğrafın bu biçimde ihtişamlı olmasıyla birlikte, başka bir tarafıyla Naim daima Valerios Leonidis’le yıllar uzunluğu yaşadığı rekabet ile anıldı. Birbirini besleyen, birbirini geliştiren, büyüten eşsiz bir rekabet…
Bu yazı daha epey ırmağın karşı kıyısından hususun nasıl göründüğüyle ilgileniyor…
Dostum Theofilos’tan aldım Valerios Leonidis’in numarasını. Whatsapp fotoğrafı şahane, halter’e fikirli gözlerle bakıyor. Bir kaç günlük yazışmadan daha sonra “Beni 11:00 üzere arar mısın? diyor. “Seve seve” diyorum.
Türk olmayanların alışık olduğum hitabıyla açıyor telefonu Valerios, “Nekati, birinci ismin bu değil mi?” diyor. 30 yıllık arkadaş edasıyla başlıyoruz sohbet etmeye. Harika bir sıcaklık, tıpkı coğrafyanın farklı milliyetlerine mensup 2 dost üzere derin bir sohbete dalıyoruz.
“Naim’le ilgili fazlaca konuştum, daima de konuşabilirim. Birinci kere konuşuyormuş üzere heyecanlıyım” diyor Valerios. yıllar evvel kaybettiği en büyük rakibi, en kadim dostuyla ilgili konuşurken sesindeki heyecanı hissetmek fazlaca mümkün. “Sana sorum yok Valerios, ortasından ne geliyorsa onu duymak istiyorum ben” diyorum. Yarım saat sürecek ve kimi kısımlarını, kendisinin bu biçimde bir talebi olmamasına rağmen Valerios’u güç durumda bırakmamak için paylaşmayacağım sohbetimiz başlıyor…
“NAİM HAYATIMIN ÇOK BÜYÜK BİR KISMI”
“Naim hayatımın epeyce büyük bir kısmı. hayatımın, mesleğimin en düzgün anları daima onunlaydı. 30 yıllık mesleğimin en büyük kısmı ona ilişkin. Mesleğim daima onunla temaslı. Herkes onu hatırlıyor hala, gideli neredeyse 4 yıl oldu lakin asla unutulmayacak biri herkes için. İnsanlardan anlıyorum ki beni tanıyan herkes Naim’i de hatırlıyor. Halter hakkında konuşuluyorsa bir yerde, Naim’in tüm vakit içinderın en uygunu olduğu gerçeği, geçmişte o denli olduğu, şu anda ve gelecekte de bu biçimde olduğu daima konuşulur. Bunu yine tekrar söyleyeceğim. Kimsenin onun üzerine çıkabileceğini, en azından benim gözümde onu geçebileceğini düşünmüyorum” diyor. Yunanistan’ın olimpiyat efsanesi, asla ondan bağımsız anılmadığı Türk rakibiyle ilgili içten cümlelerini bir solukta bu biçimde sıralıyor.
Tam da Yunanistan’la Türkiye içinde yaşanan Kardak Krizi’ne denk gelmiş o meşhur Atlanta Olimpiyatları’ndaki çekişmeli ralliyi hatırlatıyorum Valerios’a, gülüyor. “Naim kazandı, Atlanta Olimpiyatları’nda seremonidilk evvel Naim’in yanına gittim, “Sen en iyisisin” dedim. O da “İkimiz de en iyisiyiz” dedi. Bizim aramızdaki alaka epey özeldi. Bizim ikimizin mentalitesi de bu biçimdeydi. Birbirimizi epey yeterli anlıyorduk. Birbirimize epeyce saygılıydık. Her yarışta onu geçmeye çalıştım, o epey düzgündü. Herkese bu epeyce kolay gözüküyordu. O her yarış kazandığında, insanların tepkisini gördüğünde bu rekorları kırmanın, bu muvaffakiyetlerin ne kadar değerli olduğunu tekrar yeniden anlıyordu” diyor Valerios.
Valerios bütün bunları, uzun yıllar ikili rekabet içerisinde bulunmuş ve sportif açıdan Naim’in galip geldiği bir müddetcin tarafı olarak söylüyordu. Bu epeyce hürmet duymamız gereken bir nokta çünkü fazlaca alışık değiliz kaybedenin rakibini bu derece övmesine. Valerios o durumu şu cümlelerle anlatıyor:
“Olimpiyat mentalitesi, olimpiyat ahlakı, olimpiyat ruhu bizim aramızdaki münasebetin temeliydi. Bizim için hürmet, hayat biçimiydi. Biz bu ruhla doğduk. Naim ve ben bunu hiç unutmadık. Artık artık herşey daha politik olmuş durumda. Bu cins temel hisler unutulmaya başlandı. Beşerler bu cins hisleri unutmamalı. Benim spor haricindeki hayatımda da bu hisler geçerli. “
Valerios yalnızca Yunanların değil, bizim de kahramanımız sayılır. Naim’in gelişmeninde kesinlikle Valerios’un da hissesi vardı. Dostça rekabet, muvaffakiyet getirdi senelerca. Bunu kendisiyle paylaştığımda Valerios, “Türkler’in beni de sahiplenmelerini her Türkiye’ye geldiğimde hissediyorum. Bunu bana fazlaca yeterli hissettirdiler hep” diyor.
Valerios Leonidis ismini biz daima televizyon ekranlarında gördük çocukken. Biraz daha hayatın ortasından bir anısını anlattığında, ikimiz de duygusallaştık telefonda.
“RÜYAMDA SENİ GÖRDÜM, ÂLÂ MİSİN DİYE MERAK ETTİM”
“Bir defasında, sanırım 2011’deydi. Çocuklarımla oturuyordum, yemek yiyorduk. Uzun müddettir de Naim’le konuşmamıştık. Çocuklarımdan biri bana birden Naim’den bahsetmeye başladı. “Baba, Naim nasıl?” Dedi. Benim için hayli beklenmedik bir soruydu bu. Birden Naim’den kelam etmeye başladık. 10 dakika boyunca Naim’i anlatmaya başladım. İnanmazsın, 10 dakika geçti geçmedi, Naim aradı beni. Telefonun ekranını görür görmez şok oldum, bu nasıl bir tesadüf, güya bizi duydu, bilmiyorum. “Nasılsın, neler yapıyorsun?” Diye sordu. Biraz sohbet ettik Naim’le, daha sonra dayanamayıp sordum. “niçin aradın beni, herşey yolunda mı?” Diye sordum. “Rüyamda seni gördüm, yeterli misin diye merak ettim, öbür bir şey yok herşey yolunda” dedi. Bu benim için inanılmaz bir olay. Açıklayamıyorum bu durumu. Bu sahiden yaşandı.” Dedi. Sahiden inanılmaz değil mi?
Yarışlara dair anılarından devam ediyor Valerios.
“94’te Dünya Şampiyonası’nda görüştük İstanbul’da. Şahaneydi. Şampiyona’da kimi problemler oldu. Fakat tabi bunların Naim’le hiç bir ilgisi yok.”
“bir daha Çin’de Dünya Şampiyonası’nda bir anımız var. Ben dünya rekoru kırdım. 148 kaldırdım. Naim ise 147,5 kilo kaldırdı. Lakin kurallara bakılırsa, madalya Naim’e gitti zira ben ondan 2,5 kilo ağırdım ve beden ağırlığım fazla olduğundan, 500 gram farkla daha ağır kaldırmış olmam bir şey değiştirmiyordu. Bu durum Yunanistan’da bilgi yarışlarına bile mevzu oldu. “Daha ağır kaldırmasına karşın şampiyonada 2. Olan atlet kimdir?” Diye. (Kahkahalar) 1-2 yıl daha sonra bu kural değişti.” Kısmet olmamış Valerios’a bir daha altın madalya. O, bu durumla çok eğlenebiliyor.
“Yarışmalardan daha sonra daima Naim’le oturur sohbet ederdik. Benim öteki Türk atletlerle de aram fazlaca düzgündü.” Diyor Cep Herkül’ünün kadim dostu. Türklere olan sevgisini her cümlesiyle vurguluyor.
Konuşma uzadıkça uzuyor, ben daha fazla vaktini almak istemiyorum kendisinin. Kendisine kalbi teşekkürlerimi sunuyorum.
“Yunanistan’a geldiğinde bekliyorum seni Nekati” diyor, “Numaranı kaydettim, görüşürüz” diyerek kapatıyoruz telefonu.
bu biçimde kaybedene, bu biçimde kaybetmelere hepimiz tamamız, değil mi?
İşte o röportaj…
Karşı kıyının olimpik gururu, ancak bir yandan bizim de kahramanımız Valerios Leonidis’le konuştuk bu ay Deplase Mecmua için.
“Başarı, azminizi hiç kaybetmeden başarısızlıktan başarısızlığa koşmaktır” diyor geçmiş yüzyılda kayda bedel izler bırakmış İngiliz başkan Winston Churchill. Elbet kendisi bu kelamı söylerken, siyasi ve memleketler arası arenada aldığı yenilgilerden çokça ilham almıştır. Naim – Valerios rekabetindeki denklemde bu kelam Valerios Leonidis’in durumuyla hayli daha fazla örtüşüyor.
Naim Süleymanoğlu – Valerios Leonidis rekabeti, alışık olduğumuz agresyonu bol, olumsuz hislerin karar sürdüğü, bir yerinde kesinlikle tatsızlıkların da barındığı bir rekabetin tersine, heyecanı bol, kaybedenin olmadığı fakat kazanının 2 kişi olduğu çeşitten bir rekabet. Çocuk yaşlarda hepimizi televizyon başına toplamayı başarmış, olimpiyat ruhunu daha o yaşlarda bizlere aşılamayı başarabilmiş tipten bir rekabet bu.
Bu satırlarda Naim’le ilgili sayısız teknik bilgiye yer verilebilir. 15 yaşında Dünya Gençler Şampiyonasın’da 2 altın madalya, 16 yaşında rekorla şampiyonluğu, mesleği boyunca 46 dünya rekoru, 3 Olimpiyat Altın Madalyası, 7 Dünya Şampiyonluğu, 6 Avrupa Şampiyonluğu… Genel fotoğrafın bu biçimde ihtişamlı olmasıyla birlikte, başka bir tarafıyla Naim daima Valerios Leonidis’le yıllar uzunluğu yaşadığı rekabet ile anıldı. Birbirini besleyen, birbirini geliştiren, büyüten eşsiz bir rekabet…
Bu yazı daha epey ırmağın karşı kıyısından hususun nasıl göründüğüyle ilgileniyor…
Dostum Theofilos’tan aldım Valerios Leonidis’in numarasını. Whatsapp fotoğrafı şahane, halter’e fikirli gözlerle bakıyor. Bir kaç günlük yazışmadan daha sonra “Beni 11:00 üzere arar mısın? diyor. “Seve seve” diyorum.
Türk olmayanların alışık olduğum hitabıyla açıyor telefonu Valerios, “Nekati, birinci ismin bu değil mi?” diyor. 30 yıllık arkadaş edasıyla başlıyoruz sohbet etmeye. Harika bir sıcaklık, tıpkı coğrafyanın farklı milliyetlerine mensup 2 dost üzere derin bir sohbete dalıyoruz.
“Naim’le ilgili fazlaca konuştum, daima de konuşabilirim. Birinci kere konuşuyormuş üzere heyecanlıyım” diyor Valerios. yıllar evvel kaybettiği en büyük rakibi, en kadim dostuyla ilgili konuşurken sesindeki heyecanı hissetmek fazlaca mümkün. “Sana sorum yok Valerios, ortasından ne geliyorsa onu duymak istiyorum ben” diyorum. Yarım saat sürecek ve kimi kısımlarını, kendisinin bu biçimde bir talebi olmamasına rağmen Valerios’u güç durumda bırakmamak için paylaşmayacağım sohbetimiz başlıyor…
“NAİM HAYATIMIN ÇOK BÜYÜK BİR KISMI”
“Naim hayatımın epeyce büyük bir kısmı. hayatımın, mesleğimin en düzgün anları daima onunlaydı. 30 yıllık mesleğimin en büyük kısmı ona ilişkin. Mesleğim daima onunla temaslı. Herkes onu hatırlıyor hala, gideli neredeyse 4 yıl oldu lakin asla unutulmayacak biri herkes için. İnsanlardan anlıyorum ki beni tanıyan herkes Naim’i de hatırlıyor. Halter hakkında konuşuluyorsa bir yerde, Naim’in tüm vakit içinderın en uygunu olduğu gerçeği, geçmişte o denli olduğu, şu anda ve gelecekte de bu biçimde olduğu daima konuşulur. Bunu yine tekrar söyleyeceğim. Kimsenin onun üzerine çıkabileceğini, en azından benim gözümde onu geçebileceğini düşünmüyorum” diyor. Yunanistan’ın olimpiyat efsanesi, asla ondan bağımsız anılmadığı Türk rakibiyle ilgili içten cümlelerini bir solukta bu biçimde sıralıyor.
Tam da Yunanistan’la Türkiye içinde yaşanan Kardak Krizi’ne denk gelmiş o meşhur Atlanta Olimpiyatları’ndaki çekişmeli ralliyi hatırlatıyorum Valerios’a, gülüyor. “Naim kazandı, Atlanta Olimpiyatları’nda seremonidilk evvel Naim’in yanına gittim, “Sen en iyisisin” dedim. O da “İkimiz de en iyisiyiz” dedi. Bizim aramızdaki alaka epey özeldi. Bizim ikimizin mentalitesi de bu biçimdeydi. Birbirimizi epey yeterli anlıyorduk. Birbirimize epeyce saygılıydık. Her yarışta onu geçmeye çalıştım, o epey düzgündü. Herkese bu epeyce kolay gözüküyordu. O her yarış kazandığında, insanların tepkisini gördüğünde bu rekorları kırmanın, bu muvaffakiyetlerin ne kadar değerli olduğunu tekrar yeniden anlıyordu” diyor Valerios.
Valerios bütün bunları, uzun yıllar ikili rekabet içerisinde bulunmuş ve sportif açıdan Naim’in galip geldiği bir müddetcin tarafı olarak söylüyordu. Bu epeyce hürmet duymamız gereken bir nokta çünkü fazlaca alışık değiliz kaybedenin rakibini bu derece övmesine. Valerios o durumu şu cümlelerle anlatıyor:
“Olimpiyat mentalitesi, olimpiyat ahlakı, olimpiyat ruhu bizim aramızdaki münasebetin temeliydi. Bizim için hürmet, hayat biçimiydi. Biz bu ruhla doğduk. Naim ve ben bunu hiç unutmadık. Artık artık herşey daha politik olmuş durumda. Bu cins temel hisler unutulmaya başlandı. Beşerler bu cins hisleri unutmamalı. Benim spor haricindeki hayatımda da bu hisler geçerli. “
Valerios yalnızca Yunanların değil, bizim de kahramanımız sayılır. Naim’in gelişmeninde kesinlikle Valerios’un da hissesi vardı. Dostça rekabet, muvaffakiyet getirdi senelerca. Bunu kendisiyle paylaştığımda Valerios, “Türkler’in beni de sahiplenmelerini her Türkiye’ye geldiğimde hissediyorum. Bunu bana fazlaca yeterli hissettirdiler hep” diyor.
Valerios Leonidis ismini biz daima televizyon ekranlarında gördük çocukken. Biraz daha hayatın ortasından bir anısını anlattığında, ikimiz de duygusallaştık telefonda.
“RÜYAMDA SENİ GÖRDÜM, ÂLÂ MİSİN DİYE MERAK ETTİM”
“Bir defasında, sanırım 2011’deydi. Çocuklarımla oturuyordum, yemek yiyorduk. Uzun müddettir de Naim’le konuşmamıştık. Çocuklarımdan biri bana birden Naim’den bahsetmeye başladı. “Baba, Naim nasıl?” Dedi. Benim için hayli beklenmedik bir soruydu bu. Birden Naim’den kelam etmeye başladık. 10 dakika boyunca Naim’i anlatmaya başladım. İnanmazsın, 10 dakika geçti geçmedi, Naim aradı beni. Telefonun ekranını görür görmez şok oldum, bu nasıl bir tesadüf, güya bizi duydu, bilmiyorum. “Nasılsın, neler yapıyorsun?” Diye sordu. Biraz sohbet ettik Naim’le, daha sonra dayanamayıp sordum. “niçin aradın beni, herşey yolunda mı?” Diye sordum. “Rüyamda seni gördüm, yeterli misin diye merak ettim, öbür bir şey yok herşey yolunda” dedi. Bu benim için inanılmaz bir olay. Açıklayamıyorum bu durumu. Bu sahiden yaşandı.” Dedi. Sahiden inanılmaz değil mi?
Yarışlara dair anılarından devam ediyor Valerios.
“94’te Dünya Şampiyonası’nda görüştük İstanbul’da. Şahaneydi. Şampiyona’da kimi problemler oldu. Fakat tabi bunların Naim’le hiç bir ilgisi yok.”
“bir daha Çin’de Dünya Şampiyonası’nda bir anımız var. Ben dünya rekoru kırdım. 148 kaldırdım. Naim ise 147,5 kilo kaldırdı. Lakin kurallara bakılırsa, madalya Naim’e gitti zira ben ondan 2,5 kilo ağırdım ve beden ağırlığım fazla olduğundan, 500 gram farkla daha ağır kaldırmış olmam bir şey değiştirmiyordu. Bu durum Yunanistan’da bilgi yarışlarına bile mevzu oldu. “Daha ağır kaldırmasına karşın şampiyonada 2. Olan atlet kimdir?” Diye. (Kahkahalar) 1-2 yıl daha sonra bu kural değişti.” Kısmet olmamış Valerios’a bir daha altın madalya. O, bu durumla çok eğlenebiliyor.
“Yarışmalardan daha sonra daima Naim’le oturur sohbet ederdik. Benim öteki Türk atletlerle de aram fazlaca düzgündü.” Diyor Cep Herkül’ünün kadim dostu. Türklere olan sevgisini her cümlesiyle vurguluyor.
Konuşma uzadıkça uzuyor, ben daha fazla vaktini almak istemiyorum kendisinin. Kendisine kalbi teşekkürlerimi sunuyorum.
“Yunanistan’a geldiğinde bekliyorum seni Nekati” diyor, “Numaranı kaydettim, görüşürüz” diyerek kapatıyoruz telefonu.
bu biçimde kaybedene, bu biçimde kaybetmelere hepimiz tamamız, değil mi?