Tarım emekçileri taban fiyatın altında Tarım çalışanları günün 12 saatinde, rastgele bir toplumsal garantisi olmadan çalışıyor. Aylık maaşları minimum fiyatın altında kalıyor. CHP Adana Milletvekili Müzeyyen Şevkin, Türkiye’deki tarım emekçilerinin toplumsal ve ekonomik dramını anlattı. Şevkin, “Açlık hududunun altında yaşayan tarım personelleri susuz, elektriksiz, hijyenden mahrum çadırlarda barınmaya çalışıyor. Tarım personelleri sulama kanallarından içme suyu gereksinimini karşılıyor” dedi.
80 TL YEVMİYE İLE ÇALIŞIYORLAR
Adana Ceyhan’ın Kaygıyı Mahallesi’nde süreksiz çadırlardaki tarım personellerini ziyaret eden Şevkin, personel ve ailelerinin hayat çabası verdiğine dikkat çekti. Günlük 12 saat, rastgele bir toplumsal garantisi olmadan ve 80 lira yevmiye ile çalışan, aylık maaşları minimum fiyatı bile bulmayan, açlık sonunun altında yaşayan tarım personelleri için devletin eksiksiz bir tahlil üretmesinin değerine dikkat çeken Şevkin, susuz, elektriksiz, hijyenden mahrum çadırlarda barınmaya çalışan tarım çalışanlarının sulama kanallarından içme suyu gereksinimini karşıladıklarına vurgu yaptı.
TARIMDAN UZAKLAŞIYORLAR
Tarım kesiminin Türkiye için stratejik bir değere sahip olduğunu fakat girdi maliyetleri, pazarlama sorunu ve desteklemelerin yetersizliği niçiniyle çiftçinin süratle tarımdan uzaklaştığını, tarım personellerinin de düşük fiyat, insani ömürden uzak barınma şartları niçiniyle tarımda çalışmak istemediğini lisana getiren Şevkin, besine erişimin zorlaştığı günümüzde Türkiye’nin ekonomik kazanımlarının tamamında çiftçinin ve tarım çalışanlarının alın terinin olduğuna işaret etti.
ÇOCUKLAR EĞİTİMSİZ KALIYOR
Tarlada çalışan, eğitimden uzaklaşan, üstelik sıhhatsiz ortamlarda büyümeye çalışan tarım personeli ailelerin çocuklarının da görmezden gelindiğini vurgulayan Şevkin, şunları söylemiş oldu;
*Pandemi niçiniyle tüm çocuklarımız eğitimden uzaklaştı. Uzaktan eğitim sistemi eğitim sistemine tam bir çöküş yaşattı. Bu aksiliklerin yanında bir de tarım personeli çocuklarımız var ki; onların değil tablet, telefon, uzaktan eğitim; elektrikleri, suları dahi yok.
*Derme çatma çadırlarda travmatik bir ömür gayreti veren pırıl pırıl çocuklarımız ve bilhassa kız çocuklarımız okula, arkadaşlarına kavuşmanın hayaliyle yaşıyor. Kimileri da ekonomik ömür şartlarına yenik düşüp okullarını terk etmiş durumda. Devlet, ötürüsıyla ülkeyi yöneten iktidar tüm bu meseleleri çözmekle yükümlüdür.
*Ülkemiz için fedakarca, memleketlerinden uzaklarda çalışan tarım emekçileri hem toplumsal garantiye kavuşmalı, aileler için kalıcı kamp alanı oluşturulmalıdır. Türkiye’nin çağdaş geleceğinde imzası olması gereken çocuklarımız tarlalarda çaresiz bırakılmamalı, eğitime, okullarına, arkadaşlarına kavuşmaları sağlanmalıdır.
80 TL YEVMİYE İLE ÇALIŞIYORLAR
Adana Ceyhan’ın Kaygıyı Mahallesi’nde süreksiz çadırlardaki tarım personellerini ziyaret eden Şevkin, personel ve ailelerinin hayat çabası verdiğine dikkat çekti. Günlük 12 saat, rastgele bir toplumsal garantisi olmadan ve 80 lira yevmiye ile çalışan, aylık maaşları minimum fiyatı bile bulmayan, açlık sonunun altında yaşayan tarım personelleri için devletin eksiksiz bir tahlil üretmesinin değerine dikkat çeken Şevkin, susuz, elektriksiz, hijyenden mahrum çadırlarda barınmaya çalışan tarım çalışanlarının sulama kanallarından içme suyu gereksinimini karşıladıklarına vurgu yaptı.
TARIMDAN UZAKLAŞIYORLAR
Tarım kesiminin Türkiye için stratejik bir değere sahip olduğunu fakat girdi maliyetleri, pazarlama sorunu ve desteklemelerin yetersizliği niçiniyle çiftçinin süratle tarımdan uzaklaştığını, tarım personellerinin de düşük fiyat, insani ömürden uzak barınma şartları niçiniyle tarımda çalışmak istemediğini lisana getiren Şevkin, besine erişimin zorlaştığı günümüzde Türkiye’nin ekonomik kazanımlarının tamamında çiftçinin ve tarım çalışanlarının alın terinin olduğuna işaret etti.
ÇOCUKLAR EĞİTİMSİZ KALIYOR
Tarlada çalışan, eğitimden uzaklaşan, üstelik sıhhatsiz ortamlarda büyümeye çalışan tarım personeli ailelerin çocuklarının da görmezden gelindiğini vurgulayan Şevkin, şunları söylemiş oldu;
*Pandemi niçiniyle tüm çocuklarımız eğitimden uzaklaştı. Uzaktan eğitim sistemi eğitim sistemine tam bir çöküş yaşattı. Bu aksiliklerin yanında bir de tarım personeli çocuklarımız var ki; onların değil tablet, telefon, uzaktan eğitim; elektrikleri, suları dahi yok.
*Derme çatma çadırlarda travmatik bir ömür gayreti veren pırıl pırıl çocuklarımız ve bilhassa kız çocuklarımız okula, arkadaşlarına kavuşmanın hayaliyle yaşıyor. Kimileri da ekonomik ömür şartlarına yenik düşüp okullarını terk etmiş durumda. Devlet, ötürüsıyla ülkeyi yöneten iktidar tüm bu meseleleri çözmekle yükümlüdür.
*Ülkemiz için fedakarca, memleketlerinden uzaklarda çalışan tarım emekçileri hem toplumsal garantiye kavuşmalı, aileler için kalıcı kamp alanı oluşturulmalıdır. Türkiye’nin çağdaş geleceğinde imzası olması gereken çocuklarımız tarlalarda çaresiz bırakılmamalı, eğitime, okullarına, arkadaşlarına kavuşmaları sağlanmalıdır.